Wanneer ik om kwart voor negen naar buiten stap met de eetbakjes voor de knagers zit ergens rechts de egel die ik voor de Man houd.
Met de korte franje.
Hij verstijft. Ik zeg: sorry, niks aan de hand, ik kom alleen even eten brengen en wacht even dan komt ook jouw eitje.
Ik zet bakje neer bij Ginny & Bugs en haal de egel-eitjes.
Een ervan leg ik bij hem (die -wonderbaarlijk- stil is blijven zitten).
Hij kraakt eitje, ik loop naar de achtertuin en deel daar de rest uit en wanneer ik terug kom is hij weg.
Net wanneer ik de schuurdeur wil sluiten zie ik haar (dochter, denk ik) en ze wil eten en vindt het prima als ik de camera haal en op anderhalve meter van elkaar eet zij eitje en maak ik foto’s en fantaseer ik dat zij mij ook helemaal okee vindt.
Volgens mij kan ze zo op de kalender van Erg Mooie Egels (voor Egels en voor wie ze beminnen).