Magic
Ik ben hard aan het werk met het klaar maken van de kalenders voor de Winkel wanneer ik een mail krijg van R.
Mijn werkster heeft hem gevraagd of haar zoon een bod mag doen op de Magic Gathering kaarten die in een sigarendoos in de bijkeuken staan.
Ik voel me klem.
‘Nee’ zeggen is onaardig.
‘Ja’ zeggen en dan een bod van (bv) twee Euro krijgen wat ik absurd vind maar niet kan afslaan omdat ik niet met haar (zoon) wil op/afdingen is ook geen aantrekkelijk vooruitzicht.
Meestal gééf ik het object wanneer mijn werkster haar oog op iets heeft laten vallen.
Maar ik wil ook niet een graaihuis worden waar alles wordt kado gedaan wanneer naar de prijs wordt geïnformeerd.
Liegen dat ze van mij zijn en dat ik er regelmatig mee speel is helaas geen optie: ze kent me (wat dat betreft).
Zodat ik nu op eBay tracht te achterhalen wat de waarde van die kaarten is en ik zwaar de pest in heb en al een half uur niet meer aan de Winkel heb gewerkt 🙁
Beetje eng beeld
Aleid Wolfsen
Ik heb ooit gewerkt met Aleid Wolfsen.
We zaten samen in een commissie, troffen elkaar een paar jaar om de zoveel weken en hadden dolle pret. Dit los van het serieuze werk waarin hij ook goed was. Net als ik, trouwens.
Toen ik net op Hyves zat, trof ik daar Aleid. Met een slapende account en nog geen honderd vrienden. ‘Vriendjes worden?’ mailde ik. En ‘ja’ mailde hij terug.
Zodat we dat nu dus zijn.
Waarna me opviel dat hij niks met Hyves dééd.
Tot nu. Nu hij burgemeester van Utrecht wil worden. Tjonge, wat is-ie opeens actief. Hij raakt niet uitge(b)logd.
Zodat ik hem een vriendelijke maar toch kritische krabbel schreef.
Over dat-ie eerst niks met Hyves deed en nu – heel opportunistisch – er niet is weg te slaan.
Geen reactie.
Conclusie: tis net een politicus, die Aleid Wolfsen. Een echte.
En das geen compliment.
Logaanbieding
Mooie, zware (65 gram) magneet. Metaal met ingegraveerde tekst.
Afm. 6,5 x 6,5 cm.
Mogelijk ergens een mini-krasje – dit is (bijna) levend materiaal.
Logprijs *incl* de -niet geringe, ivm het gewicht- verzendkosten € 6,25.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Aanbod geldt tot woensdagochtend zes uur.
Muisje
Sammie komt binnen met een klein muisje.
Om mee te spelen en dan op te eten.
Nu hebben wij de afspraak dat als een muisje nog leeft ik het afpak om te kijken of alles nog stevig in mekaar zit en zo ja, dan zet ik het in de tuin.
Als het wel leeft maar er kleeft een hoop bloed aan of er hangt een pootje slap bij, dan krijgt Sammie het terug.
Sammie kent die afspraak maar is er niet blij mee.
Daarom gaat hij met het muisje op een voor mij niet handige plek (halverwege trap naar boven) zitten, zet muisje neer en grijpt het weer snel wanneer ik heb gezien dat het nog puik functioneert.
Ik grijp Sammie in z’n nek, die laat muisje vallen. Muisje kruipt onder lijfje Sammie (o got), ik til Sammie wat op en muisje duikt het trapgat in – weg.
Sammie is boos en gaat zoeken waar hij het muisje eerst nog hád.
Ik pak de zaklantaarn en schijn achter waar muisje nu zit. Niks.
Sammie gaat naar buiten om een nieuwe te halen.
Ik voel me schuldig omdat ik met mijn goede bedoelingen nu een angstige buitenmuis *binnen* heb.
Yuma, AZ
Slaap
R. zag wekenlang geen egels meer en dacht: die zijn in winterslaap.
Ik dacht: R. kijkt niet goed dus zette elke avond eten klaar en tuurde tot het hartstikke donker was.
Ook ik zag geen egels.
Dus dacht ik gisteren: ze zijn inderdaad in winterslaap en ik zet wel graan neer maar laat dat aangebutste eitje zitten. Ik hoef tenslotte geen ratten te voeren opdat Guus ze later vangt.
