Vidal Junction, CA
Op stok
Radio 1 Journaal geluisterd (was mwah), erg korte powernap, aardappelen gebakken en dan vier bakjes lopend buffet voor de knagers klaar gemaakt.
Law&Order opgezet maar dat is opeens niet meer (balen!).
Knagers hun maaltijden geserveerd.
Terug wil ik de schuurdeur dicht doen en controleer voor alle zekerheid of Femke en Agnes allebei binnen zijn. Femke is er niet.
Ik loop naar de woonkamer en zie door het raam Femke het slaaphok van Hillary & co binnenlopen en denk: bingo!
Vanavond Femke buiten op stok, morgen Agnes erbij en ik kan voortaan op zondag later uitslapen dan tot half zeven.
Van achter het raam sla ik gade.
Hoe Femke uit het slaaphok loopt. En dan weer erin. En er een tijdje blijft (hallelujah!!).
Waarna ze er uitkomt en naar de schuurdeur loopt en daar in de stress raakt en ik geef toe: het was een erg klein beetje stress want toen was ik er alweer en maakte de deur open zodat ze kon binnenkomen en bij Agnes zitten.
Wat ze niet eens deed.
Wel binnenkomen, maar niet bij Agnes zitten. Stukje verderop.
Maar Agnes leek me eerder best upset omdat Femke er niet was en nou ja.
(softie ik)
Te doen voor R.: zorgen dat Femke en Agnes ‘gewoon’ op stok gaan in het kippenhok (hoe raar is dat).
Hallo – ik ben Kees
“Hallo – ik ben Kees.
Ik woon bij mijn pappa en mamma. Maar in Oost-Afrika niet.”
Aha – denk ik. Dáár logeert onze Kees dus bij kennissen van zijn ouders of bij familie of wie weet bij een stam uit de rimboe.
Maar Kees bedóelt dat in Oost-Afrika kinderen geen pappa en mamma hebben. Alleen zegt hij dat op deze manier zgn schattig nét fout kinderlijk.
Blijken die ánderen kinderen ook nog ‘de aids’ te hebben. O jee. En dat is, zegt Kees serieus “héééél erg”.
Dus moeten we geld geven. Waarna hij nog een paar keer nét fout Terre des hommus zegt en wordt gecorrigeerd door de bekende vrouwenstem met de bekende eindriedel.
Ik ben vast weer de enige die al geheel kriegel raakt door dat “maar in Oost-Afrika niet”-begin.
Variatie op When pigs fly: wanneer een eend in de hagel op het dak van het schuurtje zit
Opvolger Philip Freriks
Jeroen Latijnhouwers wordt vrijwel zeker de opvolger van Philip Freriks als presentator van het Achtuurjournaal. De onderhandelingen met de RTL-presentator zijn in vergevorderd stadium. Dat bevestigde Latijnhouwers maandagmorgen in het radioprogramma van Ruud de Wild op Q-Music.
Latijnhouwers presenteert momenteel het dagelijkse nieuwsprogramma Editie NL. Vanaf 4 september zou hij anchorman moeten worden van het NOS Journaal, om en om met Sacha de Boer. Philip Freriks stopt in de loop van dit jaar als presentator van het Journaal. Latijnhouwers zegt vereerd te zijn met het aanbod van de NOS. Tegenover De Wild verklaarde hij er ‘bijna uit te zijn’.
(Bron)
Yuma, AZ
Marlene Dietrich – Johnny
Logaanbieding
Een beeldschone sleutelhanger – zie voorkant, zie achterkant.
Doorsnee 5 cm.
Mét labeltje eraan dus ook érg leuk om kado te doen.
Logaanbieding * incl* verzendkosten € 4,50. Morgen in de Winkel voor € 4,50 *excl* verzendkosten.
Aanbod geldt tot morgenochtend Rob Trip (ah… hoe láng nog….).
Achtertuin
Sparen
Heeft iemand een kind dat de Plus-knikkers spaart?
Toilettas
Hij was gratis en ‘zolang de voorraad strekt’ dus móest ik ‘m hebben: deze toilettas van VikingDirect. En nu heb ik ‘m en hoef ik ‘m niet. Kan ik er iemand een plezier mee doen?
Gotogotogot – ook dat nog
Vanochtend CCleaner geïnstalleerd en mijn PC grondig schoongemaakt.
De Cleaner vond een massa cookies en ik had geen zin ze allemaal na te lopen en dacht: gooi maar weg. Als het té grondig is gebeurd vul ik die wachtwoorden gewoon even opnieuw in.
Maar nu kom ik Twitter niet meer in.
Terwijl ik mijn naam JeanneDoo en wachtwoord (xxxxxxx) echt goed invul.
Wanneer ik mijn Helpvraag formuleer willen ze mijn email-adres en mijn wachtwoord. Dat vul ik in. Waarna ze me hartelijk verwelkomen als…. JeanneDoo. Dat wachtwoord klopt dus écht.
Het is nu tien minuten ná die vraag en er is geen antwoord.
Prima testcase weer: neem me iets af en laat me ontdekken of ik verslaafd ben.
Ben ik dat aan Twitter? Ja. Ja. Ja.
