Jeanne's Weblog

Vandaag twitterde iemand die ik ken via een lijst dat ze behalve zichzelf nu ook haar bedrijf bij Twitter had vastgelegd. Want: dat moest.
Ik vond het bizar omdat ik twitter als mezelf = tevens Fanlogger Radio 1 Journaal (dat vooral tijdens de uitzendingen) = webwinkelierster (waar ik het ’t minst over heb).
Dat ik het bizar vond twitterde ik ook.

Maar hier is eveneens een scheidslijn.
Ik kan (vandaag bv) erg actief stukjes schrijven op Fanlog – maar die lezen de meeste mijn-log-bezoekers niet.
En dan manifesteer ik me ook nog eens op Twitter.
Soms minder, vandaag toevallig weer méér.
Hier schrijf ik intussen -vrijwel- niets.

Wat niet uitmaakt voor wie het leuk vindt me hier zo’n beetje te volgen.
Maar soms (vandaag bv) denk ik dan zelf: you ain’t seen nothing yet! nl mij op Fanlog en op Twitter waarbij ik mbt Twitter denk ‘dat ligt je of niet en de meeste mensen denk ik niet’.
Maar Fanlog is echt mijn andere identiteit, nee de andere kant van mijn identiteit.
Of misschien zelfs ‘ik’ net zoals dit log ook ‘ik’ is.

Toestemming is Verleend

Uw reistoestemming is goedgekeurd en u hebt toestemming om naar de Verenigde Staten te reizen onder het Visa Waiver Programma. Dit antwoord garandeert u geen toegang tot de Verenigde Staten; een Douane- en Grensbewakingsambternaar op de haven van aankomst nemen de uiteindelijke beslissing.
—————-
Leuk natuurlijk.
Alleen: ik drukte op ‘ik vraag aan’ en meteen flitste dit scherm naar voren.
Ze hoefden niet eens na te denken.

De KNVB wil meer vrouwelijke scheidsrechters.
Dus belt Michiel Breedveld met de KNVB.
En treft daar een man.
Wat jammer nou, zegt hij.

Ach ja, zegt die man, “vrouwen staan lang voor de spiegel”- zodoende.

Monday, Jan 12th, 2009 — You are often satisfied by knowing you’ve done a good job, but today the Moon in your 10th House of Status reflects your need to be acknowledged for what you do. It’s not that your self-esteem is particularly low or that you are insecure about what you do; it’s simply about getting what you deserve. If recognition does come your way now, don’t shy away from it. Even if it makes you uncomfortable, graciously receive the appreciation that’s given to you.

Ok – kom maar op met die appreciation.

Ik schrijf op Fanlog een stukje over die ‘raadselachtige’ borden die naar de Achterhoek wijzen.
Een half uur later kijk ik in de statistiekjes of de NOS ons al leest en zie een bezoeker die komt via zoeken op google.
Ik ben nieuwsgierig waarnaar bezoeker zocht waarna hij/zij bij ons is beland.

Bezoeker zocht op ‘borden naar Achterhoek’ en google zet het Fanlog-stukje al binnen twintig minuten nadat ik het plaatste op drie.

Zoals ik al zei: opmerkelijk.

Over 100 dagen mag ik naar Amerika (yeah!!!) dus mag ik over 10 dagen bij de KLM een stoel vastleggen en dan nog 30 uur voor ik vlieg een bétere stoel met bijbetaling – tenzij anderen me dan al voor zijn.

Ik vroeg me dus af wanneer die 90 dagen precies was en wanneer de 30 uur inging en hoe ik het moest doen. Opbellen? Internet?

Gisteren stuurde ik KLM een mail maar kreeg (nog) geen antwoord dus bel ik om acht uur de Helpdesk waar ik eerst twintig minuten in de wacht word gezet.
Mijn vraag bleek een best moeilijke vraag.
Het antwoord was dat ik 90 dagen vantevoren moest béllen (via het net kan dan niks).
En hoewel ik pas om 10.40 vlieg zullen ze dan niet moeilijk doen, zei het aardige meisje, maar het ook vastleggen als ik al om acht uur bel.

Dan die dertig uur.
Dat moet wél via het net. Dus vraag ik haar: wanneer is dat precies, die dertig uur.
Denkend dat zij dan gewoon mijn vliegtijdstip intoetst waarna het moment eruit rolt.
Maar ze moet een hoop rekenen en dan wordt het 21 april om 4.40 uur.
Wat uitermate ongelukkig treft aangezien ik op 20 april naar Traviata ben wat een lange opera is en dan lig ik meestal niet voor 1 uur in bed.

Er is een site, vertelt mij nu het aardige meisje, die dit voor me kan regelen.
Echt?! Wélke?
Dat weet zij ook niet maar laatst had een andere klant het erover en misschien kon ik het vinden via google.
Ik doe mijn best maar vind niets.

Wel weet ik nu dat ik weliswaar heb geboekt bij KLM maar dat ik vlieg met Northwest en “mogelijk met een oud toestel” (weer: het meisje) zodat ik niet eens een eigen tv-schermpje heb.
Des te meer reden om een goede zitplaats te regelen.

Vandaag dus, behalve wat ik al noemde.

Beetje schaatsen geluisterd en schaatsen gekeken en rest van de tafel (kwa post) opgeruimd en toen was het geordend in stapeltjes en er moet nu nog een hoop écht doorgeploegd en beslist welke Goede Doelen ik geld in *blijf* pompen omdat het er verdomd veel zijn zo aan het eind van het jaar.

