Fans
De Herman van der Zandt-fanclub heeft nu 75 leden.
De Jeroen Overbeek-club 65.
Voor Rik van der Westelaken lopen in z’n Hyves-fanclub slechts 30 mensen warm.
En Jeroen Tjepkema, die blijft treurig steken op 14 leden.
Overigens moet ik bekennen dat ik gisteren volledig ben gevallen voor krullenbol Jeroen O en zelf fan 65 ben geworden.
Waarna ik vanochtend dacht: laat ik nou niet flauw zijn, ik word ook officieel fan van Herman (is ook leuk voor Nadia).
Dit was dus een bekentenis.
En dit was Herman van der Zandt vanochtend om zeven uur.
Gezien
Ik zag staartjes. Ik hoorde gepiep.
En ik zag Guus in de gordijnen (witte muur) hangen.
Net zag ik de echte hele muis.
‘Een’ echte hele muis. Geen idee met hoevelen ze zijn.
Op de onderste plank van de open glazenkast.
Van achteren komend, klimmend door de schaaltjes en toen gesprongen naar achter de magnetron.
‘Klimmend door de schaaltjes’.
De schaaltjes waaruit ik yoghurt eet. Die ik gisteren nog gebruikte.
Gewoon de bovenste van het stapeltje gehaald.
Gatvergatvergatver.
Vandaag ook nog een van de glazen ernaast gebruikt voor sinaasappelsap 🙁
Bah wat een enge enorm grote muis was het.
En zomaar zich vertonend terwijl ik net van de trap was gedreund en op anderhalve meter afstand stond.
Wat te doen, wat te doen.
Sweetie
Ergens in Amerika
Csardas Cavalier
R. en ik gaan over twee weken naar Lucia di Lammermoor.
We bellen en ik vraag: heb jij er een cd van.
Sutherland en Pavarotti, zegt hij.
Mm. Ik heb als plaat Beverly Sills. Maar platen draai ik niet.
Na enig dozen langswurmen weet ik zeker dat ik geen Lucia heb maar wél Gräfin Mariza.
“Auch Ich war’ einst ein feiner Csardas Cavalier.”
Prachtig, meer dan prachtig.
[toevoeging aan wensenlijstje voor ideale man: niet alleen van opera maar ook van operette houden]
Logaanbieding bladwijzer St. Francis
Gevonden in een boek dat ik ergens in Amerika kocht.
Tracy and Hepburn, An Intimate Memoir, heet het boek. Dit zat er zomaar in.
Zodat ik nu ‘bingo’ kan denken en ‘laat ik hier eens grof geld mee gaan verdienen’.
Maar ik ben een aardig iemand (jaja) en dus denk ik: wie kan ik hiermee een plezier doen tegen verzendkosten (postzegeltje en envelop) = 1 Euro. En gratis als je een bestelling plaatst in De Winkel.
hey baby j.doomen
do you think she deserves to cum if you do? make it big and she will
Zucht. En dan krijg ik dus weer de neiging om een lesje vrouwelijke seksualiteit te geven over vaginale en clitorale orgasmes enzo… 🙁
Tien kilo
Er zijn genoeg lijstjes van meest aantrekkelijke celebs, maar het magazine Maxim heeft eindelijk eens uitgezocht welke showbizz-vrouwen het minst sexy zijn. Lezers stemden massaal op Sarah Jessica Parker.”Hoe kán het dat een vrouw met zo’n paardenbek in een serie speelt met ‘sex’ in de titel?!”.
Ook voor drankorgeltje Amy Winehouse waren de mannen niet mild. Zij neemt de tweede plaats in met haar “rattenhaar” en “chirurgisch bevestigde vleermuizen in plaats van wimpers”.
Britney Spears staat uiteraard ook in de top-5.Ze weegt volgens de mannen tegenwoordig minstens tien kilo teveel.
(Bron)
Mandje
Ietsje slaperige pretty boy
Afbeulen-2
Vanmiddag om 12 uur: Noraly Beyer.
Vanavond om 20.00 uur: Noraly Beyer.
En das natuurlijk hartstikke zwaar en zielig maar los daarvan: hadden we niet weer eens een frisse Jeroen Tjepkema als 8 uur anchor kunnen krijgen?
Glazen
Vanmiddag, opeens (ik heb niets gehoord, gemerkt) hangt Guus in de witte muur ter hoogte van de hoogste plank met glazen.
Hij is gesprongen vanaf de vloer na het erg geconcentreerd spitsen van de oren.
O got, denk ik. Daar gaan m’n glazen. Zodat ik die (deels) weghaal (is hier al gebeurd) om te ontdekken hoe stoffig vettig vies ze zijn dus hup – in de afwasmachine ermee.
Intussen zijn ze schoon. Schitterend schoon. Giga feestelijke wijnglazen voor bij een mooi diner. Giga merkgebonden bierglazen voor wie daarvan houdt. En nog zo wat.
Alleen: terugzetten kan niet. Want als de muizen écht daar zitten springt Guus ze er uit.
Maar: waar laat ik ze dán?
Zappen
Mijn Vara-gids is zoek.
En ik heb gezocht en niet gevonden en vermoed dat hij elders is bezorgd en dat de buren ‘m stiekem hebben gehouden.
Intussen weet ik dus niet wat op tv is behalve de vaste programma’s en wat ik kan vinden via ‘vanavond op tv’ e.d. wat slechts een deel van de programma’s geeft.
Dat wordt zappen.
Zodat ik beland in RNN7 en een man die ik herken maar geen naam bij weet vraagt aan een type mooie man in de veertig die in de lift-business zit of-ie niet hartstikke rijk is aangezien intussen toch iedereen zich laat verbouwen.
