Poll op Fanlog
Luister je naar het radio 1 Journaal in de ochtend?
Zo ja – is het je opgevallen dat het de laatste twee weken ánders is?
Volgende week zondag schrijf ik erover in tweegesprek met de man die het (o.a.) bedacht: Bert van Slooten.
Nu al staat er een poll op Fanlog.
Kruis naar hartelust aan wat *jij* ervan vindt.
Meer meninkjes per keer mógen.
En ff refreshen en dan nóg een keer je mening ventileren mag ook.
Heeft het dan nog waarde?
Geen idee.
Dus: zie maar.
Yeah…..
Sen. Hillary Rodham Clinton beat Sen. Barack Obama in the Nevada Democratic caucuses today, while former Massachusetts governor Mitt Romney prevailed earlier in the Nevada Republican caucuses.
NBC and Fox News Channel has called the race for Clinton. With 35 percent of the vote counted, Clinton led with 50 percent to 45 percent for Obama (Ill.) Former senator John Edwards trailed far behind with five percent.
“It’s Hillary that’s going to deal with the economic issues,” said campaign chairman Terry McAuliffe in an interview on MSNBC moments after the network called the race for Clinton.
Early entrance polling showed Clinton leading among women, older voters and those who prized experience while Obama held an advantage among black voters and those who valued a need for chance, according to the Associated Press.
(bron: Washington Post)
Media
Ik ben geen taalpurist. Ik ben zelfs niet erg goed met taal.
Wel met taal in de zin van ‘met taal spelen’ denk ik zelf (in niet zo erge bescheidenheid).
Waarmee ik bedoel dat ik vaak moeiteloos vrij associërend leuke woordcombinaties maak.
Maar hun/hen en wanneer wel en niet een tussenstreepje en ook af en toe een d/t – ik slodder. Waarbij ik de ergste blunders er uit haal via de Preview-functie. Maar soms zelfs dan niet.
Dit zou me milder moeten maken mbt andere taalfouten.
Helaas.
Ik voel een maagkramp bij ‘de media IS’. Wat ik lees op een ander medialog en wat ik regelmatig hoor uit de mond van die leuke jongen die de schoonzoon is van Nancy Pelosi.
De media zijn echt en heus meervoud.
En ik besef me dat dat lastig is.
Probeer er aan te wennen en zie het als een ekspieriement.
Logaanbieding
Gevonden in een doos: Prisma-pocket Grammatica Italiaans en Prisma-woordenboekpocket Nederlands-Italiaans.
Tegen verzendkosten = per boekje € 2,25 of samen € 2,75.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Rare jongens, die Belgen (zie ook de kleine lettertjes)
Nacht 1
Nacht 1 was niet wat ik me ervan had voorgesteld.
Pas om vier uur kwam Guus op bed. Om vijf uur Eebje.
Van wie ik me nu (na twee nachten rond die tijd) afvraag of ze misschien elke nacht om vijf uur even is komen proberen of de deur toch open was.
Om daarna (het is geen assertief krab-krijssertje) teleurgesteld weer af te druipen.
Om zes uur: Sammie. Naast mijn hoofd. Zeurzeikend dat ik moet opstaan.
Ik kijk hem aan en ben niet echt vol vertrouwen.
Bovendien heb ik nu een probleem want ik wil inderdaad binnen een half uur opstaan maar als ik dat doe denkt het kleine kreng dat ik het doe omdat hij me dat heeft opgedragen en dat past niet in ons nieuwe contact.
Om half zeven toch maar uit bed.
Goed nieuws: na het ontbijt gaat Guus – zoals het hoort – terug naar bed.
Om elf uur volgt Eeb.
Er is vandaag geen tijd voor een middagdut dus de tweede ultieme test of het karakter van de kleine man in positieve zin is bijgesteld is pas vannacht.
Vliegveld Atlanta
Deur open
De dierenarts zegt dat de slaapkamerdeur weer open mag.
Nadat hij eerst (oprecht denk ik en dacht ook R.) vroeg of ik het eigenlijk niet heel *rustig* vond: slapen zonder katten op bed.
