Jeanne's Weblog

Ok – volgend probleem.

Terwijl ik toch al bijna in het behang zit wegens alles dat mis loopt en nog moet mailt iemand: “ik wou commenten op iets van jou en dat lukt niet – nou, dan niet”.
Ik mail eerst agressief terug en dan iets beheerster en vraag beleefd: wát er dan niet lukt.
Iets met het email-adres. Dat ze niet wil invullen.
Maar dat – verzeker ik haar – alleen voor ons is ter verificatie en niet om op het net te zetten.

Waarna ze mailt: “maar als je geen email adres invult, maakt niet uit welk, krijg ik een foutmelding, dat ik * alle velden* moet invullen”.

Dit kan ik niet testen omdat dankzij de cookies de PC denkt dat ik *ik* ben dus ik hoef niets in te vullen.
Zou iemand een poging willen doen?
(ik word hier zoooooo moe van 🙁 )

Zou iemand (liefst meerdere iemanden) iets voor me willen doen?

(tis iets kleins)

Wanneer je op Fanlog ergens in de rechterkolom bovenaan klikt op “stuur ons even een mailtje” – wat zie je dan?

Hansje en K. worden nl geleid naar hun mailprogramma, ik krijg een foutmelding vanuit Google accounts. Ongeldige pagina enzo.

En omdat ik de énige ben heeft dit geen prioriteit 🙁

En als hier nu meerdere mensen zeggen: heb ik óók, komt het naar boven op de te-doen-lijst.

En als echt helemaal niemand er een probleem mee heeft (behalve ik, die mezelf niet op die manier mail hoeft te sturen) kunnen we het als te-doen schrappen.

Fanlog is niet meer Pivot maar WordPress.
Ik denk dat het een verstandig besluit was.
Om verschillende redenen.
Maar er is nog ontzettend veel niet goed. Of dat nog móet.
En Hansje en K. (die de supervisie doet) en ik zijn nooit tegelijk online tenzij wél maar dan op een moment dat minstens 1 van ons dat niet uit komt.
Zodat het stressen wordt en achter van alles incl de feiten aanhollen.

Het liefst zou ik het allemaal overlaten: ‘maak er iets moois van’.
Maar los van het prijskaartje dat per uur dat wegtikt zwaarder begint te hangen: er moeten gewoon beslissingen worden genomen. En die moeten dan weer worden ‘gecommuniceerd’ en – o gruwel – geïmplementeerd.
Wat regelmatig fout gebeurt zodat dan weer moeten worden uitgelegd dat het écht anders was bedoeld (maar ongetwijfeld fout uitgelegd).

Fantasie.
Een Lieve Man, tevens Lekker Ding, die/dat zegt: ik maak de open haard aan (is al twee jaar niet gebeurd), ik kook iets voor je. Hier is een glas witte wijn en ga jij lekker tv-hangen.
En vergeet álles dat nog moet.

Maar ja, dat arriveerde ook gisteren weer niet als verjaardagskado 🙁

Ach – ik had het natuurlijk *gisteren* moeten doen: een mooie logaanbieding.

Of nog beter: een kadootje. Ik had moeten tracteren. Maar ja, op wát. En: aan *wie*.

Maar de verjaardag is voorbij dus het probleem ook en daarom gewoon een aanbieding.

Dit is een grote, zachtrubberen magneet die je ook op je auto kunt kleven – mocht je dat willen. Alleen (staat op de achterkant) moet je ‘m verwijderen bij noodweer én als je de wasstraat in gaat.

Het formaat is 14 cm x 8 cm.

Lijkt mij leuk voor een dansmeisje of -jongen.

Logprijs incl. verzendkosten € 2,25. Waarmee het *bijna* een kadootje is.

‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen. Btw: is uniek voor Nederland want ik heb maar 1 ex. en het zou wel héél toevallig zijn als iemand anders er ook 1 meebracht uit Kingman, AZ.

En nu is de verjaardag dus ook alweer bijna voorbij.
Die leuker begon dan ik had verwacht en die nu weer als gebruikelijk verpietert.

Ik kreeg mail, ik kreeg zelfs drie stuks échte post, ik kreeg e-cards, ik kreeg felicitaties op een lijst, ik kreeg véél felicitaties op Hyves én ik kreeg een paar om vast te houden kadootjes.

Verder ging de dag z’n gang. Met Winkel en Fanlog en érg veel Fanlog omdat er van alles mis ging en bleek.

