Jeanne's Weblog

Eerst was het Hyves nu moet het LinkedIn zijn.
En tuurlijk wou ik er niet aan (conservatief terughoudend tiepje dat ik ben).
Maar als iedereen (nou ja) het doet en ik af en toe iemand opzoek op het net en die zit dan bij LinkedIn en daar mag *ik* weer niet in omdat ik geen lid ben, dan denk ik: ok.
Baat het niet etc.

Dus meld ik me aan en besluit om gewoon Nederlands te praten.
Aangezien niemand mij zal zoeken in het Engels. Als iemand mij al zal zoeken.
Nu schijnt ook hier de grap te zijn dat je Vrienden hebt. Die Connections heten aangezien we vertoeven in de Internationale Wereld (‘and we are living in an International World and I am an International Girl ah ah ah’).

Maar net zoals ik bij Hyves niet makkelijk iedereen op de schouder tik met ‘hé – vrienden?!’ doe ik dat hier. Dus op de gok wat mensen ingevoerd bij wie ik dat wel zou durven.

Eerst Hansje. Geen lid. Jaap dan. Ook niet. Harrie misschien. Na-ah.
Inger! Ja, die wel. Met 1 connection dus niet erg actief maar die durf ik het in elk geval te vragen.

Ook in DWDD: 40 dagen zonder seks.
Joost Zwagerman zegt dat het hem wel eens is overkomen en haalt een liedje van Joe Jackson aan: “is she really going out with him” om aan te geven dat er iets is als liefdesverdriet en dan – kwa seks – ‘even niet’.
Dione de Graaff herkende het ook.

Marc-Marie maakte er een grapje van.
Jeroen Pauw (de spanning steeg: zou jij, de goddelijke alom begeerde wellicht ook wel eens een tijdje zónder hebben gedaan?) gaf geen antwoord.

Veertig dagen geen seks.
Allemachtig.
Er is zeker geen wedstrijd voor ‘bijna vier jaar’

Ik ergerde me aan de radioreclame voor de Kika-clowns  met al dat tegen elkaar opbieden (du-huh, lekker-boeiend) van die ettertjes-kinderen. Ik schreef ze daar ook een mail over, waarom ze daarvoor kozen, voor dat afzeiken. Geen antwoord.

Nu is er een reclame voor de Nationale Vogeltelling van dit weekend. Mensen (vrouwen) doen of ze vogels tellen en 1 ervan zegt: “kijk, een koolmees.”

Jongetje (toon: stom zeikwijf): “Nee-hee, een *pimpelmees*.”

Wat is het toch met ‘ons’ (nou ja: jullie) dat we jongetjes die katten en pochen en neerzeiken niet ongelooflijke etterbakjes vinden maar blijkbaar leuk/lief.

Anders kan ik die reclames nl niet verklaren.

Goed nieuws: Jeroen Tjepkema presenteert het ochtend tv-journaal en ziet er prachtig uit (helaas geen borsthaar). Straks weer een foto maken.

Slecht nieuws: Jeroen Tjepkema doet dus *niet* de chat.

Een gretige fan kan niet alles hebben (waarom eigenlijk niet?).

De slaapkamerdeur staat nu alweer bijna een week open en (klop-klop op hout): het gaat goed.
Sammie heeft me niet aangevallen. Hij ligt ’s nachts soms tegen me aan. Wanneer ik dan aai spint hij zachtjes (en kwijlt).
Ik vind hem weer lief. En vertrouwen – dat komt wel.

Wel valt het consequent zijn me zwaar.
Gisteren bv. Guus zeurt om rosbief. Ik zeg ‘ok’ en wenk iedereen naar beneden te gaan.
Eebje is daar al. Sammie komt *niet*.

Ik weet: hij verwacht een bordje met ros op het bureau.
Ik doe het niet.
Na tien minuten duikt hij op bovenaan de trap. Tussen de treden kijkt hij naar de keuken.
Ik doe onschuldig. Hij loopt weer weg.
En ik weet niet wat hij denkt maar *mijn* hartje breekt.

Vanmiddag: Guus wil rosbief.
Sammie en Eeb kijken me aan vanaf het bed. Ik zie in de oogjes: dadelijk komt ze met de bordjes naar boven (zoals ik dat tot een paar weken geleden altijd deed).
Guus en ik gaan naar de koelkast.
Ik pak rosbief. Ik ga met de rosbief naar boven en laat die zien.
Sammie en Eebje volgen naar beneden.

Wat een gedoe.