Ik heb toch een poll aangemaakt in de Jeroen Tjepkema-Hyve.
Hier zou je die moeten kunnen vinden.
Je kunt er ook stemmen dat je ‘m helemaal niks vindt.
Over mezelf en andere dieren
Ik heb toch een poll aangemaakt in de Jeroen Tjepkema-Hyve.
Hier zou je die moeten kunnen vinden.
Je kunt er ook stemmen dat je ‘m helemaal niks vindt.
Hyves lag eruit vandaag.
Net als Mijn Postbank.
En dat laatste was knap vervelend voor m’n bedrijf en het eerste was minder erg maar toch best enerverend.
Eenmaal Hyves-verslaafd etc.
Eind middag zijn we weer op stoom.
En zie ik dat Rik van de Westelaken een nieuw stukje heeft toegevoegd aan z’n weblog (lief!).
En dat Jeroen Tjepkema in een dag van 12 naar 17 Hyves-vrienden is gegroeid.
Waartoe ik niet behoor want – hij mailde me kort – hij accepteert als Hyves-vrienden alleen mensen die hij ként en had dús mijn ‘zullen we Hyves-vriendjes-worden’-mail meteen gedelete.
Okeeee.
Ik wil niet flauw zijn en denk: als ik z’n Fanclub nou opleuk met een leuke poll wie weet komen we dan in elk geval boven de tien leden.
(Herman van der Zandt zit op dit eigenste moment op 35 leden terwijl hij al zeker een maand niet op radio én tv is geweest)
Maar de ongelooflijk leuke poll die ik bedenk beklijft niet.
En nou ja, oh well. Dan maar niet.
Een poll had de trick waarschijnlijk ook niet gedaan.
HagensOpDeMiddag: het woord korenbloem valt en dat in het kader van velden vol graan met daarin korenbloemen en klaprozen.
Ik denk: wat is het lang geleden dat ik die gezien heb. En dan: héb ik ze eigenlijk ooit gezien. Of was het een plaatje uit een kinderboek dat me helder voor de geest staat.
Oudjes onder de lezers: help.
[Inger zag ze wel in Frankrijk bij Verneville. Van haar is deze foto]
Vanochtend, Fanloggen, ik blijk iets verkeerd te hebben gehoord.
Degene die óók luistert verbetert me in de commentjes.
Op een geestige manier (als je de schrijver bent, minder leuk wanneer het over je gáát).
Als ik zelf iemand op een fout betrap mail ik even.
“Volgens mij was het ietsje anders, weet je het zeker, anders moet je het misschien even terugluisteren.”
Foute namen, tikfouten in de stukjes van de anderen: ik corrigeer ze even. Waarom een collega op haar/zijn bek laten gaan tenslotte. En bovendien: blunders van anderen slaan ook terug op het héle log.
Wat mijn collega-logger vanochtend deed vond ik niet aardig.
Maar was het fóut?
Een verschil in stijl noemde ik het in een mail aan hem.
Maar het vóelt anders.
Het is half zes.
Ik sta op en kijk uit het slaapkamerraam naar beneden.
Egel. En twee meter verderop nog een.
Moeder en kind, denk ik .
Naar beneden, katten gevoerd, Femke en Agnes naar buiten gelaten.
‘Dag egels’ gezegd.
Voorzichtig langs ze gelopen om Ginny en Bugs te voeren en dan naar de achtertuin.
Wanneer ik terug kom hoor ik heftig gehijg. Het onmiskenbare geluid van egels-in-lust.
Mm.
Zouden ze net een dinertje hebben gehad om daarna over te gaan tot de daad?
Maar ze komen weer eten en ik geef ze een eitje en nu eten ze sámen.
Tot 1 aan het kontje van de ander gaat ruiken. En zich daarna naast haar neervlijt.
Om tien minuten later maar op te stappen.
Richting achtertuin.
Kennelijk was het een soupeetje achteráf.
Zij eet verder. Logisch. Aanstaande moeders moeten op krachten zijn.
Totdat vier kippen zich op het bakje met restant-ei storten en Egel op een afstandje wat bedremmeld staat te kijken.
Inderdaad: bedremmeld.
Sommige lichaamstaal van egels beheers ik. En de blik in de oogjes ook.
Ik weet het niet maar ik aarzel.
Ik dácht dus echt dat Jeroen Tjepkema een leuke jongen was.
