Egel-knuffelen
Wie het is ontgaan staat zo ver buiten de wereld (en wordt door mij benijd) dat zij ook dit log wel niet zal bezoeken.
Maar Jan Wolkers is dood en hij is vandaag uitgevaren. Mm. Nee. Das geen Nederlands.
Maar uitgewuifd klinkt wat frivool.
(wel door mij gebruikt op Fanlog – vond ik leuk)
Ik hád een stukje Herman van der Zandt willen kijken maar zette de tv te laat aan en viel in de kerk (Bach, wat erg veel mensen erg mooi schijnen te vinden).
Toen naar boven en radio aan en eerst heren en toen zijn vrouw Karina met roerende verhalen.
Zoals dit.
Dat Jan uit de tuin een heikikker had gehaald en naar boven had gebracht met ‘kijk eens wat mooi’. En ik ben dan denk ik de enige die denkt “arme bange kikker” dus lamaar.
Even later komt Jan, zegt Karina, boven met “een egel die bewonderd en geknuffeld moest worden”.
Waarna zij zei dat hij alleen nog maar boven mocht komen als het met een rinoceros was.
(zaal lacht)
En inderdaad: het is een schattig verhaal.
Alleen, lieve lezertjes, no way pak je even een egel op om daarmee te gaan *knuffelen*.
Prikke-prikke-egeltjes hebben harde, scherpe, pijnlijke stekels.
Een heel enkele keer heb ik er inderdaad 1 opgepakt. Die in een knagersren was beland en er niet meer uit kon.
Ik probeerde het met een dik fleece jack: au!
En na nog wat pogingen met respect voor de waardigheid van de egel werd het: stoffer en blik.
Maw: een mooi romantisch lulverhaal.
Met het accent op lulverhaal.
Mag hoor, bij zo’n gelegenheid. Maar er zijn vast genoeg echte verhalen over die man te vertellen.
Dokter Sig in VK
Afbeulen
Er zijn dagen dat ik Jeroen Tjepkema om zeven uur zie beginnen en zie doorwerken tot wel 1 uur.
Wat voor radio-nieuwslezers heel gewoon is (die werken zelfs nóg iets langer) maar een tv-jongen (v/m) heeft na vier uur normaal gesproken z’n kunstje wel gedaan.
Gisteravond zie ik om acht uur Rik van de Westelaken. Philip heeft dus vrij, denk ik.
Of zou het deze week Sacha moeten zijn? Ik ben geen frequente acht uur-kijker, zap er meestal in dus weet het niet zeker.
Maar wie zie ik in de herhaling wanneer ik om kwart voor zes ontbijt maak: weer Rik.
Die me vertelt dat dit het laatste journaal van de (=vorige) avond is en dat hij me een goede nacht wenst.
Dat is dus écht een lange dienst geweest.
Vanochtend, ik verwacht weer Jeroen Tjepkema in hopelijk dat leuke lichtblauwe truitje.
Maar ik krijg Herman van der Zandt. En die is ‘ook leuk’ maar die moet vanmiddag ook al z’n eerste NOS Actueel doen. Tussen half vier en kwart voor vijf. De begrafenis van Wolkers.
Waar hangt de rest van de ploeg uit? Allemaal herfstvakantie? Echt ziek? Of schoolziek?
Aaf alweer
Daar is ze weer – Aaf Brandt Corstius.
Bij een onderwerp over Bollywood is haar bijdrage dat ze 1x een Bollywood-film heeft gezien maar na drie kwartier is weg gelopen omdat ze er niks aan vond.
Dat schiet niet op in een gesprek met meisjes (en een vrouw ‘Kitty’) die zich net in Bombay hebben geschoold in het dansen in die films.
Sowieso een stom gesprek trouwens, ook door Matthijs van Nieuwkerk die mij niet wist duidelijk te maken wat de relevantie van de meisjes en mn van ‘Kitty’ was.
Bob Dylan dan.
Zegt die haar iets? Nou…. Aaf vindt wel dat-ie “een paar leuke liedjes” heeft gemaakt.
O got allemachtig! Onder het tapijt met die muts!
Voeg daarbij die uiterst stupide kop.
En dan kun je zeggen ‘kan ze niet helpen dat ze een stom hoofd heeft’.
Maar hé, ze vertoont zich ermee op tv dus mag ik er ook iets van vinden.
En ik vind ‘puke’.
Wel is ze er vandaag door een aangevertje van Matthijs van Nieuwkerk in geslaagd te droppen dat ze de dochter is ván.
Voor wie zich afvraagt wat ze toch in vredesnaam in dat programma doet.
Big girl! (of: love handles – 2)
Op zoek naar nog een foto van de man met de love handles hieronder (ik was zelf benieuwd geworden naar zijn voorkant, mn zijn gezicht) ontdekte ik zijn partner.
