Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Droom

Ik woon in een kleine kamer, formaat tienerkamer (maar dan uit ´mijn tijd´, tegenwoordig zullen die wel veel groter zijn met al die eigen geluidsinstallaties en tv´s).
Het is voor tijdelijk, ik ben op zoek naar iets beters. Maar tot dan moet het maar.
Wat vervelend is: de wc is een stuk verderop op de gang.

Dan, vroege ochtend, nog niet licht stapt er een jongeman binnen met rugzak.
Het is/wordt zijn kamer en ik moet eruit en wel nú.
Paniek, paniek.

Een flat in de Bijlmer – kan dat? Niet op korte termijn.
In mijn hoofd komen alle kamers en etages en huizen waar ik ooit woonde voorbij.
Waarom ben ik ´zoek geraakt´? Er waren zulke mooie bij.

Het eindigt ermee dat de mensen bij wie ik logeer en van wie ik dacht dat ze vrienden waren zeggen dat ik mag blijven alleen kost het me nu 900 Euro per maand.
Voor drie maanden. En dan moet ik dus écht weg zijn.

Love is in the air

Twee weken is Potter nu hier.
Twee weken waarin Tjibbe hem 1x in mekaar heeft geslagen, een aantal keren dreigend naar hem heeft gekeken en hem daarna links heeft laten liggen.

Vanochtend zie ik ze opeens dicht tegen mekaar, flank aan flank, eten.
Dat is nieuw.
´Normaal´ is op 10 cm afstand tegenóver elkaar.

Zojuist: ik ga wat extra hooi brengen en wil ook wat in de hokken leggen voor als het weer gaat regenen.
En jawel, eindelijk.
Dicht tegen elkaar in het konijnenhok kijken ze me verstoord aan: Tjip en Pottertje.

Soms duurt het even: ware liefde.

Helden

De Radio 1 luisteraar die ik ben hing de laatste weken vaak rond bij 3FM.
Eerst Serious Request.
Vandaag ´gewoon´ leuke muziek als alternatief voor marathoninterview met Maarten ´t Hart.

Om tien uur nieuwslezer Jurgen van den Berg. Zo te horen ernstig verkouden.
Een uur later: amper nog stem.

Helden zijn het, onze R1J-ers.
Met kerst Lucella Carasso, die zich drie uur zonder stem door de ochtenduitzending heen slaat. Nu deze populaire presentator die ik nooit meer sportjongen zal noemen sinds hij me heeft verteld wat hij allemaal dééd en kán.

Omdat ik ´m in Wikipedia wou zetten.
(zo ontmoet je nog eens iemand)

Mail

Ik krijg een mail van iemand van vroeger.
Hij vertelt iets over zichzelf. Hij vraagt naar mij.

Mijn eerste reactie is: beleefd antwoorden.
Omdat ik nu eenmaal beleefd ben.

Dan denk ik aan al die andere keren de afgelopen jaren dat mensen uit het verleden met ´hoe *is* het met je´ opdoken om na mijn ´zo is het met me´ geen sjoege meer te geven.
Bovendien, als ik zo lees wat hij beschrijft (dol op ´n kinderen) – wat hebben we eigenlijk gemeen.

Ik neig dus tot niks doen.
Wat niet aardig is.
Of uitleggen waarom ik er niet op inga.
Wat wel beleefd is maar ook weer reuze ingewikkeld.

Dilemma

Het vuurwerk lijkt *bijna* over.
Maar telkens wanneer ik dat denk begint het weer.

Ik wil naar bed.
Ben erg moe en moet om half zes weer op dus wie weet val ik in slaap.

Ik overweeg: het luikje naar buiten open maken zodat als het straks écht rustig is Guus en Sammie ook naar buiten kunnen.
Maar wat als ze nú al gaan en over tien minuten barst het vuurwerkgeweld weer los.

Tanden poetsen dus maar en hopen op een verstandige beslissing die neerdaalt.

Vuurwerk

Het is waar wat ik al de hele week hoor in het Radio 1 Journaal.
Er is meer vuurwerk gekocht dan anders en het is zwaarder ook.
Grootschermer doet niet onder voor ´de rest van Nederland´.

Eng vuurwerk vind ik het.
Vuurpijlen die neerkomen als hagel – tenminste zo klinken ze.
Knallen zo hard dat zelfs dove Eebje er wakker en onrustig van wordt. Zo hard zelfs dat ik het huis voel trillen.

Mijn arme konijnen en caafjes.
Naar mijn katten kan ik nog geruststellend doen en die kan ik dadelijk koesteren.
De knagers – amper hier – staan er alleen voor.
En weten zij veel dat deze ellende zich maar 1x per jaar voordoet.

Muisje – 2

Ok – ik heb uit slapheid een muis twee uur laten lijden.
En zie het maar voor je: creperend, schuimbekkend, stuiptrekkend lag-ie daar en ik dacht ´zal m´n tijd wel duren´.

Zo was het natuurlijk niet. Het diertje was in coma oid.
Lag bewegingloos. Leek al die tijd dood. Bleef alleen nog lang warm.

Maar ik zeg niet dat het zeker *niet* geleden heeft terwijl ik ´n verantwoordelijke verpleegster was.
Draag me dit dus gerust na.
En ieder ander had het beter gedaan.

Mn *jij* kritische lezer(es) zonder naam die dat hieronder commentte.

Lijst

Als je net als ik geen genoeg kunt krijgen van lijstjes: op Fanlog staat de Top 41 van de platen die het Radio 1 Journaal in 2006 het meest heeft gedraaid.

Je kunt er daar ook iets van ´vinden´.

Muisje

Op de weegschaal een grote bloedvlek.
Ernaast een klein muisje, op haar zij, pootjes strak.

Ik pak het lijkje op om het in de vuilnisbak te gooien, maar de oogjes staan helder en het linkeroortje klapt terug. Het is hevig bebloed.
Shit.

Ik leg het muisje weer neer.
Ik overweeg heel even ermee naar de dierenarts te gaan ("wild muisje zwaar gewond in badkamer aangetroffen, svp oortje hechten en antibioticaprik, zo nodig opnemen in het ziekenhuis").
Dat toch maar niet.

Twee uur later, eindelijk, eindelijk is het muisje dood.
Waarom vreten ze die beestjes niet op als ze zo nodig moeten vangen.

Kat als brandmelder

A pet cat came to the rescue when a family home in Australia caught fire – by scratching the face of its sleeping owner, officials say.

The cat’s prompt actions meant the family of four escaped before the blaze took hold of the home, in Cairns, north Queensland.

“The cat was probably the best smoke alarm system,” fire service spokesman Robert White-MacFarlane said.

Lees verder

(met dank aan Jonneke!)