Zondag
Vanochtend, ik zóu een artikel schrijven.
Alleen: daar heb ik bijdragen van enkele andere mensen voor nodig.
En die komen niet.
En ik kán het schrijven zónder die bijdragen.
Maar dan moet ik het anders indelen, opzetten.
Dus denk ik: ik wacht nog even af.
Maar niks.
Geen bijdragen en ook geen ‘nee, ik lever geen bijdrage’.
Ik werk mezelf in de frustratie tot ik volledig blokkeer: geen artikel.
Wat te doen.
Cd’s branden die ik aan mensen heb toegezegd.
De eerste twee gaan prima.
Dat zijn cd’s die ik heb gedownload.
Dan een kopie van een eigen cd.
Ging moeiteloos met Nero (dat ik niet meer heb).
Lukt niet met Infrarecorder. Lukt niet met Mediaplayer.
Twee uur later
Pakket
Gisteren reikt de man van Selekt Vracht een pakket aan.
Een zak met broeken van BonPrix.
Opdat ik woensdag naar de opera iets heb ‘om aan te trekken’.
Pakket in de slaapkamer gelegd en verdrongen.
Vanochtend op de weegschaal.
Kon het niet laten en hoopte op een verrassing.
Die kreeg ik. Maar leuk was-ie niet.
63,6.
Hoe heb ik dat in vredesnaam bij mekaar gekregen 🙁
De broeken uit de zak gehaald. Zes zijn het er.
Een direct afgewezen: een dikke kont pers je alleen in een lichte broek als je jong en mooi bent.
Een zwarte gepast. Hij zit ‘ok’ en ik kijk *niet* naar hoe dik ik ben.
Hij past. Das heel wat en voldoende.
Maar, zie ik bij het uittrekken, hij is een magneet voor kattenharen.
Volgende zwarte broek. Idem.
Begrepen dat het niet de broeken zijn die bijzonder sterk haren aantrekken maar dat mijn huis 1 groot stofnest is.
De rest dus maar niet eens gepast.
63,6.
Gotverdegotver.
Golden Valley, AZ
Column Gert Klück op Fanlog (over zijn werk)
Meteen na het uitspreken van het weerbericht, gaat de nieuwslezer op de bank liggen. Hij laat zich toedekken en instoppen. De nieuwslezer valt onmiddellijk in slaap, droomt het wereldleed van zich af, maakt de geest leeg. Als het uur ten einde loopt en de zenders weer “plaats maken voor ster, nieuws en ster” wordt hij gewekt.
Lees hier verder.
En doe mij en de populaire nieuwslezer een plezier door er een aardig commentje bij te zetten.
Knuffel
En dat was dus zeseneenhalf uur Radio 1 Journaal luisteren en er toen ook nog over schrijven (totale investering 7 uur na vanochtend 1,5 uur) en ik heb het eigenlijk wel gehad wanneer Nadia hier comment dat Rik over me heeft geschreven.
Nou ja, niet echt over *mij* maar over de te-verscheuren-knuffel die ik Dirk heb gestuurd na zijn (Riks, niet Dirks) logje over de ándere knuffel die het leven had gelaten en de nieuwe knuffel die ijselijk geluid produceerde.
Ik dacht: nu sturen ál z’n bijna 500 vrienden een nieuwe Beer. En dat schreef ik ook in een commentje.
En mogelijk ontving-ie er ook dertig of veertig maar vandaag maakt hij melding van hoe Dirk *mijn* knuffel in ontvangst nam (met foto’s!!) en dat-ie ‘m leuk vindt.
Dus zit hier een stralende “lezeres uit Noordholland” zoals hij me omschrijft.
Wat een leuke jongen is het toch!
En ik kan alleen maar herhalen wat ik al heel vaak zei: word lid van Hyves en word z’n vriendje.
Er gaat een vreugdevolle Dirkloglezerwereld voor je open.
Nog een foto uit de chat van gisteren
Nóg meer staan er op z’n hyve.
Kinderen
Ik vind kinderen vervelend. Ik heb niks met kinderen. Veel kinderen vind ik ergerlijke zeurderige zeikerds. Mm.
