Tashi
Ik mag sinds kort weer af en toe op Tashi passen.
Ze begroet me dan door zich op haar rug te werpen en mij te vragen haar buikje te kriebelen. Sinds ik in Amerika een populair-wetenschappelijk boek over honden las weet ik dat ze zich daarmee onderdanig tov mij gedraagt en dat dat heel erg prima is.
Helaas springt ze vanmiddag meteen erna tegen me op maar wanneer ik “nee!” roep en “Tashi niet doen!” en dan “zit!” houdt ze daarmee op en gaat zitten. Nou ja, even dan. Maar het is dus niet alsmaar wanhopig “nee-ee” roepen en de opgewonden pup van me afslaan.
We rennen, we spelen, ik trek aan het vod dat ze aandraagt, ze knauwt zelf een tijdje op het vod en wanneer ze na een kwartier mij niet meer zo hóeft ga ik ergens achter in de tuin op een stoeltje naar haar zitten kijken.
Opeens is Tashi afgeleid door de bessenstruik.
Gefixeerd kijkt ze naar een punt ergens in het midden. Ik denk dat ze daar de merel ruikt die toen ik net in de tuin was eruit op vloog. Wel raar, want dat is dan zeker twintig minuten geleden. Maar daarover schreef dat boek uit Amerika niets, over hoe lang een Friese Stabij dan Merel blijft ruiken en wat het met haar doet.
Ik loop de tuin weer in en wil met Tashi spelen. Tashi niet. Die wil alleen in de struik staren.
Ik ga nog eens kijken, zak door mijn knieën maar: niets.
Dan, terwijl ik opsta, zie ik het opeens. O shit. Een jonge merel. Rechts boven Tashi. Doodstil.
Goeie kans dat een andere *in* die struik zit. En andere goeie kans: dat het diertje dadelijk in blinde paniek iets gaat verzitten en Tashi ‘m grijpt.
Dus zeg ik: “kom, Tashi” en probeer haar naar het huis te lokken.
Geen sjoege. “Kom! Tashi!” Weer niks.
Zodat ik de pup aan haar halsband meesleur en opsluit in haar halletje.
Woest blaft ze me toe.
En ik gun mezelf 1 mooie foto van de merel die ik zojuist het leven heb gered.
Waarna ik naar huis ga naar mijn eigen moordenaars om ze een ons rosbief te voeren.
Lezen en slapen en nog zo wat
Precies half zes springt Guus op bed en geeft zacht spinnend mijn gezicht een paar harde kopjes.
Ik leg hem uit dat ik vandaag uitslaap tot half zeven waarna Guus hoog op mijn kussen gaat liggen wachten tot ik zover ben. Lieve knul.
Zeven uur Radio 1 Journaal en Fanlog en dan knagers voeren. Of beter: hun voedsel verdedigen tegen de pakweg 50 kauwtjes die erop proberen aan te vallen. Om het te duwen in de mondjes van hun al behoorlijk groot gegroeide jongen die in de bomen erop zitten te wachten.
Dan, op de steiger, een hard kwakende eend.
Ze heeft 1 sprekend op haar lijkende pul (over) en heeft sinds een paar dagen ontdekt dat als ze maar hard genoeg naar me roept ik naar binnen sprint om brood voor haar te halen.
(sterker: gisteren ben ik speciaal naar de Plusmarkt gegaan omdat ik geen brood-voor-haar meer in huis had)
Sinds vandaag is papa eend er ook bij, wat ongebruikelijk is.
Nu mag ik Volkskrant Magazine lezen.
En daarna mag ik slapen.
Maar er is feest in het dorp dus staat er een man heel hard door een megafoon te roepen wat slapen onmogelijk maakt en relekst in de tuin in het zonnetje zitten ook.
Yuma, AZ
Jaja enzo
Ik schrijf een soort-van kop en dan schiet me geen tekst te binnen.
Raar.
Terwijl ik dácht dat er een hoop te melden was.
Vergiste ik me dan mbt de inhoud of dacht ik eenmaal beginnend aan dit stukje ’toch maar niet vertellen’?
Ik wou in elk geval iets melden over ik en dieren.
Maar dat zijn een hoop mini-verhaaltjes dus: later.
Ik wou ook iets over die rare Froukje in DZDD maar ach, zoveel wou ik ook niet.