En wanneer ik dan zeg dat ik die ene kat tegen mijn hoofd zo miste en die andere in mijn armen krijg ik opeens een wat zielig beeld van mezelf: het kattenvrouwtje.
Geen LD voor woeste passie of zelfs maar heerlijk knuffelen. Maar een kat tegen het hoofd en een andere in de armen. En wanneer die er niet zijn na twee weken tegen het plafond vliegen van eenzaamheid.
De deur naar de slaapkamer staat nu al een uur open.
Beneden op de bank slapen Sammie en Eebje.
Ook beneden op een doos met boeken slaapt Guus.
In overtreding
Vannacht overtrad ik het verbod van de dokter.
Omdat Guus me toen ik naar bed ging zoals elke avond aankeek met die blik ‘wat zou ik graag op je kussen slapen maar het mag vast weer niet’.
Ik smolt. En ik dacht: ‘ik wil ook met jóu slapen’. En consenting adults enzo.
Dus Guus binnengelaten, de deur op een kier gezet en toen hij om vier uur een nachtwandeling ging maken de deur gesloten. Maar niet hard in het slot.
Zodat om half zes Eebje die openduwt, op bed springt en me dol-enthousiast bespint en bekopt en belikt.
Ik ben gelukkig.
Zojuist caaf Cecilia afgeleverd bij de dokter voor operatie aan een cyste.
“Is Petra er” aan assistente Evelien gevraagd omdat Petra de deskundige is mbt kattengedrag. Petra is er niet.
Theo? Die wel maar dat is de dierenarts en die spreek ik om half drie.
Hij móet zeggen dat de slaapkamer weer open mag.
En anders doe ik het waarschijnlijk tóch.
Wegens: been too lonely too long.
Langs de weg in Nevada
Opruimen
Alle reisboeken en alle geschiedenisboeken zijn ingevoerd in de Winkel. Ze zijn nog niet allemaal zichtbaar voor de gretige koper: dat duurt nog 2-3 weken. Meer 3 dan 2.
Wel moeten ze opgeruimd zodat ik weer kan lopen over mijn kamervloer.
Deze plank lijkt geschikt (als ik wat er aan ‘uit te zoeken en op te ruimen’ even elders leg en daarvan maakte ik ook een foto maar die is mislukt)
Zo’n drie kwartier later
Netjes. En die opgeruimde vloer óók (alleen nog even die ene lege doos naar beneden brengen)
Helaas – te laat
Beseffen
Lucella Carasso: “Ik besef me dat het een gevaarlijke vraag is…”
Au.
Good day, dear
No words can describe how lonely I am. When I return home, I turn light on everywhere to raise my mood somehow. I am afraid to sleep alone. I am scared of the darkness, so I cover myself with a blanket over a head and try to fall asleep as fast as possible.
When my friends ask me to go out for a picnic or to the park, I don’t even have a wish to go, because all of them will be in pairs and will be picking on me: When will you find your second half? And I used to answer: I am in search. Maybe my other half will find me first:).. We all laugh, but inside my heart I feel emptiness and sadness.
You can find me first at bestrussiabrlde and I hope this will happen in
the nearest future!
Waiting for your answer
Sabryn B
Boulder City, NV
totnutoe-13
“Hoe gaat het met je” vroeg C.
Zodat ik vertel over Sammie die me aanviel aangezien dat wel het spannendste is dat ik de laatste tijd heb meegemaakt.
Zoiets vreemds heeft hij nog nooit gehoord, zegt C.
Zodat ik mezelf opeens een heel merkwaardig verhaal over ‘knopje om’ en dominantie en gedragstherapie hoor vertellen.
Hoe het nu gaat – die vraag is pas echt moeilijk.
Hij valt me niet aan. Maar de ultieme test (ik slapend in bed) is ook niet geweest.
Vanavond, ik zit na voeren aan mijn bureau, Sammie staat naast me en mauwt.
En loopt naar de slaapkamerdeur. Nee, zeg ik.
Dan zit hij op het bureau naast me en wil aaien. Daarna op schoot en aaien.
