Diep voelen
Op de radio: ik heb het overheersende verhaal van mijn ouders beleefd!
Dat was me nogal wat.
De buitenwereld was éng!
Ik val in het uur ‘diep voelen’ dat tussen 7 en 8 op radio 1 wordt uitgezonden en de Diepe Voelers plegen Kunstenaars te zijn.
Ik heb geen idee wie dit is die ik na deze twee theatrale zinnetjes direct uit zette.
Wel weet ik dat mijn jeugd ook geen dolle pret was.
Maar voordat ik daar met klemtonen op de zinnen op de radio aandacht en ach jee en nog zo wat zou gaan eisen zou ik me liever … eh… even nadenken over een uitdrukking en ‘in m’n graf omdraaien’ is het niet helemaal.
Ik zoek op wie het is: Leon de Winter.
Ja goh – tjee. Die heeft duidelijk een moeilijke jeugd gehad.
Alleen kan ik wie daar zo mee leurt nooit meer op dat punt serieus nemen.
Kado
Ik ben opgelucht, opgetogen en bied hier kadootjes aan.
Daarna zit ik te denken over september=Amerika (waarvan ik een week geleden nog dacht dat ik er helemaal geen zin in had).
En wanneer de bel gaat sprint ik naar beneden want dat zal de bloemenman wel zijn die meestal laat kiezen uit chrysanten, drie kleuren rozen (die na twee dagen treurig de kopjes laten hangen) en nog iets dat ik niet wil.
Maar ach, je zult als winkelier maar langs de deuren in de dorpen moeten dus koop ik elke week wel wat (voor 5 Euro – die ik al in de hand houd).
Aan de deur staat inderdaad een man met bloemen. Een boeket. Of ik ‘ik’ ben. Jazeker.
“Het kaartje zit erin” zegt hij en ik grijp mijn leesbril-uit-de-keuken (ik heb ze inderdaad in alle kamers liggen) en word hartstikke ontroerd en blij en traantjes enzo.
Vaas van de kast gehaald die dik onder het stof zit aangezien de mooie boeketten hier niet bepaald regelmatig het huis in vliegen. Vaas gewassen. Bloemen schuin afgeknipt (weet nooit helemaal zeker of dat echt moet).
Vastgesteld dat ik die fraaie grote tafel midden in de kamer waar dit mooi op zou staan niet héb – althans niet zonder stapels troep erop.
Op de boekenmolen dus.
Heel veel foto’s genomen. Maar dit moet ‘m maar zijn.
Ik trakteer…
ik trakteer dus drie loglezers op een Klein Kadootje: meld je via de commentjes en neem daarna via de mail contact met me op om je adres door te geven voor het geval ik dat nog niet heb….
Geen post
Gewoonlijk komt de postbode om een uur of twaalf. En grappig hoe wanneer je geen specifieke post verwacht ‘een uur of’ prima is.
Gisteren kwam hij om elf uur.
Zodat ik vandaag vanaf kwart voor elf zit te luisteren of ik iets hoor.
Het is nu kwart over 1 en er is geen post geweest.
Ik dénk dus dat de postbode al voorbij is en geen post voor me had. Zoveel post krijg ik normaal immers ook niet.
Misschien komt de brief morgen.
Wanneer het vrijdag-de-dertiende is.
Niet dat dat er -extra- toe doet.
In rood met bril
Jeroen Tjepkema.
Mooi, hoor!
Dank je, Guus!
Boulder City, NV
Gerda eet wilgentakje
De waarheid(?) dendert voort
Toen ik terugkwam van vakantie ‘gonsde’ het gerucht (dat doen geruchten nl): Rik van de Westelaken en zijn vriend zijn uit elkaar.
En het schéén dat Rik een nieuwe liefde had. Een jonge acteur.
Googlen leverde niets op dus het kon waar zijn of niet waar of half waar of heel anders.
Gisteravond schijnt Albert Verlinden (die ik gun dat zijn ‘man’ binnenkort tongend met Georgina Verbaan wordt aangetroffen) in RTL Boulevard de Waarheid wereldkundig te hebben gemaakt.
Wat de Telegraaf door iemand die niet kan spellen en ook geen namen kan googlen enkele uren later op het net slingerde (en ik hieronder overnam).
Sindsdien is het -begrijp ik uit een commentje- in elk geval herhaald op Radio 538. Op welke manier, op welke toon, al dan niet ranzig: geen idee.
