De foto laat te wensen over: alleen de voorste Barney is te zien (ze liggen samen te zandbadderen).
Maar ze hebben dus namen gekregen. De voorste (tevens felste) heet Agnes, de achterste (de lichtst gekleurde) Femke.
JPB
Het had zo’n feestelijke bijeenkomst moeten worden. Morgen presenteert het weekblad Vrij Nederland het boek De Geroepene – het wonderlijke premierschap van Jan Peter Balkenende. Een boek over de premier, geschreven door vijf VN-redacteuren en onder redactie van VN’ers Thijs Broer en Max van Weezel. De auteurs, die morgen in Nieuwspoort een debat organiseren over het boek én over de premier, hadden het boek graag uitgereikt aan de hoofdpersoon, premier Balkenende. Maar die weigert te komen.
(..)
Balkenende zou zo’n grote hekel aan Vrij Nederland hebben gekregen dat hij, op staatsbezoek in Australië, zelfs geweigerd heeft om VN-redacteur Max van Weezel de hand te schudden.
(Bron)
En gotogot wat kinderachtig.
Nieuwe huisgenoten
Milieu
Stop de broeikas van Jeroen Trommelen is bij Elsbeth Grüteke te gast.
De VK-journalist dus (met z’n boek).
En ze zeggen ‘u’ tegen elkaar wat ik raar vind maar misschien ben ik te zeer gewend aan het Radio 1 Journaal waar de presentatoren collega’s die ze interviewen plegen te tutoyeren.
Het gesprek gaat over wat we zelf kunnen doen aan ut milieu.
Niet-vliegen en niet-autorijden is het antwoord.
En spaarlampen, ach.
Afval scheiden is sowieso gelul (maar dat wisten we al) maar laten we dat toch maar blijven doen want het scheelt de gemeente kosten en bovendien krijg je niet alles in de grijze bak gepropt.
Dankuwel meneer Trommelen.
Yuma, AZ
Please, please
Ik wil dat de Barneys op stok gaan. Zoals echte kippen.
Hun ouwe konijnenhok is zeker nu het zo nat en koud is niet een verantwoord nachtverblijf.
Dus ben ik nu al dagen bezig om ze tegen duisternis in het nachthok bij Hillary & co te zetten. Waar ze meteen uit lopen.
En ze willen best tot ver na hun bedtijd de tuin verkennen.
Maar het liefst overnachten ze in de schuur.
Eind middag bel ik met R. en maak een Strak Plan.
Laat (=tegen tien uur) zal ik de knagers voeren en dan de Barneys opsluiten in de uitloop van de kippenren zodat ze wel op stok móeten.
Alleen val ik om negen uur om van de slaap, ga om kwart over negen knagers voeren en hoe rap ik ook probeer te zijn: 1 Barney glipt langs me heen de schuur in.
Wanneer ik terug kom en tegenover haar sta smeekt ze me (echt!): please, please – zet me niet buiten. Lieve zachte indringende kreungeluidjes.
En de bedoeling was dus écht: buiten bij de ren zetten.
Ik wacht tien minuten. Dan zit ook de andere Barney binnen in het hoekje in de schuur en de eerste probeert ongeveer onder haar te kruipen.
Please, please, smeek, smeek – zet ons niet naar buiten.
Ik kniel bij ze neer en zeg dat ik hun moeder ben en dat ze niet bang hoeven zijn en dat ik water voor ze zal neerzetten voor het geval ze morgen eerder wakker zijn dan ik en dat doe ik dan ook.
O got.
Anti-mij
Kom, denk ik.
Laat ik mijn kostelijke Betty Boop-artikelen eens wat beter onder de aandacht brengen.
Dus zoek ik een startpagina (en vind die) en schrijf een tekstje met ‘voeg mij please, please toe’.
Waarna ik een tekstje moet overschrijven dat anti-spam is.
Dit tekstje.
En wat ik ook probeer – het lukt me niet.
Wat me wel vaker overkomt zeker als het ook nog schuin gekantelde lettertjes zijn met fraaie krullen.
Shitderdeshit.
Helaas staat de tuin ook hier mee vol
Plantje dat opeens overal in de tuin staat
Buien-tip
Op veel sites heb ik de naderende (en hopelijk weer snel verdwijnende) buien zitten beloeren maar de beste is echt Buienradar.
Met dank aan Rob Trip voor de tip.
De zondag
Toen VK Magazine er niet was heb ik eerst de tuin verkend. Toen de camera erbij gehaald.
Maar weinig met de foto’s gedaan.
Daarna Buitenhof aan.
Knap hoor, dat Rob Trip zoveel van economie weet. Maar het is 1 van die onderwerpen waarvan ik weet dat ik er belangstelling voor moet hebben maar ik heb het niet.
En allemachtig wat duurde dat eerste gesprek lang.
Toch gewacht op de column van Désanne van Brederode. Waar ik niks aan vond of ik snapte ‘m niet.
Waarna ik nog een half uur over euthanasie heb uitgezet.
Waarna ik niet kon bedenken wat tóen te doen.
En een stel boeken over katten in de Winkel heb gezet.
Om pas om vijf uur te bedenken dat ik ook VN had kunnen lezen.
“Lief klein bruin konijntje”
Gekiekt een dag nadat de knuffel zich ontpopte als potentieel moordwapen.
Bijlage
Gisteren geen minuut tijd gehad om VK te lezen.
