Meisjes kwijt!
Morgen zijn de meisjes hier een week.
Elke dag heb ik iets moeten dóen om ze ’s avonds in het nachthok te krijgen.
De eerste avond: bij donker ze naar binnen duwen (dat is normaal).
Daarna: eerst graan strooien in het uitloopje.
Toen dat niet meer werkte: geraspte kaas.
Het plan voor vanavond was: zo laat mogelijk dus om 5 uur kaas strooien.
Maar om 5 uur: geen meisjes.
Ik kijk in het donkere hok en zie alleen Tosca op stok.
Dat is niet raar, de meisjes beheersen ‘stok’ niet en zaten tot nu toe links vóór Tosca in het hooi.
Nu niet.
Shit!
Ik geef de konijnen eten, ik pak een zaklantaarn en schijn overal in de tuin, bang dat ze ergens onder een struik of in een boom zitten.
Dan toch nog een keer het hok open en verdomd: drie lieve kleine lijfjes bovenop elkaar in wat *niet* is bedoeld als slaapkamer maar als leghok.
Het goede nieuws: ze snappen intussen dat ze moeten overnachten in dat hok.
Verder weet ik het even niet.
Blythe, CA
Daar gaan ze
Er was een tijd dat de meisjes in elkaar doken wanneer er mussen overvlogen.
In die tijd durfden ze amper een paar meter van het nachthok te gaan.
Vandaag zie ik ze opeens alle drie in de achtertuin.
Helemaal in de achtertuin!
Ik voel me zoals ik denk dat moeders zich voelen wanneer hun kind voor het eerst alleen op de fiets naar school gaat.
Webinar
Vandaag volg ik een Webinar waardoor ik beter moet gaan fotograferen.
Mn bij weinig licht.
Ik hoop op een wonder maar loop al snel tegen de muur aan van Iso en Diafragma.
Erg lang geleden, toen ik nog een Nikon Spiegelreflexcamera had, snapte ik wat het waren en hoe ze te gebruiken.
Lang geleden was 30 jaar wat héél erg lang is.
Nu overvalt me al snel wat ik ‘het wiskundegevoel’ noem.
Waarmee ik bedoel dat ik op school erg slecht in wiskunde was en dan het gevoel kreeg dat ik er niks van snapte en ook nooit iets van zóu snappen. Totale verwarring.
Het Webinar gaat dóór en dóór en de instructrice die er veel verstand van heeft praat in ‘super’ en ‘onwijs’ om me na drie kwartier te onthullen dat je natuurlijk nooit in de automatische stand moet fotograferen (wat ik vrijwel altijd doe).
Ze sluit af met een fantastisch aanbod: een online cursus ‘Nooit meer automatisch fotograferen’ voor de weggeefprijs van € 447. Liefst te volgen met een spiegelreflex. Kan het ook met een ‘bridge’ vraagt iemand en dat kán wel maar dan heb je niets aan een paar lessen.
Ik héb sinds drie jaar een ‘bridge’ nl een Panasonic DMC-FZ200.
Een geweldige camera.
Ook heb ik een Panasonic DMC-TZ70 (dat is een travelzoom, een kleintje dus).
Sinds deze week ben ik in het gelukkige bezit van de Sony DSC-WX350.
Ik denk: stel dat ik toch een cursus wil doen.
Waarop me te binnen schiet dat op YouTube een gratis cursus staat voor de FZ200 én dat ik ooit een boek erover heb aangeschaft.
Goede cursus en goed boek, maar in het Engels en hoewel ik mijn best deed raakte ik ook hier na een tijd het spoor bijster.
Misschien toch nog eens proberen.
Deze beroerde foto van mijn lieve camera’s nam ik met dat andere ding dat kan fotograferen en waarmee ik echt niks héb: de smartphone.
Wickenburg, AZ
Newbie
In Berlijn had de vriendin met wie ik dineerde een beeldschoon mini Sony cameraatje.
Ik dacht toen dat ik dat ook wou.
Maar het was best duur en woog evenveel als mijn Lumix TZ70 en in de recencies kwam de TZ70 er beter uit.
Onzin dus.
Toch liet het me niet los.
Ik zocht naar vergelijkbare camera’s. Lichter.
Iets minder geavanceerd misschien.
Coolblue zei: je moet de Sony CyberShot DSC-WX350 nemen.
