Hongersnood
Vorige week zei ik tegen R.: ik ga niet meer stressen over m’n gewicht.
Eerst maar eens op vakantie en dan dit keer ook niet me bij elke hap afvragen of die wel móet maar normaal eten.
En dan in oktober bedenken hoe nu verder.
Maar ja.
Van de week sla ik een avondmaaltijd over.
Dat ging makkelijk.
De dag erna wéér.
Appeltje eitje.
Ik zie in gedachten de kilo’s er áf vliegen.
Dan hoor ik op de radio een dieetdeskundige die me uitlegt (wat Karin in een commentje ook al eens deed): dit werkt niet.
Mijn lichaam weet nl niet dat ik in twee weken een kilo (liefst twee) wil afvallen, mijn lichaam denkt dat er in Grootschermer hongersnood heerst. Het klemt zich dus fanatiek vast aan mijn vet.
Ok, dan niet. Dacht ik.
En at die avond spaghetti.
En de avond erna – matigen, Jeanne, matigen! – een uitsmijter (1 eitje!) op bruin brood.
En gisteren – vooruit, het mag wel weer eens – een stuk vegetarische pizza waarvan ik het grootste deel snel (zodat ik geen spijt kreeg) buiten zette voor egel.
Vandaag blijk ik bijna een kilo dikker dan een week geleden.
Omdat mijn lichaam waarschijnlijk heeft gedacht dat het beter zoveel mogelijk vet kon oppotten omdat het dadelijk wel weer hongersnood kon zijn.
Dit is om gek van te worden.
Want dé oplossing (leefstijl veranderen) – dat kán ik niet.
Nacht en ochtend
Gisteren vroeg naar bed gegaan omdat vandaag een vermoeiende dag wordt.
Elk half uur wakker, onrustig gedroomd, warmteaanvallen.
(zouden de opvliegers terug zijn? Kan dat dan – weg zijn en weer terug?)
Ergens tijdens wakker hoor ik behalve alle muggen ook Guus met ‘grote prooi’.
Morgen voorzichtig naar beneden neem ik me voor.
Opdat ik niet wegglibber over bloederige ingewanden.
Om kwart voor zes sta ik op.
Dit tref ik aan op het kleedje in de badkamer (dat ging dus maar nét goed toen ik vannacht in het donker mijn glas water ging bijvullen).
Naar beneden dan maar. Waar op exact dezelfde plek waar donderdag de giga rat lag nu een kleiner exemplaar is gedeponeerd. Een jonkie.
Mok ernaast om het formaat te tonen.
Plus erg origineel meetlint.
Vraag: wat zou er de lol van zijn om ze in dezelfde houding (op hun rug) neer te leggen.
Andere vraag: is hij nou bezig een hele familie uit te moorden.
Hoeveel borsthaar is teveel?
Grappig hoe je SATC opeens héél anders kijkt wanneer je je eigen kansen op sex-in-stad-of-dorp-of-waar-dan-ook geheel hebt afgeschreven.
Het wordt een film over ánderen met een vage link terug naar het verleden.
Maar veel minder ‘herkenning’.
Wat ik nog steeds wel heel ‘herkenbaar’ vind is hoe Carrie dolend door haar eigen leven opeens denkt “mm – is dat een onderwerp” waarop ze haar laptopje pakt en iets intikt als “how many lovers are too many”.
Zo vroeg ik me vandaag af: hoeveel borstharen zijn too many.
Want eerst verraste Jeroen Tjepkema me met een pluk borsthaar waar Bokito jaloers op zou zijn. Die hij het uur erna wegduwde, toen weer liet zien en sindsdien consequent onder een t-shirtje verstopt.
Dit itt tot Herman van der Zandt en Rik van de Westelaken die als ze de ochtend-Journaals presenteren wél een klein plukje tonen.
Wat voor mij niet hóeft maar wat me ook niet stoort.
Maar wat ik wél raar vind.
