Dit kreeg ik toegestuurd door Jonneke toen ik vertelde dat ik Sammie niet slaapmiddelen ging toedienen opdat ik zelf kan uitslapen.
Roffel
Ik heb veel vogels in de tuin.
De beschermde en bedreigde diersoort huismus zit erbij. Die eet soms per ongeluk wat van het graan dat de kippen achterlaten.
(nee hoor, kritische geestjes, túúrlijk voer ik niet)
Ook zijn er dit jaar opmerkelijk veel koolmezen. Veel jonge.
Merels, kauwtjes, turkse tortels. En soms eksters en een enkele vlaamse gaai.
Spreeuwen ook. Bij vlagen. Om te nestelen. En om mijn perenboom te plunderen voor de peren volgroeid zijn. Zodat ik er nog nooit een hele peer uit heb gehad maar alles halfgroen aangepikt naar beneden zie komen. Nu bv. Krijsend landt de hele club en doet zich tegoed.
Leuk gezicht, leuk gehoor. Dus sta ik te kijken nadat ik de knagers heb gevoerd.
Maar wat landt er nu op de stam van de perenboom? Een kleine bonte specht. Denk ik.
Een centimeter of twintig. Heldere rode vlek onder de staart. Maar verder net als de jonge meesjes nog niet helemaal uit-gekleurd.
Ik google ‘kleine bonte specht’ die erg blijkt te lijken op de middelste bonte specht en op de grote bonte specht. Misschien is dit wel de grote bonte specht.
Die is, lees ik, formaat merel maar korter. Zou kunnen.
En hij roffelt 1 seconden tegen de kleine 3 seconden.
Dan is het wachten dus daarop.
Bullhead City, AZ
Niet doen, liefie
Iemand mailde me laatst: als je Tashi zo leuk vindt, neem dan een eigen pup.
Is goed voor de lichaamsbeweging/conditie en het overgewicht.
Ik mailde terug dat behalve een paar katten die dat niet zo leuk zouden vinden er nog een probleem is nl dat ik niet een hond kan opvoeden.
“Wil je dat alsjeblieft niet doen, liefie” is niet wat Martin Gaus aanbeveelt.
Vanavond ging ik knagers voeren. En legde een eitje neer voor egel die ik vijf minuten eerder (teleurgesteld, want: geen eitje?) in de bosjes had zien verdwijnen.
Ik liep de schuur weer in en hoorde iets klagen. Kipje?
Kipje. Agnes om precies te zijn.
Hoog zittend met rood aangelopen hoofd. Zoals ze wel doet als ze eitje wil/moet leggen en het er niet makkelijk uitkomt.
Ik aarzel tussen oppakken en buiten de schuur zetten of aanzien.
Ik zie aan, doe wat vage dingen en kijk net nog eens.
Agnes slaapt in de schuur of doet bekwaam alsof (met TL-licht vol aan).
Ik laat haar zitten en denk: morgen dus inderdaad half zes op (liefst iets eerder) en Agnes naar buiten laten.
Dat bedoel ik dus.
Kwa geen eigen ‘Tashi’.
(maar wel morgenavond de schuur om zeven uur dicht)
Heftig
Heftig was Grey’s Anatomy vanavond.
Het ging over integriteit en dood en liefde.
En ook nog over de hond Doc die moest inslapen.
Toen het afgelopen was, was ik emotioneel gevloerd.
Ik keek nog even naar House (aflevering die ik al had gezien) maar die greep niet.
Wat een mooie serie is dit.
Raar dat hij me tot een maand of zo geleden totaal ontging.
Knopje
Morgen sta ik voor het laatst om half zes op. Dan 17 dagen niet. En dan weer wel.
De reden: morgen is het laatste reguliere Radio 1 Journaal. Daarna wordt het Olympische Spelen. En mócht er een gaatje zijn tussen alle mogelijke sporten dan krijgen we op radio 1 ook nieuws maar anders niet.
Als gewoontedier zal ik waarschijnlijk wel luisteren wanneer het uitkomt maar dat hóeft dus niet (voor Fanlog).
Het lijkt me prettig.
Relaxed.
Als het me lukt.
Als ik het knopje in mijn kop ‘om’ krijg.
En het knopje in Sammie’s kopje ook.
