Over mezelf en andere dieren
Een kwart van de gelovige Nederlanders vindt God belangrijker dan zijn of haar partner en kinderen. Iets meer dan de helft van de Nederlanders gelooft in een leven na de dood en een kwart van hen denkt dat er een Dag des Oordeels komt.
Lees hier verder.
In Goedemorgen Nederland is deze week een serie over prostitutie en vrouwenhandel met als aanleiding dat de burgemeester van Alkmaar geen vergunningen meer voor raamprostitutie wil afgeven. Omdat de meeste vrouwen er onvrijwillig zitten.
Dús(?) kondigt Sven Kockelmann het onderwerp maandag aan als ‘meisjes van plezier’ en gisteren als ‘vrouwen van plezier’.
En nu vandaag: ‘prostituées’.
Zou iemand tegen Meneer Arrogante Hufter hebben gezegd dat ‘plezier’ in dit verband een belachelijke typering is?
Het is weer zover.
Buiten waait het wel een beetje maar heel opeens stortregent het niet (jammer!) zodat hard krijsende kinderen dwingend door het dorp denderen: ze eisen snoep!
Voor het geval ik er aan een paar niet zou ontkomen kocht ik wat in.
Maar het ‘feest’ staat me zo tegen dat ik me om kwart over zeven na snel katten voeren boven opsluit op mijn kamer.
Gordijnen beneden dicht, de lichten uit.
Een halfblikje oneetbare flageolettes koud uit dat blik naar binnen geschoven.
Glaasje wijn (dat dan weer wel).
Verwarming al laag zodat ik niet meer naar beneden hoef.
Op Twitter tref ik 1 vrouw die het ook maar niks vindt.
Maar die gaat dan gezellig eten met haar geliefde en verdwijnt uit beeld.
De rest staat klaar met lekkers en heeft de eigen kids er op uit gestuurd om lekkers te verzamelen.
Hoe zouden die ‘-matching’-sites dat toch willen doen, iemand zoeken die voor mij een soulmate is.
Radioreclame.
Man vraagt ‘lieverd’ of ze heeft gezorgd voor ski’s (ze gaan, vermoed ik, op wintersport).
Dat heeft ze.
En ook voor skilessen (“de leraar wacht al op ons” – arme man, alsmaar wachten terwijl het nog weken kan duren voor ze er zijn).
Après ski – ook die is voor elkaar.
‘Lieverd’: “Zelfs vriendjes voor de kids zijn geregeld.”
Die laatste mededeling verontrust me.
Omdat ik visioenen krijg van kids die in een kamer worden geduwd bij andere kids die óók door hun ouders in die kamer zijn geduwd.
“Komop! leuk spelen met je nieuwe vriendjes!”
Gruwelijk.
Geachte klant,
Het spijt ons dat u niet langer klant bij ons wilt zijn.
Wij hebben aan uw verzoek voldaan en hebben u uit het klantenbestand verwijderd.
Het kan echter zijn dat door een vroegtijdige selectie van de adressen u nog enige malen een catalogus zult ontvangen.
Wij hopen dat u hier begrip voor heeft en bieden u alvast onze verontschuldigingen aan.
Met vriendelijke groeten,
Mevrouw Groene
Klingel
klantenservice
Ik word lid van de VPRO en kies:
Donderdag: een meisje van Viking Direct aan de telefoon.
Over die mooie aanbieding waarover ik ook steeds post krijg.
En omdat het zo’n aardig meisje is denk ik: ach, laat ik het maar doen.
Maar: kan ze later terug bellen. Dan zoek ik even rustig wat uit. Morgen misschien?
Ze (Janneke) werkt er alleen ma t/m do dus spreken we af dat ze me maandag belt.
Zij. Als mijn aardige nieuwe contactpersoon.
Intussen heb ik bij Rajapack Liset aan de lijn gehad die óók al aardig is en daar een bestelling geplaatst (ook zij mocht me een aanbieding doen) en eigenlijk heb ik niets meer van Viking nodig. Maar omdat Janneke zo aardig is en ik het haar heb beloofd zoek ik gisteren toch nog wat bij elkaar dat ik vanochtend uit print voor wanneer ze zal bellen.
Kwart voor twaalf – de telefoon gaat.
Verveelde stem: “Met Jannie van Viking Direct… goede…. morgen. Kan ik spreken met degene die gaat over de inkoop.”
Ik: “Ja.”
Stilte.
Zij: “U heeft vorige week een collegaatje van mij aan de telefoon gehad en ik bel om te vragen of u nog wat nodig hebt.”
Ik: “Het antwoord is nee.”
Zij: “Dan wens ik u een prettige dag.”
Stomme Viking.
