How to
Ik wil een aantal dingen regelen.
Mbt mezelf, mbt anderen.
Die mbt mezelf – dat kan.
Die mbt anderen, das minder makkelijk.
Omdat er mensen zijn die
– snel nijdig zijn en die
– ze herinneren aan gedane beloftes ervaren als zeuren waarna ze de hakken planten in het zand en die
– het moeilijk hebben zodat ik ze niet wil belasten maar hoe krijg ik iets gedaan als ik het niet vráág.
Er zijn mensen met in dergelijke gevallen een gouden ’touch’.
Die altijd de juiste toon weten te treffen. Zodat het goed ipv fout valt als iets wordt gevraagd.
Ik ben niet zo iemand.
Ik kan uren piekeren over het ‘how to’ en dan denk ik dat ik het weet en dan valt het nóg fout.
Gluren naar de buren
Tijdens de Andy Devine Parade stond ik op Main Street naast deze leuke hond
die we ook even in het gezichtje kunnen bekijken want omdat de Parade behoorlijk afleidde kon ik de hond close-up kieken
Postzegels
Soms (nou… best vaak) koop ik volstrekt zinloze dingen gewoon omdat ik ze mooi vind.
Dat is niet erg aangezien die dingen meestal niet duur zijn.
Ik ben geen vrouw van 56 paar laarzen en 87 leuke mantelpakjes in de kast en dan toch niets om aan te trekken.
Wat ik bv koop zijn Amerikaanse postzegels.
Vorig jaar een vel met Bette Davis, nu een vel met Gary Cooper.
Wat ermee te doen behalve in een envelopje stoppen en bewaren op een plek waar ik ze vast niet meer terug kan vinden.
Sammie en de Eend
“Je moet die grote eend, denk ik, een beetje schoonmaken,” zei R.
Zal wel, dacht ik.
Vanmiddag loop ik naar beneden en hoor Sammie érg hard spinnen.
Aha.
In zijn koppie luistert hij naar Lady Gaga:
I’m on a mission and it involves some heavy touching, yeah
You’ve indicated your interest, i’m educated in sex, yes
And now i want it bad, want it bad
I love game, i love game
Hold me and love me
Just want to touch you for a minute
Af (pff)/voornemens (pff)
Het is af: de kalenders staan in de Winkel.
Achter het gordijn natuurlijk.
Het gordijn dat later deze week of anders volgende week met een plechtig tada! wordt weggetrokken waarna de klanten wild kunnen gaan shoppen.
(dat is niet helemaal waar want dit keer was ik eens verstandig en kocht écht weinig exemplaren en moet ik in elk geval uit de kosten kunnen raken – hoop ik)
Wat me niet is gelukt: rust nemen.
Ik heb deze week ook weer geen boek gelezen.
Ik heb niet eens een boek uitgezocht.
Waar ik me nog wel even op tracteer: een foto van m’n lieve kleine droomautootje. In Kingman dit keer.
Musje
Gisteravond wil ik ook eens knus doen en maak de open haard aan.
Dwz: ik wil de haard aanmaken wanneer er opeens een musje door de kamer fladdert.
Leuk! denken Guus en Sammie die opgewekt de achtervolging inzetten. Net als ik, gewapend met een theedoek (haha).
Musje eindigt op mijn kamer in de boekenkast ergens rechts van mijn bureau.
Ik zie het niet meer, Guus ziet het wel maar is zo beschaafd om *niet* alles omver te springen alleen om dat smakelijke hapje te verschalken.
Ik open het werkkamerraam, ik open het badkamerraam, ik open het slaapkamerraam, ik zet beneden alles open richting schuurdeur (die ook open gaat). En ik laat de avond-terraslamp branden.
Maar musje verkiest de boekenkast dus ik doe alles weer dicht en laat het verder maar zo.
Vanochtend om half acht hoor ik in de kast iets bewegen.
Om acht uur doe ik alle lampen en het beeldscherm uit.
Ik zet het raam weer open en ga zelf weg.
Tien over acht ben ik terug. Musje (het is een vrouwtje) probeert weg te komen via het dichte raam. Maar seconden later valt het kwartje en wég is musje, terug in de natuur.
Het klinkt wat suf, maar dit is mooier dan het winnen van de tombola.
(hoewel zo’n eigen Mercedes Benzje ook wel wat zou hebben…)
Staatsloterij
Ik kocht online een Staatslot.
En ik wou kijken of ik miljonair ben geworden.
Dus klik ik op hun site op: bekijk de trekkingsuitslag.
En vis dan hun bevestigingsmail uit mijn post op zoek naar het nummer van mijn lot.
Alleen staat daar niet het lotnummer maar het ordernummer.
Dus wil ik inloggen met mijn inlog en wachtwoord die ook in dat mailtje staan.
Kán niet, zegt de Staatsloterij. Iets ervan is onjuist.
Dus vraag ik eerst de inlog nog maar een keer aan. Die had ik goed.
Ik probeer het nóg een keer met het ook-juiste wachtwoord.
Weer die foutmelding.
Geef me dan maar een nieuw wachtwoord, denk ik.
Maar mijn inlog is nu geblokkeerd tot 12 oktober staat er heel vals in erg rode lettertjes.
Bij twitter zetten ze #fail bij zo’n verhaaltje (wat dan wel moet zijn verteld in 140 tekens).
Yuma, AZ
Sightseeing
Toen ik net naar Yuma en Kingman ging, ging ik sightseehen.
Daarna dacht ik: ik weet nu wel wat hier te doen is, ik rijd wat rond, ik winkel, ik lees, ik relax, ik kom tot rust (dat laatste hoop ik dan maar).
