Jeanne's Weblog

Iemand heeft heel aardig voor me naar xs4all gebeld en er komt een monteur.
Dat wordt me bevestigd doordat Stefan belt ‘van Guidion’. En bij ‘Guidion’ denk ik ‘o got’ maar tegelijk: het zou toch wel érg toevallig zijn als ik weer dezelfde monteur kreeg.
Ook krijg ik een mail-bevestiging dat ik klant bij ze ben geworden. Voor 16 Euro per kwartier met een minimum van 48 Euro per keer. En dit zijn mijn inloggegevens.

Ik log in: maandag om tien uur (volgens hun site) en half elf (volgens Stefan) komt opnieuw monteur John.
‘Niet betalen’ zegt degene die voor me belde ‘omdat het fout is aangelegd”.
Jamaar, protesteer ik, John hééft het aangelegd.
Die gaat dat natuurlijk nooit toegeven.

“Of hij toegeeft of niet, als ‘ie het nu maar máákt, daar gaat het om” is de praktische, zakelijke reactie.
Alleen: ik zit nu al met een knoop in mijn maag omdat over een week die man weer komt die direct erná toen het mis ging al verre van vriendelijk tegen me was (“ik heb geen toverstokje”).

(nee, zorgen dat R. erbij is als morele steun is geen optie – die zit dan in Madrid)

Nog meer goed nieuws!
P. stuurt me zomaar de dvd van serie drie van The Closer 🙂

Het goede nieuws: de cd van Melanie is gearriveerd.
Dankjewel, Henk!!!

Gek hoor.
De hele maand gaat het heel behoorlijk (nu kon het na de verjaardag from hell natuurlijk alleen nog maar úp gaan, veel lower was er niet).
Geen dip op de verjaardag van mijn man, geen dip met sinterklaas, geen dip omdat de kerstdagen eraan zitten te komen.
Ergernis enzo om xs4all, dat wel.
Maar niet depri. Niet ‘ik wil alleen nog maar in bed, hoofd onder de dekens, ik ben er niet’.

Tot nu.
Compleet ingestort om zo’n stomme cavia.

Ik zeg tegen mezelf: je moet xs4all bellen.
Probeer het nóg een keer. Misschien krijg je nou wel Angela en niet het wachtmenu met het bandje.
Maar wat dán.
Dan moet ik opgewonden en boos en ‘we pikken het niet meer’ doen.
Dat ik een monteur EIS en wel NU.
En dan verbindt ze me weer door met de Helpdesk en dan gaat die weer iets traineren en ach, het zal allemaal wel.

’s Kijken of ik me straks kan opwerken tot een boos mailtje.
For the record. Zodat ze later niet kunnen zeggen dat ik zelf niet ben blijven klagen.

Verder betaalden 3 mensen. Eentje per spoedovermaking. Die heeft er dus mogen we aannemen háást mee.
Zodat ik morgen weer naar het postkantoor moet.
Waarna TNT Post alles een week in een hoek laat liggen.
Waarover de klanten dan weer boos worden op *mij*.

Het leven, zei ik al, zuigt.
Big time.

Ik breng

Caaf Carina is dood.
Dierenarts dacht dat ze vocht in de longen had. Niet te behandelen.
Ingeslapen dus.

Thuis boze mail van klant dat hij iets nog niet heeft ontvangen – is het zoek geraakt of heb ik het niet op de bus gedaan en zo ja wanneer dan wel.
Antw: donderdag, zoals ik hem toen ook gemeld heb.
Maar ja, kerstdrukte, hè.

Dan denk ik: nu even ‘doorpakken’ en Angela bij Opzeggen van xs4all bellen. Die zo aardig was me haar doorkiesnummer te geven. Die moet dan nu regelen dat ik eindelijk die monteur krijg.

Tranen om caaf weggeslikt, machteloze woede om klant verdrongen, nummer gedraaid.
Dat direct doorschakelt op het algemene xs4all-bandje dat vraagt of ik problemen heb met McAfee – toets dan…. etc.

Ik geef het op.
Ik kan deze wereld *niet* aan.
Wereld heeft gewonnen.
Gefeliciteerd ermee.

Caaf Carina is nog niet dood.
Maar ‘leven’ is anders.
Ze zit in haar hoekje en ademt moeilijk. Net als gisteren.