Natuurlijk weet ik ook wel waarom ik nú wil boeken.
Ik wil het gevoel terug.
Het gevoel van ‘niets hoeft’.
Het gevoel dat ik kan gaan shoppen maar ook de hele dag MSNBC en CNN kijken, door de woestijn rijden, lezen, lekker lang doen over 5 boodschappen in de supermarkt, foto’s maken of: helemaal *niets*.
In elk geval niet: druk-druk zijn met de Winkel, vriendelijk zijn tegen zeurklanten, beleefd blijven tegen mensen die me iets beloven en het dan niet doen en dan vage verhalen houden over dat ze druk zijn (ja! Ik niet, hoor!) en daarom hun mail vier dagen niet lezen.
Als die mail van mij komt althans.
Niet tóch om half zes opstaan voor het Radio 1 Journaal omdat ik het knopje ‘plicht’ niet uit krijg én omdat als ik later opsta mijn hele dagritme naar de kloten is en ik steeds achter mezelf aanhol.
Wat ik heb geprobeerd: vriendjes zijn met mensen.
(nou: kennisjes – laat ik niet overdrijven)
Via Twitter, via Hyves.
Maar je hebt queen bees (en king bees) en ik ben dat niet.
Zodat ik me suf kan twitteren en ja! Daar is 1 enkele respons – whoa!
Maar intussen zie ik alle populaire typjes driftig op mekaar reageren zodat ik me steeds meer bewust word dat ik daar buiten sta. Vér buiten.
Ook dat speelt niet in Amerika.
Daar is het ik en de mussen bij mijn motel in Kingman en de krekels in Yuma.
En alle roofvogels waar ik ook rijd overal in de lucht.
Nog 163 dagen dan vlieg ik naar Amerika.
Alleen: met wíe?
Delta valt af nu ze de Cincinnati-vlucht hebben geschrapt. Tenzij ik nu heen kan met Delta en terug met Northwest? Kan het ook helemaal met KLM?
Ik kijk op advies van R. bij ebookers.nl en zie daar zoveel mogelijkheden dat ik al snel *niets* meer zie.
Probeer D-reizen eens, zegt R. of vliegwinkel.
Gedaan. Maar dat zijn weer veel te wéinig vluchten.
Ik hóef natuurlijk helemaal niet nu te boeken. Ik vlieg pas over 163 dagen.
Alleen zit de drang tot boeken nu in mijn kop.
En wat daar eenmaal in zit laat zich moeilijk eruit rammen.
Nóg een mooie kerkfoto op Fanlog
Zeikerds!
Dat zijn veel mensen met wie ik te maken heb.
Priegel-priegel zeurders in de Winkel.
Moeilijk doen om een totaal-aankoop van niet eens tien Euro.
Jamaar-jamaar doen en ‘stel dat’.
Zeikerds mbt Fanlog.
Die beloven en dan niet doen en dagenlang hun mail niet beantwoorden (of niet checken? Waarom hebben ze in contact met mij eigenlijk hotmail).
Om vanmiddag om half drie te vertellen dat ‘eh… sorry, nee, er komt van mij morgen geen zondagverhaal’.
Aangezien er iets ge’mis-com-mu-ni-ceerd’ moet zijn.
Waarna ik *bijna* de bijl grijp om mijn monitor in dugels te slaan maar dat lost niks op dus pak ik een boek.
Bijna op de tast. Boek dat ik in Amerika kocht.
Eng boek.
En wat ik er vanmiddag in 1 uur van las vond ik eigenlijk al te gruwelijk.
Maar ik die een boek leest is zo bijzonder dat ik hoop het morgen nog even vol te houden.
Vanavond tv.
En als het me lukt: vanavond koken.
Ik kocht 1 kilo stuk-kokende aardappels en zakje gesneden boerenkool en zakje gesneden andijvie. En spekjes.
Dat heb ik nu al twee dagen in huis.
Gekruiste vingertjes dus dat ik dadelijk voor het aanrecht niet blokkeer maar opgewekt piepers ga jassen etc. enzovoorts.
Ik weet niet hoe dat hier is, maar in Amerika zijn ze gek op wat ze daar ‘motivational stickers’ noemen.
Stickers met leuke plaatjes en woorden als Good, Excellent, Nice, Perfect, You’re the Best, Super etc.
Ik kocht er vellen met glitterstickers van.
De leukste vind ik zelf die met de diertjes (panda’s en oerwouddieren) waarvan ik -zul je altijd zien- er maar weinig te pakken kreeg. Ik aarzelde van welke ik de Winkeltip zou maken: het werden de Diertjes uit de Bush. Maar de panda’s (zie hieronder) vind ik ook erg leuk.
