Over mezelf en andere dieren
Pieter Broertjes zit bij Matthijs van Nieuwkerk.
Hij vertelt dat er VK-lezers weglopen en dat hij niet begrijpt waarom.
Ik wel! roep ik tegen de tv.
Die missen mij! Had je me maar niet moeten (laten) dumpen!
Waarna hij vertelt over een mooi nieuw plan.
Soort NRC.Next. Maar dan anders.
Nl gericht op de nóg jongere lezers.
25-35.
Maximaal 35.
Ok, sorry, snap ’t al 🙁
“Ik besef me” hoorde ik deze week een presentator van het Radio 1 Journaal zeggen.
En nog een keer “ik besef me”. En ik dacht: o got (met een T).
En: dat zou Rob Trip nooit gezegd hebben.
Nu lees ik in de Vara-gids van volgende week een interview met Paul de Leeuw.
Geschreven door Youp van ’t Hek.
En het is een kleinigheid misschien.
Maar ook bij een woord in dit stukje denk ik: au.
En daarna: zou die gids geen eindredacteur hebben?
Eebje is jarig.
Ze wordt vandaag 21.
Gisteren probeerde ik een foto van haar te maken – voor het log.
Ik flitste haar in de oogjes, ze vond het niet leuk en toen waren de foto’s ook nog eens mislukt.
Dus: geen foto.
Extra verwennen zou een idee zijn als ze al niet verschrikkelijk verwend wérd.
Ik bedoel: nog meer rosbief leidt alleen maar tot kotsen.
Nog liever voor haar zijn dan?
Kan ook al niet.
Zodat ik nu mensen die ik niet eens goed ken zit te mailen dat ze jarig is.
Die me dan feliciteren. En haar.
Zodat ik me vrolijk en veel meer feestvarken voel dan een week geleden.
Feestpoes.
R. vraagt bezorgd hoe het is met mij en Fanlog.
Ik houd een verhaal dat neerkomt op: tja.
Samengevat: ik vind aan de ochtenduitzending geen bal meer aan. Maar er zitten reportages in van verslaggevers die mooie radio maken. Daar klem ik me dan maar aan vast.
Vanavond schrijf ik een kritisch stuk op Fanlog.
Een stuk dat eindigt bij: er is kritiek mogelijk op de presentatoren.
Links op Fanlog staat een poll.
Over die presentatoren.
Met als een soort after thought: ik mis Rob Trip.
Ik dacht zelf toen ik die poll erop zette: ik ga Marcel Oosten stemmen. Want die vind ik echt goed.
Alleen vind ik hem in combinatie met Michiel Breedveld (3 gotganse ellendige dagen) steeds minder goed – hij verliest z’n Schwung.
Zodat ik stem: ik mis Rob Trip.
Rob Trip op wie ik boos was omdat-ie ons verliet.
En boos omdat-ie niet even vriendelijk meldde dat hij geen interview met Fanlog wou.
En dat hij niet ‘dankjewel’ zei voor de hem door Jaap en mij namens Fanlog toegestuurde wijn.
Maar alles terzijde en onder het tapijt geschoffeld: gotogot wat zou ik blij zijn met Rob Trip die me goeiemorgen wenst en plaatjes voor me draait en slim-slim-slim is en geestig en soms (zeer zelden) een ietsepietsje persoonlijk.
Ik wou dat het niet zo was en voornamelijk omdat het zinloos is want Rob Trip komt niet meer terug.
Maar: ik mis Rob Trip.
En als minister Plasterk zou vragen of ik per jaar 100 Euro belastingcentjes over had zodat hij wél zou terug komen dan had ik dat bedrag nu al overgemaakt.
Eerst gebeurt er he-le-maal niks – op zo’n twintig gebouncete exemplaren van de Nieuwsbrief na.
Dan komt er 1 bestelling – één.
En koopt een klant meteen de halve categorie pinguïns leeg: 13 (dertien) exemplaren.
En zet erbij dat ze nog even wil nadenken en dat er misschien nog wel een stel bij komen.
Zodat ik *niet* zeker anderhalve week in klooimodus kan (wat ik had gehoopt) maar rap zal moeten beginnen aan alwéér nieuwe Kadotips.
Btw: bij die muizen staan nog erg leuke kinderboekjes.
Voor wie dat niet al had gezien of begrepen.
Musicalsterren Jamai Loman en Ron Link zijn definitief uit elkaar. Dat heeft hun manager maandag bevestigd.
In een verklaring zegt het tweetal: ,,Wij vinden het beiden heel erg jammer dat we er samen niet uit zijn gekomen. Na gesprekken waarin we onze relatie hebben willen redden, hebben we uiteindelijk besloten er een punt achter te zetten, voordat het onze vriendschap zou kunnen beschadigen”, aldus de musicalsterren.
