Opeens is-ie er.
Mogelijk was-ie er vroeger ook al, maar dan heel klein.
In elk geval zijn hommels enzo er dol op.
Over mezelf en andere dieren
Opeens is-ie er.
Mogelijk was-ie er vroeger ook al, maar dan heel klein.
In elk geval zijn hommels enzo er dol op.
In Cappuccino een hoogleraar die vertelt over dat je eerst verliefd wordt en dan gaat houden-van en als dat over is, is er weer ruimte voor verliefdheid – op een ánder.
“Kan dat ook nog als je 50 of 60 bent?” vraagt Sjors Fröhlich en ik spits de oren.
Het kan.
Heel fijn. Nu nog iemand vinden die op z’n vorige ander is uitgekeken.
Slim.
Sjors Fröhlich laat direct bij het begin twee bellers hem vragen hoe het met z’n stem is en geeft ook antwoord.
Is dat ook weer achter de rug (aangenomen dat alle luisteraars om negen uur hebben ingeschakeld en iedereen nu op de hoogte is).
Van “dat het wel meevalt” dus.
NCRV-presentator Sjors Fröhlich doet het tijdelijk rustiger aan, zo maakte de NCRV vrijdag bekend. Fröhlich heeft dit besloten naar aanleiding van problemen met zijn stem. De programma’s Stand.nl en MM-Magazine zullen tijdelijk door Ghislaine Plag worden gepresenteerd.
Volgens Fröhlich zijn zijn stemproblemen niet ernstig nu het oorspronkelijke probleem, een uitgerekte stemband, is verholpen.‘Nu moet de aansturing nog gefinetuned worden en het is beter om dan mijn stem wat minder te belasten’, aldus de radioman die wel zijn programma Capuccino op Radio 2 blijft presenteren.
Geachte mevrouw Doomen,
Dank voor uw mailbericht betreffende het onverdoofd castreren van biggen. We begrijpen uw verontrusting, en zijn ons al geruime tijd bewust van de problematiek. Ook wij zijn tegenstander van onnodig dierenleed, en daarom zet Unox zich in voor het vinden van een duurzame oplossing voor dit probleem. Samen met bedrijven uit de vleessector is Unox in overleg hierover met het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en met deskundigen van de Landbouwuniversiteit Wageningen.
Kortom, het zoeken naar alternatieven voor onverdoofd castreren van biggen heeft onze volle aandacht. Wij hopen dat de gezamenlijke inspanningen met alle eerdergenoemde partijen binnenkort zullen leiden tot bruikbare oplossingen, zodat er een einde kan komen aan het onnodige leed van biggen.
Met vriendelijke groet,
Paul van Boven
Marketing Director Unox
– “Spreek ik met meneer of mevrouw Doomen?”
Ja. (met ‘meneer’ wil ik toevoegen, want ik heb een niet-zware stem dus de kluns draagt echt een standaardtekstje voor)
– “Met x van de Nederlandse Energie maatschappij.”
O.
– “Ik wil er nl voor zorgen dat u uw energie voortaan tegen de inkoopsprijs kunt krijgen…”
“Wat ontzettend aardig van u maar ik heb geen belangstelling, dag.”
(telefoon neergelegd)
Waarna pas tot me doordringt wat een geestige tekst dat eigenlijk is.
Iemand die me “mijn energie” aanbiedt.
En dat nog wel tegen inkoopsprijs.
Cheryl Braam heeft zich ziek gemeld. Het GroenLinks-Statenlid dat bij de Eerste Kamerverkiezingen ongeldig stemde, zal voorlopig niet verschijnen in de Noord-Hollandse Staten. Of Braam – die in plaats van één hokje zwart te maken op zeven lijsten de eerste vrouw aankruiste – terugkeert, hangt er van af of zij haar privéproblemen overwint, zegt bestuursvoorzitter Luuk Heijlman.
Het bestuur van GroenLinks Noord-Holland stelt de positie van Braam, die geen commentaar wenst te geven, vooralsnog niet ter discussie. ,,Zolang zij officieel ziek is, zien we daar geen aanleiding toe. Het landelijk bestuur van de partij overigens ook niet”, zegt Heijlman.
Vindt u dat niet vreemd?
,,Absoluut niet. Elk mens kan een fout maken. En in de Staten zitten ook gewone mensen. ”
‘Gewone mensen’ vertegenwoordigen alleen geen kiezers en dragen ook géén politieke verantwoordelijkheid?
,,Er is sprake van een bijzondere situatie. Zij heeft door een stresssituatie zó gehandeld. Vanwege privé-problemen.”
Door welke privé-problemen kun je als politicus geen kruisje zetten?
