Jeanne's Weblog

Ik hád dus even een oppasser voor 12 sept-4 okt.
Een operafan uit Wenen.
Die mijn auto wou gebruiken.
Wat mij betreft: liever niet maar ik snap dat het voor buitenlanders onontkoombaar is.

Zoals het ook onontkoombaar is om met een taxi van Schiphol naar Grootschermer te komen.
Dus bood ik aan om de kosten van de taxi te delen.

Gisteravond mailen we nog gezellig over vogels voeren (uiteraard laat ik veel kwalitatief goed vogelvoer achter!).
Vanochtend mailt hij dat hij eens heeft gekeken wat een vlucht van Wenen naar Schiphol kost dús… of ik zo goed wil zijn die vlucht te betalen en o ja, ook de héle taxiprijs.
Mijn antw: nee.
Hij gaat nadenken.

Ik denk ook na en besluit zelf de knoop door te hakken: laten we hier maar vanaf zien.
Dus zoek ik nu opnieuw een oppasser.

Ik heb een oppas voor september gevonden.
Via een oproep op Facebook.
Ik kreeg een reactie van een vrouw die ik ken via een operagroep. Ze had wel gewild, maar haar vriendin kon niet in die periode.
We proberen het volgend najaar nog eens.

Toen een reactie van een man uit een ándere operagroep.
Ik zei ‘nee’ omdat ik dacht: die vindt het hier vast niets.
Maar hij reageerde dat ik een verkeerde indruk van hem had. Hij was nl opgegroeid op een boerderij met varkens en koeien en had zélf een kat en konijnen gehad.
We gaan met elkaar in zee.

En als je nu denkt: ken jij alleen maar opera-fans… nee.
Ik ken ook veel dierenfans.
Maar die kunnen niet weg omdat ze bij hun eigen dieren willen blijven.

van 12 september tot 4 oktober, in leuk huis aan de Eilandspolder met twee hartstikke leuke katten en twee schattige setjes konijnen.
advertentie

En ja! er zijn een fornuis, een afwasmachine, een magnetron, twee koelkasten, een grote vriezer, een wasmachine, een droger, een wc boven en een wc beneden, een douche en een bad (apárt! dus niet dat je in het bad moet gaan staan om te douchen).
Groot bed, formaat lits-jumeaux (met 1 matras), snelle Wifi, Ziggo zenderpakket met alle mogelijke zenders.
En als je nu denkt ‘ja maar… is er ook…’- vraag het!

Zelf zou ik denken dat alleen al twee lieve katten en twee leuke setjes konijnen (die uit de hand eten) genoeg zouden moeten zijn.
Maar ik hád 1x een oppasser die het huis niet modern genoeg vond en die verder vond dat er hier niet genoeg ‘reuring’ was.
Tja – het *is* natuurlijk wel een dorp.

Mijn vaste super is de Plus in De Rijp. Dat is 10-15 minuten rijden over polderweggetjes.
Heel soms ga ik naar Middenbeemster.
Dat doe ik wanneer ik een pakje moet wegbrengen naar PostNL – het dichtstbijzijnde agentschap is daar in de AH.

Vaak ga ik dan meteen weer weg, soms doe ik een paar boodschappen.
Geen onverdeeld genoegen: een winkel waarin ik niks kan vinden, doorgaans bot personeel.

Nu trof ik bij de groente een aardige jonge knul. Hij zag dat ik een kléine broccoli zocht, was net bezig broccoli aan te voeren en hielp me zoeken.
Excuseerde zich dat de meeste toch wat aan de grote kant waren.

Na een paar gangen waar ik weinig kon vinden belandde ik bij de kassa.
Of ik een bonuskaart had.
Dat vragen ze daar altijd en 9 van de 10 keer kan het ze geen bal schelen wat ik antwoord.
Ik zeg dat ik er idd 1 hád maar dat ik die al jaren kwijt ben en dat ik er tegenop zie om bij een balie moeilijk te doen voor een nieuw kaartje met mijn oude nummer.

De vorige caissière die ik daar – een paar weken geleden – trof, keek me niet eens aan en vertelde me wat mijn aanschaf me kostte.
Déze riep via de intercom dat ze een nieuwe bonuskaart wou, verrekende meteen mijn aankopen en gaf me toen het kaartje.

