Jeanne's Weblog

Na mijn laatste log-stukje ben ik ‘even’ in bed gekropen.

Waar ik om negen uur wakker werd denkend: heb ik nou geslapen tot de ochtend negen uur – maar waarom is het dan donker? En toen weer om elf uur waarbij tot me doordrong dat ik aan het avondslapen was met als voorspelbaar gevolg: om twee uur hartstikke wakker.

Mezelf dus uit bed gedwongen, het Oog aan (leuk is dat – hoor ik vrijwel nooit) en gedacht heb ik de knagers wel gevoerd? En daarna: is het heel erg het een keer over te slaan.
Even gedacht: neuh.

Toen bakjes klaar gemaakt, knagers gevoerd, erbij staan kijken met de zaklantaarn (geen ratten).
Nu een niet zo boeiend gesprekje op de radio maar een cd opzetten veronderstelt dat ik nog minstens een half uur op blijf en dat weet ik niet.

Twintig minuten geleden lag ik in bed. Moe, ziek. En jankend.
Dat laatste deels om wat er tegenzat maar veel meer om wat ik vond dat mensen me aan deden.

En uiteraard is mijn visie daarop geheel juist (deze vrouw heeft er een antenne voor, die is niet paranoïde, die weet welke loeders M/V haar loeren draaien) maar: “what the hell did you let them break your spirit for” zong Michelle Shocked al zo’n dertig jaar geleden in Memories of East Texas en dat is -vind ik nog steeds- een erg mooi motto.

Wanneer ik in Amerika ben houd ik een dagboek bij. Dat echter en eerlijker en gedetailleerder is dan dit log want: alleen voor mij. Ik begin op dag 1 van de reis en stop op dag laatst. Geen terugblik, geen evaluatie.

Ik probeer de dagboek-blik los te laten op vandaag.
Ik ben ziek (ok). Ik voel me rot (ok).
Ik heb de VU gebeld voor de afspraak second opinion voor m’n gebit (stoer!).

Ik heb twee erg leuke stukjes voor Fanlog geschreven (en nog wat maar niet-leuk).
Ik zie aankomen dat ik Fanlog binnenkort grotendeels alleen moet gaan doen en zie na- maar ook voordelen.

Ik heb aankopen uit Amerika geordend en erg mooie dingen gezien.
Ik kreeg 1 bestelling (voor drie smiley-stempels na ongeveer een uur heen en weer mailen met vragen).

Ik aarzel of ik in september zal terug gaan naar Amerika aangezien het dit keer niet zo leuk was maar dat is het hier ook niet dus besluit ik af te wachten wat de uitslag is van het borstkankeronderzoek.

I could use a hug.

Bezig met opladen. Al érg lang.

Geen idee hoe ik er achter kom wanneer hij daarmee klaar is (en nee, ik heb ‘m niet steeds aan – dit was even om te kijken).

Ik denk: als ik nou maar op de normale tijd (tien uur, kwart over tien) naar bed ga, dan kom ik vanzelf in mijn ritme van opstaan om half zes.
Nee dus.

Om half 1 word ik wakker en dan om 1 uur en om half 2 en om 2 uur en dan val ik eigenlijk niet meer in slaap.

Zodat ik om drie uur maar opsta met de gedachte: als ik om vier uur wél slaap heb, kruip ik er gewoon tot half zes weer in.

Op het overloopje ligt een stukje hard bot van datgene waarmee Guus vannacht (“grote prooi!”) trots kwam aanzetten. Beneden bij de keuken ligt net zo’n muis als waarvan hij er laatst ook al twee ving: van die grote.

Ik maak ontbijt voor Guus en Sammie (Eebje slaapt uit) en voor mezelf.
Ik check mijn mail. Ik eet.
Ik stel vast dat ik inderdaad, zoals ik gisteren al vreesde, ziek aan het worden ben.
Ik hoop dat vandaag mijn seresta arriveert.

Ik kreeg een bestelling. Van iemand die eerder bestelde en die pleegt te betalen. Geen stickers, twee boeken. Whoa!!!!!!

Terwijl ik net dacht: moet ik hier nou kadootjes in het vooruitzicht gaan stellen om iemand over de streep te trekken om een kleinigheid te bestellen. Is gelukkig niet nodig.

Niet dat ik geen kadootjes *wil* geven. Kadootjes geven is (bijna) mijn middelste naam en dan vooral aan mensen die ik nauwelijks ken wat vast iets zegt over mij maar wat. Dat ik attent ben? Dat ben ik. Dat ik graag aardig wil worden gevonden? Dat ook. Dat ik hoop vriendschap te kopen met presentjes? Laat het niet zo erg zijn dat dat waar is.

Jeroen Overbeek vervangt Govert van Brakel in het Radio 1 Journaal. Dat doet hij best leuk.

Ik vraag me af of hij misschien de nieuwe Rob Trip wordt. Of zou Lucella Carasso dat worden. Ik hoop dat Marcel Oosten het wordt.