Vanaf 12 uur horen de heren-presentatoren gestropdast te zijn (vraag me niet waaróm – das een oekaze).
Zodat Rik van de Westelaken vanmiddag weer in een prachtpak met sjieke das zéér presentabel zit te zijn om in de chat geconfronteerd te worden met Lex Runderkamp in polo-shirtje mét borsthaar.
Ging dat te ver – Lex Runderkamp. Ach.
Maar het contrast met onze prachtig in het pak zittende presentator was te groot.
Vind ik.
En over de inhoud van het gesprek kan ik nog niets zeggen want die staat nu nog niet op de NOS-site – de foto’s kiekte ik terwijl ik luisterde naar de radio.
Freddy van Thijn
Waarom klinkt die in toenemende mate alsof ze ietsje dronken of anders een beetje ‘simpel’ is?
Zelluf doen
Je kunt kippen voeren wat je wilt – het állerleukste is zelluf iets ‘vinden’ en ervan snoepen terwijl je dénkt dat dat verboden is.
Zonder je af te vragen waarom de plastic rand zo laag is afgeknipt.
Logaanbieding
Dit is een zacht rubberen magneet met een plaatje van een trotse cyperse kat.
Afm. 8,2 x 4,5 cm. Nog in de verpakking.
In de Winkel kost-ie € 4,25 en de verzendkosten zijn € 1,10.
Logaanbieding *incl. verzendkosten* € 4,25. ‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Aanbod vervalt 25/8 om tien voor zeven (=kwartier voor Marcel Oosten).
Goed nieuws
Hyves bericht me dat ‘we’ nu met vier miljoen zijn en om dat te vieren mag ik nu 700 vrienden hebben! (Het maximum was gisteren nog 500.)
Wat handig zou zijn omdat ik ze dan allemaal kan gaan zitten spammen om lid te worden van de Radio 1 Journaal-fanclub (7 leden) en natuurlijk de Jeroen Tjepkema-fanclub (14 leden).
Alleen ken ik niet 700 (mogelijke) vrienden. Er 36 bij elkaar schrapen was al een hele klus 🙁
Nieuw logo
Ik vind dit zelf wel een mooi artistiek plaatje.
Geheel per ongeluk tot stand gekomen omdat mijn camera altijd wat vertraagd reageert.
Niet Tjep maar…. Rik!
Straks dus – om mee te chatten.
Hij praat om 17.00 uur met Lex Runderkamp over veiligheid.
Had leuker gekund. De gesprekspartner bedoel ik.
Nieuw woord
Ik hád natuurlijk wel een foto van Jeroen Tjepkema gemaakt vanochtend.
Van een slaperige Jeroen, net na zeven uur.
(om de zinnen te verzetten terwijl aan mijn voeten een morsdode giga rat lag)
Ik dacht eerst: die zet ik in Tjep z’n hyve en da’s mooi zat.
Maar net las ik bij Anchorman een erg leuk stukje over de populaire nieuwslezer waarin hij een nieuw woord introduceert dat ‘we’ (in elk geval: ik) “erin houden”.
Jeroenlijk is het woord.
Véél mooier dan ‘beetje schutterig’ – wat het bovendien ook weer niet helemaal dekt wat de ooit radio- en steeds meer tv-man zo specifiek maakt.
‘Jeroenlijk’. Dat is het helemaal.
En zo ziet dat er uit
So far so good
Het pakket naar Yuma is verzonden.
Altijd een moment waarop ik er niet meer omheen kan dat ik écht weg ga en hoeveel ik nog moet en zal het daar wel leuk zijn en wat zal ik gaan missen.
Daarna de definitieve versie geschreven van het artikel Hobby’s van Radio 1 Journaal-mensen deel 2.
Nee – weer geen bijdrage van Rob Trip. En ook niet van Jeroen Tjepkema (en ja – ik heb het hem gevraagd). En zeg nou niet: maar dat is een nieuwslezer, want wij zien dat ruim en anderen deden wel mee.
