Voedsel
De laatste week lukt het me niet: voor mezelf koken.
Zelfs niet het meest minimale ‘blikje erwten opwarmen, eitje in de pan’.
Wanneer het tijd is voor het avondeten prop ik vliespinda’s naar binnen.
Met een glaasje witte wijn.
In Amerika is dat anders.
Daar eet ik stoommaaltijden.
Eenpersoonsmaaltijden met garnalen en zalm. En garnalen en zalm.
Die ik eerst heerlijk vind. Maar die me na een week toch wel gaan vervelen.
Dan probeer ik eens iets met beef – blijkt smerig.
En ik wéét dat ‘chicken’ in zo’n maaltijd het beste smaakt.
Alleen eet ik sinds ik kippen heb geen kip.
Maar na 2+ weken doe ik dat daar dus heel soms tóch.
Omdat ik gek word van dezelfde garnalen en zalm en de geprepareerde Caesar salads en ik niet wil terugvallen op nootjes – zoals hier.
Accessoires (ergens in een winkel in Amerika)
Lara Rense
Vanochtend was de eerste uitzending van het nieuwe Radio1Journaal-presentatieduo Marcel Oosten en Lara Rense.
Ik schreef een recensie. Afgewogen. Enerzijds-anderzijds.
Dit wel leuk, dat niet zo leuk/goed.
Ik schreef dus *niet* over stopwoordjes van Lara Rense “kijk eens aan”, “okéeee” en haar veelvuldig ge’mm’. Leek me detailkritiek. Misschien iets voor later. Misschien als de rest fantastisch wordt helemaal niet moeilijk over doen.
Lara Rense reageert op mij via twitter, dat ze me zuur vindt – waarop ik zelf ook weer reageer.
En daarop reageert *zij* dan weer met: je schrijft maar wat je *belieft*, het is jouw blog.
Zodat ik vrees dat we verkeerd zijn gestart.
Alleen is dat volgens mij niet *mijn* fout.
Uitkijken
Ik kijk uit op… nee, niet op Sammie op de monitor.
Ik kijk uit op een giga flat panel.
Hoeveel inch weet ik niet eens. Hou het maar op ‘giga’.
Het is ‘zo gekomen’ omdat om twee uur vanmiddag de andere monitor het opeens niet meer deed.
Misschien waren er iets te veel kattehaartjes in geraakt.
Ik haast me naar Office Centre en vraag zo’n nare knaap me te adviseren.
Sommige flat panels vind ik nl erg langwerpig. Andere hebben meer het vertrouwde vierkantere formaat.
Er zal, neem ik aan, ook verschil zijn in beeldkwaliteit.
En de een zal af te raden zijn als je er zoals ik vrij dicht op zit.
Misschien zijn er nog meer overwegingen.
“Dat is persoonlijk” antwoordt de knaap tot ik maar stop met vragen en overga op: welke zou u aanraden.
De aanbieding van deze week vindt-ie wel wat. Een HP LE2201W voor de -inderdaad- weggeefprijs van € 141,61.
Doe maar.
Thuis vind ik dat scherm dus giga en de resolutie bevalt me ook niet.
Maar een paar alternatieve resoluties zijn erger.
Ik besluit het maar even zo te laten. R. mag experimenteren.
(eh… R. … als je dit leest??)
Intussen razendsnel mijn koffer gepakt aangezien Guus nu even ligt op Guus z’n stoel.
Hopelijk heb ik niet teveel vergeten.
Woestijn bij Kingman, AZ
Vertrek-weemoed
Misschien vergis ik me en zijn de katten niet superlief omdat ze weten dat ik weg ga.
De konijnen doen het er zeker niet om.
Die hebben ook niet veel met mij, denk ik.
Idem de cavia’s.
Kipjes ietsje meer (misschien).
Zelf zou ik de katten wel de hele dag willen knuffelen.
En zoek ik een half uur per dag lekkere hapjes in de tuin voor vooral de caven (konijnen niet teveel ivm gevaar voor plakpoep). Wederik, paardebloem, hop (pssst! R. dat is die wat plakkerige klimplant die o.a. langs de perenboom omhoog klimt, met die grappige trommeltjes eraan).