,,Het is aan Cheryl Braam zelf om daarmee wel of niet naar buiten te treden.”
(Bron)
En ik zou dolgraag nu *niet* iets erbij zetten over teiltjes enzo maar ik ben dus echt behoorlijk kotsmisselijk aan het worden over deze Muts.
De allereerste minuten van Tom Egbers miste ik.
Toen ik er wel was vond ik ‘m niet leuk.
Hij deed badinerend tegen Candy Dulfer.
En eerst dacht ik nog even ‘kan ik me voorstellen’ want: weer zo’n mooie blonde nitwit maar toen bleek al gauw dat ze weliswaar mooi en blond is maar helemaal niet stom.
Hierna gaat Tom Egbers katten tegen Guusje ter Horst die helemaal overeind blijft (van een sprankelend ‘gesprek’ is dus geen sprake) en pas pratend met André van Duin wordt de uitzending een beetje leuk waar ik niks aan heb want ik heb niks met André van Duin.
Zodat het me echt heel erg spijt maar ook Tom Egbers was waardeloos als presentator van deze Wat heet!
En dit keer kan het niet eens het programma worden verweten.
“Dat beseft de woordvoerder zich wel…”
– André van Duin komt in het najaar met een nieuwe theaterrevu.
– Candy Dulfer zij speelt weer veelvuldig met Prince samen in Londen en ze heeft een nieuwe cd uit.
– Guusje ter Horst vandaag organiseerden de ministeries van Justitie en van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties een conferentie over de gezamenlijke aanpak van discriminatie door politie, het OM, gemeenten en andere organisaties.
Lelijke foto trouwens (geleverd door de VARA)
Hoe zou het toch zijn met Cheryl Braam vraag ik me elke dag af.
En dan niet zozeer of ze d’r trein dit keer wel gehaald heeft en of er weer een draadje los is in het warhoofd maar of ze al uit de fractie is. Gezet of gestapt.
Zodat ik wel drie, vier keer per dag het weblog van haar fractievoorzitter bekijk.
Pas gisteren komt hij op het debacle-Cheryl terug.
Ik lees: “Gezien het feit dat alles nog vers is, hebben we besloten even een rustpauze in te lassen zodat iedereen kan nadenken over de vraag hoe nu verder. Dus geen overhaaste beslissingen in the heat of the moment.”
En daaronder reacties in de zin van “héél verstandig” en “neem de tijd”.
Alleen ikzelf en heel erg voorzichtig later nog iemand anders waagt op te merken dat enige actie misschien toch wel gewenst zou zijn.
Op de site waarop alle GL-logs voorbijkomen is men al láng overgegaan tot een nieuwe orde van de dag.
Ik snap daar niets van.
En dan, het is bijna half zes, gaat bij mij opeens het licht uit.
Ik zit Radio 1 Journaal te luisteren, ik maak aantekeningen, ik noteer tijden voor Hansje voor onderwerpen die zij misschien kan terugluisteren om iets over te schrijven.
En ik kán niet meer.
Ruim vijf weken trek ik nu aan het Dode Paard dat Fanlog heet.
En eerst was het, fris terug van vakantie, ook léuk.
En schonk het bevrediging dat ik met Hansje een uitgebluste bedoening weer op de rails kreeg.
Toen, de afgelopen twee weken, werd het toch wel zwaar. Drie uitzendingen per dag volgen en becommentariëren plus alles er omheen (H. en ik brainen wat af en allerlei contacten moeten gelegd en onderhouden).
Gelukkig kon ik een nieuwe kracht werven die na een dag vrolijk bekende aartslui te zijn.
Domper.
Maar hij en enkelen mét hem hebben goede voornemens/beloften – voor de toekomst.
Het is niet dat ik niet meer *wil*.
Maar drie voor half zes, ik zit iets te noteren voor Hansje over Plasterk en kunst – ik kán niet meer.
Ik kan geen Govert van Brakel meer horen, ik kan geen stukjes meer schrijven, geen ‘de NOS is links’-commenters meer beleefd van repliek dienen.
Het licht is uit.
En als er iemand denkt: wat jammer nou, Radio 1 Journaal is zo’n leuk programma en Fanlog leest vaak ook wel lekker weg – doe dan verdomme méé.
Geachte mevrouw Doomen,
Ik ben Robbert D(..), student aan de school voor journalistiek. Ik volg op het moment het vak kunst en cultuur waar wij iemand moeten interviewen die met literatuur te maken heeft. Ik las enkele recenties van u en vroeg me af of ik u hier over kon interviewen? Telefonisch of via de mail, maakt niet uit.
Ik hoor graag van u!
Met vriendelijke groet,
Robbert D(..).