Jeanne's Weblog

Om half drie loop ik even de tuin in: kippen voeren, knagers middag-snack geven, water Jozef verversen. En heel veel dode takken verwijderen en dode stengels afknippen en ‘zeg maar’/’laat ik zeggen’ moe en voldaan worden. Met pijnlijke handen omdat die het ruwe tuinwerk natuurlijk niet gewend zijn.

Het is erg leuk in tuin. Ik zie er ook leuke dingen. Zoals Bella Donna die liefdevol het hoofd likt van haar vriendje Potter dat sinds vrijdag weer is teruggekeerd in de echtelijke ren.

Ik probeer te fotograferen hoe ze lief tegen elkaar zitten. Dat lukt niet erg. Maar dit geeft wel een idee.

 

Een week geleden kwam Jozef hier wonen.
R. zette een deel van de konijnenren af. En knutselde een nieuwbouwpakket-konijnenhuisje in elkaar.
Dat laatste viel niet mee. Ook omdat ik dacht dingen beter te weten – wat niet zo was.

Jozef heb ik deze week voornamelijk buiten zien zitten.
Naast Snuf. Loerend naar Snuf. Rennend langs de tralies.
Toch was hij na een verregende nacht niet doorweekt.

Sinds gisteren weet ik hoe dat komt.
Hij slaapt niet *in* het huisje, hij slaapt eronder.
Wat kan omdat het huisje op pootjes staat om te voorkomen dat de bodem vochtig wordt.

Snuf is trouwens bij caaf Carla ingetrokken.

Konijn Jozef is een lieverd. Het werd me gezegd toen ik hem haalde en het *is* ook zo.
Waarbij ‘lief’ blijkt uit dat hij zich door een mens laat aaien.
Ik word daar altijd wat onzeker van.
Vindt hij het echt leuk? Of laat hij het zich welgevallen omdat hij in mij het dominante wezen erkent (wat hij mogelijk helemáál niet leuk vindt).

Omdat er een mogelijkheid is dat hij het inderdaad leuk vindt, aai ik hem af en toe.
Ik voel me dan ongemakkelijk. Omdat ik hem wel een plezier wil doen als hij daar iets aan ontleent, maar ik me tegelijk niet kan voorstellen dát hij er iets aan ontleent.
En ook: een konijn voelt lekker zacht maar ik voel het aaiend niet die connectie die ik met een kat heb.
Wat ik van een konijn wil is dat het lol heeft met een ánder konijn.
Wanneer ik dat zie, word ik daar vrolijk van.

Wat ik wel doe als vorm van contact: lekkere hapjes geven.
Maar hier wreekt zich dat Jozef niet houdt van wat andere konijnen lekker vinden.
Dus niet: wortel, andijvie, witlof, bamboe, wilgentakje, aardbeiplantblaadje.
Stukje bruin brood – ok. En (ontdekte ik gisteren): broccoli.
Maar vandaag hoefde hij die broccoli weer niet.
Hij eet wel. Gewoon konijnenvoer. Maar verwennen is er op deze manier niet bij.
Behalve misschien door in zijn nekje te kroelen. Waarvan ik dan weer denk dat hij het vast niet echt fijn vindt.

Dan de relatie met zijn a.s. echtgenote.
Toen ik vanochtend opstond (nog geen zeven uur, stromende regen) zaten ze naast elkaar met het gaas er tussen zeiknat te worden.
Daarna ging Snuf elders in de ren zitten en eerst gedroeg Jozef zich als een gekooide ijsbeer en toen ging hij ook zitten.
Zodat de situatie nu al uren is zoals op deze foto.
Allebei playing hard to get.
Terwijl R. en ik zojuist in onze agenda’s zetten: donderdag 19 maart is de Dag der Dagen. Omstreeks het middaguur mogen de geliefden elkaar voor het eerst in de gretige pootjes vallen.