Jeanne's Weblog

Ik sloeg een dagje over.
Maar vandaag deed ik weer mee en noemde Tapestry van Carole King.
De allerbeste vrouwelijke singer-songwriter.
Dit is niet het hele album.
En er zijn ook opnames die me ‘liever’ zijn.
Maar vooruit.
Voor wie wel enige belangstelling heeft. En de rest… ach.. never mind enzo.

Een week of zes geleden, toen doordrong dat het menens was met Corona (in mijn geval: dat ik niet naar Amerika zou kunnen vliegen op 3 mei), liet ik me door advertenties op Facebook verleiden tot een aantal aankopen.

Zoals: een leuk fluffy mandje voor Loki.
‘Morgen bezorgd’ stond in de advertentie en in de bestiging dat het 14 werkdagen kon duren en toen in elk geval in april en nu ‘er is helaas vertraging’.
Intussen erop gegoogled en het is een oplichtingsbende.
Dat googlen had ik dus eerder moeten doen.

Verder: een leuk horloge met een plaatje van de wereld en de secondenwijzer als vliegtuig.
Onweerstaanbaar! en ook dát zat gegarandeerd goed, want het was een bedrijf in Nederland (dat eerste trouwens ook) en ach, wat jammer nou! ze hadden vertraging maar… over een week zou ik op hun website het pakje kunnen volgen! dat was begin april.
Dus mailde ik ze vorige week nog maar eens en o ja.. hier was de code.. maar… die werkte niet.
Kon zijn, soms was er ‘wat vertraging in het invoeren van de track en trace’.

Dan was er nog een hartstikke leuke webwinkel die helaas moest opdoeken (ik voelde al sympathie!) en allerlei kat-dingetjes verkocht.
Sieraden. Een hoodie.
Na bestelling bleek dat het bedrijf dat moest opdoeken NIET in NL zat (zoals ze adverteerden) maar in China en goed geraden: niks ontvangen en volgens mij komt ook dát helemaal niet aan.

Ik ben stom.
Met als schrale troost dat ik niet de enige ben.
Missch maar blij zijn dat ik me niet virtueel heb laten verleiden door een mooie zwarte Afrikaan aan wie ik mijn spaargeld in een vlaag van verstandsverbijstering heb overgemaakt.

Terwijl anderen hun winkelwagentjes vol gooiden met wc-papier, bestelde ik legpuzzels.
Eerst bij Amazon.com in Amerika (omdat mijn favoriete leverancier Masterpieces niet naar Europa levert) en toen liet Amazon weten dat gezien de grote vraag naar puzzels zij óók niet meer naar mijn ‘regio’ zouden leveren.

Gelukkig was daar Puzzle Warehouse waar ik een maand geleden een stel mooie puzzels bestelde.
Alleen bleef die bestelling ‘hangen’ vanwege je-weet-wel.
Tot begin vorige week wanneer ik bericht krijg dat er goed nieuws is want mijn bestelling is verzonden!
Yeah!

Ik probeer hem te volgen via DHL en bij de verkoper zelf kom ik niet veel verder dan ‘en route’.
Naar DHL dus maar dat me kan vertellen dat het pakket op woensdagavond laat: “The shipment has arrived in the destination country/destination area” wat Frankfurt blijkt te zijn.
Nieuwe melding van gistermiddag: “Sa, 25.04.2020 14:31 Speyer, Germany
The international shipment has been processed in the parcel center of origin”

Geen idee waar Speyer ligt, het blijkt ten zuiden van Frankfurt te zijn.
Zo te zien krijgen mijn puzzels dus nog wat van Europa te zien voordat ik ze in mijn armen kan sluiten.

Er komen weer nieuwe planten op en 1 ervan is de smeerwortel.
Er groeien er altijd een paar rechts van het pad naar de achtertuin en een paar links.
Die links hebben het nu niet makkelijk, omdat het hok voor Aïda en Blondchen daar staat.

Vroeger vond ik smeerwortel een nare plant.
De stengels zijn ruw en behaard en ze vallen om wanneer de stengel ongeveer een halve meter is.
Dús rukte ik ze dan uit.
Wat weinig succes had want de plant maakte opgewekt nieuwe stengels.

Toen werd ik erop gewezen dat de bloemen van de smeerwortel erg veel te bieden hebben aan bijen en in mijn tuin vooral hommels.
Ik besloot hem voortaan te laten staan, alleen een enkele erg lelijk platgevallen stengel te verwijderen maar ga verder je gang maar.

Smeerwortel schijnt goed voor de tuin te zijn, zeggen sommige deskundigen.
Ook kruidenvrouwtjes doen er hun voordeel mee.

Er wordt gespeculeerd over wat mensen voortaan anders gaan doen.
Ik denk dat ik het weet – voor mezelf.

Het enige dat ik echt mis zijn mijn Amerika-reizen.
Zitten in de woestijn, lopen door de woestijn, foto’s nemen, hopen op een lizard of een konijntje of een haas of een coyote of (yeah!) bobcat of gewoon: vogeltjes.
Insecten zijn ook ok.

Wat ik veel minder mis: de opera-reisjes.
Zoals ik me nu voel, hóef ik die niet meer.
Ik sluit niet uit dat ik er ooit nog een enkele maak.
Maar de drive is weg.