Over mezelf en andere dieren
En daar staat opeens een bloeiende plant die ik niet eerder in mijn tuin heb gezien.
Ik probeerde via de link die Hippo een paar weken geleden opgaf te determineren.
Maar ik zie daar geen plaatjes (en dat is denk ik wel de bedoeling).
Weer een raadseltje dus.
Ongeveer 50 cm hoog. Donkergroene, wat puntige bladeren.
Omdat Carla mijt heeft gehad moesten de andere caafjes 2x met Stronghold bewerkt.
De eerste keer was vier weken geleden, de tweede keer was vandaag.
R. ving ze en stopte ze in een kooi.
Daar kropen ze dicht op elkaar. Ik bedoel: het is niet dat wij ze bewust gingen stapelen.
De vorige keer waren ze erna dagenlang panisch voor me.
Als ik met eten kwam, wachtten ze vanaf veilige afstand tot ik uit het zicht was voor ze een hapje durfden te nemen.
Gelukkig is dat vandaag anders.
Om dan maar met ‘stom’ te beginnen: vanmiddag keek ik of de tuttebollen wellicht nog een eitje hadden gelegd en toen stoorde ik tut-2 in het leghok.
Ik deed het deksel snel dicht maar later: geen eitje.
Goed nieuws: lief Brabants pratend meisje van VikingDirect belde op om me gelijk te geven nav mijn woeste brief.
Ander goed nieuws: ik bekende Radiowinkel dat ik mijn radio had laten vallen en dat ik daarom zo stom erover had getwitterd (alsof het een leuk hebbedingetje was, de vraag negerend hoe het geluid was).
Radiowinkel zegt: stuur maar terug – we lossen dit op.
Egel en ik blijven een ongelukkige combinatie.
Wanneer ik ook naar buiten loop (ergens tussen half negen en negen) – dáár is egel.
En dáár duikt egel weg onder een struik.
Dus leg ik m’n gebutste eitjes neer en ergens vanavond of vannacht slurpt egel ze leeg.
Fijn voor egel.
Misschien is die van volgend jaar ietsje socialer. Wat niet hóeft natuurlijk. Maar het zou wel leuk zijn, denk ik. Soms.
… die ook vrijdag de 13e had kunnen zijn.
Aangezien ik bij de twitterveiling voor € 90 een wonderbaarlijk mooie DAB/FM-klokradio won.
Winkelwaarde € 199.
Gisteren afgeleverd, vandaag uitgepakt.
Op het randje van de tafel gezet (ja, je voelt ‘m aankomen).
Waarna ik de gebruiksaanwijzing pak en klap! lazert de radio op de grond voor mijn voeten.
Ik vind een stopcontact (wat in de buurt van mijn bureau nog niet meevalt).
Ik sluit hem aan.
Ik zie hoe laat het is, ik zie hoe mooi hij zelf zenders kan opzoeken, ik geniet van z’n vormgeving, ik geniet van z’n mooie beeld.
Het enige waarvan ik *niet* geniet is z’n geluid.
Dat is door de val verdwenen.
Dinsdag is Hildegard Behrens (1937-nu) doodgegaan.
Ik las het in VK en Radio 1 Journaal vond het niet interessant genoeg voor een terùgblik.
Ik ken Hildegard Behrens.
Ik denk: Fidelio. En: Wagner. En: Strauss. Ik denk ook dat ik haar wel eens heb gezien.
Hoewel? Ze was al hartstikke beroemd (en duur) toen ik met R. opera ontdekte.
YouTube.
Volgens mij was Tosca niet dé rol waarmee ze beroemd werd.
Maar dit is wel heel erg mooi
Hij zal het NOS Journaal presenteren en eerst zit hij in het Radio 1 Journaal en dan ook nog aan het slot van het Journaal zélf.
Opgewekt, wit overhemd érg ver open (geen borsthaar), lichtbruin jasje, zeer gegrijsde slapen.
Leuke man. Aantrekkelijke man.
Helemaal op zijn plaats in Buitenhof en natuurlijk in Radio 1 Journaal.
Zelf had ik liever Rik van de Westelaken als Journaal-anker gezien.
Beetje jong misschien. Maar perfect op die plek.
De NOS heeft anders besloten.
Zoals de NOS ook heeft besloten dat het ochtend-Radio 1 Journaal wordt gepresenteerd door een duo.
Tragische keuze bleek dat dit afgelopen jaar. Wat de NOS niet weerhoudt van ‘dóórgaan’ maar nu met een ander meisje.
Waarover ik niet al te negatief wil denken.
Omdat ik anders Fanlog meteen kan opdoeken.
(wel een voordeel: uitslapen….)
Beste moment van de dag (tot nu – wie weet wat de rest van de dag nog zal brengen): andere tuttebol heeft ook een eitje gelegd.
Althans: er lag vanmiddag een eitje in het leghok.
De andere twee eitjes lagen in het reservehuisje.
Verder verzond ik mijn pakket naar Amerika.
Al die dingen die ik dan niet zelf hoef te verslepen zodat ik geen koffer hoef in te leveren die zoek kan raken.
(en waar ik in elk geval op moet wachten voordat ik vérder kan hollen)
Als ‘avontuur’: om half 4 gingen Guus en Sammie en ik naar beneden voor rosbief(2).
Zodra we de trap af kwamen hoorde ik luid gefladder in de schuur (alle tussendeuren stonden open en de schuurdeur ook – op een kier).
Vogel! schrok ik. Maar Guus en Sammie keken niet op of om en smulden gretig van de rosbief.
Tussendoor liep ik (deuren achter me dicht) naar de schuur waar een turkse tortel zich tegen het raam bleef vliegen, te gestresst om toen ik de buitendeur wijd open zette dat zelfs maar te zíen.