En toen opeens, ergens tegen half acht was er die dip.
Vanwege ‘te druk gehad met dingetjes doen’ en ‘geen zin nog iets te koken’.
Blikje kikkererwten opengemaakt en opgewarmd.
(ook dit jaar hint voor wie me volgend jaar écht wil verrassen: bezorg me lekker eten!)

Nagedacht over wie iets liet horen. De aangename verrassingen. En wie niet.
En wat nu.

Dat was de verjaardag die – op een uur na, dan ga ik slapen – alweer wás.
Ik ben 57. Ik word nooit meer 40. Ik word nooit meer wat dan ook dat ik vroeger was.
Zou ik ooit *wijzer* worden?
En wil ik dat wel.

En verder doet Fanlog-nieuw het soms, meestal wel. En tovert zich dan weer terug in Fanlog-oud.
Ik dácht dat ik wist wat het triggerde, maar dat blijkt het toch niet te zijn.
In elk geval niet steeds.

Voor alle zekerheid werken Hansje en ik als gekken om wat nog niet is overgezet snél overgezet te krijgen. Karin legt uit wat ik daarna nog steeds niet snap en stelt vragen.
En net wanneer ik denk: oké, dóe maar, gooi het oude script met alles wat eraan hangt eruit zie ik een fout op Fanlog-nieuw.

Waarbij dit zich grotendeels staccato afspeelt tijdens het avond-Radio-Journaal zodat ik gaandeweg gék word van dingen bevatten, dingen beluisteren, reageren, beslissingen nemen.
Wanneer Govert van Brakel me een mooie avond wenst kan ik gevoeglijk worden opgedweild.

En toen zat ik nb bijna ‘gelukkig’ te zijn (ik!) en zette ik mij opgewekt aan het Fanloggen. En schreef een stukje en wou het plaatsen en wég is het mooie nieuwe Fanlog!

Ik word gelinkt naar het óude dat stopt op gisterochtend vroeg.

En degene die er – hopelijk – iets aan kan doen, kan ik niet bereiken.

Goed humeur gekild door de techniek 🙁

Ik ben jarig en er zijn mensen die dat weten en erg veel mensen die dat *niet* weten.
Ik heb twee leuke e-cards gehad. En een paar erg lieve mailtjes. R. belde.
Op een lijst regent het felicitaties.

En meestal denk ik ‘laat me nou’ en ‘kan dit ophouden’.
Maar dan komen de felicitaties opeens ook via Hyves binnen en begin ik het hartstikke leuk te vinden.

Ik ben jarig!! En ik vier het met mezelf in mijn eigen, warme virtuele wereld.

Fanlog is overgegaan op een ander script. We zien er nu ook anders uit. Mooier, vind ik.

Alleen gingen hierdoor alle reacties van de laatste week verloren. Doodzonde. Mn vanwege die 84 juichende commentjes nav mijn zondagverhaal!

Jammer, hoor 🙁

En tuurlijk weet ik zélf wel dat 84 mensen mij he-le-maal te gek vinden maar juist onder een artikel dat gaat over hoe fijn het is om “applaus, applaus” te krijgen was het wel erg leuk geweest als de loftuitingen waren blijven staan.

En om die mensen nou te gaan mailen of ze plies nóg eens willen commenten hoe leuk ze mij(n verhaal) vinden, ja, goh – dat doet een vrouw toch niet snel.

Voor de échte fans: Jeroen Tjepkema is vanmiddag nieuwslezer op de radio.

Radio 1, elk heel en half uur.

Luisteren, genieten, en fantaseren over wat hij aan heeft (*niet* een das in elk geval).

Muis woont inderdaad onder de friteuse.
We hebben elkaar vandaag weer gezien en ik heb *niet* gegild. Muis ook niet.

Ik begrijp Muis nu een beetje.
Wanneer het espresso-apparaat tekeer gaat (dat staat op 20 cm van de friteuse) vlucht hij weg van het geluid. Desnoods recht in mijn armen.
Dat doet Guus ook bij vuurwerk. Hij hóórt het binnen en vlucht naar buiten.

Ik heb Muis weer gevoerd. Beetje kaas, stukje brood, stukje eiwit.
Zodat Muis kan kiezen.

Op internet kon ik hem trouwens niet vinden, als soort.
Wel vond ik dat hij per dag 3,5 gram eet. En niet per se hoeft te drinken.

Zo komen Muis en ik de winter wel door.