Jeanne's Weblog

Robbert Meeder is gekozen tot beste invalpresentator van het Radio 1 Journaal van 2007.
Maar liefst een kwart van de stemmen (91) haalde hij binnen.
Waarmee hij Max van Weezel (84) die ook hoge ogen gooide achter zich laat.

Lees hier verder en zie hoe ik onbeholpen een waardeloze poging deed om te verklaren hoe het zo heeft kunnen komen.

Ik luisterde vanmiddag naar 6 en een half uur Radio 1 Journaal wat heel af en toe hartstikke leuk is maar vandaag niet.
En dan schrijf ik de hele middag stukjes en er komt geen enkele respons en ik denk dat ik het dus voor de kat z’n kont oid doe.
Of (iets positiever): voor m’n eigen Fanlog dat nu eenmaal door enkele personen en mn mijzelf moet worden gesleurd en als ik het de moeite vind dan niet zeuren maar sleuren maar.

Okeeeee.
Dan is het avond en ik kijk Law & Order en Journaal en hoor tot mijn verbijstering Rik van de Westelaken dezelfde taalfout maken als de radionieuwslezers de hele middag: dat de schaatsers onder de ‘verantwoording’ van de ijsclubs moeten rijden.

Dan nog wat zap-zap en me ergeren aan Idols en to top it off Wendy van Dijk die het heeft over ‘zangeresseS’.

Ik ga maffen.

De wekker gaat om half zeven, ik denk nee en doe ja (what else is new), maak ontbijt en zet de radio aan.

“Het Radio 1 Journaal met… Jeroen de Jager.”
Watkrijgenwenou.
Hij klinkt onzeker, deze nieuwe invalpresentator. En na twee stukjes waarin ik op Fanlog laat doorschemeren dat hij niet erg sterk optrad laat ik het derde waarvoor ik aantekeningen had maar zitten.
Met weemoed denk ik terug aan Gert Klück die ook een paar keer mocht aantreden als presentator en toen werd afgeserveerd.

Omdat we dat altijd doen stuur ik Jeroen de Jager de standaardvragen die we elke nieuwe presentator stellen (hoe is het zo gekomen, hoe bevalt het, hoe nu verder – zoiets).
Ik krijg geen reactie wat niet raar is want op vragen van Fanlog reageert deze verslaggever zéér zelden.

Dan de uitslag van de invalpresentatorenpoll. Waarover ik nu een enthousiast verhaal moet schrijven. Wat niet lukt. Dat enthousiasme niet en het schrijven dus ook niet.
Maar over een half uur begint de middaguitzending van zeseneenhalf uur dus het móet nu af.

Tis trouwens erg mooi buiten.

Eindelijk wordt hij een keer niet onderbroken, Martin Ros.
Het is zijn laatste optreden bij de TROS en het is nu eens *niet* “jij altijd met je oorlog”.
Terwijl hij wel zijn eigen “dat heb je vast wel gelezen, Mieke” en “dat weet jij toch ook, Peter” is.

Pratend met een enthousiasme alsof hij niet door de heren van de omroep bij het oud vuil is gezet, pratend alsof hij volgende week gewoon terug komt.

Dan is het voorbij en nemen ze afscheid en zegt Peter: “Ik zie een traan in je ogen” waarop Martin Ros: “Dit is toch mijn leven geweest! En dat is het nog!”

Ik heb zo met hem te doen. Want hij had natuurlijk helemaal gelijk met wat hij vanochtend in het Radio 1 Journaal in een gesprek met Jeroen Wielaert zei: “Ik heb die rubriek gemáákt.”

Een algemeen verslaggever heeft algemene ontwikkeling.
Althans, dat is haar (m/v) geraden.

Toen ik nog rechtbankverslaggever was, had ik ut. Ik moest wel.
Want de rechtbank behandelt niet alleen diefstal en dronken rijden en moord en doodslag maar ook arbeidsconflicten en burenruzies en ongeoorloofde concurrentie en eigenlijk alles.
Les: kijk nooit meer neer op de rechtbankverslaggever, als er iemand all round is, is die het wel.

De ‘algemeen verslaggever’ bij het Radio 1 Journaal is ook all round.
Alleen wordt die meestal niet afgestuurd op de echt ingewikkelde economische zaken want daar hebben we de redacteuren economie voor.
Wat ze wel worden geacht te beheersen is Recht.
En sommigen doen dat ook.
Mattijs van de Wiel. Rienk Kamer. Roel Pauw. Marc Hamer.

Wie álles worden geacht te beheersen zijn de presentatoren.
Incl Recht. Wat niet altijd meevalt zeg ik nu even geheel iha zonder aanziens van 1 bijzonder persoon.

Vanochtend, Menno Reemeijer, gotallemachtig, dat was omdraaien in de doodskist (bij wijze van spreken).
Maar vanmiddag en ook vanavond, Joris van de Kerkhof, was perfect.
Terwijl die me niet eerder heeft getroffen als bijzonder goed juridisch ingevoerd maar blijkbaar had hij – anders dan de ochtendpresentator – wel de moeite genomen zich te verdiepen in wat er speelde in de zaak waarover hij moest praten.

Grappig iets nog, vanochtend.
Lex Runderkamp die zei dat “voor als er juristen luisterden”: hier speelde iets dat deed denken aan het Meer- en Vaart-arrest.

In de uitzending van het Radio 1 Journaal was een gesprek over de uitspraak van het hof (van gisteren) over de SGP.
“De Raad van State is toch hoger dan het hof” begint Menno Reemeijer tegen een deskundige (hoogleraar).
Die legt hem vriendelijk uit dat de Raad van State de bestuursrechter is, het hof (in dit geval) de civiele rechter.
Aha (hoor je Menno denken).

Zal de SGP in beroep gaan, vraagt hij dan en ‘o got!’ gaat er door me heen.
Het was een proces tegen de staat, zegt weer vriendelijk de hoogleraar.
O.
En als die nou in beroep gaat, is dat dan weer bij de Raad van State?
Nee, meneer Reemeijer, van het hof ga je in beroep bij de Hoge Raad.

Volgt nog wat onduidelijk gezwoeg over of de Raad van State nou hoger is dan de Hoge Raad maar aan iemand die de basisprincipes van het recht niet eens beheerst is het lastig iets dergelijks zo uit te leggen dat hij het begrijpt.
Zodat de hoogleraar nalaat er zijn beste krachten aan te geven.

Wilde gok: Menno Reemeijer vond destijds op de School voor de Journalistiek recht maar een saai vak en zat tijdens de lessen de krant te lezen of te dromen van z’n meisje.