Jeanne's Weblog

Mika zingt “Big girls, you are beautiful” en de telefoon gaat.
“Met (onverstaanbaar) van American Express”.
Stem van een kind niet ouder dan 14 zo te horen. En niet dat ‘beschaafde’ van de grote credit card maatschappij maar onmiskenbaar call center.
“Is dit … (moeilijke naam heb ik)… Zjannet eh… Zjanne Doomen.”
“Ja.”
“Spreek ik met … Zjanne Doomen.”
“Ja.”
“Komt het gelegen?”
“Nee.”
“O. Dan bel ik een andere keer.”
Even overweeg ik uitleggen dat dat *niet* hoeft/mag.
Maar lamaar.

Een uur ben ik in klooimodus – dan begint het Radio 1 Journaal weer.
Dus doorzoek ik een doos op wat-weg-kan en wat-ik-hou en wat-anderen-misschien-leuk-vinden.

Dit is de oogst ‘anderen’:
– Wie Wat Waar Almanak 82/83
– Wie Wat Waar nieuwe almanak 84
– Walter van der Kamp Uilenspiegel naar de gelijknamige tv-serie met foto’s van oa Ko van Dijk en een zeer jeugdige Willeke Alberti
– Conny Sluysmans – Vraag niet waarom (die van de Telegraaf)
– Avery Corman (auteur van Kramer vs Kramer) – Hij leek zo leuk… het verhaal van een verkrachting
– Dr. Benjamin Morse – De lesbienne

Dat laatste boek lijkt me gezien de flaptekst voor eh.. de liefhebster. Aangezien de auteur predikt dat de lesbienne waar mogelijk genezen moet worden en anders moet zij geholpen “om het leven wat lichter te maken”.
Zij, de lesbienne, verdient geen haat maar begrip. Ze kan het nl ook niet helpen, heeft vast een nare ervaring gehad met een man.

Heb je belangstelling: tast toe. Alles kan door de brievenbus maar er moet wel meer op dan een postzegel van 44 cent.
En als ik morgen niets gehoord heb gaat het in de wat-weg-kan-doos.

Soms denk ik: laat ik eens iets geks doen.

Die mensen in mijn virtuele sfeer die me interesseren. Stel dat ik ze uitnodig voor een rondje speed daten.

Ik richt een lokaaltje in.
Mogelijk gehuurd van de plaatselijke kleuterschool waar we ook heen gaan om te stemmen.

Tafeltjes gerangschikt.
Al mijn potentiële irl-contacten op een stoeltje.
Ik ga ze af.

“Vertel iets over jezelf”, “Waarom denk je dat wij vriendjes kunnen zijn”, “Denk je dat je kunt handlen dat ik veel gooi op internet”, “Wat vind je van *mij*’, “Wat stem je”, “Hou je van katten/honden/kippen/knagers” (indien nee: waarom ben je hier eigenlijk).

Aan het slot zeg ik “dank jullie allen dat jullie gekomen zijn” en “jullie horen nader (ev. dus – per mail)”.

En dan daarna inventariseer ik m’n emoties en denk: die vond ik leuk voor irl.
En die weer niet maar wél voor virtueel.
En de rest: sorry maar toch nee.
En moet ik ze dat dan mailen??
Of zend ik ze gewoon een slap ‘de keus is niet op jou gevallen’?

Het is bijna sinterklaas en veel mensen bedenken dat ze nú online iets gaan uitzoeken wat ze liefst morgen maar – vooruit – in elk geval overmorgen in huis willen hebben.
Dat leidt tot stress bij die mensen maar ook bij meneer bolcom en mij.
Hoewel misschien ietsje meer bij mij dan bij meneer bolcom.

Ik maak lijstjes met wat-te-doen.
Omdat anders tussen de klanten en Fanlog vergeten dreigt te worden wat echt belangrijk is.
Zoals contact houden resp. hernieuwen met aardige mensen al dan niet uit het verleden.
Ook moet de mondhygiëniste gebeld. En de belastingman.
En de belastingpapieren die ik een half jaar geleden niet wilde ordenen daar moet nu dus écht iets mee.