Zonet rijd ik naar het postkantoor (drie bestellingen moeten verzonden en in een impuls koop ik een staatslot). Op de weg tussen Noordeinde en Graft zie ik een egel. Dood.
Maar dus niet in winterslaap.
Vanavond maar weer wel dat ei klaar zetten.
En ratten zijn ook best lief.
Die enge staart kunnen ze ook niet helpen.
Log aanbieding
Alle kalenders zijn uitgepakt.
Nu moet ik ze scannen en fotograferen en dan in de Winkel zetten en iedereen vertellen dat ik ze héb en dat je niet mee doet als je er niet 1 koopt.
Om mij moverende redenen (lees: ik doorbreek wat ik aan het doen ben en dat is soms prettig) bied ik er alleen vandaag vast 1 als logaanbieding aan.
Een mini-kalendertje 15 x 13,5 cm.
Gary Patterson’s Cats.
*Incl.* verzendkosten € 5,00.
Wat een weggevertje is als je (even de loep erbij) ziet dat het kalendertje $ 3,99 kostte.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Het aanbod geldt tot morgenochtend Rob Trip.
Yuma, AZ
Best gekleed
Op de Hyves-pagina van Rik van de Westelaken lees ik dat hij net als Simon Vinkenoog en Howard Komproe en twee mannen die ik niet ken is gekozen tot 1 van de 5 best-geklede (bekende) mannen van Nederland.
We mogen stemmen. En als hij de meeste stemmen heeft, wordt hij de allerbest-geklede man en krijgt hij – denk ik – een mooie prijs. En de eer natuurlijk.
Op naar de site van Esquire dus die deze spannende wedstrijd heeft bedacht en me nader verdiept in het profiel van de aantrekkelijke nieuwslezer die (lie-ief!) als degene die zijn stijl het meest beïnvloedt z’n vriend noemt “omdat die een heel goede smaak heeft”.
Nu het stemmen zelf.
Mm.
Dat kan niet zomaar. Of wel? Maar dan vind ik het niet.
Zoals ik het begrijp moet ik eerst inloggen. Waartoe Esquire geen genoegen neemt met een mail-adres. Ze willen m’n geboortedatum en m’n adres weten en me een nummer toesturen.
Wat ik helemaal niet wil hebben. Ik wil ook niet dat ze zoveel van me weten.
Ik begin te begrijpen waarom Rik van de Westelaken pas 32 stemmen heeft.
Want ik vind ‘m óók heel mooi (en goed gekleed). Maar me privacy-gewijs uitleveren aan Esquire heb ik toch niet voor ‘m over.
Of zal ik de gegevens van een ander invullen aarzel ik nog.
Maar dan kan ik de mail die m’n aanmelding bevestigt weer niet ontvangen.
Wie wel Esquire wil ontvangen en minder met d’r/z’n privacy worstelt: stemmen op Rik doe je hier.
Opgewekt
“Je klinkt opgewekt” zegt R. gisteravond tegen me.
Ik zeg dat ik ook opgewekt bén.
Zit er dan niets tegen? Tuurlijk wel.
Zát.
Maar doet er niet toe en bovendien valt de jetlag ook reuze mee.
Dat laatste had ik beter niet kunnen zeggen.
Gisteren ga ik om half tien naar bed, om twaalf uur word ik weer wakker.
Wat ik blijf.
Om half vijf geef ik het op met als voordeel dat ik nog een stukje Ella Vogelaar in Buitenhof zie (gisteren niet aangezet om Peter van Ingen te mijden).
Vogelaar doet het goed. Ze klinkt ook beter. De stem die ik eerst zo naar vond is nu aangenaam.
Dat kan ik niet zeggen van Peter van Ingen die nog steeds meent dat ‘scherp interviewen’ tot uitdrukking komt door 5x dezelfde vraag stellen en keer op keer zijn gesprekspartner in de rede vallen en dwars over haar heen denderen.
Verder op het overloopje een muis, kadootje van Guus.
De grote krijger hartelijk bedankt en heftig geprezen.
En nu dodelijk vermoeid maar vol goede moed de dag grijpen.
Met de schouder (en de rimpels) bloot
Goedenmiddag,
Wij zijn een internetbedrijfje, en altijd zoekende naar leuke winkels waar we onze produkten kunnen kopen, is deze mogelijkheid bij u aanwezig?