Wanneer ik wat andijvie bij haar neerleg neemt ze een enkel hapje.
Ze wil dus wel eten.
Maar het lukt niet.

Dus moet ik vandaag
– met Carina naar de dierenarts
– woest xs4all bellen dat ik NU een monteur wil
– naar het postkantoor met 1 pakje dat ik heb beloofd vandaag te verzenden en meteen maar even bij de Plusmarkt boodschappen doen.

(ik mocht uitslapen maar kreeg een nachtmerrie dat Eebje bijna werd aangevallen door een Rotweiler oid en werd toen wakker en ging piekeren over of Carina nog zou leven dus dat uitslapen werd niks zodat ik nu Michiel Breedveld en Catrien Straatman aan heb staan wat de feestvreugde ook niet verhoogt)

Ik doe mijn best. Echt.
De eerste vijf of zo collectieve kerstwensen liet ik van me afglijden als ware ik mijn lieve kwakertje.
Bij collectieve wens 6 en 7 kreeg ik iets van ‘knars’ tussen de tanden maar nog steeds: geen krimp.
We zijn nu nog een collectieve wens of 5-6 verder en mijn korte lontje begint te smeulen.

Lieve beste collectieve kerstwensers (en dan mn diegenen die ze niet alleen in mijn privé-hyve zetten maar óók nog eens in alle hyves-groepen waar zij -en ook ik- lid van zijn): ik vind dit ‘niet zo leuk’.
En ja, dit jaar heb je het al gedaan. En je hebt je niet ingehouden.

Maar voor volgend jaar: misschien zou je je als het niet teveel moeite is kunnen afvragen of werkelijk *iedereen* in je adresboek ontvankelijk is voor die overdaad aan kerst-cheer.

Misschien zijn er mensen die
– een zieke cavia hebben (of een hond of een kat of een kind of een partner of iemand anders die ze na staat)
– die in de zorgen zitten over hun financiële positie vanwege de kredietcrisis
– die gewoon depri zijn
– die he-le-maal NIKS hebben met dat kerstgejubel

Suggestie, zo helemaal in het algemeen: als je kerstwensen (of andere wensen) wil spread around, vraag je dan af aan *wie* je ze richt.
Is ook leuker voor het individu dat ze krijgt omdat die zich dan ook persoonlijk voelt benaderd.

En is je dat teveel moeite?
Laat het dan!
(hieronder stonden verwensingen die ik heb verwijderd omdat bij de collectieve wensers 1 enkele vrouw zat die ik wel mag en haar wil ik niet *collectief* treffen)

Vandaag hád ik zullen ontvangen (als TNT Post had meegewerkt aan het mij opvrolijken):
– een cd van Melanie van Henk
– een boerenbox van Frank

Maar ik kreeg alleen een kerstkaart die was afgestempeld op 15/12 wat het ergste doet vermoeden voor de rest van de post.

Half zes op: Radio 1 Journaal.
Dan tegen twaalf uur, ik begin ernstig in te dutten, mailt Hippo me over wat zij wijzer werd van de xs4all-helpdesk.
Volgen telefoontjes tot na twee uur.
Dan ben ik echt gevloerd en intussen heb ik (vanaf tien uur) zitten werken aan het zondagverhaal voor zondag op Fanlog.
Half uur powernap, avond-Radio 1 Journaal.

Tv aan, zap-zap in het Gesprek, Guus Meeuwis en Leon Verdonschot over Bruce Springsteen.
Nummers van de Boss die je raken.
Ik heb er drie (minimaal).

Dancing in the Dark (danste ik op tijdens mijn lesgeven aan de School voor de Journalistiek-periode): I ain’t getting nowhere en ’the joke’s on me’.
Born to run (laatste keer hard aangezet toen ik naar de crematie van tante Miep reed in Brabant): “Baby this town rips the bones from your back
Its a death trap, its a suicide rap
We gotta get out while were young
`cause tramps like us, baby we were born to run.”
Dat dus over Eindhoven.

En tenslotte Glory Days. Over dat we/ik vroeger heel wat waren maar haha: dat was tóen.

Heel graag had ik hier een YouTube van 1 ervan willen zetten, maar dat kan niet. Is ‘uitgeschakeld’.
Daarom alleen maar een linkje naar -toevallige keus- Born to run.