Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Vogels/birdies

Ik ben dol op vogels.
Ik ben blij met in mijn tuin de huismus, de heggemus, de turkse tortel, de kauw, de roodborst, het winterkoninkje, de sperwer, de merel, de spreeuw, de houtduif, de lijster, de koolmees, de pimpelmees, de vink en nu vergeet ik er vast een hoop.
Allemaal zie ik ze graag maar mijn hart klopt iets sneller wanneer ik opeens tik-tik-tik, tak-tak-tak hoor en in de verte dwars door de regen een specht zie.

specht

Verrekijker erbij. Ja: specht. Geen rood. Althans, dat zie ik niet. Zéker geen rood op het hoofd.
Foto. Zéér onscherpe foto. Maar ja hoor: de grote bonte specht. En dan de dame.

In Yuma heb ik ook een specht. Die zie ik soms vanuit mijn motelkamer. In april of in september. Dan trekt hij door.

Dit jaar was hij er ook. De Gila Woodpecker. En ook dit was een dame. Die zich op de tweede foto afvraagt of ze soms iets van me aanheeft.
De derde toont haar met een vriendin in de gloed van de ochtendzon. Met de camera kan ik op die afstand niet veel.
Ik volsta met bewonderen.

gilagila2

gila3

Luxe

Gisteravond laat opgebleven en genietsnut tot wel middernacht.
Vannacht een aantal keren wakker geworden en gedroomd dat mijn man op sterven lag en dat hij gered kon worden als ik maar iets deed.
Ik deed mijn best maar bleef in gebreke.
(dit was geen leuke droom)

Ook droomde ik dat ik naar een feest/borrel/receptie moest en dat er een dress code was.
Vrouwen in een jurk en zwart. Niet uit ‘rouw’ maar uit ‘sjiek’.
Ik heb geen little black dress en ook geen big black dress. Maar wel een zwart colbertje! denk ik. Daar kijk ik eens beter naar en het is donderblauw en rafelig.
Zodat ik kleren moet kopen maar ik weet niet waar en er is ook geen tijd.
(dit was ook geen leuke droom maar minder beangstigend dan de andere)

Ik werd wakker om half zes (vaste opsta-tijd) en om zeven uur (begin Radio 1 Journaal) en om half acht en toen om tien over acht.
Ik kijk naar buiten en onder mijn raam staan twee tuttebollen te ijsberen: ze verwachten een in kleine stukjes gescheurde snee brood met roomboter.
Ik ga naar beneden, voer Guus (Sammie ligt nog uit te buiken van gisteravond laat dineren) en voer de kipjes. Ik blijf er bij staan om te voorkomen dat de eenden alles afpakken. In mijn linkerhand een transistortje.
Leuke radio, dat laatste kwartiertje Radio 1 Journaal.
Fijn idee dat ik er niets mee hóef.
Luxe.

Liefdesdrank

R. en ik waren naar de opera.
L’Elisir d’Amore. Volgens VK en NRC ‘leuk’.
Vielen wat dingetjes op af te dingen maar: leuk.
Op de site van de Opera stond een trailer die er óók al leuk uitzag.
Zodat wij ons verheugden op niet erg hoogstaande opera maar wel fijn amusement.
Bovendien: Donizetti.

Er was een doek met een grappige tekst (en een oud kanon).

elisir

Het orkest stemde, de dirigent (niet-onaantrekkelijk) maakte *spot aan* een buiging naar het publiek. We zaten op rij twee in het midden.
Het orkest begon te spelen en meteen was duidelijk: dit wordt saai. En niet zo’n beetje saai.
De enscenering viel ook niet mee.
Helemaal aan het eind van het eerste bedrijf leefde het allemaal een beetje op.
Maar de gedachte nog anderhalf uur uit te zitten stond vooral mij en ook R. tegen (hoewel minder).

Nu ben ik thuis en heel erg moe en heel tevreden omdat ik heb geregeld dat ik morgenochtend géén Fanlog doe.
Iemand anders doet het. Die vorige keer toen hij zou meedoen drie kwartier geen computer aan de praat kreeg (hij luistert radio via de computer) wat mij toen een hoop onrust bezorgde. Maar nu is het zijn probleem. Ik slaap uit. En als ik toch eerder wakker word slaap ik tóch uit.
Kwa Radio 1 Journaal en Fanlog.

Machteloos

Wekker aan, wekker af.
Ontbijt, PC aan, ‘goeiemorgen Twitterland’.
Andere twitteraars begroeten mij, ik wil ‘goeiemorgen vroege vogels’ doen en het toetsenbord wil geen spaties.
En daarna wil het helemaal *niets*.