Ik ben bewust kinderloos (dat is al beter).
Ik vind het vaak wel lief hoe mensen over hun eigen kinderen vertellen.
(nou… vaak)
Foto’s van mensen met hun kleine kinderen en dan vooral van mannen met hun baby’tjes vind ik meestal lief.
(die kan blijven staan, die is gewoon waar)
Dit als aanloop tot: morgen is het weer Sint Maarten.
Dan komen kinderen van 3 tot 14 aan de deur om snoep.
Tenzij ik me verberg.
(anderhalve maand terugschakelen in de tijd:)
In een motel in Amerika sta ik te babbelen met een vrouw begin 50, geen kinderen.
We hebben het over Halloween. Er komt een andere vrouw bij staan.
Voorzichtig elkaar peilend bekennen we dat we het “niet zo leuk” wat heet “ver-schrik-ke-lijk” vinden zo’n avond gezeik aan de deur.
“Except for the little ones” lieg ik. Ach, dat hebben zij nou ook, liegen *zij*.
De kleintjes vinden we alle drie héél erg leuk.
Zeggen we. Laffe liegbeesten dat we zijn.
Weg
Ik wil mijn Kwekker uitzetten.
En mezelf op ‘afwezig’.
Daarvoor wil Hyves mijn wachtwoord weten.
Ik gok op het wachtwoord dat ik meestal gebruik.
Werkt niet.
Nou, dan niet, denk ik en klik ‘m gewoon weg.
Zodat er nu een errug verdrietige smiley rechts onder op de taakbalk staat.
Ik log in op Hyves.
En surf naar de pagina van Rik van de Westelaken.
Waar staat dat ik zijn profiel niet mag zien.
O got.
Heb ik iets verkeerd over of aan hem geschreven.
Ziet hij me nu net als Tjep als een enge stalkster.
Zal ik hem mailen. Of juist niet.
Dan zie ik hoe het komt: ik ben niet echt ingelogd.
Want door de Kwekker zonder wachtwoord te willen wijzigen heb ik mezelf helemaal uit Hyves gegooid.
Paniek.
Ik kán niet zonder Hyves.
Waar is m’n wachtwoord, waar is m’n wachtwoord, waar is m’n wachtwoord.
Nieuw wachtwoord aangevraagd en het dit keer ook genoteerd.
Got, wat was dat schrikken 🙁
Raar weer in Yuma, AZ
Darfur
‘Tot zover Darfur’ heet de actie die uitloopt op vanavond tv kijken geleid door Rob Trip.
Hij heeft toch nog plezier van z’n krijtstreeppak, valt me op.
Maar ook: wat oogt-ie klein en schriel.
Was het nou de eye of the beholder die daar een jaar geleden toch een whoa-stuk in zag of kunnen ook mannen voorbij een houdbaarheidsdatum raken maar hoezo dan al op 47.
Ik had er geen zin in, in ‘Darfur’.
Ik dacht: dat weet ik al. Zielige zwarte mensen verdreven en ontheemd en al die vrouwen verkracht en nu in vluchtelingenkampen.
Maar ik wou het een kans geven en (bekentenis) zapte af en toe weg naar het schaatsen.
Na een uur wist ik zeker dat ik het al wist.
En ik vind het echt hartstikke erg en geef me een gironummer en ik maak over.
Maar nog een keer een uur kijken naar wat ik écht al weet – sorry.
Kwekker
Ik chat niet.
Omdat ik er te suf voor ben (ik schreef het al eerder).
Mijn ‘chat-partner’ zit als een gek te rammen op ut typmachien en ik hijg er achteraan en heb amper een tekst eruit of er is alweer een nieuwe over iets héél anders.
Das niet mijn idee van ‘gezellig babbelen’.
Maar.
Mijn nieuwe verslaving Hyves heeft ook een soort chat-functie. Kwekker heet die.
En tot tien minuten geleden had ik ‘m niet.
Wegens dezelfde reden.
En nu heb ik ‘m wel.
En heb gekozen dat iedereen mag zien dat ik online ben maar dat alleen mijn 48 beste vrienden met me mogen ‘kwekken’.