En ik denk nog steeds dat het heel goed mogelijk is dat-ie dat is.
Maar het helpt niet – zwak uitgedrukt – dat hij niet alleen me niet accepteert als Hyves-vriend (en lieve mensen – wat stelt dat nou helemaal voor: tis een gebaar, een ‘jij bent best ok’, meer niet). Maar hij neemt ook niet eens de moeite om me te vertellen waaróm niet.
Dat valt wat tegen.
Intussen, ik schreef het al, zoemde ik in op Rik van de Westelaken. Die ik na het optreden op de boot érg leuk vond en eigenlijk daarna ook wel in de journaals mn het 10 uur Journaal waarin hij wat losser afscheid neemt.
Een paar dagen geleden stuurde ik hem de ‘let’s be friends’-mail. En niks moeilijk doen maar gewoon ‘ja’ én een aardig mailtje.
En wanneer ik dan op z’n pagina in een Krabbel zet dat ik z’n log leuk vind zet hij vandaag weer in een Krabbel op *mijn* pagina dat-ie een nieuw stukje heeft geschreven.
Intussen zie ik de Herman van der Zandt-fanclub nu al uitlopen naar 32 leden.
En valt me op dat de NOS-er die ik voor de Tjep-club heb uitgenodigd die wél bij Herman zit niet op mijn uitnodiging ingaat (en ik heb het angstige gevoel dat dit de 2e keer is dat ik haar uitnodig en dus weer zonder succes).
Angstige vraag. Het zal toch niet dat Jeroen Tjepkema eigenlijk helemaal niet zo aardig is.
Ik haat het om weer een illusie armer te zijn.
Wat vind jij van Wat nu? mailt iemand me.
Hij doelt op het VARA-programma dat Wat heet! is opgevolgd.
Niks, antwoord ik. Want: niet gekeken. Aangezien: pesthekel aan Leon Verdonschot.
Vandaag zap ik tijdens de commercial break in Judging Amy naar de VARA. En na afloop van Judging Amy schakel ik over.
Ik zie blèh Leon met vijf mensen aan een tafel.
Een oudere jongere met blonde krullen wordt alsmaar niet ondertiteld dus geen idee wie dat is.
Verder Arnold Karskens (fotograaf) en Annemarie van Gaal (ondernemer – ik herken ‘r wel maar kan haar niet plaatsen), Inez de gothisch geschminkte advocate en Mei Li Vos de PvdA-dwerg die geen staartjes meer heeft (dat is het goede nieuws).
Ik zie stukjes gesprek die abrupt worden afgekapt (“en nu een ander onderwerp”). Ik hoor niet erg interessante argumenten.
Ik zie vooral érg lelijke mensen. En dat ze lelijk zijn kun je niemand verwijten maar hé, dit is televisie en als je een gezelschap bijeen raapt dat collectief (op Annemarie na) oogt als een verzameling freaks, dan leidt dat toch af.
Ok – schiet maar.
AMSTERDAM – Peter van der Vorst is volgens Nederlandse homo’s de ideale man om mee thuis te komen. Uit onderzoek onder ruim tweeduizend mannen bleek dat 58 procent van de respondenten de royaltywatcher en presentator graag aan zijn moeder voorstelt.
Gerard Joling en Gordon zijn allesbehalve populair. Slechts 7 procent denkt dat mams het leuk zou vinden als hij met Geer of Goor thuis zou komen. Het onderzoek is uitgevoerd door relatiebemiddelingsite gay-PARSHIP, gay magazine Winq en webbureau CyberFruitz.
Op de vraag wie stiekem een beest in bed zou zijn, kiest een derde van de respondenten voor nieuwslezer Rik van de Westelaken. D66-lid Boris van der Ham eindigt op de tweede plaats, gevolgd door acteur Roeland Fernhout.
(bron)
In de open kast op mijn kamer staat een doos met beertjes. De deksel is zoek maar so what – hoogstens worden ze wat stoffig maar mocht iemand er 1 kopen dan klop ik dat er wel uit.
Alleen heeft Sammie de laatste weken ontdekt dat je érg leuke dingen met de beertjes kunt doen.
Je kunt je er al rampetampend heerlijk op opgeilen.
De kleine man krijgt dan een erg geconcentreerde blik in de oogjes, is wég van de wereld en geraakt helemaal in de ‘zone’.
En als hij dan eindelijk ‘zover’ is springt hij eruit en maakt het ergens op de vloer nog even af.
