<!DOCTYPE HTML PUBLIC -//W3C//DTD HTML 4.0 Transitional//EN>=0D=0A<H= TML><HEAD>=0D=0A<META http-equiv=3DContent-Type content=3Dtext/html; = charset=3Diso-8859-1>=0D=0A<META content=3DMSHTML 6.00.6000.16674 = name=3DGENERATOR></HEAD>=0D=0A<BODY><SPAN style=3DFONT-FAMILY: = Arial><FONT size=3D3><STRONG>Kunnen (nieuwe) klanten u vinden?</STRON= G></FONT></SPAN> =0D=0A<P><SPAN style=3DFONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY:= Arial>Internet is een chaos, en door de onvoorstelbare hoeveelheid = reclame en informatie is het een nachtmerrie om er gericht te = zoeken. Niemand ziet door de bomen het bos.</SPAN></P>=0D=0A<P><SPAN = style=3DFONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Arial>Adverteerders = investeren zich suf en worden meedogenloos tegen elkaar uitgespeeld.= Het onmogelijke wordt grif beloofd maar eigenlijk is al die = internetreclame weggegooid geld. En, garantie? Welke garantie? = Of bedoelt men daarmee soms <EM><U><SPAN style=3DFONT-FAMILY: = Arial>die sigaren uit eigen doos</SPAN></U></EM> en = <EM><U><SPAN style=3DFONT-FAMILY: Arial>die tot de deur garantie</SP= AN></U></EM>?</SPAN></P>=0D=0A<P><STRONG><SPAN style=3DFONT-SIZE: = 10pt; FONT-FAMILY: Arial>Kan dat nu niet anders? </SPAN></STRON= G><SPAN style=3DFONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Arial>Natuurlijk = kan dat.<BR>De gevestigde orde zal er niet blij mee zijn dat = <U>eind augustus 2008</U> de <U>nieuwe gepatenteerde Zoomla</U> = beschikbaar komt. Zoomla is superieur in de koppeling van Vraag = & Aanbod.</SPAN>
Zuster Samma… ziet gij…?
Rob Trip
Zegt aan het eind van een gesprek tegen een advocaat: “We spreken af dat we contact houden.”
Hij bedoelt: voor het Radio 1 Journaal. Niet ‘wij privé’.
Zoiets doet dan toch even pijn.
Droom
Ik ben met een groepje aan het schaatsen.
Het is heel leuk.
(opmerkelijk: ik hou niet van groepjes én ik kan niet schaatsen)
Wanneer de pret voorbij is blijkt dat de bus net is vertrokken en dat we een uur moeten wachten. Maar waar zijn .. en .. vraag ik. Dat zijn een man die ik erg leuk vind en een vrouw die ik graag mag.
Die hebben apart vervoer geregeld en zijn weg.
O. Jammer. Domper. Ik had gehoopt op meer contact met hém.
Hij blijkbaar niet met mij.
Dus wacht ik op de bus en onderweg wordt die stilgezet door een andere bus die een pakje wil bezorgen: voor mij.
Wat attent.
Las Vegas, NV
Schrijven over Rob
Donderdag is de laatste keer Rob Trip in het Radio 1 Journaal.
Fanlog wil een afscheids-artikel plaatsen (ik schreef het al).
We vroegen iedereen die ooit voor ons werkte om een bijdrage.
Ik kreeg er…. vijf!!!
Whoa (niet).
Ik probeer er iets van te flansen en overweeg dan af te sluiten met degene die zegt: Rob was leuk maar wie weet hoe leuk de nieuwe Rob is.
Een uur later denk ik: nee.
En: ik moet zelf ook iets zeggen.
Maar wat.
Eerst kies ik voor: nou, dág dan, Rob Trip – als jij zo nodig naar de tv wil, laat ons dan maar in de steek.
Dan word ik ietsje eerlijk en ietsje emotioneel.
Nu klopt de lead niet meer.
Ik heb nog vier Rob-uitzendingen en drie dagen te gaan om alles geheel te herschrijven.
Ga je mee wortel eten?
Mm… lekker!
Alles goed
Met ietsje zenuwen in mijn lijf (hoe zijn ze de nacht doorgekomen) loop ik naar de achterren.
Bella Donna en Potter komen aanhollen, in het midden een heleboel caafjes.
En dáár weer middenin: Snuffie en Snuitje.
Ik gooi een stapel hooi en leg knagersvoer neer op een aantal plekjes, zodat ze elkaar het eten niet uit de bek hoeven vechten.
Snuffie zit tussen Cecilia en Nienke die af en toe even onopvallend aan haar ruiken (snuffen).
