Jeanne's Weblog

Ik moet zeggen dat kerst me totnutoe behoorlijk goed afgaat.
Gisteravond was geen hoogtepunt, maar ook geen dieptepunt.
En vandaag was heel erg ok met films op tv kijken en Melanie luisteren (jawel!) op de ghettoblaster en tegelijk het boek van Peter ter Velde lezen (=érg goed) en ook wat cd’s branden.

Morgen is voor katholieken niet eens meer kerst.
Zodat elke reden voor melancholie afwezig is.

Maar om nou niet helemaal van joechei te gaan: mijn werkkamer met PC ligt op het Oosten.
Miv vannacht al komt de Koude Wind (matig=best hard) uit dat Oosten.
Dan is het hier niet meer te harden behalve met dikke thermische broeken en handschoenen met afgeknipte vingertjes opdat het toetsenbord nog te bedienen is.

Dit betekent: niet zondagverhaal voor Fanlog uitstellen tot zaterdag maar er morgen in elk geval al een belangrijk deel van doen.

En dan, opeens, hoor ik in de sloot achter mijn huis mijn Kwakertje.
Dat anders kwaakt/alarmeert dan de andere eenden. En dat vaak door ze wordt belaagd: weggebeten, ondergeduwd.
Hoewel ze een mooie Wilde Eend als vent heeft.

Krijs-kwaak doet ze.
Ik kan niets voor haar betekenen.
En eerlijk gezegd denk ik: die redt zich wel.

O got – alweer bijna half elf!
Terwijl de wekker morgen om half zes gaat.

Got wat ben ik moe.
Te moe om te koken (ik snijd wat stukjes kaas), te moe om te eten (ik eet ze niet).

Ik wou Melanie luisteren.
En daarna The Closer kijken.

Ik schreef een stuk voor Fanlog. Kritisch op het Radio 1 Journaal nieuwe stijl.
En meldde dat op Twitter (dat het niet oppikt, een trendy Twitteraar wil liever dood worden gevonden dan betrapt op luisteren naar Radio 1).
En toen op Hyves (sowieso onduidelijke-weinig- respons).

Ik kom niet meer tot Melanie luisteren en ook niet tot The Closer kijken.
Ik ben kapot.
Ik ga slapen.
(ik wou dat ik gelukkig was en vraag me tegelijk af hoeveel andere mensen dat nu ook denken)

Ik heb er niets mee maar vandaag overviel het me: de kerstwens.
Niet de mooie, softe, maar een woeste.

Die staat nu op Fanlog.
Dat het ánders moet.
Radio 1 Journaal.

Nou, daar zal Hans Laroes van sidderen.

Terwijl ik maandag met Carina naar de dierenarts reed zei ik tegen haar dat als ze beter werd, ik een gift zou doen aan een goed doel.
Een dierendoel.
Dat zij dan mocht kiezen.

Dat laatste was natuurlijk raar maar je lult al snel een eind in de ruimte met naast je een doodziek diertje op weg naar de dierenarts van wie je vreest dat die gaat zeggen dat er niets meer aan te doen is.

Er was niets meer aan te doen dus gaf ik ook niet aan een goed doel.
Niet éxtra tenminste. December doordringt me er altijd van hoeveel ik sowieso al geef: de doelen die maandelijks afschrijven, de 1 drie Euro, de ander zes, weer een ander zeven etc. wat lekker aantikt.
En dan -omdat het december is- ook nog al die andere die voor eens per jaar zijn gemachtigd.
En die wéér andere die een vriendelijk verzoek sturen of ik ook dit keer weer wil storten.

Tot nu toe gaf ik ook altijd aan Serious Request. Dat vandaag al afloopt. Maar het is een beetje langs me heen gegaan.
Niet echt natuurlijk. Ik weet dat het is, ik kijk ook af en toe. Maar ik voel geen drang te geven.
Wat een beetje kan komen omdat ik geïrriteerd ben geraakt omdat een call center me als ik het wel doe 2-3x per jaar opbelt om vást donateur van het Rode Kruis te worden.

Misschien maak ik toch extra over aan Wakker Dier.
Of een wat exotischer dierendoel.
Helemaal *niets* extra geven is ook zo kaal.
En de zielige kippen in de legbatterijen kunnen het ook niet helpen dat Carina is doodgegaan.

Soms komen mensen met dozen boeken aan: leuk voor je Winkel!
‘Dank je!’ doe ik enthousiast.
En vaak zie ik meteen al dat het niets is of (mogelijk) iets.

Nu zit ik met een volle doos gebonden (linnen) boeken van Mazo de la Roche.
Ja, ze bestaat, weet ik nu.
En er is levendige handel in haar.
D’r pockets gaan voor 1-2 Euro. D’r gebonden boeken voor ietsje meer.
Alleen: dit is niet het soort handel waar ik me erg in wil verdiepen.

Jammer, hoor.
En het is nog een erg mooie dame ook, zag ik bij Wikipedia.

Onze drogisterij is in staat om snel en met. We liepen alle pillen die je nodig hebben.

Tijd en iets voor uw gezondheid. Bij ons zijn en gemakkelijk te worden weer gezond. Met klanten te herhalen om van generieke medicijnen tegen lage kosten.

Ik heb 100 connecties bij LinkedIn!
Is dat fijn?
Natuurlijk is dat fijn.
Waarom is dat fijn?
(geen domme vragen stellen)

En o ja, ik heb alle boodschappen in huis voor me nu 6 dagen volledig afsluiten van de irl buitenwereld en ga volledig op virtueel.

Kan ik iemand blij maken met de kalender 2009 van de Dierenbescherming?

Ik kreeg ‘m als dank voor mijn ondersteunen van de Knaagdierenopvang in Heiloo maar heb (helaas) nog een keur aan kalenders uit Amerika over om voor mezelf uit te kiezen.

– sprak ik een vrouw uit het dorp die ook een oude kat (20) heeft over dat hun haar zo gaat klitten.
Zij kamt haar met een kam en met kerst neemt haar dochter een tondeuse mee en gaan ze het buikje van de kat kaal scheren.
Ik vertel over de borstel die ik een paar maanden geleden kocht via een bedrijf online, dat ik *mijn* mottige Eebje na een paar keer grondig borstelen nu weer een mooi zacht vachtje heb bezorgd. Dat het dus wel kan.
Ze gelooft me niet en houdt vast aan de tondeuse.
Ik vraag me af of ik mijn broeders hoeder in dit geval de hoeder van een kat verderop in het dorp ben. En denk dat ik mijn best heb gedaan. Hoe ik haar vrouwtje zou kunnen dwingen zie ik ook niet in.

– kwam een andere vrouw (mógelijk) uit het dorp om geld op te halen voor mijn contributie voor de Dorpsraad. Ze gaf me geen bewijsje toen ik de € 4,50 had betaald.
En ik dacht: klopt dit wel.
Maar als het wél zou kloppen zou ik me nóg meer outsider hebben gemaakt door te vragen om een legitimatie.
En wat is geld.

– maakte ik de laatste dagen een hoop nieuwe LinkedIn-connecties.
Die weer veel eigen connecties hebben waardoor ik er nóg meer kan maken.
Waaraan ik geen bal heb maar goed – toch leuk (soms).

– staat de kooi waarin Carina zat nog steeds op tafel en denk ik steeds zonder erbij na te denken ‘even kijken waar ze zit en hoe het met haar gaat’.
En: baal ik van mensen die denken dat als je 12 cavia’s hebt die buiten leven je er niet echt van kunt houden en dat je hart niet breekt als er 1 doodgaat hoewel je er goed voor hebt gezorgd.