Tuurlijk komt de kleine man niet beneden als ik hem roep voor het tweede ons rosbief van de dag. Dus breng ik hem zijn bordje op bed.
En dan is er altijd weer die spanning: doet-ie het wel of doet-ie het niet.
Gelukkig: hij doet het!
Over mezelf en andere dieren
Tuurlijk komt de kleine man niet beneden als ik hem roep voor het tweede ons rosbief van de dag. Dus breng ik hem zijn bordje op bed.
En dan is er altijd weer die spanning: doet-ie het wel of doet-ie het niet.
Gelukkig: hij doet het!
Bijna elke avond zie ik hem nog, egel.
Maar hem fotograferen doe ik al een tijdje niet meer.
Omdat ik genoeg foto’s heb. En niet wil storen.
Vandaag denk ik opeens: wat zal ik hem missen deze winter.
En ‘hem’ staat dan voor ze allemaal. Want ik weet dat er méér zijn.
Maar dat bijzondere moment, bij schemering, het lijfje dat uit de struiken komt en het gebutste eitje kraakt. Of de spaghetti eet. Of het graan of desnoods het harde broodje.
Vandaag zet ik spaghetti neer maar Femke en Agnes eten bijna alles op.
Ik gooi er een berg graan overheen. En een gebutst eitje.
Waarna ik elke twee minuten kijk tot hij er is.
De lieverd.
Tien minuten later: nog een egel.
Snuivend en gnuivend.
Zou dat betekenen: I was your lover en kunnen we nu gezellig souperen?
Ik leg er een eitje bij maar egel twee krijgt het niet open en ik kan het onder het lijfje uithalen (mijn got -ze zijn tám) en een buts geven en dan slurpt het lekker weg.
Wanneer ik me omdraai zie ik van een andere richting nóg een egel aan komen lopen.
Iets kleiner, iets rapper.
Nog een eitje gehaald en stuk gegooid.
Kiek gemaakt.
Onscherp, rode oogjes. Flutfoto – ik weet het.
Maar alleen om te laten zien dat ze er echt zijn, m’n egels.
Minstens drie.
En volgens mij moet je ze best kunnen aaien in die franje die langs hun kop hangt.
Het talkshowseizoen begint weer en in de Vara-gids worden Jeroen Pauw en Paul Witteman en Matthijs van Nieuwkerk in de gelegenheid gesteld elkaar en zichzelf te bewieroken.
Matthijs van N. blijkt ‘de jongste’ te zijn. Hij wordt nl in september 47 en Jeroen Pauw *is* het al.
Btw Paul Witteman is 60.
Het geheel wordt opgesierd met drie foto’s incl. de omslag.
Die vooral verraden dat de twee jonge mannen intussen toch écht niet meer zo jong en mooi zijn als ze zelf denken.
Zo’n ketting (Pauw) – dat kan toch echt niet meer?
En mannen met lang haar (Rik van de Westelaken, Jeroen Overbeek) – ik vind het mooi.
Maar zou de vrouw van Matthijs van Nieuwkerk nou nooit tegen ‘m zeggen dat-ie voor-ie zich weer in de publiciteit stort misschien éven langs de kapper moet gaan?
Rik van de W heeft (lees ik op Hyves) een érg goede.
“Ouder worden is niet erg als je het leven maar viert.”
a) Beatrice Arthur
b) Rob Trip
c) Gerda Verburg
d) Lucille Ball
e) Maxime Verhagen
Ik moet terug naar de lagere school (allemachtig! wat wil m’n ziel me nu weer voor boodschap sturen?).
Ik ga op pad maar merk na een tijdje dat ik te laat zal aankomen.
Wat nu.
Tien minuten te laat de klas binnenkomen lijkt me op zich al vreselijk maar zeker als enig oud/volwassen mens in een klas vol kleintjes. Valt nogal op.
Zal ik deze dag dan laten schieten en morgen gaan? Maar dat valt óók extra op als enig groot mens etc.
Ik passeer een bruin café waar Tom Egbers een lezing zal houden.
Ik aarzel en besluit dan erheen te gaan. Alleen boven ergens zijn nog stoelen en terwijl ik er een zitplaats zoek verdringen zich meer mensen en opeens is er geen stoel meer vrij.
Dan niet.
Ik ga op de grond zitten in lotuszit.
“Kijk! een eend” zegt iemand en wijst op iets wits. Maar dat is Guus die me blijkbaar gevolgd is en hij komt de trap op en nestelt zich op mijn schoot.
Ik ben verontrust want we wonen aan de plebs-kant van het Vondelpark en dit café is aan de sjieke kant en ik vind het idee dat Guus daar zomaar rond loopt helemaal niet leuk.
Hieronder in een commentje staat: “Zeker als ze niet al te excentriek zijn, zijn homo’s vaak hele aardige mannen. Dat geldt geloof ik ook voor ‘dito’ vrouwen.”