Jeroen Overbeek spreekt de (lange) o raar uit. Met een ou of au er omheen. Herman van der Zandt doet dat ook.

Bij beiden valt het op de televisie niet zo op omdat ik dan word afgeleid door het fraaie uiterlijk van beide mannen. Op de radio stoort het mij.

De korte nachten beginnen me op te breken.

Vijf uur slaap terwijl het donker is compenseer ik niet met een powernapje tussen 2 en 3.

Zeker niet als zoals vannacht de ‘invasie van bezoekers in mijn huis’-droom die paar uren slaap erg onrustig maakt.

Ik voel me niet erg geïnspireerd mbt het Radio 1 Journaal en zit me vooral te verbazen over hoe raar Rob Trip Madonna altijd uitspreekt. Op z’n Engels. Met een rare ‘don’. Terwijl al z’n gesprekspartners gewoon op z’n Nederlands Madonna zeggen.

In dat verband (kwa bruggetje): iedereen zegt tegenwoordig Hirsch BALlin terwijl het volgens mij toch echt Hirsch BalLIN is.

Meen ik me te herinneren van toen we samen studeerden (in geheel gescheiden groepen voeg ik er voor alle zekerheid aan toe, hij deed niet mee met mijn actiegroepjes en ik zat niet in zijn dispuut).

Een maand of vijf geleden stuurde ik voor het eerst in mijn leven iemand een fles wijn.
Dat was niet zo eenvoudig. Want er waren een hoop sites die het voor me wouen doen maar de keuze uit wijnen was meest onduidelijk, de prijzen waren hoog, de toeters (een kaartje erbij) moesten soms extra betaald en wanneer werd bezorgd kon niet worden gegarandeerd.
Door de vele flessen de juiste niet meer ziend heb ik er toen een gekozen en die moest het dan maar zijn. Beleefd bedankje gehad van de begiftigde. Maar ja – welke begiftigde zegt “de wijn was bagger”.

Niet lang erna ontdekte ik Slijterij De Vuurtoren in Breskens.
Via-via internet. Via Fanlog om precies te zijn. De eigenares van de slijterij (Petra) reageerde op Fanlog dat ze een foto had van Marcel Oosten tijdens een Filiaal, ik vroeg of ik die mocht overnemen. Dat mocht. Daarna werd ik Hyves-vriendin met haar (“vage kennis” noemt zij dat, wat veel leuker is).
Daar heet ze Meisje van de Slijterij, op Twitter Slijterijmeisje.

Virtueel contact hebben we weinig.
Maar wanneer me overvalt: ik wil X wijn sturen, dan mail ik haar (al is het midden in de nacht) en geef het bedrag door dat ik in mijn hoofd heb mét het soort wijn -meestal zwaar-rood- en vraag of die per direct kan worden verzonden. Met een kaartje met de tekst.
En zij duikt haar kelder in en zoekt iets moois uit, schrijft het kaartje (geen extra kosten), doet de wijn in een kistje en stapt meteen naar het postkantoor.
Wil ik er een ander kadootje bij doen, een boek of een cd, dan stuur ik die naar haar toe en combineert ze die met de wijn.

Eerst vond ik het wat genant. Ik doe geen grote bestellingen, ik verzend niet zo gek vaak en verlang toch giga-service (als zelf-winkelier weet ik hoe irritant dat kan zijn). Maar Petra verzekert me dat ze de persoonlijke service juist leuk vindt. En: ik geloof haar.

Daarom dit promo-praatje.
Aardig bedoeld voor Meisje van de Slijterij maar vooral een tip voor wie dit leest en die ook eens een fles wijn wil verzenden en échte service zoekt.

Om vier uur stond ik op.
Daarna deed ik dingetjes (en ontbeet) en tussen 6 en 9 was ik bezig met Fanlog.
Tot tegen kwart voor tien – toen stond mijn laatste stukje online.

Daarna pakte ik wat dozen uit. En mailde.
En zocht naar de ideale TomTom. En hakte een knoop door.

Nog een doos uitgepakt.
Powernapje.
Knagers wortel en paardenbloem gegeven en de kippen graan.
(tuurlijk ook 2x de katten rosbief)

Vastgesteld dat over een uur het volgende Radio 1 Journaal begint en dat er vandaag niets uit mijn handen is gekomen.
Wel is iemand die gisteren erg boos op me was niet meer boos op me waar ik erg blij om ben maar ik was me zo wezenloos geschrokken van de boosheid dat de opluchting niet erg wil doordringen.

Ik kán hier nog een leuk magneetje aanbieden als helemaal te gek koopje.
Maar dan koopt niemand dat en is dat de derde aanbieding waarop niet wordt gereageerd en dat is dan extra katerig.

Cijfer voor mijn humeur: 6-je.
=nog net voldoende.

… en zojuist online bij Office Centre de TomTom One Europa 2008 besteld voor € 165.