Ergens vanochtend verschijnt dan deze kop “Rik van de Westelaken dumpt vriend voor toyboy”. Boven een berichtje waarin eerst staat dat Rik 38 is, wat ze nu hebben weggehaald maar er wordt in relatie tot zijn mogelijke nieuwe vriend (die 24 zou zijn) nog steeds gerept van een leeftijdsverschil van 14 jaar wat niet kan want Rik is 37. Zoals ze kunnen zien in een portretje van hem waar ze zelf naar linken.
Zowel Rik als de jongeman weigeren commentaar.
Zodat bekend is: dat ‘men zegt’ dat Rik en Rick uit elkaar zijn. En aangenomen dat er toch wel ietsje rook en vuur etc zijn veronderstel ik dat dat waar is. Maar weten we dan ook hoe en waarom ze uit elkaar zijn gegaan? Misschien hebben ze wel samen besloten dat de relatie toch niet werkte.
Dus hoezo ‘dumpt’.
En nog erger hoezo en gatverdamme wat smerig: ‘toyboy’.
Zeg ik die relaties heeft gehad zowel met mannen die tien jaar ouder waren als met een jongen (toyboy?) die negen jaar jonger was én met een man die dertien jaar ouder was toen ik zelf 28 was (toygirl?).
Maar ja – ik was en ben niet beroemd.
Wat zeer grote voordelen heeft realiseer ik me voor zover ik dat nog niet wist.
Telefoon
Acht dagen geleden was mijn borstkankeronderzoek.
Na veertien dagen zou ik bericht krijgen over de uitslag.
Maar twee jaar geleden was dat eerder. Ik weet tenminste dat ik toen de brief kwam dacht ‘nu al’.
Zodat ik nu elke dag van deze week de brief verwacht.
Vandaag was hij er weer niet.
Om elf uur val ik in bed. Doodop. Samen met Eebje tegen mijn hoofd en Sammie in mijn armen. Ik zak weg, de telefoon gaat.
De dokter! denk ik. Want R. kan het niet zijn en stel dat mijn dokter het bericht over borstkanker al heeft ontvangen en dat die (heel netjes zou dat zijn) het me liever zelf vertelt dan me er in een brief over te laten lezen.
Ik ren naar de telefoon. Zeg mijn naam.
“Spreek ik met meneer of mevrouw Van Doomen” vraagt een allochtoon klinkende jongeman. “Ja.” “Met (onverstaanbaar) van Tele2.” “O.” “U bent toch meneer of mevrouw Van Doomen?” “Ja.”
“Ik kan u een groot voordeel bezorgen.”
“Ik wil geen voordeel. En ik hoef u geen reden te geven. Ik wil niet. Dag.”
“Da-aag.”
Voor de liefhebsters (m/v)
Jeroen Tjepkema leest de hele ochtend het tv-nieuws voor.
Straks even kijken hoe leuk hij lacht na de zomercolumn.
[om 8.10 uur in elk geval al 2x ‘een fijne dag verder’ meegepikt]
Uit de nieuwsgroep taal.nl
Eerst geloofde ik het niet, maar het bleek echt waar. Gisteren hoorde
ik in de ochtend op het Radio 1 Journaal de voorleester het telkens
zeggen: de daling van het aantal tiernermoeders ‘zet zich door’. Dus
niet gewoon”zet door’; neen, ‘zet zich door’
Ik dacht het zál toch niet, maar ja hoor, in vanDale 13 komt het voor.
In vanDale 11 nog niet, en van vanDale 12 heb ik geen kennis.
Het WNT geeft in de bedoelde betekenis het volgende citaat:
“Wat nu? Zal de nozemmode met nauwe broeken, slobbertruien en slordige
piekharen zich doorzetten? CANTER CREMERS-V.D. DOES, Schoenen 138 (ed.
1960).”
De uitdrukking was mij totaal onbekend, en ik zal haar mijden.
‘Zich voortzetten’ was mij wel bekend. Volgens vanDale 13 betekent dat
naast ‘verder verlopen’ en als afgeleide hiervan ‘overgaan op het of
de genoemde, zich voortplanten’, als derde mogelijkheid: ‘doorzetten’.
(Bron)
Zelf vind ik het woord ‘voorleester’ voor ‘nieuwslezer’ in dit stukje erg mooi.
Gluren naar de buren
Uit de Telegraaf (die niet eens namen goed kan overschrijven)
Rick van der Westerlaken (38) en zijn vriend zijn uit elkaar. De NOS-nieuwslezer is nu met een 24-jarige student.