Mvr gr Margreet
Antwoord: Nee. Ik heb weliswaar een webwinkel maar bij mij iets kopen is helaas niet mogelijk.
Net
R. heeft een net over de vijver gespannen. Tegen neervallende bladeren en voor ademende (twee) goudvissen en een (klein) aantal kikkers.
Ik zie een kikker ongemakkelijk over het net schuiven. Nageltjes en pootjes raken verstrikt, sprong, vast zit-ie weer.
Er op af met de camera en kiek-kiek gedaan. Kikker schrikt en wil weer de andere kant op, een zielig gezicht met die steeds vasthakende pootjes.
Ik laat ‘m met rust. Dan maar onscherpe foto’s.
Arthur
Voor een van mijn klanten koop ik muizen.
Dus sta ik in een winkel in Yuma met dit bordje in mijn handen.
Alleen: is het een muis?
Het is niet het soort winkel waar het personeel behulpzaam is dus schiet ik een echtpaar-met-jong-kind aan. Weten zij het? Is Arthur een muis?
Ze weten het niet.
Ik besluit de gok te wagen omdat ik een ándere klant heb die ratten zoekt.
Nou ja – klant. Wanneer ik mijn eerste nieuwsbrief na een Amerika-reis rondstuur replyet ze me het hele ding retour met 1 zinnetje erboven: “heb je ratten”.
Nee antwoord ik. En dus bestelt ze nooit iets.
In de derde doos die ik uitpak zit het bordje.
En vraag ik google wat Arthur is.
Ik beland op een forum waar inderdaad ‘muis’ wordt verondersteld. Nee, zegt iemand anders. ‘Hond’. Of misschien toch ‘beer’?
Dan komt het verlossende antwoord.
Arthur is een aardvark.
Aha.
Jammer dat ik niemand ken die aardvarkens/varks (?) spaart.
Ik hou het dus maar zélf voor als ik eens in een erg kinderlijke bui wil ontbijten.
Door R. op div. plaatsen in huis aangeplakt – voor de volgende keer?
Van een ander log…
Ik heb variërend tussen 09.00 en 11.00 mijn Rik van de Westelaken-moment. Het NOS-journaal heeft voor mij plotsklaps een nieuwe betekenis gekregen nu jij het presenteert. De ellende in het Midden-Oosten lijkt iets minder ellendig wanneer jij met je zwoele slaapkamerogen vanaf de beeldbuis tuurt. En ach, George Bush is misschien best een gezellige man, als jij, Rik met jouw zoetgevooisde stem over hem vertelt. De komende twee weken regen? Gelukkig heb ik mijn ochtend-Rik, mijn zonnetje op de buis…
Het toppunt van mijn Rik van de Westelaken-moment is het einde van het bulletin. Dan zet je je blik op stand tien qua zwoelheid, vergezelt deze blik met een oh zo sexy glimlach en wenst me vervolgens een ‘hele mooie dag’. Nou Rik, you did it! Mijn dag kan niet meer kapot. YOU MADE MY DAY!
Geluid
Toen ik vertrok was Joris van de Kerkhof net vaste Radio 1 Journaal-presentator.
Van de middaguitzending op donderdag en vrijdag en soms ook op maandag.
Ik vond/vind ‘m erg leuk en dacht toen ik vrijdag terug kwam: ik luister meteen naar hem.
Maar de slaap overviel me waarna ik dacht: ik luister ‘m straks even terug via Beeld en geluid op de NOS-site.
Alleen: de uitzending die op dat tijdstip te beluisteren was, was een hele ouwe.
Toen de donderdag geprobeerd: zelfde verhaal.
Vandaag, ik was toch vroeg op (..) de week ervóór geprobeerd.
Hetzelfde.
Toen de uitzendingen van 13 en 14 september: dat bleken uitzendingen te zijn gepresenteerd door Lucella Carasso dus ergens uit augustus.
Licht briesend toen maar eens Rob Trip op 20 september (op zoek naar Verdonk-nieuws) aangeklikt. Die klopt wel.
Even geaarzeld: zal ik de internetredactie van de NOS weer eens een klaagmail sturen.
Ach, lamaar.
Yuma Foothills, AZ