Ze kleurt er ook goed bij – en jammer dat ik de camera niet bij me had.
Snuitje probeert vriendin te worden met Gerda. Ze volgt haar, ze ruikt aan haar, ze wil naast haar zitten.
Gerda lijkt nog niet te weten of zij wel vriendin wil worden met Snuitje.
Maar op enige afstand van haar eten, das ok.
Langs de Lijn-verslaggever Gio Lippens over de Tour
“Angst ken ik niet. Dat is geen verdienste, maar ik heb er gewoon geen last van. En ik hou van snelheid, hoe harder hoe beter. Die combinatie maakt dat ik dit werk kon doen.
Eén keer zijn we gevallen.
In 2000, mijn allereerste Tour op de motor, reden we vanaf Col de Soudet richting Pau in de Pyreneeëën. Daar gebeurde het. Bram Hengeveld, mijn motard, miste de bocht terwijl we achter Posthuma aanreden. Het speelde zich af in een splitsecond en eigenlijk stond ik direct op na de val. Bram hield er helaas een verbrijzelde voet aan over. Toen werd Guido van Calster als nieuwe motard ingevlogen en ik heb geen moment de angst gehad dat het misschien opnieuw fout zou kunnen gaan.”
Lees hier de rest van het interview op Fanlog Radio 1 Journaal.
Een must voor de ware wielerliefhebber.
Droom
Ik droom dat Rob Trip letterlijk met me opstaat.
Niet uit hetzelfde bed, maar dat hij bij me logeert en bij het wakker worden er *is*.
Niks erotisch, meer ‘prettig-vertrouwd’.
En dan is er die laatste dag en pakt hij zijn koffer.
Is ok. Jammer (voor mij), maar ok.
We wisten immers dat het tijdelijk was.
De deur gaat dicht, hij loopt naar zijn auto. En blijft daar een tijdje staan.
Hij wacht op iets.
Ik aarzel: ik wil weten wat er aan de hand is, maar er wás al een afscheid. Hij is -voor mij- weg.
Er komt nog een auto. Samen laden ze iets in. Ik kan niet zien wát.
Dan rijden allebei de auto’s weg.
Ik heb wel eens dromen die moeilijker zijn te duiden.
Alleen dat laatste (de tweede auto en het inladen) snap ik niet.
Gila Bend, AZ
Rob Trip gaat 10 juli weg en: een nieuwe poll
Rob Trip doet donderdag z’n laatste uitzending.
Ik wist het al een tijdje maar dacht dat hij er geen ruchtbaarheid aan wou geven dus deed ik dat zelf ook niet.
Zelfs mijn mede-Fanloggers op Hansje en Jaap na wisten de datum niet.
Vandaag laat Rob Trip zich uitgebreid interviewen in VK en vertelt hij het zelf.
Nou, dan ook hier – bij deze.
Intussen zit ik met het probleem ‘wat ermee te doen’.
Op Fanlog.
Als geschreven afscheid.
Zet ik heftig aan? Zakelijk? Doe ik ‘oh well’? Negeer ik het (bijna)?
Stem in de poll.
Ik zeg niet dat ik dan doe wat de meeste stemmers vinden, maar ik héb er wel wat aan.
En concrete ideeën zijn natuurlijk zeer welkom in de commentjes.
Snuffie en Snuitje (elles sont arrivées)
Snuffie en Snuitje zijn vanochtend om kwart over elf losgelaten in de ren.
Snuffie (op de foto) vluchtte direct naar de overkant, Snuitje vluchtte naar links (konijnendeel).
Een uur later renden ze panisch door het rechterdeel.
De andere cavia’s en Bella Donna (vooral zij) leidde ik af met erg veel lekkere hapjes.
Daarna waren ze zoek.
Wat niet moeilijk is met die oppervlakte en zoveel verschillende hokken en graafgangen.
Snuffie is nog steeds zoek.
Snuitje doet al *bijna* alsof ze hier woont.
Wanneer ik andijvie en wortel en wilgentakje en appel uitdeel (knagers voeren mag hopelijk wél?- ik bedoel, die hóren natuurlijk vooral hooi te eten en geen lekkere hapjes…) pakt ze gewoon haar stukjes.
Ik merk pas dat zij het is wanneer tot me doordringt dat ik deze kleurencombinatie in de uitvoering gladhaar nog niet *had*.
(vooraan=Snuitje)
Ietsje schichtig is ze nog. Wat Donna Bella feilloos aanvoelt dus die trekt een sprintje.
Snuitje holt en zit stil en het konijn laat zich afleiden door wéér een ander hapje.
