Over mezelf en andere dieren
Cecilia zit naast het cavenhuis. Niet meer zo in de hoek als eerst.
“Celia, you’re breaking my heart
Youre shaking my confidence daily
Oh, Cecilia, I’m down on my knees
I’m begging you please to come home
Come on home” zing ik zachtjes voor haar waarop Cecilia precies bij ‘come on home’ weer de hoek in duikt.
Niet zo’n goed idee dus.
De caafjes zijn gearriveerd.
Tinie en dochter Gerda en de Rex-caven Karina en Cecilia.
Annabel heeft geprobeerd Tinie te berijden (´treintje spelen´ noemt de vrouw die ze kwam brengen dat).
Allemaal doken ze meteen in het caviahuis.
Van daaruit hoorden we geschuifel. Maar geen kloppartij.
De situatie na een half uur.
Cecilia zit achter het caviahuis in een hoek van de ren en kijkt angstig (projecteer ik).
Panda en Annabel zitten buiten hooi te eten.
Konijn Dapne is haar geblokkeerde holen weer ´vrij´ aan het graven.
In het hok: Karina, Tinie en Gerda.
´Schuifelend´. Te zien is er niets.
En omdat Cecilia alleen met een gemene flits in de bange oogjes te kieken is zie ik daar vanaf en trek me even terug achter het bureau.
Vastleggen op de gevoelige chip kan altijd nog.
Btw hun toekomstige haremhouder is vandaag geholpen en mag over drie weken worden opgehaald.
Om vier uur komen de nieuwe caafjes.
Ze worden gebracht.
En dat is altijd zo´n moment dat ik mijn huis zie door de ogen van een ander: de tafel vol ongeopende post, de woonkamer vol dozen met ´voorraad´.
Ik besluit te proberen het bezoek via het tuinhek (buitenom dus) de tuin in te loodsen.
Tuinpad naast het huis ontdaan van grijpgrage hop en andere uitstekers.
Tuinpad naar de achtertuin idem. Bah wat kan dat spul gemeen prikken.
Achterren geénspecteerd en twee oude konijnenholen gedicht.
Een door niemand gebruikt huisje bij het cavenhuis gezet – voor het geval de nieuwe caven liever eerst apart wonen.
Caven Panda en Annabel vinden het reuze interessant.
Konijn Daphne is door het dolle heen van drift. Gaat haar holen weer open graven en springt in en uit de extra woning.
Hopelijk is ze tegen vier uur weer gekalmeerd en hoef ik geen "zo doet ze anders nóóit"- verhaal te houden.
En nu hoor ik 1 van mijn favoriete Radio 1 Journaal-presentatoren spreken over "zich beseffen".
Au.
Nine-times Wimbledon champion Martina Navratilova feels it is time for the game’s ‘grunters’ to be told they have to tone it down.
A number of the top women players regularly shriek when they hit the ball, with 2004 Wimbledon champion Maria Sharapova at the top of the decibel league when it comes to grunting.Â
Russian star Elena Dementieva complained about her opponent’s noise level after losing to Sharapova at this year’s tournament in SW19 and Navratilova believes she was well within her rights to raise the issue. Â “They should outlaw it,” she told BBC Radio. “It’s really unfair to the opponent and it’s terrible for the public.
 “At the net, you need to hear the ball hit the racket so that you know how fast it’s travelling.”Â
(Bron)
De SP die zo graag met het CDA wil regeren moet wel stinkend rijk zijn om nú al de hele dag op Radio 1 spotjes te kunnen uitzenden.
Maar wat opvalt: ook hier het kennelijk onvermijdelijke kind-in-de-reclame.
"Sluit je aan!" zegt Jan Marijnissen.
En "sluit je aan!" herhaalt een kind.
Kinderen van tien moeten zich niet bemoeien met politiek.
Of hoogstens bij maatschappijleer (hoe heet dat nu?) op school.
Maar ze moeten niet worden ingezet om volwassenen een politieke partij in te lullen.
Honden – dat is iets anders.
Die commercial was leuk.
 dat kun je wel zien dat is zij
"Het wordt een beetje natte maar daarna een Heerlijke Dag."
Zucht.
He´s losing it or maybe he´s lost it already.
Wat is er mis met het wensen van een Magisch-Mooie Dag als je daarop het patent hebt?
Eenzaam op een hotelkamer in Jakarta begon het allemaal langzaam te dagen. ,,Mijn eerste gedachte was: daar gaat de mediawet. De toekomst van de publieke omroep, waar ik al die tijd met zóveel mensen zó hard aan had gewerkt: weg. Heel abrupt.
Ja, dan baal je natuurlijk. Een ander woord heb ik er niet voor. Ik was vlak voor de haven en dan gebeurt dit.