Die weegt maar 160 gram (de TZ70 weegt 245 gram) en hij is best goed.
Ik kocht hem en eergisteren kwam hij binnen en vandaag nam ik er een paar foto’s mee.
Mooi dingetje.
Dit is de tuin op een donkere dag door een ruit.
Waar het hart van vol is
De meisjes dus.
Gisteren lokte ik ze in het uitloopje van de ren door er graan in te strooien.
Toen snel maar vriendelijk (dus niet met een harde klap) het deurtje gesloten.
Hopend dat ze zouden bedenken dat ze via het kleine open deurtje naar het hok konden om lekker warm in het hooi te zitten (ik geloof dat ze ‘op stok’ niet snappen – dat hebben ze in die schuur ook niet geleerd).
Vanochtend kijk ik in de uitloop: geen meisjes!
Wel hoor ik een zacht geween uit het hok.
Ik herken het geween: het betekent dat ze *eruit!* willen.
Ik open het deurtje en ja hoor, daar zijn ze!
Met in hun kielzog Tosca.
Die volgens mij kwa ‘vriendschap’ (nog) niet zoveel aan de meisjes ontleent, maar ‘gezelschap’ is ook al mooi.
De meisjes
Het gaat steeds beter met de meisjes.
Gisteren lokte ik ze met voer het nachthok in maar toen ik het deurtje wou dicht doen stak 1 hen haar kopje er tussen dus dat was even schrikken.
Maar… ze záten in het nachthok!
Vanochtend ging ik de konijnen voeren en daar stonden de dames al te jammeren in het uitloopje! Ze wouen de tuin in!
Eerst de konijnen gevoerd, toen het deurtje open en daar was ook Tosca.
Toen werd het weer tuin verkennen en vooral éten en als je ze nu zag zou je niet weten dat ze op maandagochtend nog schuurkippen waren!
Halverwege de dag deed ik boodschappen.
Toen ik terugkwam zag ik dit.
Even inzoemen op het kipje
Niet lang erna sprong ze er weer af. Maar so much voor ‘ze vliegen niet’ 🙁
Het insluiten aan het eind van de middag ging als volgt: ik hield de deur van de uitloop open en gooide er voer in. De kipjes gingen eten. Maar of ze erna ook in het nachthok hebben overnacht? Ik hoop het vurig maar: geen idee.
Water Conservation Garden, CA
De tuin verkennen
Gisteren waren de meisjes nog wat schuchter in de tuin, vandaag lijken ze zich helemaal op hun gemak te voelen.
Ze trekken apart op of met hun drieën. Helaas niet met Tosca terwijl ze juist zijn gehaald om het leven met haar te delen.
Maar misschien komt dat nog.
‘Aandachtspuntjes’ blijven het uit- en ingaan van het nachthok.
Gisteren had ik twee kipjes het hok binnen geschoven en de derde in de uitloop. Omdat die daar bleef zitten. Denkend dat die zelf het nachthok zou vinden.
Vanochtend bleek dat het derde kipje had overnacht in de uitloop.
En dat de andere twee niet snapten dat ze via de uitloop de tuin in moesten.
Terwijl ik het deed wist ik: stom! stom!
Ik maakte nl weer het deurtje van het nachthok open en liet ze zo naar buiten.
En net, toen ze het hok niet in wilden, gooide ik graan in het hok en duwde het deurtje dicht toen ze alle drie binnen waren.
Een meisje had nog bijna haar kopje tussen de deur 🙁
Ik weet dat ik het fout doe.
Ik weet alleen niet hoe het beter moet.
Ik heb me voorgenomen morgen de kippen pas naar buiten te laten wanneer ze alle vier in de uitloop zitten.
Tosca weet de weg.
Maar dan ’s avonds weer terug?
Omdat de meisjes zoveel jonger zijn, volgen ze Tosca niet wanneer die vroeg(!) op stok gaat.
Ze buiten in de tuin een plekje laten zoeken is ook geen optie.
Big Morongo Canyon Preserve, CA
Wennen
Omstreeks half negen stonden Tosca en Annelies altijd op.
Omdat de nieuwe meisjes erg jong zijn (18 weken) dacht ik: die staan vast vroeger op. Zodat ik om kwart over acht de ren opende.
Daar kwamen ze. Eerst een, direct twee, direct daarna de laatste.