Maar ze ruikt zelf al aan Gerda. En doet niet moeilijk wanneer Kopan ruikt aan háár.
Ik ga maar weer naar binnen.
Mag Snuffie dit probleem ook *zelf* oplossen.
[update: om 21.15 uur was ook Snuffie deel van de groep]
Niet sexy
Mieke van der Weij: “Maar McCain is toch ook niet sexy? Een man van 72…”
Okee. Dan heeft haar eigen man dus nog 9 jaar te gaan voor hij moet vrezen dat de babe hem dumpt…
Arizona
Gggggggg
Om exact acht uur zie ik een egel uit het veldje munt aangrenzend aan het terras komen.
Ik haal twee eieren en m’n camera en wannneer ik naar buiten loop zit een andere egel direct links van de schuurdeuropening op iets onduidelijks te knagen.
Ik voer de knagers en in de sloot drijft moeder Zwaan met haar drie jongen (waar is pa toch weer).
Ok, ok roep ik. Snel het huis in, ontdooi vier sneetjes Oerzonne, ren daarmee weer richting sloot onderweg ‘sorry egels’ doend want die zullen wel langs de kant zitten op weg naar de eitjes die al sinds acht uur op het gebutst liggen.
Gggggg doet moeder zwaan maar accepteert de hapjes voor de kids.
En GGGG doet ze wanneer ik af en toe ook iets toewerp aan de jonge eenden die zich om dit groepje heen vormen.
Na de vier sneetjes volgen er nog twee. En nog twee.
En ik dank hartelijk voor het laten fotograferen en Moe doet vals Gggggg.
Later hoop ik op de egels. Ik zie er 1 vanuit het slaapkamerraam om tien uur.
Foto’s mislukken.
Ik besluit niet te gaan flitsen (weeg af wat 1 mógelijk gelukte kiek voor mij betekent tegen rustig eten voor egels).
Ik zou een hoop over hebben (‘een moord doen’ klinkt wel erg heftig) voor het contact met mijn egels dat ik de afgelopen jaren had.
Maar ja. Een ‘goed gesprek’ – kweenie of dat echt helpt.
Flauwe grap ten koste van onze Laila (schreef zij schijnheilig)
Gluren naar de buren
Avontuur
Vandaag was ik op avontuur.
Ik had een afspraak met iemand met wie ik ruim 30 jaar geleden in een redactie zat.
Via via was ik weer met haar in email-contact gekomen (mijn initiatief).
Zij mailde toen ‘als je in de buurt bent, kom eens langs’.
Dat zou ik nooit doen dus mailde ik: ‘zullen we een afspraak maken’ waarna het nog een maand duurde voor het zover was.
Heel fijn – kon ik het gevoel erover ook verstoppen en voor me uit duwen.
Vandaag was het dus zover en vantevoren belde ik R. om te vragen hoe ‘rond vijf uur’ moest worden geduid. Niet vóór vijf uur, zei die.
Gelukkig – want ik neig tot te vroeg komen.
Raar om iemand te zien na dertig+ jaar.
Want ze is niet dezelfde maar iets ouder. Ze is een vrouw van mijn leeftijd met heel vaag iets dat doet denken aan tóen.
Veel écht gemeen hadden we toen niet. We waren geen vriendinnen, wisten niet veel van elkaar, vonden elkaar ‘aardig’.
Wat precies was waarom ik het aandurfde.
De hartsvriendin van vroeger nog eens ontmoeten – dan zoek je naar iets dat je meestal niet vindt.
Nu ontmoette ik een aardige vrouw met wie ik dingen wel en dingen niet gemeen had.
Iemand die ik graag beter wil leren kennen. Nog eens op bezoek enzo.
Wat ik ook zei toen ik wegging. En ‘ja’ zei zij.
Waarna ik ‘fijn’ dacht en niet lang daarna weer: ze kon ook moeilijk ‘nou eh… ik vond het niet zoveel’ zeggen.
Waarom ben ik toch altijd zo verdomd onzeker.
Of is het dat niet.
Snuffie (r) en Snuitje (l)
OMSCHRIJVING: Snuffie en Snuitje zijn twee mooie cavia’s. Ze zijn nooit veel in handen geweest en erg schuw. Misschien dat dat met veel aandacht nog opknapt, maar wij hebben er een hard hoofd in. Voor deze mooie dames zou het leuk zijn als ze ergens in een groep cavia’s zouden kunnen worden opgenomen. Het liefst buiten, want dat zijn ze gewend.
KARAKTER Erg bang
TOEKOMST Verhuizen zaterdag tussen tien en half elf naar Grootschermer