Jeanne's Weblog

Dear Jeanne,

I was thrilled to receive your online card on my birthday. I´m truly grateful for your kind words.

Thank you again for your good wishes.

Sincerely,
Bill Clinton

Niets te danken, jochie.
Graag gedaan

Uit VK dus. Over de vrouwen (en mannen) van tegenwoordig.

En wat me het meest verbaast: die haarloze mannen. En vrouwen die dat lekker vinden.

Zijn de dertigers van nu eigenlijk allemaal stiekeme pedo´s?

Na alle gezenuw mag ik van mezelf urenlang de Volkskrant lezen.
Leuke krant. Gelukkig weer compleet in het weekend.

Mooi verhaal over Sonja Barend, interessant stuk over jonge-vrouwen-van-tegenwoordig.

Begonnen in het VK-weblog van een mooie jonge meid die een boek heeft geschreven (zijn ze daar nogal dol op).
In de eerste zin heeft ze het over haar ´verloofde´ en knáp doe ik. (´Af´ dus).
Even naar het slot gezapt waar ze een leuk jurkje voor de presentatie blijkt te hebben gekocht.
Ik acht me voldoende geénformeerd.

Ook nog gezellig over politiek gelezen. Over wie er makkelijk een nieuwe baan krijgt (zat ook in R1J). En over wie helemáál niet zelf heeft besloten iets anders te gaan doen maar is gedumpt.

Nog drie bijlages te gaan.

,,Toen ik terugkwam uit het buitenland ben ik als Rotterdammer geschrokken dat mensen uit andere landen mij op straat niet meer aankijken omdat ze zich minder voelen. Ik schrik als ik zie dat mensen met een wat vreemde naam onder op de stapel sollicitatiebrieven komen. Ik schrik als ik in kantines in bejaardenhuizen zit en mensen daar hoor uitleggen dat de dreiging bij de buitenlanders zit.

Ik schrik als er een minister zit die als enige doel heeft dat er niet meer mensen binnenkomen.”

(Bron)

Het stukje in VK dus.

Wel staat er een hoop in dat net niet juist is, maar zo gaat dat als je het niet eerst leest.

Heeft me wel tien dagen zenuwen en een slapeloze nacht gekost.

Morgen staat in de Volkskrant dat ik stapelgek ben op Rob Trip.
Ik zie het nu al anderhalve week aankomen en ben intussen de dagen en nu de uren aan het aftellen.
Achteraf denk ik: dat was ook al het onderwerp toen de journalist belde om me over dit log te interviewen. Immers, hij hield me voor dat ik hier had gemeld dat RT weer het R1J presenteerde!
Wat alleen maar was omdat Antoinette daarnaar had gevraagd. Zei ik ook.
Maar nu denk ik: hij had het al bedacht.
Ik waanzinnig verliefd op Rob T. Spannend.

O gotogotogotogot.
Ik zie zo verschrikkelijk op tegen morgen de krant in de bus. En dan al die mensen die ik aardig vind en die me opeens ontmaskerd zien als een rare Rob Trip-groupie.

Wat dus alleen een crush was.
En ook nog eens geruime tijd al voorbij.

Na twee dagen weet ik het zeker.
Het is een beetje zielig op vakantie ziek te zijn maar het heeft zeker ook voordelen.
Zoals dat je niks hóeft. Echt helemaal niks behalve af en toe even je kamer verlaten om die te laten schoon maken. En dan meteen wat te eten halen.
Er zorgt natuurlijk ook niemand voor je.
Maar thuis evenmin.

Thuis is daar het Leven.
Met klanten. Met pakjes maken. Met het Fanlog.
En mijn medeloggers zeggen: doe kalm aan.
Maar daar is die uit-knop die ik niet kan vinden. En er is het interview voor volgende week zondag dat er écht dan op moet en dat dus dit weekend moet worden geschreven.

Tussendoor lig ik af en toe in bed. Me beroerd te voelen.
En me afvragen waar dat eigenlijk goed voor is, dat in bed liggen.
Behalve dat ik me óp nog beroerder voel.

Ik probeer goed Nederlands te schrijven. Zonder me te bekommeren om de ´boekjes´. En meestal lukt dat wel, denk ik. Dankzij een goede opleiding en een zekere braafheid en nog zo wat.

Soms maak ik fouten. Hoofd elders. Slordigheid. Als ik mezelf later herlees (wat ik zelden doe) denk ik o shit en pas aan.

Als jij het ontdekt en meent me in een commentje een harde pets op de openhartige vingertjes te moeten geven: ik stel dat niet op prijs. (kwa understatement)

Ziek.

En ik geloof niet in homeopathische middelen en ik nuttig elke dag een hoop citrus (en nóg meer is zinloos) en ik houd sowieso niet van goede adviezen.

(dit is een waarschuwing aan welmenenden)

Maar wat ik zeggen wou: ik ben even niet leuk.
Ga dus maar naar Merel Roze of een logster (m/v) die hier onder haar/zijn url gaat droppen.

Vorige week donderdag.
Mijn werkster stapt binnen: hoest, proest, o, wat ben ik ziek.
Ga weg, zeg ik.
Zgn om haar eigen bestwil.
Maar mij bevangt: nee, niet weer.
Niet weer ziek op vakantie.

Maar ze wil blijven. En babbelen.
En ik houd twee meter afstand (meer is onbeleefd).
Hoest, proest.
O got.

Tot een uur geleden ging het goed.
Nu: daar is-ie. Die keelpijn die altijd twee weken gevloerd-door-griep aankondigt.
Gotverdegotver.

Tot mijn vakantie is het nog 19 dagen.
Ik kan dan nét beter zijn.
Uitgeput, gevloerd, weerloos.
´Beter´.
Shit.

Radio 1 Journaal (na een rare droom die er denk ik mee te maken had), stukjes schrijven, tegelijk De Ochtenden aan.
Bert van Slooten in gesprek met K. Schippers over 1966.
Gedichten enzo. Die ik toen ook schreef. Als namaak-Neeltje-Maria-Min.

Mooie tijd. 1966.
Hoewel. Vast hopeloos verliefd op een onbereikbare jongen en geérriteerd door de attenties van een ander.
De één die de ander niet wil.
Toen al.

Maar wel: mooie muziek, mooie boeken, gretig leren.

Zou ik het over willen doen? Moeilijk.
Niet dat de mogelijkheid zich voordoet natuurlijk.

Martina Navratilova won her 176th WTA doubles title Monday when she and Nadia Petrova downed Cara Black and Anna-Lena Groenefeld 6-1, 6-2 at the $1.34 million Rogers Cup.

Navratilova, who turns 50 on Oct. 18, is to retire for a second time after the Aug. 28-Sept. 10 U.S. Open in New York.

“It’s just nice to leave on a winning note,” Navratilova said. “Now it’s a closed chapter.”

(Bron)