Gerda eet paardebloem (met twee bladeren tegelijk)
Plank 2
Vanochtend was er overlast door onweer in het westen van het land. De radio zei het ook dus is het waar.
Bij mij betekende het weer lekkage aan de voorkant (maar niet zo erg als eerder) en dat de schuur blank stond. Wel 5 cm hoog stond er water. Of misschien wel 10. Het kwam tussen een richel door. Bij de goot. Of net onder dakpannen.
Verder had ik magneten die ik in april kocht en waarvan ik aanneem dat ik ze dubbel heb willen nazoeken via mijn eigen Winkel-site. Maar ik durfde de PC niet aan te zetten dus zat er niets anders op: ik ging opruimen.
Zodat er links naast mijn bureau nu twee planken netjes zijn geordend. En -niet onbelangrijk neveneffect- ik blijk erg veel viltstiften en stabilo’s en vullingen voor balpens en voor m’n vulpen te hebben en ook een giga-hoeveelheid plakband. Zodat ik dat dus helemaal niet telkens hoef bij te bestellen.
Zie: vóór en ná
Nacht
Het wordt (weer) een plaknacht, zei gisteren Marjon de Hond.
Ze had gelijk.
Het was dan ook een nacht met weinig slaap en veel woelen.
En telkens wanneer ik wakker werd was daar Eebje. Om zacht mijn hand te likken en hard te spinnen, opgetogen dat het vrouwtje wakker was. Dat het vrouwtje er wás.
Lief simpel stokdoof dementerend poesje.
Met als mooiste beleving ik (en slapen en rosbief).
Boulder City, NV
Speuren
Opruimen
Over 30 dagen vlieg ik weg en voor die tijd moet ik nog heel veel doen.
Veel opruimen ook.
O.a. de boeken die ik de laatste maand heb ingevoerd en die in grote stapels op de vloer lagen.
Links van mijn bureau zijn vier chaotische planken waarvan ik globaal weet wat erop ligt en ook globaal helemaal niet.
Gisteren eens grondig de onderste (minst chaotische) plank bekeken.
Die opgeruimd. En érg veel weggegooid.
Toen de boeken in dozen gedaan. Twee dozen met magneetjes die al maanden rechts naast me op de vloer stonden én een nieuw ingedeelde doos ernaast op die plank gezet.
*Voor* en *na* foto’s gemaakt.
En vastgesteld dat het niet indrukwekkend oogt.
Radio 1 Journaal wijkt voor RadiOlympia
Vrijdag beginnen de Olympische Spelen écht en dat zullen we weten.
Tot en met zondag 24 augustus moet het Radio 1 Journaal nl wijken voor RadiOlympia.
Zeventien dagen met veertig radiomensen 227 uur radio krijgen we vanuit het Holland Heineken House in Peking. Van drie uur in de nacht tot vijf uur in de middag.
‘s Nachts presenteren afwisselend Ronald Boot, Jack van Gelder en Gio Lippens. Tussen zes en twaalf is het Tom van ‘t Hek, tussen twaalf en vijf Jurgen van den Berg. Waarna Govert van Brakel tussen vijf en half zeven zijn ‘gewone’ R1J presenteert.
Tussen 03.00-17.00 ligt de nadruk dus op sport, al mag Hilversum er wel elk uur tussendoor komen met het NOS Journaal en ‘de berichtgeving over de overige actualiteiten’ (zoals het NOS-persbericht het formuleert).
Voor die berichtgeving kan worden geschakeld naar de radiopresentatoren Lucella Carasso, Marcel Oosten, Rik van de Westelaken, Jeroen de Jager en Max van Weezel.
Zij zijn paraat bij dringend brekend nieuws en om vanuit Hilversum het een en ander aan ánder nieuws aan elkaar te praten tijdens een op de Spelen nieuws-luw moment.
Het accent zal echter liggen op Peking. De rest van het nieuws moet de komende weken even pas op de plaats maken en aan achtergronden bij dat nieuws komt R1J vrees ik voorlopig helemaal niet meer toe.
Laïla
Ik doe het er echt niet om: kijken of ik Laïla Abid kan betrappen op een fout.
Sterker: wanneer ik zie dat zij nieuwsleest zet ik de tv meestal weer uit.
Maar nu net, precies kwart voor 12 kijk ik toch even.
En hoor haar binnen een halve minuut al zeggen dat chlaMAdya de meest voorkomende geslachtsziekte is.
