Ha! er zijn weer
Maar wat was het een fantastische dag, gisteren
Update
I. (net terug van vakantie) mailt me hoe ver ik al ben met de voorbereidingen voor mijn reis.
O ja – reis.
Datgene waaraan ik nu weer kan denken nu G-day is volbracht.
R. mailt me bemoedigend dat de opera vanavond al om kwart voor tien afgelopen is.
Maar het *is* tien voor tien (ik zocht het al op) en dat voelt als laat, erg laat.
Dadelijk de lunchuitzending.
Eebje gaat op mijn bureau zitten zeuren om rosbief of misschien alleen maar aandacht.
M. stuurt me nú al een mailtje om de uitz te verdelen terwijl de anderen zich nog niet hebben gemeld en het overzicht ook niet volledig is.
Ik krijs. Letterlijk.
En arme ouwe Eebje verwijdert zich via scanner, printer, printertafeltje, klein sprongetje, van het bureau.
O got – sorry Eeb.
Ik ben moe. Zo moe.
Nog moe-er dan wanneer ik anders denk dat ik verschrikkelijk moe ben.
Helaas onscherp
Gisteravond (voor mij: laat) een vriendelijk dank-mailtje van de Ster. Met dat ik ook welkom was als ik een keer een bezoekje wou brengen aan de studio.
Teruggemaild dat ik het in beraad houd voor wanneer ik over mijn sociale angst heen ben.
Geen verbinding
De dag na de dag ervoor had de eerste dag van de rest van mijn leven moeten worden.
Ik had het zo mooi bedacht toen ik om half vijf besloot op te staan omdat ik toch niet meer kon slapen.
En toen lag internet eruit.
Inbellen kan wel (met Zonnet) en mail binnenhalen dus ook maar post verzénden niet.
En o, wat is zo´n verbinding langzaam.
Wat meteen ook niet meer kon was fanloggen over Rob Trip. Deels omdat van rap overleggen met mijn mede-loggers op deze manier geen sprake kan zijn. Deels omdat ik er na een dik uur klooien met het modem en proberen het ip-nummer te vernieuwen en nog zo wat ook helemaal geen zin meer in heb.
En wat zich nu ook wreekt: dat ik altijd te lui ben geweest om te achterhalen hoe ik web based kan mailen via mijn div accounts.
Ik spreek mezelf straks nader.
Evaluatie project
Het is vast de vermoeidheid.
Maar tranen, tranen, tranen.
En ik nog denken: niet doen! Morgen zie je er niet uit. Stop met janken.
Maar klote voel ik me.
Zo moe en zo onbegrepen en zo miskend.
Al die moeite – o mijn got voor wat.
De ster heeft een mooie dag gehad. Zij heeft lof geoogst in de studio.
En ik ben alleen hartstikke moe.
Rob Trip
Wat dus ook niet hielp (nu ik toch begin te dippen).
Bij het vragen om bijdragen benaderde ik Rob Trip.
Ik kreeg een zakelijk maar niet onvriendelijk antwoord dat hij iets zou schrijven.
Twee dagen na de inzendtermijn (op donderdag) was er niets dus waag ik er nog een mailtje aan – geen reactie.
Zaterdag opeens zijn bijdrage, niet verzonden aan mij maar op de maandag er vóór al aan een redactrice die ziek was geweest en het nu pas doorstuurde.
Dan denk ik: raar dat hij niet rechtstreeks aan mij stuurt en nog raarder dat wanneer ik hem op donderdag mail ´niets ontvangen´ hij daar weer niet op reageert.
Toch een vriendelijk bedankje gezonden met daarin voorzichtig de vraag of het denkbaar is dat ik hem deze zomer ter ere van het 1-jarig bestaan van het Fanlog interview.
En dit keer niet naar ´n NOS-adres waarvan hij de post mogelijk niet elke dag leest maar naar zijn privé-adres dat ik dankzij de forwardende redactrice heb bekomen.