Wel een kwartier alles bij elkaar.
Tot hij er genoeg van heeft.
Dit was denk ik ok.
Of het ok genoeg was zal vrijdag blijken in het gesprek met z’n dokter.
Werelden
Ik eet met een aardig iemand die tot een paar jaar geleden niet aan email deed.
Wanneer we naar mijn auto lopen vertel ik dat ik laatst bij bol.com iets zat op te zoeken en tot mijn blije verrassing zag dat lezers daar mijn boek de hemel in prezen. Met 5 sterren en dat het las als een trein.
“Bol com?” zegt hij. En hij heeft er dus écht nog nooit van gehoord.
Eerder probeerde ik hem al eens te vertellen over weblog en Fanlog en hyves.
Maar het is als… ja, als wát? Ik wou iets zeggen als ‘vertellen over een rare stam in Afrika’.
Maar zelfs dat is minder ‘raar’.
Thuis zet ik de computer aan.
Ik heb mail: Let’s hyve!
Iemand die ik niet ken (althans: de naam doet geen bel rinkelen) wil Hyves-vriend met me worden. Zonder toelichting. Zomaar: wil je ja/nee.
Ik zoek hem op. Hij heeft een summier profiel en geen fotootje maar een logo.
“Kennen wij elkaar ergens van” krabbel ik – direct afwijzen is zo bot.
Twee werelden. Allebei de mijne en allebei ook niet.
Later
“Wat wil jij worden, later” mailt iemand me (ik had hem gevraagd wat zijn zonen willen worden).
Grapje, denk ik eerst. Want voor mij is er geen ‘later’.
‘Gelukkig’ dan?
Das niks.
Toch even serieus. Wat zou ik écht graag zijn.
Journalist.
Het liefst bij VK en dan het liefst boekenrecensent.
Maar dat was ik al en daar ben ik weg-gedaan.
Tegelijk wil ik jurist zijn.
Zo 1 die in commissies zit en onderzoeken doet.
Bv naar klachten over politieoptreden. En dan mooie adviezen schrijven.
Mooi kwa tekst, goed leesbaar, spannend.
En het juridisch gedeelte perfect onderbouwd en dan ook nog zo geformuleerd dat niet alleen de mede-jurist het snapt maar ook de gewone burger.
Maar dat was ik ook al (tien jaar politieklachtencommissie in Amsterdam).
En daar ging ik zelf weg uit woede dat ik opeens moest samenwerken met een non-valeur.
Alleen journalist zijn is ook goed.
En dan dit keer gewaardeerd worden/blijven.
En beter betaald dan ik werd.
Confronterende vraag was dat.
Want ik blijk te willen worden wat ik ben geweest.
Mijn verleden was wat ik zou willen dat mijn toekomst was.
Yuma, AZ
Partij kiezen
Om acht uur belt hij aan, de man van Steun Polderplan Eilandspolder.
Het is een giga LD en ook nog eens helemaal nat geregend dat als ik zeg dat ik niet een ‘ja, ik wil’-formulier inlever omdat ik nl tegen ben heel lief me een prettige avond wenst.
Zodat ik hém weer zeg dat we het weliswaar niet eens zijn maar dat ik hem dit slechte weer ook niet had toegewenst.
(waarna ik denk: te slijmerig tegen de vijand die er weliswaar whoa uitziet maar nog steeds de vijand is)
Een paar uur later komt een comment binnen: “Waarom moeilijk doen.
Bij u achter komen toch geen stallen te staan !”
Afz is (hoe verrassend) iemand zonder achternaam met een hotmail-adres.
Ik ben dus ‘gevonden’. Als import-trut die staat aan in hun ogen de verkeerde kant.
En ik dacht er al over maar doe nu wat ik al van plan was: een mail naar de góede kant – of ik iets kan betekenen.
Niet als jurist (want mijn specialisme is strafrecht) en ook niet als journalist (want ben geen PR-persoon) maar wie weet moeten er soms nieuwsbrieven gevouwen en in envelopjes gedaan waarop dan weer postzegels moeten.
De tijd van de lieve vrede is voorbij.