Aangifte
Ik heb de aangifte Omzetbelasting gedaan. Een week te laat en volgens mij ook verkeerd. Want ik snap niet hoe ik opeens € 360 moet betalen terwijl ik anders nooit iets hoef te betalen.
Gezien de treurige verhouding tussen wat ik verdien en wat ik uitgeef.
Het kán dus niet kloppen.
Maar ik was zo in de stress dat ik dacht: het kan me niet schelen, ik maak direct dat bedrag over dan ben ik er vanaf.
En: volgend jaar laat ik ook deze aangifte door mijn belastingman doen.
En: nu heb ik de hele dag (en waarschijnlijk langer) de pest aan mezelf.
Waarbij ‘de pest aan’ een understatement is.
Gert Klück op Fanlog
De parlementaire journalist hield op met tikken, het bericht verdampte als sneeuw voor de zon. Verbaasd keek hij naar zijn handen die niet meer in beweging kwamen. Het scherm voor hem was adembenemend leeg. De doffe weerspiegeling toonde een man die zijn greep kwijt was op de woorden.
Er werd een arts bij geroepen, die zijn oor te luisteren legde en woorden opving als trots, kanjer, eerlijk en belazerd.
Lees hier verder en laat daar -als je wilt, zou ik fijn vinden- een commentje achter.
Droom
Met een aantal anderen doe ik een spel in de buurt in Amsterdam waar ik gewoond heb: bij het Staringplein. Aan het eind van het spel mogen we allemaal iets uitzoeken. Iedereen graait gretig in mooie dingen. Ik blijf over met twee kandelaars.
Ik wandel naar mijn huis in de Wilhelminastraat maar daar blijkt iemand anders in te wonen. Ik moet een nieuw huis zoeken. Eerst maar eens langs een makelaar. Maar mijn fiets is gestolen.
Op een straat zie ik helemaal plat Guus en Eebje liggen. Dood! denk ik. En: er komt een vrachtwagen heel hard aanrijden, dadelijk zijn ze alleen nog maar verpulverde rondgespatte ingewanden. Ik til ze op, en ze blijken alleen maar te slapen (op de snelweg! wat stom!).
Ik loop door een soort bazaar en koop daar een nieuwe fiets. Wanneer ik bezig ben met afrekenen komen Guus en Sammie binnengerend – die zijn me gevolgd.
Call me
Herinnering nav ‘You can call me Al’ in Langs de Lijn.
L. en ik waren in Brussel en leenden het appartement van zijn schoonzus. We kochten de LP en vonden ‘m mooi en kochten toen nog een exemplaar voor haar, Christa.
We waren er gelukkig, we slenterden en dronken koffie en dronken wijn en aten lekker en reisden terug met de trein en speelden toen op zo’n mini-tafeltje halma (of iets anders? Ah – vergeten!).
Mooie Dag
Vanochtend ongeveer 11 uur.
Ik verzamel boven de troepen. “Rosbief? Ja?! Ja?!” en Guus en Sammie denderen voor me uit de trap af. Waar Eebje ligt te maffen op de op 1 na bovenste trede.
Die schrikt wakker en lazert van meer dan tweeëneenhalve meter naar beneden.
Ik ren naar beneden en verwacht haar zo niet dood dan toch in elk geval met gebroken pootjes of gebroken *iets* aan te treffen want onder/naast de trap staan veel dozen en kratten en je zal bij zo’n smak maar iets raken.
Eebje leeft en kijkt ‘wat me nou toch is overkomen’ en laat zich oppakken en tegen me aanklemmen (houdt ze eigenlijk niet van) maar na een halve minuut begint ze met loswurmen en rosbief vindt ze lekker dus eind goed etc.
Een uur later valt de post in de bus. Een kaart van R. uit Syrië waar hij al drie weken is. Hij meldt dat ze er lekkere wijn hebben.
Niets over Wilders en woedende menigten die hem achterna zitten maar het poststempel is van 31/3 wat niet alles zegt.
Maar ik ga er maar vanuit dat als het daar echt mis was gegaan het Radio 1 Journaal dat had geweten.
Een Mooie Dag dus.
Te doen tijdens zeseneenhalf uur Radio 1 Journaal
Uit de steeds leuker wordende column van Youp
Ik begin dit stukje met mijn excuses aan te bieden aan Louis van Gaal. Waarom? Geen idee. Of ik hem beledigd heb? Nee. Maar ik weet dat ik Louis daar een enorm plezier mee doe. Louis eist regelmatig op hoge toon excuses en krijgt ze eigenlijk nooit. Daarom lijkt het me zo leuk voor hem om zomaar op een zaterdag van een columnist gratis excuses aangeboden te krijgen.
Of ik hem daarna ga kwetsen? Nee! Ik zie mijn excuses ook niet als een voorschot op een pissig stukje in de toekomst. Helemaal niet. Ik doe Louis gewoon een plezier. Hij leest dit en roept naar Truus in de keuken: „Ik krijg excuses van Youp!” Truus, toch vier keer slimmer dan Louis, zal vragen of dat geen grapje is. Of het niet juist kwetsend bedoeld is?
„Dat schrijft hij er niet bij! Anders zou hij dat toch wel aangeven?”, bast de trainer.
Lees hier verder (het slot van de column is om te húilen van het lachen).