Verder een aantal reli-boeken in de Winkel ingevoerd. En me daar ongemakkelijk bij gevoeld.
Omdat bij de Kadotips staat: ‘Jeanne’s Kadotips’. En als ik eerlijk ben sta ik niet bij elke Betty Boop-ovenwant te stuiteren van opwinding omdat ik die zo mooi vind. Maar dat is ‘een kwestie van smaak’. Terwijl reli-stuff behoorlijk veel heftiger is.
En: ik kan het niet beoordelen.

Ik lees de achterflap, ik blader dóór, ik lees een recensie online maar ik heb in feite geen benul van wat zo’n boek behelst.
Is het inspirerend, spiritueel, een mooie andere kijk op het leven?
Of is het hartstikke griezelig zoals die vrouw die zegt dat als je kanker oid hebt je het aan jezelf hebt te wijten want als je geen kanker wil dan knok je er met je mind tegen dus als je wel kanker hebt dan heb je niet genoeg geknokt dus eigen schuld.

Het interessante (confronterende is een beter maar naarder woord dus dat zet ik tussen haakjes) aan netwerken is dat onvermijdelijk mensen van vroeger vragen:
* of ik gelukkig ben
* hoe het met m’n Winkel gaat

Gelukkig ben ik.
In elk geval niet ongelukkig en dat is zat.

Dan ‘hoe het met m’n Winkel gaat’.
Het antwoord hangt een beetje (erg) af van het moment dat de vraag wordt gesteld.
November en december waren klappers.
Januari kabbelt aan en voort.

Zou ik ervan kunnen leven?
Nou – misschien op bijstandsniveau. Maar dat zou het inkopen in Amerika dan weer knap lastig maken.

Wat de laatste maanden goed is gegaan:
Ik ben hoger in de zoekmachines gekomen met Betty Boop (zodat zij loopt als een treintje).
Ik laat me niet meer naar de brievenbus jagen door klanten die 2 stickers bestellen, kattig doen en dan ook nog eens superdeluxe service eisen.

Wat niet zo goed is gegaan:
Sinds het voorbij zijn van de feestdagen kabbelt het zo’n beetje.
Met af en toe een klant die veel bestelt en die ik vertroetel en die mijn service helemaal te gek vindt om te mailen: *misschien* kijk ik nog wel eens in je winkel.
Dat zet geen zoden etc.

Tenslotte.
Ik heb nog zoveel kalenders voor 2009 over dat ik er in mijn eigen huis elke muur mee kan behangen.
Wat ik niet ambieer.
En wat dus ook betekent: verkeerd geïnvesteerd tenzij ik snel (de tijd voor de kalenders van 2009 loopt rap af) een list bedenk.
Maar: wát?

Verder was ik nogal woest in slaap gevallen en eigenlijk ook woest opgestaan.

De afgelopen weken ontstond binnen Twitterkring(en) een hype/rage.
Poken. Dat is een gadget (wát precies is in dit verhaal niet van belang).
Ik kocht er 1. En duwde die (dat zei het doosje) in een usb-ingang.
Waarna er niets gebeurde.

Zodat ik de verkoper vroeg: wat nu.
“Erop drukken” zei die. Eh.. waarop? (ik drukte overal op maar niks).
Nu kreeg ik een code.
Maar: waar moet ik die invullen? En echt, ik probeerde alles dat ik kon bedenken.
Toen: er komt een handleiding, vanavond (vrijdag) of morgen.
Zodat ik gisteravond om een uur of elf maar eens voorzichtig informeerde waar hij bleef.
Ik moest het maar op internet vinden, was het antwoord.
Zodat ik wild-woest het kreng kado deed aan een ándere Twitteraar (want zo kwam ik aan de poken) die me al geDM-ed had dat hij ‘m wel wou overnemen.

Dit verhaal in het kader van ‘service aan de klant’ en hoe ver je daarmee komt.

Dit is mijn rustdag. Althans, dat zou het (zéér: relatief) moeten zijn.
Dus slaap ik uit tot acht uur en schrik dan wakker van de kippen die geen water hebben.
Zodat ik vijf minuten later in de tuin alles voer dat voer (en water) op prijs stelt.

Dan meld ik degenen die in deel 6 van de serie zijn opgenomen dat hun bijdrage vandaag op Fanlog staat.
Met persoonlijke briefjes (is wel het minste).
En geef ik de Tip van de serie door aan Medialog.
En hier. En op hyves. En op Twitter.

Om daarna vast te stellen dat er een giga-fout in het artikel zit.
Een link naar geluid waarover ik gisteren al dacht dat hij niet klopte maar anderen zeiden dat het goed was, die wás er niet.
Er zat op dat punt in het artikel een groot zwart gat.
Shit shit shit!

Wit gat gerepareerd.
Toen kon de Vrije Zondag beginnen.

Vandaag staat de allerlaatste aflevering van de serie Hoogtepunten van mensen van het Radio 1 Journaal op Fanlog.

Correspondenten Wouter Meijer, Wabe Roskam en Michel Maas bieden een blik op hun wereld (die niet die van Obama is).
Verder politiek redacteur Ruud Slotboom, presentator Bert van Slooten en economisch redacteur Peter van den Meerschaut.
Lees wat hun harten het afgelopen jaar sneller deed kloppen en waar ze met plezier of een andere emotie aan terugdenken.

Het artikel staat hier en commentjes dáár zijn zeer welkom.