Soms loop ik even de tuin in.
Wel twintig minuten. En babbel met de kippen en de caven en in iets mindere mate met de konijnen maar weer wél met de duiven en de kauwtjes en de mussen en de eenden.
Alleen nog niet met bomen.
Maar geef me nog een jaar.

Me nog voorgenomen: mooie foto maken van mooie Rik van vanochtend.
(misschien straks)
Nu een plant gekiekt. Met stekels aan de bladeren. Maar wel mooie bloempjes.
Maar 1 foto genomen. En pas later gezien dat de stekels en de verbórgen bloempjes scherper (in beeld) zijn dan de opengevouwen bloempjes.
Deze plant heet Jeanne.
(haha)

“Straks, geheel voorbereid, zit hier Joris van de Kerkhof.”

En dan, zwoel fluisterend: “Een Mooie Dag…”

Volgens mij is-ie errug blij dat-ie drie dagen vrij heeft.

Rik.

(foto volgt later)

Een van mijn 48 Hyves vrienden stuurt mij een bulkmail. Dwz gericht aan al háár 50 Hyves vrienden.

“Beschrijf mij in 1 woord, gewoon 1 woord. Zend je mailtje terug naar ALLEEN mij.
Daarna stuur je dit bericht naar al je vrienden en je zult zien hoeveel vreemde en interessante dingen er over je gezegd worden!

Zo doe je het:

1. Klik op antwoorden en stuur mij 1 woord.

2. Dan ga je terug naar dit bericht en stuur het door naar al je vrienden (ook mij) en je zult zien wat de mensen van je zeggen in 1 woord!”

Ik antwoord niet. Omdat ik haar onvoldoende ken. (en toch mijn Hyves-vriend? ja…)

Maar bovendien: wat moet je met ‘aardig, intelligent, humoristisch, lief’ etc. In haar geval.

Of ‘contactgestoord, moeizaam, kattig’ etc in het mijne.

De stem uit het verleden belde net opnieuw.
Stoorde ze?
Nee.
Hield ik van muziek.
Eh.. ja.
Of ik dan naar een avond met zigeunermuziek wou komen in een kerk een paar dorpen verderop.
Nee.

Waarna ik uiteen zet dat ik totaal contact gestoord ben (zij: “je hoeft niets uit te leggen”) en ik het dan tóch ga uitleggen – zo’n beetje – waarop zij zegt: “maar ik neem aan dat je eraan wérkt”.
Ik: nee.

En eigenlijk klinkt ze wel aardig. En niet bij benadering zo eng als vróeger (dat zeg ik ook).
En ze zegt ook aardige dingen.
Dus vraag ik haar email-adres.
Maar ik hoef voorál niet te mailen, zegt ze.
En ja maar, stel dat ik wil, zeg ik.
Het hoeft helemaal niet en ze rekent nergens op zegt weer zij. 

Er is trouwens iemand die ik echt wel graag irl zou leren kennen. Wat ik niet durf.
Maar ik denk dat hij ook niet durft.
Such is life.
Wat toch mooier en ietsje mystieker klinkt dan ‘zo is het leven’.

Het Radio 1 Journaal is nauwelijks begonnen of de telefoon gaat.
“Met (stem uit het verleden).”
Ik (altijd sterk wanneer ik word overvallen): “O. Hallo.”
Stem: “Niet schrikken.”
Ik: “Nee.”
Stem: “Stoor ik.”
Ik wil het uitleggen maar realiseer me dat het hele verhaal over Fanlog en het programma wat ingewikkeld is dus ik houd het op: “Ja.”
“Dán bel ik een andere keer,” zegt de Stem opgewekt. “Tot gauw!”
Ik: “Dag.”
Ik zei het al: dit was weer eens een érg sterk optreden.