En als ik de commenter niet ‘kende’ (uit de commentjes) als een aardig iemand zou ik nu heftig in de gordijnen gaan. Wegens vermeende discriminatie.
Maar misschien kan ik beter over mezelf vertellen.
Toen ik jong was kende ik geen homo’s (voor zover ik wist dan).
Maar in 1969 kwam ik in Amsterdam en het was seksuele revolutie en COC en Paarse September (‘lesbies als politieke keuze’) en voor mezelf was lesbisch een reële optie die ik alleen niet heb volgehouden omdat ik eigenlijk toch hetero ben.
Wel leerde ik al direct érg veel homo’s kennen, zowel ‘niet excentriek’ als wél excentriek en ze werden m’n beste vrienden binnen mijn eigen beperkte kader dat niet zoveel ‘echte vrienden’ toelaat.
En misschien ligt het aan mij (zal wel) maar eigenlijk zijn – bedenk ik nu – de meeste mensen die ik enigszins vriendschappelijk ken homo.
Ik denk niet dat daar een reden voor is.
Ze zijn op mijn pad gekomen en ik vond ze aardig – zoiets simpels was het.
De Viva bestaat 35 jaar en in VK staat dat allerlei Grote Journalisten daar ooit voor hebben geschreven.
We moeten denken aan Sonja Barend en Renate Dorrestein en Simon van Collem. en Boudwijn Büch.
Ik kan nu dus ook wel bekennen dat ik ook ooit voor Viva heb gewerkt.
Het was voor mij niet een belangrijke opdrachtgever. Dat waren meer de feministische en linkse bladen: Opzij, De Nieuwe Linie. De Volkskrant.
Maar inderdaad – er hebben bijdragen van mijn hand in de Viva gestaan.
Een paar. Drie. Vijf misschien.
De enige die me te binnen schiet is over vrouwelijke bodybuilders.
Dat was wel cool.
Toen.
Ik heb een poll op m’n hyves.
Een behoorlijk existentiële.
Over wat het betekent om hyves-vriendje te zijn.
In spanning wacht ik op reacties.
Er zijn er nu twee.
Ook dit schiet niet op.
De emotionele band van Nederlanders met hun huisdier gaat ver. Een kwart zegt niet zonder zijn huisdier te kunnen, ruim de helft neemt zijn dier mee op vakantie en eenzelfde groep is voornemens het beest te begraven of te cremeren bij overlijden. 46% procent zegt zelfs te denken dat zijn huisdier hem of haar begrijpt. Hondenbezitters voelen zich met 62% als beste begrepen, gevolgd door kattenbezitter (46%) en knaagdierhouders (20%).
Lees hier verder
Ha, tis Tjep die met een fleurige net iets scheef zittende (“Jeroenlijk!”) blauwe das de middag-Journaals presenteert.
En of hij is zelf geheel de kluts kwijt of de regisseur is er met het hoofd niet bij of de populaire nieuwslezer heeft vlak voor de uitzending mot gekregen met degene die de regie voert want tot 2x toe wordt hij in beeld gebracht met de verkeerde camera.
En ook 2x starten filmpjes te laat.
Het ziet er onbeholpen uit. Alsof het een screentest is: Jeroen Tjepkema Take One.
Waarna de Mora-dames zeggen: “Nee, ik zie het nog steeds niet” “Ik ook niet – ik mis iets.”
En dan Tjep: “Mag ik het niet nog een keertje overdoen?”
Waarop de dames néé zouden zeggen maar de NOS is niet flauw dus hij mág.
Misschien om 1 uur. Misschien meteen weer in de herhaling.
Straks eens kijken bij uitzending gemist.
(mogelijk ging er trouwens nog wel méér mis, maar toen kwam Sammie binnen met een nog levend érg klein muisje dat gered moest worden en nu weer buiten speelt – en toen moest ik naar boven naar de radio)
Fanlog, dode militair in Afghanistan en het volgende NOS-Journaal presenteert Rik van de Westelaken die er ook zónder das sjiek uitziet van de eerste tot de laatste minuut erg serieus.
Een uur later doet-ie dat alleen nog dat ene item.
En de bosbranden natuurlijk.
Grappig (nou ja: boeiend is misschien een beter woord) hoe bij de eerste dode in Uruzgan er bijna nationale rouw werd afgekondigd en we nu na een uur al van de schok zijn bekomen.
Zou er nog een internetsite worden geopend waarop we kunnen meeleven? Ik vermoed dat we dat nu ook hebben gehad.
Naar de Plusmarkt en wanneer ik weer in mijn auto stap blijken we in oorlog te zijn met Venezuela. Die hebben nl de Antillen bezet.