Niet iedereen zegt de man spijtig.
Waarna we er even uitgaan voor een commercial break waarin een commercial van hém en hij blijkt Janssen te heten. En hij zit – zegt de stem – in Oisterwijk. OISTER – terwijl de uitspraak OOSTER is. Hopelijk is-ie wanneer hij het mes en de botox-spuit hanteert wat preciezer.
Dan nog een beeld van een bloedmooie geblondeerde schoonheid van pakweg 28 in gesprek met hem en hij laat haar via een videoschermpje zien wat haar opties zijn om nóg mooier te worden.
Tja enzo. En zucht.
En verder weet ik het ook even niet.
Vogels
Op een zondag ongeveer een maand geleden (zo kort?) rijd ik door een buitenwijk van Kingman, AZ.
Ergens voor me zit iets op de weg. Ik houd in en stop.
Wat is dát nou?
Ik stap uit. Vogel vliegt weg, vogel komt terug.
Nu zijn er twee.
Ik leg uit dat ik ze prachtig vind en dat ik ze alleen maar wil fotograferen.
Mag dat?
Vooruit.
En zag ik hun zuster daar boven in de lucht?
Nou en of! Ook al zo’n beauty.
En die daar, is dat ook familie? Nee, niet echt.
Zij zijn nl. Turkey vultures en dat is een Black vulture.
Aha.
Terwijl we zo staan te praten nadert een auto van de andere kant. Ook die stopt.
Het is een forse SUV met een blonde Desperate Housewife aan het stuur.
“Beautiful birds,” zeg ik.
Ja, beaamt zij. Hoe heten ze.
“Vultures” (gieren).
Ze gruwt.
“They clean the roads for us” probeer ik nog.
Maar een gier is een gier en die moet ze niet.
Ze rijdt verder.
Want waarom kijken naar een vogel die je wanneer je weet hoe hij heet opeens een engerd vindt.
Piep
Net vanochtend nog denk ik: de muizen zijn weg.
Of dood.
Maar in elk geval verdwenen.
Tien minuten geleden sta ik aan het aanrecht een boterham te eten.
Zappend door Teletekst.
Dan, naast mij, vanachter het broodrooster: piep.
Zo’n piep als muisjes maken wanneer ze in de mond van Guus zitten en nog hopen op redding. Een piep met pijn en vol angst.
Ik deins achteruit. Durf nauwelijks te kijken.
Nóg een piep. Maar nu zeker een meter verder naar rechts: vanachter het uitdruiprek.
Jakkie: muizen.
Ik kijk voorzichtig. Schuif dingen opzij. En ben als de dood dat ik er echt 1 zal zien.
Wat dus heel raar is. Want gisteren nog bracht Guus een muisje binnen dat ik uit zijn mond haalde, inspecteerde en bevoelde (ja, kloppend hartje, mm, toch wel een vervaarlijke wond) en terug gaf.
Maar het alleen al de gedachte aan het *zien* van mijn nu-huismuizen doet me gruwen.
Nog 1 piep hoor ik. Achter de magnetron dit keer.
Zou het een dame-muis zijn die ligt te bevallen denk ik nog. Want het waren echt piepen van de pijn.
Guus? zeg ik zachtjes. Maar die zit in de kamer het smoeltje te reinigen na z’n eerste ons rosbief.
Ik besluit naar boven te gaan.
Yuma, AZ
Droom
Precies zoals ik heb gepland (kleine ‘toevalligheden’ en veel-bij-elkaar-zijn regelend) komt er een moment dat de man op wie ik mijn zinnen heb gezet op me valt.
We kijken elkaar in de ogen en opeens wordt hij zich bewust van ‘gevoelens’die hij voor me heeft en dat hij aan me wil zitten. Mooi zo.
Al voorzie ik ook problemen aangezien hij een vriendin heeft. Maar dat zien we dan wel weer.
Volgt een lange wandeling door de stad over ‘hoe nu verder’ maar vooral toenemende erotische spanning die uitmondt in tegen elkaar aanliggen en dan eindelijk: de kus.
Alleen is hij een beroerde kusser. Ik krijg direct een dikke tong in mijn mond die daar maar zo’n beetje ligt. Jakkie.
Dus, denk ik, moet ik weer van hem af.
We raken even uit elkaar (hij moet naar zijn werk) en hij mailt me.
Beetje zakelijk. Met ‘groet’ eronder. ‘Groet’??
Dan: een mailtje met een foto van hem met vriendin. Mm.
Verdomd. Hij dumpt *mij* nog voor we goed en wel zijn begonnen.
Nou zeg 🙁
Autopapieren
Ik denk al een week of wat: wat is m’n handtas toch licht.
Maar ik denk dan: zal wel komen omdat ik weinig muntgeld in m’n portemonnee heb.
Vandaag besef ik: het is het mapje met autopapieren.
Dat er *niet* is.
Ik mail R: “Kan het zijn dat jij het me niet terug gegeven hebt.”
Wel degelijk zegt R. (die me belt).
Toen hij me ophaalde van Schiphol in de auto.
Zit het niet in mijn reishandtas?
Nee. Daarin is niet eens ruimte.
In het kastje in de auto dan misschien?
Ik trek een jas aan en ga op inspectie.
Inderdaad.
Al drie weken zitten al de autopapieren heel handig voor een ev. dief in het kastje rechts voor meegeleverd.
Dankzij R. die wou voorkomen dat hij de papieren per ongeluk meenam (is een keer gebeurd) en dankzij ik die na bijna 24 uur reizen giga-duf aankwam en maar 1 gedachte had: opbergen.
Post Office 4th Ave Yuma, AZ
