Jeanne's Weblog

Ik schreef laatst: ik schrijf niks.
Wat toen al niet waar was.

Want ik schreef een hoop (en nog leuk ook) alleen niet hier maar op Fanlog.
En dan aarzel ik of ik dat hier zal zeggen: ga naar Fanlog, daar is het leuk.
Ik vind het zo gratuit overkomen.
En ik vind het zelf ook 3x niks als iemand op Twitter schrijft “heb een érg interessante blog geschreven” en dan de url.
Dat gillerige, dat ‘kom en zie mij’ is niet mijn stijl.

Ook vandaag schreef ik weer op Fanlog en ook vandaag was ik leuk.
Verder ben ik voor het eerst in een week om deze tijd hartstikke moe.

Wat een inleiding kan zijn tot 8 uur slapen (ah! Zou het kunnen?) en dan morgen de dag weer goed doorkomen.
Met om 7 uur Fanlog, dan deel 1 van de ‘hoe sportief ben jij’-serie schrijven en dan om 12 uur tot half 7 wéér Fanlog.
Ga zien of ga niet zien.
Ik zeg in elk geval á demain.

U eet 18,2 kilo kip per jaar. (Dat is gemiddeld, dus als u vegetarier bent: wees niet bezorgd, dan eten ze bij de buren 36,4 kilo – we komen er wel.) Maar omdat het altijd meer kan, schettert regelmatig kipreclame door de ether: opdat wij nóg meer consumeren van het meest veelzijdige stukje vlees.

Sinds een tijdje wordt die reclame afgesloten met een intrigerend zinnetje: “Campagne gefinancierd met steun van de Europese Gemeenschap“.

Hoe zit dat? Is er opeens een Europese kippenberg, die we nog voor het eind van het jaar moeten wegwerken?

Maar eens even gebeld met het productschap Vee en Vlees. Die gaan erover.

De woordvoerder spreekt van “een stukje kippromotie”, hard nodig na de vogelgriep van vorig jaar.
De kip mag wat meer in de etalage, en daar helpt Europa graag een handje aan mee.

Die kipreclame kost de komende twee jaar 5 miljoen, de helft daarvan komt uit Brussel.
De kip wordt duur betaald, in ruil voor dat zinnetje aan het einde.
Eet smakelijk.

(bron)

Ik vind dat dit log mijn log is en ik zet er iets op of niet en indien wél maar ‘mwah’ of indien helemaal niet: ook ok.

Alleen ervaar ik het zelf al een tijdje niet meer als geheel vrijblijvend en denk ik dat ik toch minstens 1x per dag (liefst vaker) een kunstje moet doen.

Das raar en dat moet niet.

Ik ben wel aan het denken over virtuele vrienden. Ik schreef al eens over iemand op Twitter die ons laat meebeleven met de ontdekking van kanker en nu zijn chemokuur.
Eerst vond ik dat verrassend openhartig, intussen ervaar ik het anders, niet meer zo mooi maar ik wil degene die het doet niet gaan afzeiken dus laat het hierbij.

Vannacht had ik een rare droom. Een droom waarin ik *in* de droom al bewust onderdelen toevoegde aan de droom of niet.

Ik ga dus slapen – zonder mijn kunstje te hebben gedaan. Tenzij dit mijn kunstje was – sort of.

Ik doe m’n dingen, ik Fan m’n Fanlog, ik mail met aardige R1J-ers die willen bijdragen aan mijn nieuwe serie en sleur en sleep aan anderen die dat (nog) niet doen en beraam plannetjes mbt wie het wellicht handiger is even niks (meer) te doen om die dan over een paar weken *hard* te grijpen. In de hoop dat die (zij/hij, maar meestal: hij) zich dan verplicht voelt en toch iets doet.

Ik handel bestellingen af (die er weer zijn), ik tracht de charme zelve te zijn met klanten die Zeikerd als hun middelste naam hebben.
Ik pak pakjes en leg die klaar voor morgen naar het postkantoor.

Ik zorg voor mijn dieren. Ook voor de knagers.
En wanneer ik vanavond bij de achterren sta is daar voor het eerst in een week weer een rat. Een die ik ken. Een beetje mottig. Hij zit onder de tweede ren van de cavia’s. Die R. vandaag nog heeft opgetild omdat ik dacht dat daar een nest onder zat dat we dan ruw zouden hebben uitgeroeid. Maar er was niets. Behalve dus heel soms deze rat.

Eerst jaag ik hem weg. Dan kijk ik toe. Ik zie hem snel iets grijpen. Niet goed durven. Angstig, angstig, zal hij wel, zal hij niet.
Hij zal en grijpt een graantje dat hij met de handjes naar het mondje brengt en eet zoals een eekhoorn eet.
O got. Ik wil hem zo graag haten.

Ik voel me ‘leeg’ wou ik schrijven.
Maar ik voel me misschien wel te vol.
Zo hoorde ik bij Govert van Brakel ook nog een interessant liedje. ‘Bleeding all over you’ van Martha Wainwright van de cd ‘I know you’re married but I’ve got feelings too’ die ik al downloadde alleen op basis van de titel.
En nee (voor wie nu springt naar conclusies): ik heb geen verhouding met een getrouwde man.
Wel gehad. Maar nu dus niet.
Misschien toch wel: leeg.

De ratels en de kleppers enzo vallen wat tegen, zowel het aanbod als de kopers.

Maar waar mijn Plusmarkt sterk in is: bijna bedorven afgeprijsde waar 🙂

De 23 kleuters van het klasje van juffrouw Klara in basisschool De Luchtballon in Erembodegem zijn op de 8.021ste plaats geëindigd in de Beleggerscompetitie 2008. Zij kochten in februari voor 100.000 euro virtuele aandelen en zijn daarmee in 1.002 euro rijker geworden. Dat is beter dan de beurs in het algemeen heeft gepresteerd en ook beter dan driekwart van de 31.000 spelers in deze competitie.

Het idee om kleuters te laten meedoen kwam van het Radio 1-programma ‘Peeters en Pichal’, die op deze manier de glazen bol van beursspecialisten wilden relativeren. De kleuters mochten een papieren strook met hun favoriete kleur uitkiezen. Elke strookje stond voor een aandeel dat ze op de beurs konden kopen.

In werkelijkheid zijn er natuurlijk genoeg mensen die aandelen kopen met even weinig kennis van zaken. De kleuters hebben gewoon geluk gehad.

(Bron)