En (dat stoort me écht): de hele lente/zomer nog geen egel gezien terwijl ze er de afgelopen jaren steeds in grote (3-4) getale waren. Hoe kán dat nou.
Curieuze (vind ik) tekst aan binnenkant wc-deur WalMart San Luis, AZ
Opruimen
Of het waar is van die opgeruimde ziel in een opgeruimd huis weet ik niet.
Wel zit er denk ik iets in dat een chaotisch huis géén opgeruimde ziel kan huisvesten.
Mijn huis is niet opgeruimd.
Dat is het eigenlijk nooit, maar er zijn gradaties.
Gisteren vroeg ik mijn werkster of ze (voor het eerst in drie, vier jaar) de badkamer eens grondig zou willen reinigen.
Dus niet alleen wastafel, wc en douche, maar ook het bad en de vloer.
Omdat het me wat begon te storen dat ik in het bad steeds meer spinnewebben zag.
Mm. Dat vond ze niet leuk. Mn niet omdat op de rand van het bad van alles stond. Zeepjes, lotions, shampoo.
Zonnebrandspul. Zakdoekjes. Tissues. En meer.
Ik zeg ‘stond’ omdat de werkster de badkamer alleen wou schoonmaken als ze die ‘alles’ in een doos mocht doen.
Dus staat het daar nu in.
Het bad is wel mooi schoon.
Alleen (nu komt het): de spullen in het doosje wil ik niet weg doen, het meeste wil ik bewaren.
Terugzetten op de rand durf ik niet. In het kastje in de badkamer dus maar.
Alleen is dat zo rommelig dat het eerst zélf moet worden opgeruimd voordat ik er nieuwe dingen bij kan zetten. Als ik tenminste ooit nog iets wil kunnen terugvinden.
En nu-komt-het(2): dit is slechts een pars pro toto van mijn huis.
Want de slaapkamer met de kleerkast is hetzelfde.
Enzovoorts.
Dromen
* Ik zit in een vliegtuig waarin de temperatuur sterk oploopt en er insecten gaan rondkruipen.
We storten net niet neer.
* Ik sta in een lange rij voor de douane (ergens in Amerika) en ontdek wanneer ik éindelijk aan de beurt ben dat ik mijn tasje met de papieren in het vliegtuig heb laten liggen.
* Ik bedenk (in de droom) dat ik 2 tickets kan kopen. Dan ga ik met het ticket dat ik al heb via Atlanta naar Phoenix en laat de terugreis onbezet. En ga ik met het nieuwe ticket niet héén via Minneapolis maar wel terug via Minneapolis (kan laat in de ochtend ipv via Atlanta om 7 uur).
Aangezien een ticket dezer dagen tussen de 400 en 500 Euro kost en dat heb ik wel over voor de laatste dag niet voor dag en dauw hoeven opstaan en stressen.
Maar: zou het wel kunnen/mogen? Ik moet Delta bellen.
(en dan word ik wakker en denk dat het zondag is dus uitslapen of nee, het is zaterdag dus uitslapen tot half zeven maar neeee, het is vrijdag dus opstaan)
Gluren naar de buren
Niet
Er zijn dagen dat ik met een (betrekkelijk, voor mij) ‘kom maar op’ de wereld tegemoet treed.
Dan zeur ik wanneer de caissière bij de Plusmarkt de zegeltjes heeft vergeten.
Dan bel ik Viking op wanneer ik stof zie op een geleverde doos.
Vandaag is niet zo’n dag.
Ik stel vast dat het (school) meisje aan de kassa me wel wat weinig zegeltjes geeft, beséf dat het komt omdat ze ze berekent aan de hand van het wisselgeld dat ze nog op haar schermpje ziet staan en niet aan de hand van wat ik betaald heb.
Ik denk lamaar.
Viking heeft me twee brieven gestuurd. Ik snap ze niet.
De ene is een credit-nota voor een rode doos.
De andere een betaalnota.
Ik dénk dat ze een nieuwe sturen. Maar ik wóu geen nieuwe.
En heb de andere al in gebruik genomen.
Of zou het iets anders betekenen. Want (ook al zo raar): het klagen was gisteren, niet op 9/6 wat op de nota staat.
De enige manier om er achter te komen is: opbellen.
Geen zin, geen zin, geen zin.
