Jeanne's Weblog

“Het wordt een onstuimige dag.
Ja, persoonlijk hou ik er wel van.

Het wordt een Mooie Dag.”

Lijkt me een mooi onderwerp voor het NOS-forum.
Of de presentator wel mag vaststellen dat een onstuimige dag ook een Mooie Dag is alleen omdat hij dat zélf vindt.
En of dat typisch ‘links’ is om van dit soort weer te houden.

Vandaag zou de dag zijn.
Ik ga naar het gemeentehuisje en vraag een nieuw paspoort aan.
Heb ik een foto? Nee – maar er staat hier toch een automaat?
Die voor 5 Euro 5 foto’s maakt. Daar moet toch een aanvaardbare bij zitten.
Alleen maakt hij geen 5 verschillende. Hij maakt er 1 – en dan moet ik op basis van een vage weergave in de verte ‘ja’ of ‘nee’ kiezen. Bij ‘nee’ krijg ik nog twee kansen.
Ik druk ‘doe maar’.
En houd in mijn handen 5 identieke foto’s van een verschrikt konijn.

Nog 5 Euro dan maar. Deze zijn een fractie beter.
Alleen zijn mijn oren niet goed te zien zegt de dame aan de balie streng (die toen ik vantevoren instructies vroeg zei dat het zich vanzelf wel zou wijzen).

Terug naar het hokje. Haar achter de oren.
Vooruit maar. Niet eens kijken naar het resultaat en alleen maar hopen dat het goed wordt bevonden. Dat gebeurt.
Thuis de harde waarheid van een angstige, vermoeide oude vrouw met veel rimpels en een ongelukkige blik onder ogen gezien.

Over een week mag ik het paspoort afhalen en dat dan vijf jaar aan iedereen die erom vraagt laten zien.

EenVandaag wil weten hoe ik tegenover potenrammen sta.
Vraag 1: ben ik hetero, lesbisch of bi.
Jezus, wat een confronterende vraag.
Er was een tijd in mijn leven dat ik ‘bi’ zou hebben gezegd (de vrouwenbeweging deed wonderen voor mijn seksuele oriëntatie) en daarna misschien ook nog als principe maar nu, zo op de vrouw af als multiple choice: toch maar gewoon hetero.

Kén ik homo’s is de volgende vraag. Als familielid, als buur, als kennis, als vriend en ‘all of the above’ is geen optie dus, ja: als vriend.
Mogen ze wat mij betreft trouwen en kinderen opvoeden (tuurlijk). Heb ik ze wel eens uitgescholden (nee, joh).
Moet potenrammen streng bestraft: nou en óf.

Dan: wat zou ik vandaag stemmen.
En dat blijkt de enige écht moeilijke vraag.
Want eerst vink ik PvdA aan. Maar dan toch GL.
En dat zou ik dus werkelijk niet weten.

Ik kijk Judging Amy maar ja, dat is op een commerciële zender dus af en toe is er een reclameblok.

Waarin ik zap naar Nederland 3 waar kjoete Isolde babbelt over van alles en nog wat en als-je-blieft niet zo lang dat het de diepte in kan gaan!
Ander onderwerp! roept de schat dus elke x minuten.

Een van die ‘andere onderwerpen’ is hoe snel of langzaam caravans rijden.
En een blonde botox-dame met opgeblazen silicone borsten roept uit dat wie een caravan sleept natuurlijk boven de zestig is! en na wat gemor “in elk geval vijftig plus!”
Waarop iemand uit het publiek roept hoe oud *zij* dan wel is en bingo denk ik, kijkend naar het getrek aan de huid, de implantaten in haar borsten en de rimpels in haar hals.
Achttien! roept ze terug. Wat nog wel geestig is.

Even gegoogled op deze Judith Osborn. Volgens de Telegraaf is ze 40 (haha! dan ben ik 37!) en hé – dan is haar man, die 63 was (hoezo afgeven op 60-plussers) een week (!) geleden overleden.

In tranen én omringd door goede vrienden (én Wilma Nanninga van de Telegraaf) zat ze een dag later op het terras van het Amstel hotel “snoepend van de bitterballen” die de chef-kok van La Rive altijd voor haar en man Robert maakte.

Maar voor ik me nou helemaal uitleef op deze Judith er was ook nog een stupide jeugdig CDA-kamerlid dat van Hamas alleen had onthouden dat ze “kinderen dwongen zich op te blazen”.
Als het leven zo simpel zwart-wit en goed-slecht was waren er dus geen problemen en oorlogen.

“Waar u ook woont, in het zuiden, in het midden, in het noorden – wordt het een Mooie Dag.
Moet ik u dat nou nog vertellen?
Een Heerlijke Dag, een Prachtige Dag.
Tot Morgen.”

Hij is dus terug: Rob Trip.
En helemáál dit keer.
Niks ziel die nog te paard halverwege Frankrijk galoppeert.

Ik heb een nieuwe poll toegevoegd aan de Tjep-hyve.
Je kunt daar stemmen wat je het leukst vindt aan Jeroen Tjepkema.
En dan niet alleen z’n mooie ogen of z’n (borst)haar maar opties zijn bv ook:

dat-ie een trouwring draagt
dat-ie wat schutterig doet
z’n zeer zeldzame grapjes
hij kan zo olijk kijken
dat-ie nog steeds niet echt lekker relaxt zit te presenteren
het ‘perfecte schoonzoon’ dat-ie uitstraalt

‘Niks’ vergat ik als keuze op te nemen zie ik nu.
Maar tis gevarieerder dan de gebruikelijke ogen-mond-haar etc.-polls.

“Heb je gehoord dat op radio 1 vanmiddag een vrolijk plaatje voor je is gedraaid?” mailt een log-lezeres. “Een vrolijk plaatje voor ‘vaste luisteraar sjaan’, die – zo veronderstelde de presentator van dat moment – waarschijnlijk wel met de kippen bezig zou zijn.”

Ik hoorde het. En de presentator was Jurgen van den Berg die wel vaker een plaatje voor me draait waar ik dan altijd érg vrolijk van word.

Jurgen is ook de enige die me ‘Sjaan’ mag noemen.
En verder verbaasde het me eigenlijk dat het iemand opviel.
De eerste keer dat Jurgen een plaatje voor me draaide deed hij dat door ‘Jenny don’t be hasty’ af te kondigen als ‘Sjaantje, don’t be hasty’.
Ik luisterde op dat moment samen met een andere Fanlogger en zij hóórde het niet eens.

Lief dus. Van Jurgen.
En nee – het kleurt niet mijn oordeel.
Als ik het niks vind, de uitzending, schrijf ik dat ook.
Maar ik ben nu moe en heb geen zin te gaan terugzoeken in de annalen van Fanlog om te bewijzen dat het waar is wat ik zeg.