Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Oud

Ik mail met iemand die 40 is.
Hartstikke aardige vrouw. Ik herken me in wat ze schrijft.
Zij herkent zich ook in wat ik schrijf.

Wat we herkennen voelt goed en fuzzy,
En een tijd terug had ik gedacht: vrouwen onder elkaar, herkenning, virtuele kennisjes/vriendinnen.

Maar opeens, me bewust van mijn gruwelijke leeftijd van 55, denk ik: als ze zich realiseert dat ik een bijna rollator-type ben vindt ze me vast niet meer aardig.

Ik haat mijn leeftijd.
Ik voel me niet 55. Ik wil het niet zijn.
Ik klamp me vast aan foto´s-van-nu waarop ik jonger lijk.
Maar uit de spiegel kijkt 55 terug.

Het is niet dat ik het niet probeer, mezelf te accepteren.
Maar als ik dan denk aan zo´n mailcontact dat hartstikke lekker loopt dan denk ik: hoe zou ik het vinden als *mijn* mailpartner 70 was.
"Best oud" – op ´n minst.

Vier

Tinie en Gerda zijn gefokt op ´viertenig´.
De doorsnee cavia heeft er drie wat al hartstikke schattig is.

Vandaag eens goed gekeken hoe vier eruit ziet (of is het: er uitziet of: er uit ziet)
Zo dus.

1vier.JPG (Gerda)

Moraal

"Geef het extra moraal?" hoor ik een Radio 1-journalist (au!) aan een wielrenman vragen.
En "ach, moraal…" zegt die.
En wat had ik hem graag horen zeggen dat de normen en waarden nu zeker elke avond na de etappe een extra bespreekpunt zouden zijn.
Oid.

Police: 911 isn’t a dating service

ALOHA, Oregon (AP) — A woman who called 911 to get “the cutest cop I’ve seen” to sent back to her home got a date all right – a court date.

The same sheriff’s deputy arrested her on charges of misuse of the emergency dispatch system.

Washington County Sheriff’s Sgt. David Thompson told KGW-TV of Portland it all started with a noise complaint called in last month by neighbors of Lorna Jeanne Dudash. The deputy sent to check on the complaint knocked on her door, then left.

Thompson said Dudash then called 911, asking that the “cutie pie” deputy return.

“He’s the cutest cop I’ve seen in a long time. I just want to know his name,” Dudash told the dispatcher. “Heck, it doesn’t come very often a good man comes to your doorstep.”

Lees hier verder.

Log aanbieding stickers

Toen ik net begon met de Winkel stuurde ik kleine kadootjes mee met bestellingen.
Gummetjes, stickers, iets anders. Bij boeken speciaal ontworpen boekenleggers.
De dankbaarheid was groot – niet.

Zodat ik er na een paar jaar mee stopte aangezien ik gekke Truusje niet ben.

Deze zomer ben ik er weer mee begonnen.
Eerst bij aardige klanten. Toen ook ´zomaar´.

De reacties zijn overweldigend. Ze lopen uiteen van ´alles is aangekomen´ (omdat ik altijd verzoek even te melden of de bestelling is gearriveerd) tot helemaal niets.
Een enkele uitzondering daargelaten. Maar dan hebben we het echt over een uitzondering: 1 op 25 of daaromtrent.

kado.JPG

Wat ik pleeg mee te sturen met zelfs kleine bestellingen zijn deze leuke zomerstickers met een glittereffect.
Ik maak er nu een logaanbieding van.

De eerste die ´hebbes´ zet in de commentjes stuur ik ze toe.
En mocht je denken ´dan bestel ik ook nog iets in die te gek leuke Winkel´ dan zal ik je uiteraard niet tegenhouden.

Plant

lelie.JPG

Deze plant mag ik niet zo.

Hij is al jaren geleden in mijn tuin gezet door iemand die me hielp ‘m te onderhouden (toen streefde ik nog naar een tuin die enigszins netjes was). Ik vind ‘m truttig. Maar uitroeien is ook weer zo wat.

Droom

Ik sta in de tuin, om me heen mijn drie kippen.
Dan valt er 1 om en ik denk: haar batterij is leeg , ik moet er een nieuwe in doen.

Ik hol naar binnen en naar boven, grijp de batterij, ren weer de tuin in en zie dan dat ik de batterij van de digi camera in mijn hand heb.
Terug naar binnen, batterij onvindbaar.

Dit herhaalt zich een aantal keren telkens anders en tussendoor verbaas ik me nog over mijn conditie dat ik na tien keer nog steeds soepel die trap op en af ren.

Wanneer ik wakker word zijn mijn nek en schouders en armen volledig verkrampt.
Alsof ik weer rsi op ´n ergst heb.

Nu, zes uur later, is dat niet verbeterd.

Mailtje van de Knaagdierenopvang

Het mannetje, Kopan, is afgelopen woensdag gecastreerd en is nu daarvan aan het bijkomen.