(en ook niet in commentjes)
Henderson, NV
Lizard
Ook dit keer ging ik 1x de woestijn in.
Wat stoerder klinkt dan het is.
Ik rijd langs een weg waar aan beide kanten woestijn is, zet ergens mijn auto stil en loop er een paar honderd meter in. Goed kijkend waar ik de voeten zet want niet alleen wil je niet per ongeluk op de staart van een zonnende slang stappen (gebeurt echt vrijwel nooit) – je bezeren aan prikplantjes wil je/ik ook niet.
Wanneer ik dat doe fotografeer ik woestijnplanten.
Die ik wonderbaarlijk mooi vind. Soms door hun bloemen, soms door hun alleen maar verwelkende bloemen, soms door hun prikkend en/of zieltogend loof. Soms omdat ze cactus zijn, soms omdat ze doen alsof ze daarop willen lijken.
Dit keer zag ik ook de wegflitsende lizards (heel gewoon).
En toen 1 die bleef zitten.
Ik fotografeerde hem. Maar kreeg hem telkens net niet goed voor de camera.
Hij bleef zitten.
Maar ik weet genoeg van lizards om te weten dat ze dat *niet* doen omdat ze poseren leuk vinden en mij ook best interessant. Hij was gewoon in doodsangst, pure paniek.
Zodat ik na een minuut “dankjewel lizard” zei en weg liep.
Hopend dat de foto’s best goed zouden zijn wat ze niet waren.
Dit was de lizard. Vraag: hoe heet hij. Tip: hij was niet erg groot, 10-15 cm ongeveer.
Buitenwereld
Het is tien over negen en de telefoon gaat.
R. kan het niet zijn want die is op vakantie dus schieten er meteen minstens drie namen door me heen van wie ik denk dat ze het vooral *niet* moeten zijn omdat ik ze *niet* wil spreken.
Het is mijn werkster. Die aankondigt dat ze morgen wat later komt.
Dat valt dus erg mee.
Verder had ik vandaag een Dapper Dagje Buitenwereld.
Ik belde Nespresso over een aanmaning terwijl ik wel had betaald en trof een zéér verveeld klinkende jongeman dat het elkaar dan gekruist had (wat me kwa data totale kolder leek, meer sloppy administratie bij de koffie met Clooney).
Ik belde Viking Direct over een geleverde Rode Useful Box die hartstikke stoffig was geweest met ook nog eens adreslabel op z’n zijkant geplakt en lastig verwijderbaar.
Aan de andere kant van de lijn zo’n lief Limburgs meisje waardoor ik als was ben en ze leeft érg met me mee en belooft keer op keer een vervangend exemplaar te sturen maar dat hoef ik niet want intussen is-ie al bijna schoon.
Later bedenk ik: had me nou iets ánders aangeboden. Korting op volgende bestelling. Kadootje.
Maar dat zit kennelijk niet in het assortiment.
Boete
Tijdens mijn vakantie kwam er een rekening van Visa.
Voor € 755,70.
Normaal betaalt R. mijn rekeningen van mijn Postbank(nu: ING)-rekening maar dat kan niet meer sinds die de tan-codes toesturen via het mobieltje (dat ik mee had op reis).
Dus spraken we af dat hij zou betalen van zijn eigen rekening (en ik hem zou terugbetalen zodra ik terug was = gedaan).
Gisteren krijg ik de nieuwe Visa-rekening.
Met daarop: debetrente € 25,52 en kosten late betaling € 5,00.
WTF?
Ik zoek in mijn papieren en vind de eerste rekening met daarop de aantekening van R.: betaald 10 mei.
Ik bel Visa. Mijn rekening is, zeggen ze, niet betaald. Ik hou vol. Ik geef R.’s gironummer. Man zoekt nog een keer.
O ja, het is wél betaald. Maar R. heeft zelf óók een Visa-card dús hebben ze dat bedrag naar zijn card overgeboekt.
Ik zeg dat R. ze over twee weken zal bellen (hij is nu op reis).
De Visa-man stelt voor dat R. en ik het onderling regelen. Maar het lijkt hem wel verstandig als ik nu het totaalbedrag overmaak (de twee rekeningen). Alleen de boete hoeft niet.
Ik vertrouw het niet en maak dus ook die boete maar over.
Hoge rente hebben ze trouwens opeens: 16,59%.