![]() |
Dit meldt RTL Boulevard. Rick was vijf jaar samen met zijn vriend Rik, een kapper. Hij zou nu verliefd zijn geworden op een student van de toneelacademie, pas 24 lentes jong.
De jongeman wilde geen commentaar geven over zijn relatie met Rick van der Westerlaken. De NOS verklaarde geen mededelingen te willen doen over deze privé-aangelegenheid, meldde Shownieuws.
Dood
Hillary is dood.
[en de ochtend en hoe slecht ik sliep en hoe vroeg ik op was en wat ik allemaal probeerde doet er even niet toe maar mijn opstelling was dus nooit ‘ach, tis maar een kip, ze bekijkt het maar’]
Begin middag kon ik het niet meer aanzien. Zoals ze daar lag te hijgen, door de pootjes gezakt, rechtervleugel gespreid. En al die vliegen die al gretig op haar afdoken. Dierenarts gebeld. Het was druk. Jammer dan. Ging ze dood? Dan kon ik haar ook afgeven en gaven ze later wel een spuitje. Nee, ik wou een consult. Voor het geval dat. Vooruit: om half drie. Maar het kon wel even duren.
Ik was er om vijf over twee. Omdat er soms mensen niet komen of te laat. Niet vandaag.
Om vier uur, als allerlaatste, zijn we aan de beurt.
Inderdaad een erg zieke kip stelt de dierenarts vast. Waarschijnlijk niets meer aan te doen. En terwijl we staan te praten gaat ze stuiptrekken, draait het lijfje om haar as en spuit ze natte stront uit het kontje.
Twintig Euro negentig tel ik neer. Dag, Hillary.
En opnieuw: ik wil hier *niet* in discussie over wat ik beter had kunnen doen. Als iemand dat wel probeert sluit ik alle commentjes af.
Even niet
Even geen updates over Hillary.
Neem maar aan (of niet – zelf weten) dat ik mijn best doe.
En ‘even niet’ betekent dat ik even geen reacties over dit onderwerp wil – daarom staan de commentjes hieronder ook uit.
Het betekent dus niet dat je die reacties dan maar ergens anders onder moet zetten.
Voetbal
Ik keek gisteren voetbal.
Niet de hele wedstrijd (ik miste de eerste twee doelpunten omdat ik toen met de dieren buiten bezig was en het derde omdat ik toen al sliep).
Maar bij Intomart kan ik invullen dat ik een deel van de wedstrijd heb gezien en dat ik me heb vermaakt.
Waarna ik meteen de vragen krijg: wie ik denk dat de poule gaat winnen (geen idee), wie de beste speler was (idem) en of ik bij het kijken in het oranje was gekleed (eh…: nee).
Yuma, AZ
Ziek
Hillary is ziek.
Niet dé Hillary maar mijn (kip) Hillary die voor mij natuurlijk wel dé Hillary is.
Sinds gisterochtend voelt ze zich niet zo lekker. Ze was wat trager dan de anderen. Ze deed niet met alles mee.
Maar laten we eerlijk zijn: New Hampshires zijn per definitie wat traag.
En ze nam wel zandbad en dronk en lag met Janet Reno in het zonnetje de vleugels wijd te spreiden.
Vandaag is ze nóg trager. Eigenlijk zit ze vnl in het hoekje tegen het huis waar ze zandbad neemt. Janet Reno zie ik zonnebaden met Femke.
Een uur geleden staat ze op en waggelt (wat loopt ze moeilijk!) naar het drinkbakje. Ze drinkt en zakt weer in elkaar en drinkt uit een klein bakje dat ik voor haar neer zet.
Ze staat weer op en zit. Ik haal geraspte kaas. Doe een beetje in een bakje, doe een beetje in een ander bakje met zonnebloemolie.
Omdat ze vroeger ooit een verstopping had en de dierenarts me toen olie aanraadde.
Hillary neemt 1 hapje. Het lijkt alsof ze wel wil eten maar dat er dan iets pijn doet. Ze draait zich weer af en zakt weer in elkaar.
Ik laat de schuurdeur voor haar open. Daar zit ze nu in het hooi. Zwaar te ademen.
Zich schoonmaken deed ze vandaag nog wel – om iets positiefs te noemen.
En ik weet uit ervaring: een kip kan van de ene dag op de andere ziek worden en dan dood zijn.
Maar ook: ze kan wonderbaarlijk herstellen.
Wat ietsje minder vaak gebeurt.