Dit jaar beving mij opeens: laat ik eens informeren wat er hier verder te zien is.
In Kingman of liever: op een klein uur rijden van Kingman was dat Keepers Of The Wild. Wilde dieren die waren opgevangen na slecht te zijn behandeld (soort Stichting AAP, dacht ik) en, stond er: ze werden nu gehouden ‘in their natural environment’.
Dat leek me wel wat.
Dus erheen en $ 16 betaald, wat ik vrij veel vond. Als ik er nog $ 8 bij deed mocht ik mee met de excursie waarbij ik ook het voederen der leeuwen ging zien. Alleen was dat pas na drie kwartier dus koos ik voor in m’n eentje rondwandelen.
Dat in m’n eentje was ook letterlijk zo: er was verder helemaal niemand.
Al na een minuut had ik door dat het goedbedoeld maar verder helemaal foute boel was.
Achter hoge hekken en tralies zaten en vooral: lagen in totaal hoogstens 50 dieren. Waarvan de natuurlijke habitat voor het gemak maar even de woestijn van Arizona moest zijn.
Al direct wou ik weg. Maar ik was er met mijn eigen schijterige zelf dus wandelde braaf langs de kooien aangezien in- en uitgang langs dezelfde dame waren en ik (laf! laf!) niet durfde zeggen dat ik zelden zo’n treurig schouwspel had gezien. Ook al wás het vast goed bedoeld.
Nu, weer thuis, zoek ik hun website op. Waar de goede bedoelingen vanaf spatten.
Zelf genoot ik die dag van een erg mooie uitvoering van Der Rosenkavalier. Op de heenweg het eerste bedrijf met als Die Marschallin Teresa Zylis Gara en op de terugweg het laatste stuk van het laatste bedrijf.
Pakket
Zojuist is het pakket dat ik als laatste in Amerika heb verstuurd (op 2 oktober) aangereikt.
Alle kalenders zijn nu binnen. Wat fijn is voor wie een mooie kalender zoekt voor een aantrekkelijke prijs.
Nog een weekje (of daaromtrent) wachten, dan staan ze te koop.
Nu had ik deze reis van 1 artikel al direct toen ik het kocht het idee: allemachtig, *dit* is een klapper.
Uniek prachtboek en ik weet iemand die het vast zal willen kopen.
Dat boek zit in een doos die op 26 september afreisde richting Nederland.
En hij is er niet. Nóg niet (neem ik aan). Erna verzonden dozen zijn er allemaal wel.
Álle dozen zijn er wel. Behalve dus die ene.
Vergaat nu de wereld.
Neen.
Er zit trouwens ook nog een hartstikke leuke knuffelaap in dat pakket. En een snoezige knuffelslang.
Komop, TNT/UPS. Of beter: UPS/TNT.
Stuur dat pakket even door zodat ik een afgerond gevoel krijg.
Is leuk voor de handel maar nog leuker voor mijn ziel die niet kan tegen rafelige randjes.
Soorten katten
In Yuma wonen bij het motel zeker twee zwerfkatten.
Met een ervan, een grijze, heb ik contact.
In Kingman wonen ook zwerfkatten.
Ik kwam een keer in de auto terug bij mijn kamer en zag een broodmagere zwarte kitten *bijna* een duik doen in de afvalbak die ietsje verderop stond. Geschrokken door mij rende ze weer weg.
Diep medelijden had ik met al die katten. En ik voerde ze waar mogelijk.
Toen vond ik een boekje: ‘Four Little Kittens’.
Een poes krijgt vier kittens en vraagt ze wanneer het moment dáár is wat voor kat ze willen worden. ‘Wat voor katten zijn er’ vragen de kittens. Alley Cats, scheepskatten, boerderijkatten en tuttelkatten, zegt de moeder (ik vat het nu samen).
Een Alley Cat zegt moeder “is long and lean. He slinks like a shadow, sleeps where he can, eats what he finds. (..) Many friends he has, and they make fine music at night, to the moon.
His enemies are stray dogs, and turning wheels, and cold, sleety rain. He’s a wild and clever cat, the Alley Cat.”
Zo had ik het nog niet bekeken.
Yuma, AZ
Prijsvraag: Wie is deze actrice? (beloning: klein prijsje)
Wat Obama in 9 maanden heeft bereikt
Late night humor
“So they’re going to attack the moon, and they’re going to be looking for water. And I thought, well, that’s pretty much sounds like our government – bomb first, look for evidence later. That’s the way we do business.” – David Letterman
Dat is zo fijn aan de Eilandspolder, je hoeft de foto’s niet te bewerken
Oh Lord
Even na 5 uur op de radio: Janis Joplin met ‘Oh Lord, won’t you buy me a Mercedes Benz’.
Wat me eraan herinnert dat ik nog niet heb verteld dat ik, ja ik dit keer als huurauto een Mercedes Benz had.
Per ongeluk.
Ik had een 4WD besteld met GPS.
Ik wou een 4WD met GPS én satelliet-radio.
Daarvan had Hertz-Phoenix Airport er maar twee staan.
Een zwarte (gatver) en een rode (yes!).
In de garage gezocht naar de auto die op G36 zou staan.
Een mini-autootje blijkt het te zijn.
Een vrouwtje. Met GPS en satelliet-radio en een knop die je waarschuwt als je bij stom inparkeren een collega-car dreigt te rammen. En een dakje dat open kan om de warme woestijnwind door je haren te laten waaien (en de warme woestijnzon je kop kreeftrood te laten kleuren – daarvan heb ik dus weinig gebruik gemaakt).
Ik vond haar lief. Ik vond haar mooi. Ik heb een hoop foto’s van haar gemaakt. Dit is de eerste.
Yuma, AZ