Loman en Link waren samen sinds koninginnedag 2007. Het stel kocht onlangs een huis in Den Haag.
(bron)
Britney Spears is ook nog steeds niet gelukkig lees ik elders.
Terwijl Boy George een escort met handboeien aan de verwarming heeft geketend en hem heeft afgerost.
En dan zit ik te klagen over die gruwel van een Michiel Breedveld.
.. voert een gesprekje over W.F. Hermans en de titel ‘Als twee druppels water’ valt en daar blijkt hij nog nooit van te hebben gehoord…
Zoals hij laatst dacht dat Kundera De Geverfde Vogel had geschreven…
Dom dom dom.
En ‘jong’ is geen excuus.
Misschien wel voor dom zijn.
Maar niet voor de NOS om hem presentator te maken.
It can be challenging to manage your powerful emotions now that the Moon is back in your sign.
Aha, dat verklaart het 1 en ander.
Ik kan het niet, hoffelijke winkelier zijn.
Vorige week bestelt iemand die ik vaag ken via een lijst waar ik jaren terug met haar op zat voor 100 Euro érg veel vnl kleine dingetjes.
Snel te leveren ivm sinterklaas.
Dus zoek ik alles bij elkaar, kan 1 ding niet vinden en bied iets vervangends aan mét een extra kado terwijl ik ook al een kalender als kado had aangeboden waar een ietsje hoekje van was verbogen – zo klein, mailde klant me dat ze had moeten zoeken waar de beschadiging zat.
Dat kado was ‘zomaar’ omdat klant een kalender op mijn site had gezien die ze zó graag had willen hebben en die al uitverkocht was en ik lief wilde zijn.
Dan mailt ze nu dat ze over alles tevreden is. Alleen de visstickers van € 2.75 – daar had ze zich meer van voorgesteld.
Tegelijk vraagt ze in een andere mail om andere dingen of die per direct kunnen worden toegezonden. Andere stickers. En een insteekmapje.
En ik handel niet beleefd die bestelling af. Ik ga op tilt.
Ik word dol van drift om die stickers die niet naar wens waren.
Ik mail helemaal razend terug dat ik het geld wel zal terug storten. Omdat de klant immers tevreden moet zijn.
Maar ik vind het ook écht zo raar want het gaat om beeldschone stickers die ik in de winkel in Amerika koop voor 1,95 en dan hier verkoop voor 2,75 wat ze écht waard zijn en daar maak ik dus echt amper winst op – een kwartje, als je verzendkosten e.d. meerekent.
Maar goed.
Nu moet ik het natuurlijk weer herstellen.
Vriendelijk zijn.
Wat ik echt ook bén.
Jij, die ooit bij me kocht en me leest – jij wéét dat toch?
Het is dat ‘onrecht’-gevoel dat me helemaal door het lint doet gaan.
Dat ‘gatverdamme wat een idioot gezeur als ik tig prachtige artikelen lever, vele kwalitatief vér boven de prijs, dat dan iemand over 1 itempje gaat zeiken’.
Ze zette er trouwens wel bij “Maar hindert niet hoor. De rest was allemaal prima.”
Maar waarom schrijft ze het dan!
En waarom hou ik me niet even in voor ik een pissige mail terugstuur aan een klant.
Diep ademhalen, tot tien tellen, uitstellen tot morgenochtend.
Nee hoor – ik ga er meteen béng! in.
Shit shit shit.
Ik dacht opeens: het schijnt slecht weer te zijn.
Stel dat Michiel Breedveld de studio niet heeft kunnen bereiken.
Stel dat Marcel Oosten gewoon in z’n eentje presenteert.
Helaas.
“Dánk!” hoor ik hem al om vijf over zes roepen tegen collega Roel Pauw.
En het erge is: hij riep het niet.
Maar zodra ik Michiel Breedveld hoor keffen denk ik het er al bij.
Het komt nooit meer goed tussen mij en die jongen.
Zodat de vraag is of het ooit nog goed komt tussen mij en het R1J.
Vanavond schoen zetten met briefje erin: lieve sint, ik hoef maar 1 ding.
Laat de NOS de schellen van de oren vallen en laten ze Michiel Breedveld terugesturen naar de Haagse redactie waar hij minder kwaad kan dan achter de presentatiemicrofoon.
In de poll hiernaast die ik 1 dezer dagen ga verversen staat als iets dat nastrevenswaard is: vriendjes worden met iemand die ik bewonder.