Nieuwe batterijen, PC uit en weer aan.
Toetsenbord vertikt het.

Mail van iemand die snel antwoord wil.
Ik kan alleen de muis gebruiken dus doe een (lege) reply om duidelijk te maken dat ik er wel bén.

Naar zolder. En ja: een toetsenbord met draad.
Plug in – niks.
PC uit en weer aan.
Toetsenbord werkt.

Het is vijf over half zeven en ik maak weer deel uit van de wereld.
Met een heilig ontzag voor de techniek die je kan maken maar vooral: keihard breken.

Droom

Het eerste deel van mijn droom was plezierig.
Ik ontmoette mensen die ik alleen virtueel kende, ze bleken hartstikke aardig en met een groepje van 5-6 gingen we naar het huis van 1 ervan om te kletsen en te drinken. Ik had er zín in.

Alleen moest ik nog even mijn auto parkeren.
In Amsterdam. En een parkeerplek vinden viel niet mee.

Toen ik terugkwam bij de woning ging iedereen net weer weg.
Jammer. Dan maar op huis aan. Alleen kon ik nu mijn auto niet meer vinden.
Blokken liep ik om. Ik had echt geen idee.
Was het een achter-elkaar-parkeerplaats? Was het een insteekhaven?
Langs de lange straat, op dat pleintje?
Wat voor auto had ik eigenlijk, wat was de kleur, wat was het nummer.

Ik zoek op het net naar de betekenis van deel 2.
Auto kwijt, zegt 1 droomduider is ‘jezelf’ kwijt aangezien ‘auto(s)’ in het Grieks ‘zelf’ is.
En een andere deskundige: “Dit zal en dit zou ik maar serieus nemen, want ook al is het dan niet uw auto het kan ook iets anders zijn wat u kwijt raakt. Goed onthouden waar u alles laat.”

Moe (enzo)

Ik ben precies een maand terug.
Ik ben hartstikke moe.
Zowel fysiek (slaapgebrek) als kwa ziel (futgebrek).

Ik doe Fanlog.
Ik doe mijn Winkel.
= een beetje pakjes maken (zeer erg ‘beetje’) en nieuwe Kadotips bedenken en daartoe van alles invoeren wat ik wel dóe (zo’n beetje) maar dan loop ik tegen de muur van dat futgebrek en dan wordt het weer niets.

Vannacht droomde ik van Lodewijk.
Dat doe ik wel vaker. Heel soms zijn het leuke dromen, meestal niet. Vannacht was een droom die ik niet direct kon plaatsen maar indringend was hij wel – zo’n droom waarvan ik dacht dat ik er iets mee móest (wat ik háát).

Kijk mij – koop mij

Soms loopt mijn Winkel best lekker.
Zie je die slagen om de arm, de reserve, de ‘mm’ overdrijf nou niet?

Stom! zo moet het niet.
Het moet: mijn Winkel loopt helemaal te gek goed. Ik slaap amper vier uur per nacht anders red ik het niet met de bestellingen.
Is inderdaad aanpoten, maar ik wil mijn klanten niet teleurstellen en is het niet helemaal fantástisch dat mijn Winkel zo goed loopt?!
Etc. (you get my drift)

Ik kan dit niet. Liegen.
Ik kan zelfs niet een beetje de feiten opkloppen.
En ik kan zélfs zelfs niet: reclame maken voor mezelf.

Laatst DM-de me iemand op twitter: doe het nou! Roep nou dat je schitterende kalenders hebt, beeldschone magneetjes, unieke biografieën, nergens te krijgen Amerikaanse kinderboeken, hebbeding-boekenleggers. Je moet reclame maken voor jezelf!

Die iemand heeft gelijk. Anderen doen het ook. En wanneer ik zo’n mail of DM krijg denk ik: nu ga ik het ook doen!
Maar dat komt er dan niet van. En wanneer ik er weer eens serieus over denk, denk ik meteen ‘nee’.
Het is iets als ‘doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’.
Het is ook dat ik het bij anderen belachelijk ‘kijk mij!’ vind als ze beginnen over hun superleuke spulletjes die in hun superleuke winkeltjes staan.
Toch zou het moeten. Al was het maar omdat de zaken niet echt zó goed gaan dat dat de reden is waarom ik slecht slaap.