De ankeiler bedacht en op Fanlog gezet. Als kwisje.
De mensen: Jeroen Wielaert, Rachid Finge, Trudy Vendrig, Len Doens en John Sarbach.
De hobby’s: maatschappelijk ondernemen, van het leven genieten, tango dansen, As the World Turns kijken.
De vraag: wie hoort bij wat? En ook: wie heeft zó veel hobby’s dat hij/zij de volgende dag een mailtje nastuurde met die éne hobby die nog vergeten was?
Voor de oplossing moet je tot zondag wachten.
Te doen: hier een compact pakket van maken en opsturen naar Yuma
Dank je, Guus – erg lief van je
Vanochtend op de keukenvloer
even kopje ernaast gezet om te laten zien dat het hier geen mini-muisje betreft
Met excuses aan wie in de hoop op een leuke foto van Jeroen Tjepkema deze site bezoekt.
Droom
De makelaar belt aan.
Het komt ongelegen zeg ik – het Radio 1 Journaal begint net.
Dit zal ik willen horen, zegt hij. We hebben het huis.
Goh, dat is vlug gegaan, denk ik. Want ik heb het nog niet eens bekeken.
Maar ze zijn akkoord gegaan met mijn eerste bod en dat is een laag bod (in de droom € 378) dus: leuk.
Laten we erheen gaan, doet de makelaar opgewekt. En we wandelen naar het mooie huis op de heuvel dat groot (erg groot) lijkt. Overal is licht aan. Het ziet er gezellig uit.
“Het is wel eens gekraakt” vertelt de makelaar. O.
We lopen naar binnen. Trapje op, soort veranda, mooie ruime kamers, overal mensen.
Morrende mensen. Die zich er zomaar niet uit laten zetten, zeggen ze tegen elkaar. Het is hún huis. Zij moeten wónen.
Makelaar en ik lopen weer naar buiten. Oei, zegt hij.
En: Het wordt lastig dit huis weer kwijt te raken.
En: wat nú.
Bijspijkeren
“Hoe heet dat ook weer, die schuine dingen tussen haken?”
Een pabo-studente doet een bijspijkercursus rekenen.
“Een staartdeling” zegt de verslaggever behulpzaam.
“O ja.”
Het gaat dus over wat ze moeilijk vindt.
(item in HagensOpDeMiddag)
“Ik wil niet dat hij mijn tuin vernielt.”
Met D of T?
“Is dat niet het voltooid deelwoord dat we nog niet besproken hebben?”
D gokt het meisje.
“Want er staat ‘ver’ voor.”
Verslaggever: “Maar dat hoort toch bij het werkwoord.”
“O ja.”
Als ik kinderen had zou ik nu toch ernstig gaan overwegen ze te hoom-skoelen 
Hij staat er nog: de stoel van Guus
Te doen
* pakket inpakken om morgen naar Amerika te sturen
* stickers ordenen (geschrapt van ’te doen’)
* administratie doen van alles wat gisteren is verkocht (wat véél was)
* in de Winkel vermelden welke boeken van de voorpagina al verkocht zijn
* om 4 uur Fanloggen (Menno – bijtertje – Reemeijer)
* bedenken of ik een bestelling ga plaatsen bij de groothandel
Elders gevonden
>>> Vanmorgen onder het scheren op Radio 1 -journaal een Wageningse
>>> deskundige over een situatie in China waar hij was voor advies:
>>> “het water staat ze nader dan de lipen”.
>>> prachtig toch…
>> En jou stond waarschijnlijk het schuim op de lippen.
> Tijd om ze eens hard onder de riem te steken.
Niet onder de gordel natuurlijk, want dat zou niet sportief zijn.
Ik zou dus maar eerst eens goed aan de tante voelen.
(Bron)
Ze hebben zelfs iemand als achtergrond voor ‘m geregeld