Zucht maar weer.
Nog meer om naar uit te kijken op Radio 1
Arie Boomsma en Tijs van den Brink gaan een nieuw radioduo vormen. Vanaf 25 augustus start de EO op Radio 1 een nieuwe talkshow onder de noemer Dit is de Dag. Dat meldt de EO vandaag. Dit is de Dag (van 10.30 tot 12.00 uur) wordt een ‘talkshow-achtig’ programma. Het nieuwe format komt in plaats van het dagelijkse programma De Ochtenden, dat samen met de VPRO iedere ochtend werd gemaakt. Dit is de Dag zal op vrijdagen worden gepresenteerd door Andries Knevel en Elsbeth Gruteke.
(bron)
Volgens mij ga ik binnenkort veel naar muziek luisteren
Onder de titel De Praktijk brengt de AVRO vanaf 25 augustus een dagelijks gezondheidsmagazine op Radio 1. Het programma wordt gepresenteerd door Jan Mom, de presentator van het huidige middagprogramma Wat Nu…? dat verdwijnt.
De Praktijk wordt iedere werkdag uitgezonden van 13.30 tot 14.30 uur. Het programma is het eerste in zijn soort op de nieuwszender, vertelde eindredacteur Carla Valentin woensdag. ,,Het wordt een breed journalistiek programma dat op verteerbare en kritische toon vragen stelt over alle denkbare aspecten van het grondthema gezondheid; over lichaam en geest, psychologie, coaching, welzijn, voeding, bewegen en sport.”
(bron)
Droom
Ik moet naar school en heb niets aan Duits gedaan.
Ik ben laat en ik kan mijn schoolboeken niet vinden.
Een vrouw zegt dat ik me moet haasten.
Ik aarzel: zal ik inderdaad naar school gaan en hopen dat ik geen beurt krijg.
Of zal ik ermee stoppen, met die hele school.
Daar krijg je spijt van, zegt die vrouw. Want stel dat je later ooit wil gaan studeren, dan heb je dit diploma nodig.
Maar, schiet me opeens te binnen, ik héb al een diploma.
Ik heb rechten gestudeerd. En afgemaakt.
Dáár heb je niks aan, zegt de vrouw. Dat stelt helemaal niets voor.
Needles, Californië
Eitje voor Tashi
Agnes legt ook vandaag een brekelig eitje.
Gebroken eigenlijk al. Maar nog net wel op te pakken zonder dat het uit elkaar valt.
(puur toeval natuurlijk maar áls Femke een ei legt *delivers* ze ook echt een ei, terwijl het bij Agnes veelal lucht is – goedbedoeld, soms helemaal lucht -windei-, een enkele keer zéér breekbaar, meestal vol butsjes en gaten)
Ik kan het ei voeren aan Guus. Of aan egel. Of aan de kippen zélf.
Maar ik grijp de gelegenheid aan voor een bezoek aan Tashi.
Eerst L. gebeld of ik éven mag komen aanreiken en dan echt heus meteen weer weg.
Het mag.
Wanneer ik het pad oploop is daar achter het hekje: Tashi.
Oh! Ah! Wat lief! en andere diep-doordachte teksten roep ik uit terwijl ik de pup over het hoofd aai, in het lijfje grijp, mijn hand aanbied om in te bijten, mijn gezicht om te likken (en ook te bijten wat niet de bedoeling was maar ach, kan gebeuren als je echt van elkaar houdt).
Dan overhandig ik L. het eitje in het bakje en verplaatst Tashi’s aandacht zich naadloos naar waar ze écht van houdt.
Zodat ik aankijk tegen de rug van het hondje waar ik al de hele dag aan denk (want ik had L. gemaild of we wel as zondag zouden gaan wandelen en daarop was nog geen antwoord dus checkte ik telkens hoopvol en tevergeefs mijn mail).
Nou dág, zeg ik. En Tashi loopt nog even mee. Of is dat in de hoop uit te breken?
Ook blaft ze me nog wat na vanachter het hekje.
Zodat ik “dag Tashi!” sta te roepen op onze stille dorpsstraat.
Intussen hebben we een afspraak voor zondag. Dan mag ik ook weer even haar riempje vasthouden.
En misschien legt Agnes voor die tijd nog een brekelig ei.