Toch wat couleur locale én een wedstrijd want: waar in Amsterdam is dit?
Uit
Ik was uit in de grote stad.
Een afspraak met R. en C. (Constantijn).
We aten Thais in de buurt van C.’s huis, erg lekker, erg goed gezelschap.
Toen wou ik nog wat fotootjes maken van de Amsterdamse couleur locale en besloten we ook wat fotootjes te maken van elkaar.
R. en ik staan er behoorlijk stom op, vind ik, maar wie zelf zo graag gluurt naar de buren moet niet moeilijk en ijdel doen wanneer ze zelf op de kiek een oud dik propje met rare gezichtsuitdrukkingen blijkt te zijn.
Balen
Klant betaalt een Betty Boop-bestelling.
Ik pak in, ik verwerk het in de administratie.
En pas dan zie ik dat een prachtige sleutelhanger die net als de andere prachtige sleutelhangers 10 Euro had moeten kosten abusievelijk voor 1 Euro in de Winkel stond.
Balen dus.
Zo’n dag dus weer
Te doen (voor R.)
Proberen de kipjes (opnieuw) te leren dat ze eitjes moeten leggen in het eigen leghok.
(op deze, mijn eerste echte uitslaapochtend stond nl al om tien over zes kip Agnes te jammeren onder mijn slaapkamerraam omdat ze de schuur in wou voor het leggen van -in haar geval- een erg brekelig ei)
Boulder City, NV
Naema Tahir
Naema Tahir is in Zomergasten.
Mooie vrouw, interessante vrouw.
Intelligente vrouw.
Tijdje terug ook bij Rob Trip in Buitenhof – ben even vergeten over wát maar ze was ook toen hartstikke slim en intelligent en deskundig.
Net als nu.
Alleen.
Alleen herinner ik me als de dag van gisteren haar geile flirt met Jeroen Pauw.
Ze las een seks-scène voor uit haar boek: “werkt dat voor u, meneer Pauw?”
Waarna het steeds hitsiger werd.
En tuurlijk kun je zoiets een keer doen.
En je kunt daarna vast ook nog serieus worden genomen.
Anders zat ze laatst niet in Buitenhof en nu niet in Zomergasten.
Alleen: niet door mij.
Tis alsof Agnes Kant of Ella Vogelaar met de kut wijd open in de Playboy waren gefotografeerd – die zou ik daarna ook niet meer politiek ernstig nemen.
Te doen
Ik had het bekwaam verdrongen maar ik moet dus ook nog mijn aangifte IB 2007 doen. Voor 1 september.
Dus moet ik mijn papieren bij elkaar zoeken (gruwel) en een bezoek brengen aan mijn belastingman (bah).
Dat moet dus ook nog op het lijstje ‘te doen’.
Net als alles wat ik moet regelen voor de reis zoals pakket vooruit sturen.
En daar weer aan voorafgaand: koffer van vorige keer helemaal uitpakken en vakantiekleren wassen.
Eerst doen: nieuw te doen lijstje maken.
En dan de paar klussen die me niet ongelooflijk tegenstaan.
Nog eentje (van gisteren)
Slechte invloed
Het plenst wanneer we Tashi uitlaten maar ik wil niet flauw zijn en bovendien: verliefdheid is singing in the rain.
L. , die mijn log van gisteren las, begint meteen met de heropvoeding. Tashi mag niet tegen me opspringen. Trek! doet de ketting om de hals van de pup. Trek! en ja, dan zit ze en aai ik niet al te uitbundig haar hoofdje.
Het wordt geen rondje Middenweg, het wordt rondje voetbalveld en oefeningen doen.
Zit en lig en blijf. Met een snoepje als beloning en een trek aan de ketting als straf.
Au! kerm ik een paar keer plaatsvervangend (maar echt niet vaak, hooguit 2, 3x).
Tashi heeft er geen zin in. Dat komt, zegt L., door mij. Omdat ik sta uit te stralen dat het niet hoeft. Wat ik niet uitsluit.