‘Vriendjes worden’ vind ik een interessant idee (‘concept’).
Ik weet nog dat ik als kind met mijn ouders op vakantie was in Epe.
Twee, drie weken in een huisje.
Ik lette goed op en dan zag ik een meisje van mijn leeftijd en stapte op haar af en zei ‘hoe heet jij, ik heet Jeanneke, zullen we vriendinnen worden’.
Zomaar.
En dan zei zij ja. En dat waren we dan voor twee weken (of drie) en soms schreven we elkaar daarna nog een paar brieven.
Nu is ‘vriendjes worden’ anders.
Het voelt zwaar.
Zodat ik niet ‘zullen wij vriendjes worden’ durf te zeggen of mailen.
En ik wanneer iemand anders het richting *mij* doet ik reageer alsof ik ben genood om samen te leven.
Ik weet niet hoe snel ik moet rennen richting doet er niet toe naar wát maar vér weg van waar degene is die naar *mijn* vriendschap werft.
Is het deze (leef)tijd? Is vriendschap nu zwaarder.
Of is het weer eens ‘ik’?
Na een dag hard werken wil ik maar 1 ding: een paar uur onderuit zakken voor de tv.
Maar op die tv is ‘geen bal’ en zelfs niet een film met Doris Day wat me eraan doet denken dat er helemaal nóóit meer een film is met Doris Day en dat dat best leuke films waren.
Dus zap ik en zap ik en eerst hang ik een tijdje in TMF.
Ik zie o.a. Robbie Williams met ‘Angels’ en denk weer eens hoe raar het is dat iemand die pas een paar jaar geleden zo’n grote, betoverende ster was nu helemaal *niks* meer is – behalve een stel oude videoclips en een paar plaatjes.
Dan zap ik in Het Gesprek waar actrice Linda van Dyck wordt ondervraagd door een blonde vrouw met slecht geknipt haar en schoenen maat 48 (als het niet meer is).
Ze, Linda, vertelt koket over dat ze ooit mannen die haar begeerden zei dat ze met haar vriendinnen moesten neuken. Wat die mannen dan deden omdat zij dat wou en die vriendinnen wouen het uiteraard want elke man die zij, Linda, wou werd ook bejaagd door haar vriendinnen. Dat was zó erg, zei La Linda, dat ze dan loog op welke man ze was zodat ze de man waarop ze wél was voor zichzelf had.
Ach, en dan was er ook nog die man die om haar zelfmoord had gepleegd. O ja? doet de blondine met de grote voeten. Hoezo dan? Ach – die man hield meer van haar dan zij, Linda van hem.
En toen was er een feest en had hij een vel papier op zijn buik over die zelfmoord (bizar).
En toen deed hij het ook, maar hij heeft het overleefd.
En zij kon er niets aan doen want ze huppelde door het leven en had helemaal niet door dat al(!) die mannen dolverliefd op haar waren.
Intussen is ze 20 jaar getrouwd met de vader van haar zoon. Ze is chaotisch! doet ze vrolijk en wuift met alle handen alle richtingen op en ook met het hoofd.
Wat er bijzonder is aan haar man? Dat hij alles tegen haar kan zeggen. Wat dan?
Dat ze haar haar weer eens moet verven.
Leuk, zo’n zender voor de Betere Conversaties met Interessante Mensen.
De hele dag (nou ja – eind ochtend en de ganse middag) zit ik pinguïns in te voeren.
Het vlot niet erg. Niet dat ik niet mijn best doe.
Maar het gaat traag. Ik ga traag. Internet gaat traag.
Dan (nu) heb ik geen zin meer.
En bedenk ik opeens: ik heb ook nog en TY Beanie Baby die lijkt op een pinguïn maar die het niet is.
Ik vind ‘m. Het is een Puffin. Hij is ‘retired’ in 1999.
Puffin = papegaaiduiker.
Zou er iemand papegaaiduikers sparen.
Zoekend op deze Beanie Baby kom ik uit op heel verschillende prijzen.
Soms wel 10 Euro, soms veel minder.
Hij heeft z’n tag nog – das goed.
Maar niet met een plasticje er omheen – das minder.
En: ietsepietsje nauwelijks te zien maar toch – wat gekreukt.
Stel dat jij, lieve loglezer(es) mijn Winkel en mijn probleem had.
Wat zou je doen?
Zou je Puffin bij de pinguïns zetten als ‘lijkt op een pinguïn maar *is* natuurlijk een papegaaiduiker’?
Wat zou je ervoor vragen?
En Puffin reist ’t liefst in een doosje maar kán door de brievenbus alleen kreukt z’n tag dan natuurlijk nog veel meer.