Ik knip een tak uit de bamboe. Héérlijk.
Ik kan door teveel en te hoge brandnetels de wilg in de achtertuin niet meer bereiken om takken uit te knippen (pssst! R.! nog een hint).
Lekker weer is het hier. Een graad of twintig. Net waar ik me lekker bij voel.
Waarom moet ik nou verdomme naar dat bloedhete Yuma 🙁
Te doen
* op hyves aandacht vragen voor mijn recensie van het Joris-boek
* google alerts opzeggen
* lijsten opzeggen
* Winkel bijwerken
– klaar leggen wat is besteld
– bevestiging sturen van wat ik nog kan versturen (eerst bedenken of ik dat maandag zelf doe of klaarleg voor R. voor dinsdag)
* artikel Fanlog voor morgenochtend schrijven (aankondiging ánder artikel)
* nieuwe poll maken voor Fanlog
* print screen maken van uitslag deze poll en dat doorsturen aan Hansje
* droger uitruimen, was opvouwen en in de kast leggen
* vloer van mijn werkkamer opruimen
* bureau opruimen
* beginnen met spullen klaarleggen voor in de koffer
* cd’s branden voor V. en voor L.
* brief voor R. met nuttige tips als dat egel rekent op 3 eieren per nacht en dat Femke ertoe neigt op tuteitje te willen broeden (goed opletten dat ze daar ’s avonds niet zit)
* mail schrijven aan E. omdat het wel erg slordig zou zijn als ik dat nu wéér vergat vlak voor een vakantie
* mail beantwoorden van Sue die me net terugvond via Facebook (geen zin in maar is zo onbeleefd nadat ik haar wel als Friend accepteerde)
* iets doen aan die paniekerige knoop in mijn maag
Recensie
Ik schreef een recensie op Fanlog.
Van een kinderboek. Nee: een schoolboek.
Dat is iets anders, denk ik.
Tennisbalflipper en meer sport heet het boek.
Het is geschreven door Joris van de Kerkhof.
FYI.
Yuma, AZ
Jeugdsentiment (plaatje zat in Langs de Lijn)
Shit! ze gaat écht dinsdag weg :-(
Pf(oei!)
Pfoei en: voorzenuwen naderen nu echt
Tien dagen geleden zegde iemand een artikel toe voor morgen op Fanlog.
Gisteren mailde ik eens hoe het ermee stond. Geen reactie.
Zodat ik het artikel dat ik van plan was morgen te schrijven voor vólgende zondag op Fanlog vandaag schreef opdat het vijf minuten na middernacht kan opduiken.
Dat is gebeurd.
Waarna er niets meer staat tussen mij en me voorbereiden op mijn reis.
Dat wat bij anderen wel ‘voorpret’ wordt genoemd.
Kingman, AZ
O ja – ook dat nog
Vandaag kon ik een ietsje relaxen (morgen pas om half 7 opstaan ipv om half 6) dus hang ik om half negen lekker in de tv-touwen wanneer ik iets hoor *tikken* en dan harder en dan voel ik de bui hangen: het lekt.
Licht aan, kranten gehaald.
Hierna werd het alleen maar erger en besloot ik naar boven en daarna naar bed te gaan (kop in het zand/onder het dekbed).
Tashi
Ik mag weer op Tashi passen.
Eerst komt ze vrolijk aanzetten met haar speeltje.
Maar daar komt de witte eend van dinsdag weer pesten.
En om het erger te maken haalt die er een vriendje bij om sámen Tashi te jennen.
You can’t always get what you want
Kermis
Het is kermis in Grootschermer.
Ik was het glad vergeten. Maar daar staan de eerste vrolijke tenten al.
Dat worden luidruchtige dagen zonder middagdutjes.
Grappig: ik kreeg een papier in de bus dat er iemand zou langs komen met een lijst van dingen waarop ik kon intekenen, maar dit is niet gebeurd.
Blijkbaar heb ik intussen vaak genoeg gezegd dat ik geen sociaal wezen ben en heeft men de hoop opgegeven dat hierin ooit verandering zal komen.