Een vrouw zoals bezongen door Mika (“Big girl! You are beautiful!”).
En neeee – ik wil haar niet belachelijk maken door haar te fotograferen en dan hier neer te zetten.
Ik ben gewoon stinkjaloers dat zij zich wel in een verre van flatterend badpak in het zwembad werpt om er daarna te gaan liggen zonnen terwijl ik er niet eens dood (nou – das zo definitief, maar bij wijze van spreken) wil worden aangetroffen.
Wegens niet-meer-strak vlees en -gatver!- een buikje 🙁
Vaag – maar weer in dat kekke truitje mét een snoezige lach
Dromen
Na een écht griezelige droom (wat moet er een inktzwart plekje in mijn ziel zitten) lig ik van drie tot twintig over vier wakker. Dan val ik in slaap en droom dat ik naar de universiteit in Utrecht ga om daar de film La Forza del Destino te zien.
Een verfilming van de opera dus.
Maar het programma blijkt gewijzigd en er is een kinderfilm.
Het enige leuke: de aantrekkelijke (jongere) man naast me wil wel een beetje met me vrijen.
Maar wanneer ik wegga volgt hij niet.
Dan begint het pas echt want ik kan mijn auto niet vinden. Hij staat niet waar ik denk dat hij staat. Ik probeer een andere uitgang. Ook niet.
Ik druk op het alarmknopje (heb ik helemaal niet bij de Polo, alleen bij m’n Amerikaanse suv’s). Heel in de verte hoor ik iets.
Ik loop erheen. Het is zeker een half uur verder. Daar nog eens de alarmknop: niets.
Dit herhaalt zich een paar keer tot ik wanhopig iemand aanklamp.
Die gaat met me na waar ik de universiteit ben binnengekomen en concludeert dat mijn auto dus echt moet staan op de eerste plek die ik probeerde.
Ik loop weer terug wanneer de wekker gaat. Ik mep ‘m uit (“nu even niet”) maar anders dan andere mensen die smoezen “ik ben ben door de wekker heen geslapen” heb ik drie katten met ingebouwde wekkertjes die me om tien voor zes echt uit bed hebben.
I lost my touch (want Rik is zó veel mooier…)
Bush-aanbieding
De Kalenders waren een succes.
Zo’n groot succes dat de meeste nu zijn uitverkocht.
Zodat ik sneller dan verwacht nieuwe Kadotips moet verzinnen.
Het staat immers zo slordig: dit is de etalage van de Winkel, en o ja – wat er staat is niet meer te koop.
Eén klooi-dag gun ik mezelf nog. O.a. om dit boek (waarvan ik – nieuw – twee exemplaren kocht) in de Winkel te zetten.
Ik had het niet goed bekeken en dacht dat het Bushisms waren.
Dat zijn het niet.
Het zijn serieus bij elkaar gebrachte uitspraken.
Die een beeld moeten geven van deze president.
En – zie ik nu – bij een van de (gebonden) boeken zat de papieren omslag met een draadje aan het boek vast zodat daar nu als je die omslag openslaat een halve centimeter groot oneffenheidje te zien is.
Dat exemplaar wordt bij deze de logaanbieding.
Over het andere exemplaar (dat bij Amazon.com $ 11.00 kost) kun je hier meer lezen.
*Dit* boekje kun je in huis hebben voor € 5.00. *Incl.* verzendkosten.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Love handles heten dat (bij mannen)
Vuilnis
Het Radio 1 Journaal heeft elke werkdag een thema dat live wordt gebracht.
Dat gebeurt in het onderdeel Het Filiaal.
Vandaag wordt het gemaakt door Jeroen de Jager die probleemwijk Klarendal even na zessen beschrijft als “een wijk die in 1830 is gebouwd bij mestvaalten” en: “Tot voor kort waren veel bewoners ook vuilnisophaler”.
Dat laatste klinkt als ‘nou, dan weet je het wel’.
Wanneer ik mijn stukje ga schrijven denk ik: toch even terugluisteren, want dat kan toch niet wáár zijn, dat hij dat zo heeft gezegd.
Maar jawel.
Hij zei het echt (met dat wat kakkerige accent van ‘m) en volgens mij bedoelde hij ook wat ik denk te horen.
Omdat ik dat laatste natuurlijk niet zeker weet verwerk ik het niet zo expliciet in mijn stukje op Fanlog maar werp ik het alleen op als vraag.
Het blijft me wel bezig houden.
Want zou Jeroen de Jager nou echt denken dat vuilnisman een baan is die aangeeft dat je in een probleemwijk hoort? Een soort ‘wie met vuil omgaat wordt zelf vuil’?