Wanneer mag ik oppassen vraag ik wanneer we het verlaten dorp weer inlopen. Voorlopig niet, zegt L. Vanwege de slechte invloed die ik op Tashi heb. Ze moet eerst weer opgevoed.
Mag ik nog wel een keer meewandelen vraag ik dan met wat denk ik ‘een klein stemmetje’ is. Dat mag.
Afscheid-van-Tashi valt niet mee. Ze hoeft niet. En ik hoef wel. Maar ik wil haar niet opfokken.
Dan, ik trek het hekje achter me dicht, toch nog het lieve hoofdje van de pup tussen de tralies. Mag ik aaien? Ik mag. Pup likt mijn hand (maar bijt niet!). Mag dit? Nee, mag niet.
Ik maak me los, pup doet nog een keer of ze zigeunermeisje is, maar is drie seconden later alweer weg.
Love is a losing game (enzo).
Hoe sportief zijn de mensen van het Radio 1 Journaal?
Ziet Rik van de Westelaken eruit als een jonge god omdat hij zich afbeult in de sportschool of hoeft hij er niets voor te doen? En oude god Robbert Bosschart, wat is de sport van zijn keuze?
Lees ook hoe de jongste nieuwslezer van Nederland, Rachid Finge, een carrière als keeper in de knop zag gebroken en zwoeg met parlementair redacteur Ruud Slotboom op de fiets de bergen op.
Vandaag in deel 6 van de ‘Sportief’-serie waarin de mensen van het Radio 1 Journaal vertellen over hun sportieve prestaties (of het gebrek eraan).
Kingman, AZ
Tashi
Ik heb 34 foto’s van Tashi gemaakt. Twee onscherp. De rest helemaal in orde, maar natuurlijk niet allemaal even leuk.
Dit zijn de leukste/liefste
Tashi/Cujo
L. mailt me: kan ik begin van de avond Tashi uitlaten.
Nou en of ik kan!
Dus draai ik na R1J met Rik van de Westelaken (kunnen ze die niet houden en Jeroen de Jager op dood spoor zetten) L.’s deur open en heel erg zoet zit in haar bench: Tashi.
Ze is blij me te zien, erg blij en uit dat door hard tegen me op te springen en me hard te bijten en ik heb de indruk dat de pup van een week geleden een soort Cujo is geworden.
We gaan naar buiten en lopen rond en zij blijft hoog tegen me op springen en ik zeg ‘nee’ en ‘niet doen’ en ik zeg het zelfs hárd maar niks helpt.
Ik haal de bal en ze speelt even met de bal maar al snel niet.
Ik ga op het gras zitten net als een paar weken geleden. Toen kwam ze zoet aan mijn voeten liggen. Nu loopt ze weg en béng! bespringt me speels van achteren en dan weer van voren en ik weet niet hoe snel ik weer moet opstaan.
Nog wat wandelen (over het grasveld). En ik maak foto’s.
= mijn buffer tussen mezelf en de wereld.
Ik doe ook nog een keer het spel met de bal. Maar telkens weer gaat Tashi over de grens.
En ik weet dat het mijn eigen schuld is. Ik had haar vanaf het begin moeten mee-opvoeden.
Maar hoe kan ze nu ook nog in zo korte tijd zo groot zijn geworden?
Tashi terug krijgen in haar bench is gelukkig wél heel eenvoudig.
Maar met een zware steen in de maag loop ik terug naar huis.
(foto’s volgen want fotogeniek dat dat beest is – tjee….)
Belangrijke update
Soms wil een vrouw iets weten dat volstrekt onbelangrijk is maar dat weten, dat is urgent. En dan is er gelukkig Brenda Reyne die mijn vragen kan beantwoorden en ontstaat de volgende stroom aan informatie.
J: waarom zijn Brooke en Eric opeens getrouwd?
ik zag het in de overzichtjes in de vara-gids.
met wie is Ridge dan nu?
Br: Ridge is weer met Taylor die uit de dood is opgestaan. ( Ze lag onder toeziend oog van sheik Omar x aantal jaar in coma).