En op sjouw gingen ze. Wel direct bij de uitloop van de ren, maar toch.
Dus het deurtje van het nachthok geopend zodat Tosca goed kon zien dat het al licht was.
Tosca springt van stok en naar buiten.
Tosca raakt geheel van slag.
Ze zoekt wormpjes en maakt dat lokkende geluidje dat hanen ook maken als ze een lekkernij willen aanbieden.
Sterker: Tosca kraait als een haan.
Tien minuten lang.
Maar wanneer een van de meisjes komt kijken naar de lekkernij die ze immers aanbiedt, vliegt ze haar aan.
Het duurt een uurtje waarin de meisjes zo ver mogelijk in een hoek zitten, met hun drieën.
Maar daar is de eerste waaghals.
(kwaliteit foto’s houdt niet over, omdat ze mij nog erg eng vinden)
Eerst hangen ze vooral rond bij de struikjes naast het pad naar het kippenhok.
Dan wagen twee meisjes zich op het terrein van wat vroeger de vijver was. Totdat Tosca ze tot de orde roept – zoveel waaghalzerij is de eerste dag ook weer niet nodig.
Volgens mij gaat alles goed.
Het enige dat nog mis kan gaan is dat ze vanavond niet op stok gaan maar ergens in de tuin gaan overnachten.
Dolan Springs, AZ
Nieuwe kippen
Een paar dagen geleden lag kip Annelies opeens dood.
De buurman die de dieren twee dagen had verzorgd had al gezegd ‘ze worden wel oud’ (over de kippen) maar ik dacht dat hij bedoelde dat ze laat opstonden en vroeg op stok gingen.
Het pakte anders uit.
Tosca, die ik altijd beschouwde als een mini bitch, treurde om Annelies.
Eerst wou ze niet wijken van het lijkje. Toen wou ze in haar eentje de tuin niet in.
In vroeg Duurzaam Fauna Advies of ze nieuwe gedumpte kippen hadden.
Die hadden ze niet.
Ik vroeg het op Facebook.
Ook dat leverde niets op.
Vandaag haalde ik drie jonge hennen die ik vond via Marktplaats.
Ik zette ze bij Tosca. Na een autorit van ruim een half uur in kartonnen dozen waar de meisjes niet echt blij van werden.
Ik heb het uitloopje van de ren afgesloten om te voorkomen dat als zij morgen eerder wakker zijn dan Tosca, ze gaan verdwalen.
Volgens mij zijn het schatjes.
Kunst in Jacumba Hot Springs, CA
Squirrel in Pioneertown, CA
Van ‘room mates’ naar living apart maar niet together
Na een veelbelovende falling in love bekoelde de liefde tussen konijn Polly en haar maatje Tommie.
Het beste dat ze de laatste weken bereikten, was het delen van een hok waarin een tussenschot zat.
Twee ingangen. Polly zat rechts. Tommie zat links.
Er was een tussendoorgang en mogelijk gebruikten ze die soms maar dat zag ik niet omdat het dak erop zat.
Omdat alle hokken wat gammel werden, vroeg ik mijn tuinman of hij een nieuw hok kon maken.
Dat zette hij een paar dagen geleden in de ren en tilde het hok waarin het stel de laatste weken bivakkeerde eruit.
Polly en Tommie vinden er niks aan, aan het nieuwe hok.
Ze zóuden nu in theorie samen in het eerste hok kunnen zitten.
Maar dat doen ze niet.
Tommie zag ik net achterin, in het achterste (derde) hok.
Polly zwerft rond.
Het zal wel bijtrekken, op de een of andere manier.
Maar het voelt zo machteloos! probeer ik het goed (beter) te doen, verpest ik het juist.
(foto’s volgen misschien morgen maar misschien ook niet)
Dit is een foto van een jaar geleden toen ze nog samen hok 2 (het verdwenen hok) deelden.
Morongo Valley, CA
Nieuw
Als je nu denkt ‘nieuw? maar je plaatste toch al eerder een foto van Loki in je kast…’
Dan zeg ik: ja. Maar er is wel iets veranderd.
Eerst moest de kleine man nl slapen op een harde plank.
Nu ligt hij op de enige trui die ik nog heb van Lodewijk.
Lekker zacht.
Voor de huidige man in mijn leven van een eerdere man in mijn leven.