Jeanne's Weblog

Op de radio in De Ochtenden een homo die lid is van de CU.
Mag het nou, homo’s en seks.
Hij wringt zich in tig bochten (das kenmerkend voor die partij merk ik).
Dan zegt hij dat een man die die aandrang krijgt met God en de Bijbel in gesprek moet gaan. En met z’n geweten natuurlijk.

En: Zou hij zelf…? Een relatie met een man?
Heel erg misschien. Onder bijzondere omstandigheden.
Alleen de seks, dat niet.

Arme man.
Domme man ook.
Maar misschien kun je het niet helpen als je gelovig bent.

Ideetje van mij (ik barst van de leuke ideetjes): op Fanlog elke vrijdagavond een recept van een Radio 1 Journalist en dan door 1 van de Fanloggers uitgeprobeerd mét foto’s en als het even kon van katten die zich op de schotels stortten.

Hansje was gereserveerd.
Die is vaak toch ietsje realistischer.
Maar ik zeg: als ik er zes bij mekaar krijg starten we, ok?
Die krijg ik (ah – contacten, slijmen, sleuren) dus we starten.

Alleen laten Fanloggers het afweten en proberen niks en daarna laten Radio 1-ers het afweten tot ik (effe uit het land) opnieuw ga sleuren en dan gaat het véél beter.
Tot nu effe niet.

Zodat we vrijdag na vrijdag geen recept hebben (klote).
Maar wat gebeurt maandag: Jeroen Overbeek (zwijmel) mailt of het nog kan? Hij heeft nl een recept.
Tuurlijk kan het en virtueel sluit ik de nieuwshunk in de hebberige armpjes en vandaag probeer ik het recept uit.
Waarvoor ik de verkeerde ingrediënten kocht omdat ik die vrijdag vergat te noteren.

Toen moest er wortel ‘coarsely grated’ worden en ook dat werd niks.
En kat lokken voor een Marokkaanse salade van wortel en sinaasappel viel *niet* mee.
Toch nog via slinkse trucs Sammie bereid gevonden te poseren.

Twee dagen geleden.
Ik zie Jeroen Tjepkema in het 10 uur-Journaal ontzettend geestig Amy Winehouse afkondigen met dat “zo staat het niet op de cd”.

Even na elf uur sta ik buiten de kattenbakken te verschonen wanneer ik door het raam op tv weer het Winehouse-fragment zie. Ik ben benieuwd of hij het nu wéér zegt (wat zou betekenen dat het was ingestudeerd) of dat hij niets zegt of iets anders.
Dus sprint ik het huis in. Althans, dat wil ik.

Ik glijd onelegant onderuit over de bladeren op het stoepje en knal met mijn rechterknie op de drempel van de schuur.
Voor mijn ogen schiet Femke (die pinda’s-uit-de-zak stond te snoepen) in de “iemand wil me treden”-houding en blijft verstijfd staan.
Zodat ik niet kan toegeven aan ‘dit doet verdomd pijn, ik wil even blijven lig-zitten’ maar snel opsta en het kipje opgewekt toespreek dat er niets aan het handje is.
Wat ze gelooft (tja – een kip).

Binnen inspecteer ik de schade (rechterknie ligt open) en denk ik: dit is té genant.
Tot ik zie dat het fragment dat mij zo bekoorde tot een ‘kijk Jeroen eens leuk doen’ bij DWDD had geleid. Waarmee het erkend leuk is.

Waarna het nog twee dagen duurt voor ik er melding van durf te maken.
Hier en nu dus.
(en vraag me niet waarom)

Ik ben ik (ja, das evident) en ik stel me hier kwetsbaar op.
Wat lezers voor kennisgeving aannemen of ze denken dat ik een stomme trut ben (oh well) maar er zijn ook lezers die me dan gaan, ja, wat is het woord.
Kapittelen. Belerend toespreken.
Het goeie woord schiet me niet te binnen.

Soms hier. Soms via privé mail. Soms via lijsten waar ik ook met ze (en ‘ze’ zijn meestal V) op zit.

Laffe ik neigt tot negeren (conflict? – wegwezen!).
En als het te gek wordt tot confrontatie. Waarop die ander vals duikt dat ze (ja – tis een Zij) alleen maar iets wou uitleggen en he-le-maal niet wou katten.
Dat was dus op een lijst.

Vandaag begint het geklier weer in m’n privé-mail en ik besluit tot ‘einde pappen en nat houden’ en kaart het aan en zij zegt dat zij zich ergert aan mijn gezeur en dat dat “kan doorklinken in de teksten”.

Dit nadat ik al eerder had gevraagd wat haar toch dwars zat en ze keihard ontkende dat er iets speelde.
(de trut)

Zodat ik nu heb gemaild dat ik privé niet meer ga reageren, dat ik haar op de lijsten zal negeren en dat ik nieuw gezeik er hier uit zal slopen.

Alles afgetimmerd dus.
Maar wat me vooral zo verbaast: dat vrouwen (m/v – maar nu dus V) die zich zelf *nergens* bloot geven menen mij, die wel open is, te kunnen katten.
Zelf zou ik dat dus nimmer nooit in de gevoelige hersentjes halen.

Post van de Postbank.
Dat ze me ‘enkele dagen geleden’ een nieuwe giropas hebben gestuurd en als ik die niet heb ontvangen moet ik ze direct bellen.

Enkele dagen geleden?
Ik spit alle nog ongeopende en ook al wel geopende post door, kijk op plekken waar ik wel eens stapeltjes ‘voor straks’ neerleg maar: niets.

Opgebeld dus en de pas laten blokkeren.
Over een week krijg ik een nieuwe zegt de mevrouw en vertelt terloops dat de andere op 22 oktober is verzonden.
Eh-hum.

Een uur later valt het kwartje. Die pas heb ik wel degelijk ontvangen, direct getekend en bij mijn andere pasjes gedaan. Na het in tweeën knippen van de óude.

Heel fijn, Sjan, héél fijn

Gisteren zat er een erg leuk stukje NOS Journaal met Jeroen Tjepkema (van de ochtend) in DWDD.

Ik zit ernaar te zoeken en stuit op iets dat ik onlangs gemist moet hebben: een uitzending waarbij hij in beeld blijft terwijl hij eruit hoort te zijn en zich zéér ongemakkelijk voelt.

Klik hier en dan op het plaatje van Jeroen bij DWDD.

Ergens vorige week in (meen ik) AvroOpDeMiddag een deskundige die wanneer (dacht ik dus) Pia Dijkstra het heeft over ‘de media zijn’ corrigeert in: ‘de media IS’.
Eh? Dat is mijn eerste reactie.

Nu op de radio bij BNN een opgewonden discussie in Slotervaart met buurtbewoners.
“De media is”. Telkens weer: “de media is”.
En het is niet een taalkwestie.
Het zegt iets over hoe ze, het volk (jaja), aankijken tegen de media in al hun diversiteit.

De journaliste neemt het over.
Misschien wil ze zo op 1 golflengte komen.
Misschien denkt ze ook zo.

Ik luister een half uur en kom er niet uit.
Is het belangrijk?
Ik denk van wel.
Niet die journaliste. Maar dat ‘de media’ worden gezien als een eenduidige kwalijke vierde of vijfde of zesde (maar bedreigende) macht.