Ha! denk ik want dat wordt dan om 12 uur leuker Fanloggen dan over een fusie of iets multi-culti’s of de zoveelste bezuiniging in de zorg.
Helaas – het is een ‘scenario’. Omdat Chavez iets raars heeft gezegd.
La ci darem la mano…
Vorrei – eh non vorrei…
Goh – dat lijkt me wat. Dat ik met een nieuwe man zit te eten en hij zet Don Giovanni in en ik antwoord en we eindigen in Andiam!
Ik zag het in Boston Public (herhaling en ik zag het ook al eerder) maar ik vond het zó lief!.
Zo helemaal ‘herkenning’.
Zo helemaal ‘wij zitten op dezelfde golflengte’.
Zo helemaal ‘wow….’
Niet dat ik zelf zo kieskeurig ben.
Laat ik eerlijk zijn: amper 1-2-3? weken geleden schreef ik mannen als iets dat zou figureren in mijn leven zelfs helemaal af.
En nog steeds denk ik dat ik en mannen een gepasseerd station is.
Wat niet wegneemt dat ik het zó romantisch vond, die scène.
Zodat ik even wegdroomde naar jeweetmaarnooit.
In dezelfde opera kan ik trouwens ook erg enthousiast raken over Or sai chi lonore en vooral over Mi tradi quell’alma ingrata.
Maar dit stukje video is helemaal te gek – daarom geen Mi tradi.
De zangeres is Renee Flemming
Het is er nu pas van gekomen maar ik keek de chat van Rik (van de Westelaken) en Lex (Runderkamp) terug.
Het begint geestig met Lex die *net* niet te laat komt (want: file). Hij zit te hijgen en vraagt om water en Rik zegt dat hij *zijn* water wel mag: “Want ik heb geen enge ziektes” waarop Lex niet reageert maar even later heeft hij water en Rik niet (meer) dus ik neem aan dat hij zijn collega op zijn woord heeft geloofd.
Volgt een onderhoudend gevraag- en -antwoord over de WOB en hoeveel gevaar we lopen en dat dit pas écht zal blijken zodra er ook echt een ramp gebéurt.
Maar wat opvalt: opnieuw geen enkele persoonlijke vraag. Niet aan Lex Runderkamp en ook niet aan Rik van de Westelaken.
En ik kan me bijna niet voorstellen dat er geen enkele persoonlijke vraag is gewéést.
Zodat ik me afvraag wat de reden is.
Moet het allemaal zakelijker? Dat zou ik jammer vinden.
Of denken ze dat Rik een “liefs Marco” niet kan héndelen?
Daar zou ik bij deze professional nou helemaal niet bang voor zijn.
Weet je nog die kwis die ik een paar dagen geleden hier neer zette?
De mensen: Jeroen Wielaert, Rachid Finge, Trudy Vendrig, Len Doens en John Sarbach.
De hobby’s: maatschappelijk ondernemen, van het leven genieten, tango dansen, As the World Turns kijken.
De vraag: wie hoort bij wat? En ook: wie heeft zó veel hobby’s dat hij/zij de volgende dag een mailtje nastuurde met die éne hobby die nog vergeten was?
De antwoorden staan nu op het Fanlog voor het Radio 1 Journaal.
Een maand of wat geleden stond in de Vara-gids een interview met Rik van de Westelaken.
Leuk interview. En hij kwam eruit naar voren als een aardige man.
(rare uitdrukking is dat eigenlijk: ‘hij kwam eruit naar voren’ – maar ‘hij bleek te zijn’ is ook gek)
Hoe dan ook.
In het interview werd Rik vd W ermee geconfronteerd dat hij een fanclub had waarop hij met iets als ‘ok’ reageerde. Jamaar, zei de interviewer: “De meeste fans zijn jonge meisjes!”
Terwijl de mooie nieuwslezer een vriend heeft.
En ‘tja’ oid reageerde Rik van de Westelaken wat ik een prima reactie vind.
Maar de interviewer vond het gek.
Maar waarom zouden jonge meisjes niet voor hem mogen zwijmelen (is dat het werkwoord? ‘zwijmelen vóór’?)
Omdat hij sowieso niet seksueel in meisjes geïnteresseerd is?
Mag het dan wel voor Herman van der Zandt en Jeroen Tjepkema (beiden hetero maar in relaties).
Dwepen – dat is toch iets buiten alle (reële) grenzen.
Ik bedoel: hoeveel kans maakt een mooi blond meisje van 21 nou dat Tjep z’n vrouw en twee jonge kinderen voor haar verlaat alleen omdat ze zo’n leuk bloot buikje en vrolijke string heeft?
En waarom is dwepen met een mooie jongen die een vrouw heeft dan wel geaccepteerd terwijl dwepen met een mooie jongen met een vriend ráár is.
De dweperds zullen met geen van beiden ooit in bed belanden.
Maar dwepen staat vrij.