Ik grijp het duifje en gooi het buiten de lucht in. Het vliegt weg, wat veertjes aan mijn voeten achterlatend.
Terug in de keuken wachten Guus en Sammie op het volgende plakje rosbief.
Zij beleefden dus geen avontuur.
FF snel: ik weet al dat Rob Trip presentator van het NOS Journaal wordt.
Ik schreef het om 7.24 uur op Fanlog (dat was 1 van de eerste bronnen).
Ik bedoel: hartstikke lief als iemand het mij nu wil onthullen, maar ik wéét het dus al.
En dat is (oa) wat ik bedoelde met: ik kan niet alles overal melden.
Een hoop van wat ik te zeggen heb staat elders.
Op Fanlog bijvoorbeeld.
In de polder het gekrijs van jonge meerkoet = goed want dan is die er dus nog en niet ergens door opgevreten.
Ander goed nieuws: tuttebol legde vandaag haar tweede eitje.
Verder schreef ik een hoop op Fanlog.
En denk ik de laatste tijd steeds vaker: ik kan niet overal leuk zijn.
Als ik daar al leuk ben (en dat ben ik) met zo’n 7-8 stukjes per dag, dan heb ik gewoon geen inspiratie voor ook hier nog amuseren.
Nou ja.
Ik kan allicht melden dat tuttebol een eitje heeft gelegd.
Maar dat is het wel zo’n beetje.
Ergens vannacht hoorde ik Guus aankomen vanuit de tuin met ‘grote prooi!’
Sammie lag in mijn armen en gaf geen krimp tot Guus op het overloopje boven stond te loeien.
Daar lag vanochtend geen zielig klein half opgegeten muisje zodat ik aannam dat het met huid en haar en staart helemaal was opgepeuzeld.
Beneden bleek dat ‘grote prooi’ dit keer écht Grote Prooi was.
Ook wel ‘rat’ genoemd.
Gatver.
(maar wel heel knap natuurlijk en daarom toch maar gefotografeerd voor Guus z’n fotoalbum)
Ik mocht van mezelf uitslapen. Relatief uitslapen.
Dus niet de wekker op half zes maar om tien voor zes.
Zelden ben ik in een nacht zo vaak wakker geweest en heb ik zoveel gedroomd.
Toen Radio 1 Journaal. En Fanlog. Waarvoor ik vier stukjes schreef waarop niemand reageerde maar zelf vond ik ze in ieder geval leuk en dat is in elk geval één tevreden lezer.
Intussen een Hijackthis-log op PCHelpForum gezet (zeg ik alsof ik niet anders dóe).
Daar heeft een aardige Alex me allerlei dingen laten doen en nu zou mijn PC beter moeten werken.
Wat in de praktijk nog moet blijken. Maar het ‘hulp krijgen’ was in elk geval een zéér positieve ervaring.
Ook door de aardige toon van deze deskundige.
Tussendoor: de mondhygiëniste. Die best tevreden over me was.
(nog meer ‘hulp’ als je het per se onder 1 noemer wil brengen)
Ik hád vandaag mijn pakket voor mezelf voor sturen naar Yuma bij elkaar willen zoeken en inpakken.
Dat is niet gelukt.
Wel doe ik dadelijk nog een keer Fanlog.
Met hulp van Brenda. Waarmee de help-cyclus rond is (alleen dat uitslapen en de dromen en het eerste Fanloggen vallen er niet onder).
.. is de titel van een leuk liedje van The Lovin’ Spoonful.
Gisteren zocht ik mijn papieren bij mekaar zodat ik die kan opsturen naar mijn belastingman om aangifte te doen voor mijn bedrijf.
Het goede nieuws: ik vond alles vrij vlot.
Het niet zo goede nieuws: het resultaat is niet om over naar huis te schrijven.
Als je begrijpt wat ik bedoel.
Zodat ik weer eens denk: why.
Met als conclusie: moet ik toch eens dieper over nadenken.
Neigend naar: ik gooi een heleboel rubrieken uit de Winkel die ik niet leuk vind en zet vanaf binnenkort officieel in op alleen die categorieën waar ik zélf blij van word.
Voor nu: de Lovin’ Spoonful.
Alleen ‘Make up your mind’ leverde YouTube niet, wel een optreden op Shindig, waarin ook dat liedje vooraf gegaan door ‘Believe in Magic’.
Curieus – Shindig. Zag ik als 13-14-jarige op tv en stond dan enthousiast mee te springen.
Zo leerde ik dansen.
Ah- goeieouwetijd.
Ik mag de vogels niet meer voeren. Ik mag ook geen water meer neerzetten.
Als ik dat wél doe, krijgen de vogels het Geel. En dat is dan mijn schuld.
Ik hoorde het gisteren in Vroege Vogels en ik dacht: Houston, we have a problem.
Want omdat hier altijd kippengraan ligt én water staat voor de kippen (en ja – ik gooi ook wel eens een handje extra) is het hier voor vogels goed toeven.
Voor mussen bijvoorbeeld. Van deze bedreigde diersoort heb ik in mijn tuin honderden exemplaren.
Knus met hun allen bij elkaar in takken die doorbuigen omdat ze zwaar zijn met mus.
Dat stopt niet binnen een dag als ik de kippen kariger voer.
Dat stopt niet eens binnen een wéék.
Zojuist iemand over de vloer die me streng toespreekt.
Als het Geel dadelijk hier komt, is het mijn schuld. Ik moet per direct het water weghalen.
“Maar de kippen dan,” zeg ik. “Die moeten toch óók drinken.”
Dan moet ik het maar in het (open) kippenhok zetten. Waar de vogels dan gewoon invliegen. Maar toch.
Want nu is het mijn schuld áls.
Zoals ik al zei: Houston….