Mm – héérlijk….
Eerst was er de Hyve (fanclub) voor Jeroen Tjepkema en toen ook die voor Herman van der Zandt.
De eerste bleef lang hangen op 8-9 leden, kreeg er tien waarna iemand wegliep, had er gisteren wéér tien maar het nieuwe lid vond bij nader inzien Hyves niet leuk.
En heeft er op dit eigenste moment opnieuw tien.
Het kon slechter.
Het kon ook beter want wat zie ik nu: Herman van der Zandt z’n fanclub heeft maar liefst 29 leden.
Hoe kán dat nou.
Omdat-ie lauwer is?
Omdat-ie objectief béter is?
Omdat er beter voor hem wordt geworven?
Zelf ben ik toe aan het me aansluiten bij een Rik van de Westelaken-Hyve.
Maar wélke? Die met de meeste (27) leden? Die met de meeste van het scherm genomen foto’s (20)? Of die geleid door een érg enthousiaste Linda (5) waar Kariene schrijft “Wow….hij is idd héééél lekker!
Echt vet kaal.”
Vet kaal. Die kende ik nog niet.
Het wordt die met de 20 leden.
En even as we speak is bij de Tjep-club alwéér een lid afgehaakt.
Zitten we wéér op negen 🙁
Jonge en bevlogen radiomakers als Tailor zijn er steeds minder, signaleert Bart Alberink. Hij is docent radio aan de School voor Journalistiek in Utrecht. „Omroepen vragen tegenwoordig geen radiomakers meer, ze vragen multifunctionele RTV-verslaggevers die zowel op het gebied van radio als televisie uit de voeten kunnen. Daarom hebben wij ook geen aparte afstudeerrichting radio meer. Dat is een droevige ontwikkeling, want zo verdwijnt het echte specialisme. Maar studenten vinden het prima. Ze willen er graag op uit gestuurd worden voor een reportage van 3, 4 minuten. Opnamesetje mee, monteren en de volgende dag weer iets anders doen. Vroeger studeerde je af met een radioprogramma van 40 minuten, tegenwoordig is dat gereduceerd tot 10 minuten.”
(Bron)
Mogelijk is ze best een lieve meid, Simone Weimans, die Radio Kassa! presenteert.
Maar ik kan er niet tegen, de manier waarop ze praat.
Overal al die klemtonen. Dus niet ‘klem-to-nen’ zeggen maar klémtonen. En dat dan om het woord.
Niet dat ze ze fout legt. Maar ze doet het te nadrukkelijk.
Alsof ze extra levendig wil klinken.
Meestal luister ik dan toch.
Omdat de onderwerpen me interesseren.
Maar wanneer ze nu aankondigt dat we dadelijk van alles gaan horen over mósterdboeren in India gaat ook hier de knop om.
Want daarover hoorde ik vanochtend in het Radio 1 Journaal ook al.
Zelfde onderwerp, zelfde correspondent.
(komkommerdekommer)
O was de Tour maar weer terug met Bert van Slooten in De Proloog.
Ik ben toe aan een nieuwe leesbril. Al zeker een jaar.
Maar ik stel het uit omdat mijn vorige twee ervaringen bij Pearle in Amsterdam zo slecht waren. Ze hadden geen tijd voor me en deden het opmeten slordig en toen was de bril ook niet klaar toen het beloofd was (en eerst zoek). Terwijl ik een paar dagen later naar Amerika ging.
Vorige week kreeg ik een brief van SpecSavers. Ze zijn bezorgd over mijn ogen. Omdat ik er vier jaar geleden voor het laatst was.
Klopt (dat ik er vier jaar geleden voor het laatst was – dat ‘bezorgd zijn’ weet ik niet zo zeker).
Ze vragen of ik zin heb in een “uitgebreid oogonderzoek” door 1 van hun “gediplomeerde opticiëns” en zo ja: dan kan ik een afspraak maken.
Zin heb ik niet maar die afspraak, dat staat me wel aan. Bij Pearle kan dat nl niet en dan komt het nogal eens voor dat je ongelegen komt en dus onvoldoende aandacht krijgt.
Ik bel ze op (na een week uitstel wegens telefoonangst). Ik wil vragen: hoe lang duurt het voor een bril klaar is, hoe lang vantevoren moet je een afspraak maken, wat zijn jullie openingstijden.
De telefoon gaat 5x over. Dat valt mee.