Met hem gaat het heel goed en dat zal alleen maar beter worden als hij een stel knappe dames om zich heen krijgt.

Ok…

ik *wou* natuurlijk een stel hartstikke mooie scherpe close-up foto’s van mijn nieuwe tuingenoten maken. Dat is niet gelukt.

Maar om te bewijzen dat de dames er wel *zijn* in elk geval een paar kiekjes.

groep.JPG

groep1.JPG

Onzekerheid

Anderhalve dag geleden stuur ik mijn Fanlog-interview ter goedkeuring aan de geénterviewde.
Ik heb nog geen reactie.

Ik wéét dat het een aardig artikel is.
En ik zou ook niet kunnen bedenken wat ze erop tegen zou kunnen hebben.
Maar het voelt niet goed.

En vroeger dacht ik: als ik maar eenmaal genoeg ervaring heb, dan verdwijnt die onzekerheid.
Maar tis ik.

[Update: Ze heeft gereageerd met ‘complimenten!’ Ook dit keer was het gezenuw dus weer eens niet nodig]

Annabel

Om half zes even gaan kijken: iedereen leeft nog.

Maar alleen Annabel wou even op de foto.

annabel.JPG

Rob Trip

Voor de liefhebsters/fans/verslaafden: morgen presenteert hij voor het laatst het R1J voor hij op vakantie gaat.

Leuk

Een paar weken geleden interview ik een leuke Radio 1 Journaal-man.
Ik schrijf het artikel en stuur het ter goedkeuring.
Hij mailt terug of ik even met plaatsing wil wachten aangezien de promotie waarvan in het artikel sprake is nog officieel moet worden beklonken.
Tuurlijk.
Maar de promotie gaat niet door en het artikel ook niet.

Dus richt ik mijn pijlen op een leuke Radio 1 Journaal-vrouw.
En ze voelt zich "zeer vereerd" mailt ze terug maar ze gaat over een week op vakantie. Zodat ik de vragen dezelfde dag nog opstuur, zij ze een dag later beantwoordt en ik de dag dáárna het artikel al schrijf. Wat nu bij haar ligt om te worden goedgekeurd.

En omdat we zo leuk aan het mailen zijn geraakt beloof ik dat ik vóór het weekend ook nog even een portretje van haar op Wikipedia zal zetten.

Wie zei daar dat er maar 24 uur in een dag zitten en dat de belastinginspecteur zit te nagelbijten of mijn aangiftes wel op tijd binnen komen.

Cecilia

Cecilia zit naast het cavenhuis. Niet meer zo in de hoek als eerst.

“Celia, you’re breaking my heart
Youre shaking my confidence daily
Oh, Cecilia, I’m down on my knees
I’m begging you please to come home
Come on home” zing ik zachtjes voor haar waarop Cecilia precies bij ‘come on home’ weer de hoek in duikt.

Niet zo’n goed idee dus.

Goed aangekomen

De caafjes zijn gearriveerd.
Tinie en dochter Gerda en de Rex-caven Karina en Cecilia.
Annabel heeft geprobeerd Tinie te berijden (´treintje spelen´ noemt de vrouw die ze kwam brengen dat).
Allemaal doken ze meteen in het caviahuis.
Van daaruit hoorden we geschuifel. Maar geen kloppartij.

De situatie na een half uur.
Cecilia zit achter het caviahuis in een hoek van de ren en kijkt angstig (projecteer ik).
Panda en Annabel zitten buiten hooi te eten.
Konijn Dapne is haar geblokkeerde holen weer ´vrij´ aan het graven.

In het hok: Karina, Tinie en Gerda.
´Schuifelend´. Te zien is er niets.
En omdat Cecilia alleen met een gemene flits in de bange oogjes te kieken is zie ik daar vanaf en trek me even terug achter het bureau.
Vastleggen op de gevoelige chip kan altijd nog.

Btw hun toekomstige haremhouder is vandaag geholpen en mag over drie weken worden opgehaald.

Voorbereidingshandelingen

Om vier uur komen de nieuwe caafjes.
Ze worden gebracht.
En dat is altijd zo´n moment dat ik mijn huis zie door de ogen van een ander: de tafel vol ongeopende post, de woonkamer vol dozen met ´voorraad´.
Ik besluit te proberen het bezoek via het tuinhek (buitenom dus) de tuin in te loodsen.

Tuinpad naast het huis ontdaan van grijpgrage hop en andere uitstekers.
Tuinpad naar de achtertuin idem. Bah wat kan dat spul gemeen prikken.

Achterren geénspecteerd en twee oude konijnenholen gedicht.
Een door niemand gebruikt huisje bij het cavenhuis gezet – voor het geval de nieuwe caven liever eerst apart wonen.

Caven Panda en Annabel vinden het reuze interessant.
Konijn Daphne is door het dolle heen van drift. Gaat haar holen weer open graven en springt in en uit de extra woning.

Hopelijk is ze tegen vier uur weer gekalmeerd en hoef ik geen "zo doet ze anders nóóit"- verhaal te houden.