Auto in Yuma, AZ
Rob Trip
Morgen 11 maanden geleden was de laatste keer dat Rob Trip het Radio 1 Journaal presenteerde.
Toen kwam de zomer en die ging nog wel en toen kwam 25 augustus met Radio1Journaal-nieuwe-opzet met ‘de talentjes’ Michiel Breedveld en Catrien Straatman.
Sindsdien vind ik Radio 1 Journaal niet zo leuk meer.
Laatst dacht ik: stel je voor dat Rob Trip weer terug komt.
Dat zou fantastisch zijn.
Maar, temperde ik mijn blijde verwachting: de luistercijfers zijn goed en de NOS kijkt alleen naar de cijfers dus hebben ze geen enkele reden de talentjes terug te sturen naar de bureaus en Rob Trip te smeken terug te keren.
Vanavond zit Rob Trip bij De Zomer Draait Door. Om te vertellen over zijn programma over Anne Frank van a.s. vrijdag en zijn serie over de Tweede Wereldoorlog waaraan hij deze zomer de laatste hand legt.
En dán, vraagt de presentator.
“Dan ga ik terug naar de NOS Nieuwsvloer” zegt Rob Trip.
Radio 1 Journaal! denk ik. En: vráág het!
Maar de stoethaspel die dit programma presenteert zegt ‘dankjewel’ en vraagt niet door.
Nieuws
Ik kan me uit mijn tijd als (echte) journalist maar een erg korte periode herinneren dat ik echt nieuwstijgerin was.
Dat was helemaal in het begin. Tussen de 20-25.
Maar toen was ik ook écht erg.
Wat ik ook hoorde (en ik hoorde een hóop, omdat ik toen nog erg sociaal was en er ook nog eens een handje van had te verkeren in kringen van mensen die iets te melden hadden) was wat mij betreft ‘prooi’.
Het ging de krant in. Omdat het nieuws was.
Of ik er vertrouwen mee beschaamde drong niet eens tot me door.
Daarna was dat over.
En nu vind ik Nieuws (als het me ter ore komt) ‘best leuk’ maar ik overweeg niet eens het openbaar te maken als ik zelfs maar twijfel of dat anderen mogelijk zou schaden.
Een beetje iets met ‘nieuws’ heb ik nog wel.
Vandaag bv.
Ik luister Radio 1 Journaal en krijg een persbericht binnen dat Paul Sanders voor dat programma naar de Tour de France gaat. Dat is geen Nieuws-Nieuws (want: persbericht) maar het zou wél leuk zijn als ik het met een kwootje kon publiceren. Dus mail ik Paul Sanders en die mailt terug en dan heb ik een bericht-met-kwoot.
Niks wereldschokkends.
Niemand valt van de stoel af.
Maar ik ben wel tevreden.
Jong
Gisteren, eind van de middag, waren ze er opeens: de jonge kauwtjes waarvoor ik de volwassen vogels nu al weken fanatiek voedsel zie aanslepen.
Beetje onhandig lopend, hier eens pikkend, daar pikkend. En érg braaf op het dakje van de schuur blijven zitten tot pappie of mammie komt voeren dus *niet* zelf naar de grond vliegen waar je enge katten kunt tegenkomen.
Daarnet: een harde klap tegen het raam van mijn kamer.
Vliegen moet je ook leren natuurlijk.
Woestijn Arizona
Tjiftjaf
Ik ga de knagers voeren en achterin de tuin zingt de tjiftjaf – hard.
Ik denk aan de tijd dat Lodewijk en ik opeens fanatieke vogelaars waren geworden.
Ging vanzelf. Van ‘welke vogel zou dat zijn’ via de aanschaf van een paar boeken naar aantekeningen maken en na elke wandeling in de boeken alles opzoeken over de vogels die we hadden gezien.
Glaasje wijn erbij. Chips.
Dat is een mooie herinnering aan een mooie tijd.
Laatst kreeg ik zo’n automatisch verzoek via Plaxo. Iemand wou me toevoegen. Meestal is dat als ‘vriend’ terwijl ik denk: we kennen elkaar niet of hoogstens amper. Nu was het ‘als familielid’.
Mijn aangetrouwde neef.
Al zeker 5 jaar geen contact meer mee. Zo niet langer.
Maar nu connected via Plaxo.