140 tekens, daarin moeten toch ‘kijkmij-koopmij’-teksten zijn te bedenken.
(spreek ik mezelf toe wetend dat ik het niet ga doen)

Tashi

Ik nam méér foto’s van Tashi o.a. 1 waarop ze érg gelukzalig en geconcentreerd zit te poepen. Maar ik dacht: een vrouw heeft recht op een beetje privacy, dus die zond ik wel naar L. maar plaats ik niet hier.

Deze kan wel. ‘Beauty in motion’ oid.

motion3-11

Lees-boeken

Binnen de kinderboeken is een genre ‘lezen is leuk’.
Het zijn boeken (meestal boekjes) waarin weinig gebeurt maar hun boodschap is eenduidig en duidelijk: lezen móet en het is leuk.
Of: lezen móet wánt het is leuk.
Nooit: lezen móet want anders bereik je niks in het leven.

kl_09-0197Om het voor kinderen aantrekkelijk te maken (vermoed ik), is de hoofdpersoon in zo’n boekje vaak een dier.
Er is bv. ‘Hedgie loves to read’ (1 van mijn favorieten) en er is ‘Duck and a Book’.

‘One day down at the farm, Duck was having a great time. Duck had just gotten a wonderful, funny book’ begint het.
De korte inhoud vind je hier.

Natuurlijk kun je het boekje bij me kopen (graag zelfs).
Maar waar ik benieuwd naar ben is: waarom kinderen boekjes met deze boodschap leuk zouden vinden.
De pedagogische boodschap is me duidelijk. Maar wat is de lol van ze voorgelezen krijgen als je kind bent? Geen idee.

Tashi

Ik mag op Tashi passen.
In de tuin voor L.’s deur ligt een natte post-it.
Hij is voor mij. ‘Tashi is in de kamer’ staat er.
In de kamer ipv in het halletje waar ze anders ligt.

Ik loop de kamer in. Geen Tashi. Ik roep. Geen Tashi.
Ik lees het briefje nog eens. Er staat toch echt ‘kamer’.
Nog eens roepen.
Dan: pootjes op de open trap. Kopje tussen de tralies.
Enthousiast hondje dat érg veel knuffels wil (wel zes) en dan naar buiten sprint.

3-11-09

Tashi plast, Tashi poept, Tashi speelt héél even met de bal, Tashi kijkt over het hekje naar de straat.
Tashi loopt weer naar binnen, ik sluit haar in.
Ik dénk dat ze me spijtig nakijkt.

Ik kom straks terug.

Zie de maan

daarVandaag was een niet-zo-leuke dag.
Waarom? Goeie vraag.

De dag eindigt met een maan die volgens de kalender ‘vol’ is.
Eerst schijnt hij door de bomen.

Dan laat hij zich in zijn volle weelderigheid zien.
Niet helemaal ‘vol’ IMO. Maar kniesoor enzo.

Maan.. (associatie).. vleermuizen.
Er zijn er die pijpen hoorde ik vanmiddag bij de VPRO.dichtbij
De vraag was: waaróm.

Deskundigen dachten dat ze (de vrouwtjes) het deden omdat het zo langer duurde voor de mannetjes klaar kwamen en dan was hun sperma beter in de zin van levendiger mbt bevruchten.

Een enkele onderzoeker opperde nog dat de vrouwtjes pijpen mogelijk leuk vonden.
Dat leek de vrouwen die het programma presenteerden zo te horen niet waarschijnlijk.

Pakjesavond

Over een maand is het al sinterklaas, tjonge-jonge wat vliegt de tijd.
Zodra de klanten dat ook beseffen loopt het vast storm.

kl_09-0482Nu het nog rustig is wil ik graag wijzen op een prachtboek dat ik zojuist heb ingevoerd.
Wesley the Owl heet het.
Over een vrouw die een uiltje adopteert en hoe ze van elkaar houden.
In de Winkel staat het zakelijke verhaal. Bij Amazon.com vond ik deze mooie beschrijving van de emotionele inhoud van het boek.

Ik had graag gezegd: niemand anders heeft het. Maar bol.com heeft het boek ook. Wel voor een Euro méér dan ik.
Terwijl mijn exemplaar óók hartstikke nieuw is nl. anderhalve maand geleden gekocht in Lake Havasu City.

Vaagtaal

De uitdrukking `je ding doen’ is uitgeroepen tot de vaagste van 2009. Op gepaste afstand volgen ‘een stukje’, ‘proactief’, ‘zeg maar’ en `doorcommuniceren’.
Vorig jaar kreeg iets ‘een plekje geven’ de twijfelachtige eer.

(bron)