Vandaag geen zin in die hele dikke krant maar wél in VK Magazine.
Alleen: waar *is* het?
Krant uitschudden helpt niet. Krant katern voor katern nakijken evenmin.
De bezorger zal ‘m toch niet vergeten zijn?
Dan, een uur later, een hersenflits.
Die advertentiebijlage die ik direct heb weggegooid – zou hij daarin verstopt zitten?
Uit de stapel oude kranten gevist en het blijkt de zaterdagbijlage van het AD te zijn. De bezorger heeft ze blijkbaar verwisseld.
Mijn toch al niet goede humeur verslechtert op gruwelijke wijze 
Yuma, AZ
Sprekers
Zap-zappend beland ik in Koppensnellers en vind dat vanavond een erg leuk programma.
Zap-zap verder beland ik in Lagerhuis dat ik vroeger nogal vervelend vond maar de vragen zijn goed (de meeste) en de sprekers ook. Alleen die presentator.
Een mooie jongen die rondspringt of-ie Cees Grimbergen is wat-ie niet is.
Lennart Booij heet-ie.
En ik kan hem inhuren via het Sprekersplatform. Ok….
Maar wat me tegenvalt: daar is ook Sjors Fröhlich te huur. Erger nog – er is een bandje aanklikbaar met ‘neem ons, boek ons’. Met zijn stem dus.
Ook te koop: Nelli Cooman die volgens mij alleen een paar jaar erg hard de 60 meter liep en bitter weinig te melden had.
Haar promo: “Nu ze haar sportcarrière achter zich heeft gelaten, richt ze zich bij de gemeente Rotterdam op Sport en Recreatie. Daarnaast is ze schoonheidsconsulente en nagelstyliste. Deze veelzijdige Nelli heeft een boodschap. Welk bedrijf wil niet de top bereiken? Wie wil niet doorgroeien? Vraag Nelli naar het hoe en wat. Centraal staat voor haar trouw. Trouw aan relaties. Geven en nemen. Geef maar, dan komt het nemen vanzelf.”
Bla en bla.
Geen prijskaartje trouwens.
En de oprichter van het bureau is Henk Westbroek.
Zaterdag
De wekker gaat om half zeven voor om zeven uur “het Radio 1 Journaal … met Marcel Oosten!” en wanneer die wekker gaat vervloek ik hem en mezelf en het R1J maar Marcel is leuk en zelfs zonder Fanlog zou ik graag naar hem hebben geluisterd.
Dan de konijnen en om kwart voor twaalf thuis voor om twaalf uur wéér Radio 1 Journaal, nu met Jurgen van den Berg en Bert van Slooten.
De eerste twee uur zijn perfecte radio, daarna zakt het programma of ik (waarschijnlijk: ik) wat in. Tijdens sport-items pak ik de laatste twee dozen uit Amerika uit en rangschik boeken op thema.
Om half zeven is het programma afgelopen en staat mijn laatste stukje op Fanlog en val ik kapót in bed. Om drie kwartier later wakker te worden zonder enig idee waar ik ben, welke dag dit is en of ik ontwaak in de ochtend de middag of wanneer dan ook.
Tv aan. Niks leuks.
Is dit nou zo’n moment waarop anderen ongericht gaan chatten om dan vrienden-voor-het-leven te ontmoeten?
Wond
Gisteravond kwam er mooi, helder, wit-lichtgeel vocht uit de wond op het hoofdje van Sammie. Meteen was hij opgevrolijkt, wou eten en knuffen. Mooi.
Vanochtend nog even gekeken: een beetje plakkerige haartjes, opgewekte kat dus *niet* mee naar de dokter.
Begin middag een nadere inspectie. Toch wel een nare wond. Maar netjes dicht en droog.
Tot Guus zich ermee bemoeide en de wond intensief ging likken. Au! deed Sammie. En nog meer au!
Maar hij onttrok zich er niet aan en tolereerde zelfs Guus z’n nagels in z’n koppie (die ik er toch maar uit tilde).
Gevolg: de wond is nu écht open en nat en hij stinkt.
Sammie is nog steeds opgewekt (en eet rosbief).
En misschien weten zij het beter dan ik. En moet de wond zo schoon gehouden worden.
En voor wie nou wil commenten ‘ik zou toch maar even met ‘m naar de dokter gaan’ – jij komt hier vast nog niet lang want met deze kat ga je niet zomaar ‘even’ naar de dokter.
Geprikt
R. en ik zijn met de vier konijntjes naar de dierenarts geweest voor de jaarlijkse check-up en hun prikken.
De dierenarts was heel tevreden over ze. Ze zijn in prima conditie.
Met R. gaat het even wat minder.
Zieltje
Zielig
Sammie heeft een half dicht rechteroogje en een bult op z’n kop.
Gevochten, vermoed ik. Of ergens tegenaan geknald.
Hij doet zielig en wil geen rosbief. Wat raar maar waar vaker voorkomt, dat laatste.
Hij is niet ‘verstopt’, hij ligt tegenover me op de monitor.
Ik besluit het een dag aan te zien.
Morgen gaan R. en ik voor de jaarlijkse inenting plus check-up met de vier konijnen naar de dierenarts. Zo nodig nemen we Sam ‘gewoon’ mee.
‘Gewoon’.
Mental note: R. mailen dat-ie z’n stevigste bouwvakkershandschoenen moet meenemen.