Jeanne's Weblog

De fastfoodketen McDonald’s heeft in Groot-Brittannië de verpakking van zijn McFlurry-ijsjes zo aangepast dat egels er niet meer in vast komen te zitten.

Het is een grote overwinning voor de Britse organisatie BHPS die al jaren strijdt tegen de oude verpakking van de ijsjes.
Volgens BHPS zijn de afgelopen jaren vele egels overleden door verstrikt te raken in deze verpakking.
Als de beestjes wilden snoepen van restjes ijs, kwamen ze vaak vast te zitten.
De nieuwe verpakking heeft een smallere opening waardoor egels niet langer het bekertje in kunnen kruipen.

(Bron)

En R: als je egel tegenkomt in de tuin even eitje butsen en voor haar/hem neerleggen.
Dan slurpt egel het lekker leeg.

Op de achtergrond staat Langs de Lijn aan.
Vraag me niet waarom. Soort van behang.

Gesprekje met Hans Kraay jr. Die mee loopt met ´n voetballers. Op de training of tijdens een wedstrijd langs het veld is me niet duidelijk, op dat moment luister ik nog maar half.

Ik veer op bij het waaróm.
"Ik heb een jonge vriendin," zegt de man trots.
"En ik wil ´s nachts als ik mijn bed in stap mijn onderbroek uit kunnen trekken en niet in een driedelig pak naar bed hoeven gaan."
Dat laatste zou natuurlijk heel naar zijn.

Even op ´n foto gegoogled. Niks mis mee, lijkt me. Als je van ijdele ballen houdt.
"Ik heb een jonge vriendin."
Tja.
Maar wat nu als hij een vrouw van ´n eigen leeftijd had gehad.

En die onderbroek intrigeert me ook.
Zou zijn lul langer worden van dat rennen. Of stijver.

Ik zal wel weer iets niet begrijpen.

I feel pretty
Oh so pretty
I feel pretty and witty and gay
And I pity
Any girl who isn’t me today – zingt Maria in West Side Story.

Dit liedje gebruikt Nike in Amerika in een commercial met Maria Sharapova in de hoofdrol.
Alleen is de tekst gewijzigd in

I feel pretty
Oh so pretty
I feel pretty and witty and bright
And I pity
Any girl who isn’t me tonight.

Lees er hier meer over.

Surfend op Martina Navratilova beland ik op een site gewijd aan Michaela Krajicek.

Met verhaaltjes (wel lief) en ook foto´s.
Van Michaela (voor fans: Misa) in actie en ook ´als babe´.

Met een erg slechte bh (althans dat hoop ik voor haar – want anders moet ze snel naar de dokter met al die harde bobbels in haar borst).

Laatst leverden R. en ik voor vele honderden Euro´s aan boeken en geschenkartikelen af bij de Knaagdieropvang Heiloo.
Toen we de dozen binnen sjouwden vroeg iemand of we koffie of thee wouen en ik wou alleen maar snel weg maar dat was niet sociaal dus het werd thee.

We krijgen thee en de knaagdierverzorgsters en R. en ik schuiven aan bij een lange tafel.
Een vrouw ratelt een verhaal en ik probeer te ondersteunen en word genegeerd.
Iemand anders vertelt iets, ik stel een vraag en word genegeerd.

Ik zie bevestigd dat ik niet leuk ben en als een rare outsider word ervaren.
R. zeg: het lag aan hun/hen (naamval is mijn onzekerheid, niet R.).

En ik wil het geloven.
Ware het niet dat ik het patroon herken.
Ik als niet leuk en niet welkom in een groep.

Als ik er nog een paar dollar p.d. bij doe kan ik mijn SUV-je natuurlijk ook upgraden naar een Yukon…

Bach´s rescue cream moest ik gebruiken mailde een loglezeres.
En toen ik alles al in werking had gezet om dat te verwezenlijken mailde een andere: zou je dat nu wel doen.
En weer anderen mailden: ´gewoon´ de dokter bellen nav de bijsluiter.
Daar heb ik hartelijk om gelachen.

Gisteren arriveerde tube Bach rescue cream (door R. gekocht en opgestuurd).
Eerst voorzichtig onder het linker ooglid gesmeerd. Geen pijn. Twee uur later rechts.
Vanochtend ook op het boven ooglid. Beide kanten.

Ik zie geen schilfers. Ik voel geen jeuk. En ik geloof er niks van en no way ga ik die druppels slikken.
Maar die crème werkt dus wel.

De consument kan bij PLUS van elk van de achttien Eredivisieclub een placemat bij elkaar sparen, met daarop de officiële presentatiefoto van de Eredivisieclub, het clublogo, het uit- en thuisshirt, de clubsjaal en de namen van de spelers, trainer(s) en verzorgers.

Ik heb 1 spaarkaart (=1 placemat) vol plus twee zegels.

Wil iemand ze hebben?

Mijn scoop waarop ik zo trots was is intussen door drie collega-logs overgenomen.
Da´s fijn.
Degene op wiens waardering ik gehoopt had (zie hieronder) geeft die ook vanochtend niet.
Omdat diegene die waardering niet voelt en dus niet gaat doen alsof.
Waarna ik een discussie begin over sociale beleefdheid wat leidt tot niets – ik ben vóór, die ander tegen. Maar dat wist ik dus al want daar ging het allemaal over.

Intussen blijf ik achter met waarom ik hecht aan waardering door anderen.
Of: waarom is een aai over de eigen bol niet genoeg.

Het maakt me afhankelijk en dat is niet goed. Tegelijk maakt het me ook open naar anderen en dat is – als het niet te gek wordt – weer wél goed. Vind ik.
En het maakt me er ook gevoelig voor dat anderen af en toe een ´goed gedaan jochie´ kunnen gebruiken. Vind ik óók goed.

Maar beter zou zijn om wel die positieve dingen te hebben zonder de kwetsbaarheid.
Zou dat eigenlijk kunnen.