Reactie: niets.
Kinderachtig
Het is natuurlijk hartstikke kinderachtig.
Maar de afgelopen weken heb ik zó hard gewerkt aan het project.
En vandaag weer van kwart over vijf tot twaalf en toen weer van drie tot (straks) negen.
Felicitaties toevoegen. Beetje mailen met ´laatste nippertjes´ en ook hún stukken er nog snel mooi opzetten.
Zij is nu in de studio, heeft Govert namens het Fanlog om zes uur een taart aangeboden en hem omhelsd.
Net daarvoor belde ze me even: iedereen in de studio vond het een prachtig initiatief en wat zou het veel werk hebben gekost.
Klopt.
En even, heel even dacht ik: misschien dat die Govert mij tussen zes en zeven ook nog wel een mailtje stuurt met ´bedankt´. Meer had niet gehoeven (en hij heeft m´n adres).
Maar nee.
En het zal wel zijn omdat ik zo moe ben dat ik daar toch een beetje teleurgesteld om ben.
Oh well.
G-day (vervolg)
Sinds kwart over vijf zit ik nu continu ´Govert is geweldig´-stukjes op het Fanlog te zetten.
Tegen twaalven neemt zij over en dan pik ik het om drie uur weer op.
En steeds meer denk ik: goh, die Govert moet écht geweldig zijn om dit soort reacties bij mensen los te krijgen (ook al hebben we om een deel ervan moeten smeken en sleuren).
Het enige dat niet goed gaat is het Felicitatieboek.
Drie bijdragen. Das niet goed.
Dus vooruit, meisjes en jongens.
Surf naar het Fanlog, lees een paar mooie Govert-verhaaltjes en zet iets liefs in het Felicitatieboek.
Is aardig voor Govert.
En ook voor mij.
Jammer
En dan zit ik dus met de pen in de aanslag omdat ik wéét hoop dat Rob Trip bij de MD iets zal zeggen over Govert.
Maar nee 🙁
G-day! (ons project)
Het project was/is een giga felicitatiecampagne voor Govert van Brakel die vandaag 30 jaar radio-journalist is.
De NOS viert het niet, het Fanlog wel.
Zodat Hansje en ik zoveel mogelijk NOS-ers en ook andere journalisten die we konden bedenken hebben gevraagd om een tekstbijdrage te leveren.
Eerst druppelde het binnen. Toen gingen we er nadrukkelijk achteraan mailen: lieve X (of Y) – jij wil toch niet ontbreken? En echt, heus, zodra jij iets te vieren hebt organiseren we ook iets moois.
Toen druppelde het harder.
Daarna werd het via-via in gang gezet. En weer dáárna werd het sleuren en slijmen en toe nou en please en doe niet zo flauw en kom op, joh!
En soms waren we alleen maar hartstikke moe. Maar dan kwam er een onvoorstelbaar mooie bijdrage binnen van iemand van wie we het niet verwacht hadden en stroomde de adrenaline weer.
Hoe dan ook: dit is G-day.
En de hele G-day van twaalf tot twaalf plaatsen Hansje en ik in ploegendienst meer dan zestig mooie, lieve, opmerkelijke, verrassende stukjes.
Ook van Rob Trip.
En wil jij Govert ook feliciteren? Op het fanlog staat een Felicitatieboek.
Â
Respons
Ons project staat en valt met respons.
Respons in de voorfase en respons in de werkfase.
Vandaag duurde het even want de rest van de wereld wordt traag wakker maar dan heb je ook wat.
Nu verwerken we de respons. Waarbij plannen worden geboren en aangepast en door de plee getrokken en opnieuw bedacht.
Om dan de presentatie in volle glorie op te stellen voor over twee uur en nog wat ta-da!
