Jeanne's Weblog

De telefoon gaat.
De vrouw van de dierenarts.
Ze kunnen komen enten – wil ik nog?
En tuurlijk wil ik nog!
Want weliswaar mogen Hillary & co over een dikke twee weken naar buiten en breken ze nu ook wel eens per ongeluk uit (…) maar ik moet er niet aan denken dat ze dan op 1 augustus wéér opgehokt moeten.

Morgen twee uur zou kunnen maar ook vrijdag.
En ik leg uit dat morgen betekent: zelf vangen. En vrijdag: R. en ik leveren aan in dozen (wat ons goede voornemen is).
Het wordt vrijdag.

Vrijdag dus eerst Guus sederen en afvoeren voor deel neus verwijderen. Dan Ranzijn dierenvoer kopen.
Daarna Hillary & co (er liggen nu al drie eitjes) in dozen doen en krijsend laten enten.

Dan R. naar de bus brengen, boodschappen doen voor katten en knagers en Guus ophalen.

Vandaag over drie weken om deze (locale) tijd land ik in Phoenix, sprint naar de balie van Alamo en claim m´n SUV (die elke reis kleiner wordt).
Niks Trailblazer, een mini-SUV-je was het de vorige keer.
Wel lief (rood) dus een typies vrouwenjeepje.

Dan de warme deken hete buitenlucht in en wild wuiven als de Alamo bus nadert (anders rijdt die vol gas voorbij) en me laten afzetten bij de SUVs waaruit ik mag kiezen.
ES is kwa type net iets groter herinner ik me vaag, hoewel je het ´m niet aanziet. En wit vind ik leuker dan metallic goud of zilver (voor als er geen rood is).
Dan deurtjes openen en op de teller kijken.

Hopen dat ze nu een kompas-met-temperatuur-meter in het plafond hebben maar dat zal wel niet want ze worden steeds elementairder.

Sleep-sleep met het sleepkoffertje van auto naar auto. Knoop doorhakken.
Koffertje op de achterbank. Auto geénspecteerd op krassen (moet je zelf noteren en doorgeven voor je met ´m wegrijdt anders draai je er bij terugkeer zelf voor op).

Stoel naar voren. Start. Voelen hoe-ie voelt (als de SUV tzt ´lekker´ voelt wordt ´ie´ een ´ze´).
Naar de uitgang.
Naar Van Buuren.

Naar m´n Days Inn.
Hopend op Rm 218.

 

Een kunststof kaartje met een handleiding waar hoe te masseren tegen welke kwalen.

Afm. 8,5 x 5,5 cm. Niet nieuw.

Vraagprijs € 1,75, ‘hebbes’ in de commentjes en binnen een week betalen.

De ‘denk je echt dat ik dát geloof’-blik.

Ik bel American Express en bestel traveller cheques.
De credit card ligt voor me maar wat we vragen is: wat mijn naam is, wat mijn postbanknummer is, waar ze heen moeten (mijn huis).
Da´s alles.

En wie weet hebben ze nummerherkenning en kunnen ze zien dat vanaf mijn telefoonnummer wordt gebeld.
Maar hoe weten ze dan dat *ik* het ben en niet iemand die mijn achternaam weet en mijn postbanknummer en die zich toegang tot mijn woning heeft verschaft?

"Het blijft droog.
Het wordt een Hele Mooie Dag.
Tot Morgen."

In deze after the crush-periode waarin ik de schoonheid van mijn idool nog steeds zeer kan waarderen (pikte bij het ontbijt maken nog wat NOVA mee in de carrousel) ook weer eens goed de MD beluisterd.

Het is een weer-MD, das sowieso al mwah.
En een voorspelling is ook al minder dan een wéns.
De toon viel ook niet mee.
Maw: geen magie. Hoewel dat Tot Morgen wel leuk is.

Maar wat elke twijfel bij mij wegneemt: als hij volgende week en wellicht die erna paasvakantie houdt en wordt vervangen door Bert van Slooten en Menno Reemeijer en Marcel Oosten dan is dat wat mij betreft helemaal ok.

Yep. Tis echt over. De crush.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Jeanne,
Vanmorgen was ik op Internet op zoek naar Stine Jensen en kwam via een intelligente recensie op een van haar boeken op je leuke site.
Maar waarom iemand in vredesnaam nog steeds het font comic sans gebruikt op een website is een vraag die me op sommige momenten van mijn leven bezighoudt. Gelukkig niet te lang.
Maar ik wilde toch even reageren toen ik dat zag.
Kijk eens op een prikbord in de supermarkt, kijk eens op Internet, wanneer dit lettertype gebruikt wordt? Niemand die zichzelf respecteert doet dat.
Ik ga gewoon steigeren als ik het zie. Als ik een van je recepten wil printen zet ik het eerst in een word-document, verander de font en dan print ik het.”

En hieronder zet dit strenge type met koeieletters haar voornaam in een afwijkende kleur.

En nee, ik ken haar niet en ja, het gaat om een site met gratis door mij verstrekte recepten.

Een maand of zo geleden besefte ik het opeens: m´n crush op Rob Trip was over.
Ik vond ´m nog wel leuk, maar geen wee gevoel in de maag tijdens Buitenhof, geen ´ik wil geen seconde van hem missen´ tijdens het Radio 1 Journaal.
Drie weken geleden keek ik niet eens naar Buitenhof maar beluisterde ik het R1J met Bert van Slooten. En als-ie op de radio was liep ik regelmatig de kamer uit als een onderwerp me niet interesseerde.

Net toch even Buitenhof gekeken.
Ook omdat ik even vrij wou van het Radio 1 Journaal. Een (halve) uitzending per week niet ´hoeven´.

Hij zag er érg goed uit, Rob Trip.
Gelukkig weer in overhemd-zonder-das dit keer.
Veel prachtige spontane lach.

Mooi haar heeft-ie.
Alleen jammer dat hij niet meer grijzend aan de slapen is: hij verft dus toch 🙁