“Met SpecSavers Buikslotermeerplein met Moniek”.
“Met Zjanne Doomen, ik wou een paar dingen vragen.”
“Hebt u een ogenblikje alstublieft?”
“Eh.. Ja.”
Ik wacht. En ik wacht. Want ik weet dat als ik neerleg ik nooit meer zal bellen, en nu had ik mezelf éindelijk zover.
Drie minuten later hang ik op.
Want als ze iemand zo lang zomaar laten wachten, kan de rest van de service ook nooit goed zijn.
Ik heb een erg oud mobieltje dat niks kan behalve bellen wat ok is want meer hóef ik ook niet. Ik gebruik ‘m ook niet veel. Maar áls ik ‘m gebruik denk ik steeds: wat is-ie toch groot en zwaar. Dus heel af en toe denk ik: zal ik een nieuwe kopen.
In mijn in-box glijdt een reclame-mail van VikingDirect.
De gloednieuwe Nokia 1600 telefoon maakt het leven zoveel gemakkelijker! Trek de aandacht met het 65.536-kleurenscherm en de polyfone beltonen met 20 akkoorden van MP3-kwaliteit. Dankzij het sprekend alarm en de sprekende klok mis je geen enkele party meer. Doorbreek de dagelijkse sleur en geniet meer van het leven met de Nokia 1600 telefoon.
Dit feestbeest kan voorlopig zonder.
Gisteren gedaan wat ik me had voorgenomen *niet* te doen uit een soort van rare solidariteit met die nieuwslezer die géén Hyves-vriendje met me wil worden 🙁 nl die ándere nieuwslezer die ik sinds die act op die boot ook erg leuk vind vragen of hij dan vriendje met me wil zijn. En niks moeilijk doen: ja.
Net ook zijn log zitten lezen (ietsje uitgetjoend bij het Radio 1 Journaal wat geloof ik niet aan het programma lag dit keer maar aan mezelf).
Goh, wat is dát leuk. Zeker als je veel hebt met dieren.
Hier.
Ik chat niet.
Omdat die paar keren toen ik het probeerde ik stapelgek werd van het tempo.
Ik voelde me een hulpeloos oud besje dat de jonkies niet kon bijbenen.
En dacht: email, dat beheers ik.
Dus wie met mij wil communiceren, die mailt me maar.
Zo mailde ik bv aan Jeroen Tjepkema toen ik hem aarzelend vroeg of-ie m’n Hyves-vriendje wou worden dat ik
– hem niet méér ging mailen dan ik nu al deed (en echt: dat valt reuze mee) en
– dat ik *niet* zou proberen met hem te gaan chatten aangezien ik sowieso niet chat
Helaas heeft het deze populaire nieuwslezer niet overtuigd: hij wil *niet* mijn Hyves-vriendje zijn… Punt punt punt. Etc. Enzo.
Maar nu licht er in die balk onderop mijn scherm opeens iets op.
Iemand wil met me chatten!!!
Ik zoek me gek waar ik nu een tekst moet zetten maar vind dat toch en druk op Verzend.
En tik dan nog een regel.
En zie terug mijn eigen tekst en
“Het volgende bericht kan niet worden bezorgd aan alle geadresseerden:”
Ik weet het nu ook niet meer.
Vanmiddag, 1 uur.
Ik haal Nero 5 van mijn PC en zet ‘m er opnieuw van z’n originele cd-rom weer óp.
Hij weigert te branden.
Achter de rug heb ik dan al: proberen te branden via Mediaplayer (mislukt) en Windows XP (mislukt).
Ik zoek op ut net en zoem in op InfraRecorder.
Downloaden en installeren. Vergeten de plug-in te installeren.
(ontdekt na mislukking)
Ok. Nog een keer.
Weer mislukt.
Nieuwe prog.
Halverwege de installatie blijkt die te groot.
Gotverdómme!!
Nog 1 poging. Het is nu kwart over vier. Het Radio 1 Journaal is al begonnen.
En aangezien ik de helpfunctie van InfraRecorder niet snap nu maar eens ‘intuïtief’.
Gwen Stefani met The sweet escape.
Gelukt.
Vraag me niet hóe. Maar: gelukt.
Wat niet garandeert dat het nu appeltje-eitje wordt, maar het kán dus wel.
Terwijl ik dus ook al op marktplaats aanbiedingen van Nero 5 had zitten bekijken.