Merkte trouwens pas vandaag dat een Vriend me was ontvallen omdat-ie Hyves had verlaten – ach gossie (lees: de lul).
Nu kan ik zien wie van mijn vrienden verder online op Hyves is.
Als ze een Kwekker hebben (eerst moeten wennen aan Krabbels – nu Kwekker).
Sterker: ze poppen rechts onderin mijn scherm opeens Op.
En ze kunnen mij dus ook zien.
Wil ik dit echt?
Recept van Jeroen Overbeek
Yes – vanaf nú staat het recept van de leuke krullenbol op Fanlog
En deze foto maakte ik nog van ‘m tijdens de chat waarbij me opviel hoe charmant hij babbelde met de uiterst charmante Belgische journaliste zodat ik *bijna* dacht dat-ie mogelijk toch vrouwen wel leuk vond maar eigenlijk denk ik van niet.
Paddestoelen
Ik zat er op te wachten: de paddestoelen.
En ja hoor, daar zijn ze: “kleine ontwikkelingsprojecten” dit keer.
Die “als paddestoelen uit de grond schieten”.
Uit de mond van de onvolprezen Pia Dijkstra.
En dat is volgens mij *niet* taalkundig onjuist.
Das alleen zo ontzettend lelijk cliché.
Maar ja – Pia Dijkstra.
En terwijl ik dit zit te tikken zegt ze:
“We gaan het daar verder over hebben maar we moeten het er eerst eens even over hebben waar we het eigenlijk over hebben.”
Spelen met taal is een gave.
Veel liefs, Marco… (17)….
Yes! Tis straks weer Jeroen Overbeek 😀
VN
Al dagen hangt aan mijn monitor een te-doen-briefje met 4 opdrachten.
1 ervan: VN opzeggen.
Maar dan staat er deze week opeens een lang verhaal over Robert Redford in.
Zodat ik aarzel.
Maar: overal staan nu verhalen over Robert Redford. Zegt R.
Vanwege z’n film.
En: wel opzeggen. Als je ‘m een keer wel wil lezen kun je ‘m kopen bij de Plusmarkt.
Maar dat dóe ik dan niet zeg ik en mijn stemmetje klinkt klaaglijk.
Waarna R. niet eens meer iets hoef te zeggen want I rest m’n eigen case.
FYI
In het tv-programma ‘Tot zover Darfur’, vrijdag (9 november) van 20.25 tot 21.55 uur op Ned2 wordt een beeld gegeven van de huidige situatie van Darfur, een provincie in het westen van Soedan. Voor deze gezamenlijke uitzending bundelen de NOS en de actualiteitenrubrieken EénVandaag, Netwerk en NOVA de krachten.
De centrale presentatie vanuit Studio Plantage in Amsterdam is vrijdag in handen van Rob Trip.
Als kool
De wachtlijsten in de jeugdzorg zijn gegroeid vertelt Gert Klück me in het krantenoverzicht van het Radio 1 Journaal.
Sterker: “Ze groeien als kool.”
Dat zou in Trouw staan.
Omdat het ‘niet goed voelt’ de online Trouw er even bij gepakt en inderdaad : nergens die rare uitdrukking.
Me afgevraagd: wat groeit er dan wél als kool.
Baby’s? Kool zélf?
Gluren naar de buren
Kussen
Er zijn avonden dat ik zonder het licht in de slaapkamer aan te doen op de tast mijn bed in rol.
Gisteren niet.
Ik doe het licht aan en zie dat op het kussen het dichtst bij me een kat heeft gekotst.
Zo’n vieze whiskas-blikje-alles-eruit-kots.
Ik pak het kussen, leg het in de kamer ernaast (gelukkig – niets op het onderlaken) en stel het probleem uit tot vandaag.
Dan zie ik dat de kots weg is. Keurig opgegeten door een andere kat (of dezelfde).
Maar het kussen is ontzettend vies.
Weggooien, denk ik.
Maar dat is wel erg weinig duurzaam gedacht.
Dus duw ik het kussen met de sloop in de wasmachine.
En wacht nu af of dat kón.
Het op deze manier schoon krijgen bedoel ik.