(waarover we nu alweer samen een uur aan het ja-maren zijn wegens andere inzichten over in mn mijn ogen zeer wezenlijke details)
Als we elkaar morgenavond om deze tijd nog niet met een hakbijl te lijf zijn gegaan zegt dat iets heel moois over onze relatie.
Draai (door en door)
Half uurtje Rob Trip gekeken maar kon er mijn aandacht niet bij houden (of was het echt saai).
Samen met mijn compaan vastgesteld dat-ie er moe uitzag maar volgens haar was het wel eens erger geweest en dat is heel goed mogelijk.
Afgesproken allebei te gaan slapen tot nader overleg.
In bed gerold maar te moe om te slapen. Opgestaan en Reba gekeken.
Nu wachten tot zij wakker wordt en dan de finishing touch doornemen (nadat we vanochtend plan A wegens niet te verwezenlijken al door plan B hebben vervangen).
Tussendoor om zes uur nog R1J luisteren.
Verder niet vergeten nu vast felicitatie voor X op papier te zetten anders vergeet ik het dinsdagochtend vast.
Mm – laat ik dat nu maar even doen.
(en als dit klinkt als ietsje doordraaien dan klopt dat)
Reactie
Gisteren schreef ik op het Fanlog iets over D66. Dat ik een repo daarover wel geestig vond.
Vanochtend vind ik deze reactie van iemand die zich ‘Eddy’ noemt.
“De laatste milligram respect die ik nog voor je had, Jeanne, heb je verspeeld!
Ik heb jou hier een tijdje gevolgd.
Wat een vuil, vies, goor, vals teringwijf ben jij, zeg. Ik mag hopen dat je ter plekke dood neervalt of sterft aan vreselijke ziekte. Vuil tyfuswijf dat je bent. Gemeen klotewijf.
…met je “bijna”. Ik mag hopen dat de haat die je oproept jezelf noodlottig wordt. Je verdient het allerslechtste. Ik schaam me een soortgenoot van je te zijn.”
Een mede-fanlogger bleek ‘m meteen te hebben weggehaald wegens ‘dit gaat echt te ver’. Maar gelukkig scoort ‘Eddy’ zojuist opnieuw.
Dadelijk
Rob Trip presenteert dadelijk Buitenhof (voor wie dit wil weten).
Als ik niet al te opgefokt aan het project zit te werken ga ik ook even kijken.
Horoscoop
You should be feeling optimistic today, Jeanne, with strong confidence in your ability to accomplish anything you set your mind to.
If you are working toward a specific goal (and if you are not, you should be!) something is likely to happen today that will propel you that much closer to realizing your goal.
What’s the next step?
Dromen en waken
Het is zover: het project wordt gepresenteerd.
En terwijl we op de gang staan te wachten wordt opeens duidelijk dat iemand anders iets soortgelijks heeft bedacht en dat die nú al aan het presenteren is zodat al ons werk voor niets is geweest.
Ik schrik wakker en het is twee uur.
Hierna val ik alleen nog in slaap voor een kort droompje waarin Rob Trip van zijn voetstuk valt (details houd ik voor me).
Om drie uur is het echt gedaan met het slapen en word ik gekweld door briljante invallen om het project nóg mooier te maken die ik pas met mijn medesamenzweerster kan bespreken wanneer zij ook wakker is en dat duurt nog uren.
Om half zes doodmoe opgestaan en dieren gevoerd.
Nog 1 dag puntjes op i´s zetten, dan morgen compleet op stress gaan en vanaf dinsdag voorzichtig denken aan ´vakantie´.
Sterretjes
Ik zie sterretjes.
Ik ben nu zo moe dat ik zelfs geen fut meer heb om op het log van mijn compaan te kijken wat zij mogelijk mbt het project hint.
Nog twee nachtjes slapen.
Dan nog een dag stressen en – heb ik R. beloofd – vanaf dinsdag ben ik ook weer aanspreekbaar op andere onderwerpen dan (..)-day.
Alweer minder vroeg