Waarschuwing: niet voor de gevoeligen van hart
Het kleedje voor de wastafel waarmee duidelijk gespeeld is. Mm – wat ligt dáár nou?
Juist, ja.
Yep – ze is in klooimodus
(Hyves-)klooimodus
Ik wou een hoop vandaag.
Nuttig (de was) en nog meer nuttig (de Winkel).
En ik doe ook wel *iets* van dat nuttigs maar beland in totale klooimodus wanneer ik door een van de Radio 1 Journaal-jongens die ik ook nog eens helemaal niet goed ken word gevraagd of we Hyves-vriendjes kunnen zijn.
Whoa! Kennelijk zijn ze daar niet allemaal zo raar als Jeroen(lijk) Tjepkema 🙁
Snel yes! gereageerd en op z’n site een snoezig filmpje van z’n dochtertje bekeken die een Kinder playbackshow heeft gewonnen.
Bedacht dat ik ook maar eens bij mijn Vrienden moet zetten hoe ik ze eigenlijk ken.
Bij een aantal dan.
Dwars er doorheen komt een Krabbel van Renate waarom ik geen lid ben van de Clinton for president 2008 hyve.
Hé – die kende ik nog niet.
Snel me aangemeld dus. En ook nog bij een andere Hillary-hyve.
Even geaarzeld over de *Bill* Clinton-hyve maar daar gebeurt niks.
En wat zie ik nu? Die Peter van het R1J is lid geworden van de Radio 1 Journaal-hyve 🙂
Dromen en wakker worden
Ik kom terroristen tegen (ach ja – dat moest er ook eens van komen).
Ze geven mij en nog een paar mensen de opdracht om voor een bepaald tijdstip een Boodschap over te brengen aan het Gezag (het onze) want anders ontploft er een bom.
We haasten ons en komen aan bij een gebouw waar blijkt dat mijn mobieltje leeg is.
Omdat dit (in de droom) tevens mijn computer is vraag ik of iemand me kan helpen het op te laden. Heeft iemand misschien hetzelfde merk en dus dezelfde oplader.
Ik krijg geen hulp. Ik moet, zegt men, voortaan maar met de hand schrijven.
Waarna een man die ik beschouw als aardige virtuele vriend (dit is weer een andere dan van die foto) mij verdringt uit mijn baan van docent aan een universiteit. Wat ik in de droom ben.
Et tu, Brute.
Ik stap uit bed waar ik het dankzij seresta (waarop ik mezelf eens in de x maanden tracteer) tot acht uur = klaarlichte dag heb uitgehouden.
Zodat ik *niet* trap op het muisje dat Guus zo lief heeft klaar gelegd voor mijn ontbijt.
Jammie!
Kingman, AZ
Wég met de rimpels
Mariette is gaan photoshoppen met de foto die een vriendin bracht tot “zou je niet botox? liften?” en die een virtuele vriend bracht tot wat wel oorverdovende stilte wordt genoemd.
Dit wil je toch niet écht, zette ze erbij. Maar mijn reactie was: nou en óf! en kan de kaaklijn ook nog wat hoger?
(en ja, ik weet beter en kom vast weer tot bezinning maar ooooh… wat móói…)
Evaluatie
Vandaag is het weer mijn beurt: zeseneenhalf uur Radio 1 Journaal.
Ik heb niet echt zin maar sta er neutraal welwillend tegenover.
Bovendien: als je al begint met ‘o got’ duurt het nóg langer.
Na een uur denk ik: pas een uur. De tijd vliegt niet echt (criterium voor ‘are we having fun’).
Nog een uur later: hoofd bonkend op het toetsenbord.
Bij wijze van spreken natuurlijk.
In ut echt is dit niet aan te raden.
Tegen drie uur na wat slaapverwekkende liedjes van een Noorse zangeres (Elvira Nikolaisen) denk ik: ik haak af.
Maar dan zegt Jurgen van den Berg dat er dadelijk nóg iets komt over het korten op de kinderbijslag van ouders van rotkinderen terwijl ik dat stukje nét af heb en al bezig was het op te laden.
Dat wacht ik dus af waarna de radio resoluut een uur *uit* gaat.
Dan nog een poging.
Ik vind er nog steeds geen bal aan.
Ik aarzel tussen een evaluerend stuk met kattekop-opmerkingen o.a. over de duo-presentator Gio Lippens waarover ik niet ontzettend enthousiast ben en die geen seconde sprankelt in combinatie met Jurgen van den Berg.
Ik zie daar van af.
Omdat het ook heel goed mogelijk is dat het gewoon aan mij ligt.
Dat ik deze zaterdagmiddag en ook vorige zaterdagmiddag gewoon de doelgroep niet was.
Dit is het geworden.
Te doen (de laatste twee)