Random acts of kindness.

De volgende polder, de Beemster, lijkt dichterbij dan hij is, omdat ik de foto nam met een tele-lens.
Hij is niet gefotoshopt.

 

Ik had staar en ik kreeg twee operaties waarvan de eerste perfect was en de tweede goed genoeg.
Maar nu had ik ook glaucoom.

Dús: oogdruppels.
Monoprost.
‘Normale’ bijwerking: rode en tranende ogen.
Die kreeg ik maar never mind.
Na een week ook pijnlijke en jeukende ogen, het gevoel dat er iets IN zat.
Zo pijnlijk dat ik het grootste deel van de dag in bed lag.
Verder viel mijn haar uit.

Gebeld met Bergman waar ik een aardige jonge vrouw trof die het heel erg en mij heel zielig vond en die het ging doorgeven aan het Medisch Team dat me diezelfde dag of anders de volgende zou bellen.
Nooit meer iets gehoord. Toen ik later bij de kliniek was gevraagd hoe dat kwam. De informatie bleek aan de verkeerde te zijn doorgegeven.

Ik eiste andere druppels want dit was geen leven.
Ik kreeg Timogel.
1 dag geprobeerd en nóg meer pijn.
Gestopt.
Zonder de kliniek te bellen.
Aangezien ik daar geen vertrouwen meer in heb.

Ik moet op 19 april terug voor controle.
Toen ik er 19 maart was (en de Timogel kreeg voorgeschreven) had ik een briefje bij me, info van google over wat de druppels zijn met de minste bijwerkingen.
Die kreeg ik dus *niet*.
Het zal me benieuwen wat ze nu weer bedenken.

NB ‘mijn’ klachten bij Monoprost en Timogel waren normaal. 1 op de 10 mensen heeft ze bij die druppels.

Ergens vanmiddag: veel kabaal van alarmerende vogels in de tuin en voorbij vliegende veertjes.
Kleine witte donsveertjes.
Langere veren, grijs met wat wit, mogelijk staart of vleugel.

Ik weet: het is weer zover.
Een turkse tortel is ‘geslagen’ zoals dat heet.
Nee, niet vermoord door een van mijn katten.
Maar door de sperwer die ik een paar dagen geleden ook al in de tuin zag.

Alweer, dacht ik. Want dit gebeurt vaker.
Elf jaar geleden maakte ik al deze foto

Niet erg scherp maar ik durfde niet te dichtbij te komen om het tafereel niet te verstoren.

Vanmiddag gegoogled op dit fenomeen.
“De sperwer is een kleine tot middelgrote roofvogel die tegenwoordig ook in steden broedt. Vooral ’s winters jagen ze hier op kleine vogeltjes die aangetrokken worden door aangeboden voer in onze tuinen. Opvallend genoeg zien we veel ongelukkige duiven in de Zelf Geschoten-filmpjes. Dit terwijl duiven maar 0,7% van het menu van de sperwer uitmaken in de broedtijd. Een verklaring hiervoor zou kunnen zijn dat een duif voor een sperwer een hele kluif is. De sperwer gaat dan eerst op zijn gemak de duif zitten plukken omdat deze te zwaar is om mee weg te vliegen. Op die manier geeft hij mensen onbedoeld ook de kans een mooi filmpje te maken. Met kleinere vogels als mezen of mussen zal een sperwer makkelijker wegvliegen om zijn prooi op een beschutte plek te verorberen, uit het zicht van de filmer.”

Van de oogarts mag ik weer voorzichtig gaan autorijden.
Als in: 15 minuten naar het naburige dorp om boodschappen te doen en dus NIET meteen naar de Franse Rivièra.

Zondag reed ik erheen met een aardige buurvrouw die bereid was het risico van samen in de sloot belanden te nemen. Dat ging goed.
Gisteren ging ik nog eens voor idd ‘boodschappen doen’ en er ging niets mis maar ik vond het wel eng.

Wat me verder vooral opvalt: het licht is zo fel!
Werd het eerst getemperd door de waas van staar, nu valt er geen ontkomen aan: het licht is fel en doet pijn aan mijn geopereerde ogen.
Tzt dus brillen kopen die me kunnen helpen.
Maar ik moet eerst het ‘goedgekeurd’ van de oogarts krijgen.