Brooke is weer met Eric om Bridget te overtuigen dat er niks(meer) tussen haar en Nick is, met wie Bridget ondertussen getrouwd is en van wie ze een kind vewacht.
J: wie verwacht er een kind van Nick?
Bridget of Brooke?
en waarom trouwt Eric dan met Brooke?
Br: Bridget verwacht een kind van Nick.
( Bridget=dochter Brooke)
Ze (Brid) wilde niet meer verder met Nick, ondanks kind, omdat ze weet van de gepassioneerde liefde tussen Brooke en Nick. Maar Brooke stelt nu Bridget’s geluk boven alles. En trouwt daarom snel met Eric, zo van “kijk Bridget, ik ben helemaal over Nick heen and am going on with my life.”
J: maar waarom trouwt Eric dan met Brooke?
ik dacht dat die weer heel innig was met Stephanie?
Br: die zijn helemaal in onmin geraakt (E en St), diepe diepe haat. St ligt er helemaal uit, bij iedereen, behalve bij Bridget en Taylor.
en Eric sjanst met die ander, hoe heet ze ook al weer, de ex van Marrone, Jacqueline, maar Brooke heeft hij nooit kunnen vergeten.
Maar ik heb het al verder gezien, en dan is het al weer uit tussen E en Brooke. en probeert hij het weer met Jacqueline, en blijkt Stefanie de erfgename van Forrester Creations, en heeft ze het management ter hand genomen, en vernedert Eric daarmee. En stormen ze constant woest door de gangen. En wil Jacqueline niet, want zegt ze: waar haat is is liefde. En zie ik E en St wel weer bij elkaar komen.
Uit de column van Youp van ’t Hek
Maar vooral de vakanties herinner ik me. Lekker lang liften en altijd alleen. Eenzaam? Juist niet. Als je met zijn tweeën bent, dan heb je geen reden om op zoek te gaan naar een tegenspreker. Je kabbelt en babbelt je gezellig door de drie weken heen. Dat is pas eenzaam. Maar als je werkelijk alleen bent, dan ga je na een dag of wat met jezelf praten toch maar eens op zoek naar iemand anders. En het aardige is dat je dan vaak in gesprek raakt met mensen die ook om een praatje verlegen zitten. Types waar altijd wel iets aan los zit.
Want neemt u van mij aan: mensen die lange tijd alleen onderweg zijn, daar is vaak iets mee. Iets ergs? Integendeel. Het zijn individuen met wie je niet over de hypotheekrente hoeft te praten. En ook niet over aangeharkte gazonnetjes met daarop plastic tuinstoelen. Waarover dan wel? Meestal nergens over. Voor mij nog altijd de prettigste gesprekken.
(bron)
Bullhead City, AZ
Niks
Ik heb een onderwerp bedacht, ik heb een ‘ik moet iets zeggen’ bedacht en opeens denk ik: ik heb niets te zeggen.
Of misschien heb ik wel verschrikkelijk veel te zeggen maar nu even niet.
Niet hier.
Even geen moeite doen.
Niet verwoorden. Niet ‘en wat vind jij!’
Op Fanlog vind ik dingen. Best vaak, ook vandaag.
Wat leidt tot niet-zo-veel.
JPB, hoor ik, is vandaag op de foto gegaan “met fans”.
Raar. Fans van JPB.
Daar kan ik me nou helemaal niets bij voorstellen.
Hop enzo
Geestige ‘krabbel’ van dochtertje van Andy Houtkamp op diens hyves-pagina
Heeey Pap! 
Hoe gaat het daar? Wij gaan zo naar Paul’s verjaardag dus het is hier nog best vroeg (voor mijn doen is 9 uur in de vakantie opstaan vroeg 
) Ik hoorde van Amy dat de I-pod’s daar heeeel goedkoop zijn en ik wil dr nog heeel graag een & dan het liefst de I-pod Touch of I-pod video of I-phone ofso ! 
Dus wil je kijken of die ook zo goedkoop zijn? Want in nederland zijn ze iets van 200,- (De I-phone 400,- ofzo!) Maarja..