Ik kan nu alleen maar hopen dat het schip niet helemaal zinkt en dat nog iets van mijn plan overeind blijft.´´
(Bron)
Bericht op het antwoordapparaat.
Ingesproken toen ik buiten was om Panda en Annabel uit te leggen dat er woensdag hartstikke leuke vriendinnen bij komen.
De knaagdierenopvang.
Ze hebben vanmiddag twee prachtige rex damescaven binnen gekregen, of ik ze wil hebben.
Het net op en plaatjes gekeken.
Ze schijnen ruwe krullen te hebben en rustig te zijn.
Teruggebeld: laat maar komen.
Vannacht – ik word om twee uur wakker.
En eerst ga ik malen over waardoor ik wakker word (wat privé is dus dat vertel ik hier niet).
En dan over mijn man en hoe ik nu die ene plek in Utah moet vinden waar we nog eens vier miles backpackend de canyon in zouden trekken om daar kamp op te zetten om van daaruit wandelingen te maken.
(Wat niet erg relevant is aangezien ik me dat in mijn eentje niet zie doen.)
En dan over van alles en nog wat zoals dat ik voor 1 september belastingaangifte moet doen en ik zou het zo nodig zelf doen maar ik durf er niet eens aan te beginnen. En dat de schatting voor 1 augustus af moet.
En dat ik de Best Western in Kingman moet reserveren maar dat ik de fax in XP niet snap en telefoonangst heb. En geef me nog drie uur wakker liggen (en die krijg ik) en er komt geen einde aan de lijst.
Dan bedenk ik: een te doen lijstje maken. Dan lijkt het vast minder erg.
Vanochtend het lijstje gemaakt.
Overzichtelijk is het nu.
Maar nog steeds een onneembare berg waarvoor ik het liefst het hoofdje in de zandhoop stop.
Je hebt leuke cavia´s en andere leuke cavia´s en verder kortharige en langharige en borstel.
Waar je op kunt fokken is ´viertenig´. De normale cavia heeft er drie.
Caaf Tinie (7 maanden), die met haar dochter Gerda (6 weken) hier komt wonen komt van zo´n fokker. Met 139 soortgenoten was ze gehuisvest in een flatje tot de politie ingreep en ze daar weghaalde.
Geheel verzwakt en hartstikke schuw kwam Tinie bij de Knaagdierenopvang waar ze door Lilian (dat is een mens) mee naar huis werd genomen om haar zo optimale aandacht te geven.
Woensdag om vier uur komt Lilian moeder en dochter brengen.
En ik hoop dat Panda en Annabel en mn konijn Daphne (wat nogal een rauwdauw kan zijn) ze vriendelijk zullen ontvangen en niet meteen indringend aan hun kontjes zullen snuffelen.
Ik luister naar de Ochtenden en het gaat over Srebrenica en we beginnen met het begin dwz de enclave toen.
Iemand leest een nieuwsbericht en ik denk: ik kén die stem. Maar waarvan?
Het blijkt een prille (35) Rob Trip.
Dezelfde Rob Trip die sinds een week geen Mooie Dag meer doet maar een Heerlijke Dag.
Wat hij koppelt aan het weer.
Vandaag zelfs heel nadrukkelijk door erbij te betrekken dat op de voorpagina´s van alle kranten stond dat het mooi weer werd en dús werd het een Heerlijke Dag.
Het ligt niet alleen aan mij dat de Magie is verdwenen.
Toen ik in Amerika zo ziek was stond eten me tegen.
Het enige waar ik zin in had waren bosbessen en frambozen.
Wat ook daar duur is maar het was niets eten of dát.
& Co van wie ik eerst bang was dat ze dood ging taalde aanvankelijk niet naar graan.
Ook niet naar geklutste eitjes, geraspte kaas, fijngesneden stukjes ham – de normale lekkernijen.
Waar & Co wel gretig happend op reageerde: rivierkreeftjes in alio e olio-saus.
En wie ben ik dan om over ´duur´ te zeuren.
& Co is nu vrijwel hersteld.
Haar poep is nog steeds niet zo stevig als ik die graag zie.
Maar haar kam is alweer bijna mooi rood.
Op de foto: achteraan de & Co, vooraan Janet Reno.
En als je wil vergelijken – hier was de kam van & Co op haar fletst.
om romantisch te zitten met een ander of mezelf.
Er staat een Belstat-teller op dit weblog.
Zodat ik (en iedereen) kan zien hoeveel bezoek ik krijg en wat hun zoekwoord is (meestal Rob Trip) en vanaf welke pagina ze komen.
Vandaag kreeg ik een bezoeker via de top 500 pagina die Belstat kennelijk van de door hun getelde sites bijhoudt.
Dit log staat op nr. 329.
Het Fanlog staat op nr. 449.
Cijfertjes, cijfertjes.