R. en ik brachten Thomas naar Knaagdierencentrum Heiloo om te daten met Pluisje.
Anja van de Opvang maakte haar hok open en R. vonden haar meteen schattig.
Wat een leuk konijn!
Veel mooier en ‘spannender’ dan op de foto op hun site.
Geen wit in mekaar gedoken mini-sulletje.
Thomas dacht er anders over.
Of eigenlijk: Thomas was zo gestressed door de autorit dat hij helemaal niet dacht.
Pluisje vond hem wél heel leuk.
Ze snuffelde aan hem, ze likte zijn oortje. Twee maal!
Zodat we toen besloten dat zij maar de Ware moest wezen en we haar meenamen naar Grootschermer in 1 kooitje met hém.
Eenmaal hier stelt Thomas zich op in de allerverste hoek achter een stel planten en wanneer Pluisje af en toe voorzichtig aan hem snuffelt verkast hij naar een andere hoek.
Ik kijk eens per half uur. Wil ze ´space´ geven.
Pas om kwart voor acht zitten Pluis en Thomas in hetzelfde deel van de ren (bij de kaafjes) en andijvie gooien leidt tot oppeuzelen.
Wanneer ik om half tien de echte avondmaaltijd aanbied zie ik vlokken wit haar die erop duiden dat dame en heer ‘physical’ aan de gang zijn geweest maar ik weet ook uit ervaring dat het véél erger kan.
Ik zet het eten neer.
De konijnen kiezen elk een bak.
(nb: Pluisje is dus NIET agressief tegen de caafjes = voorwaarde om hier te wonen)
Dan ruiken ze even aan elkaar.
Waarna ze weer eten.
lies boskamp-dik zegt
Wat zien die cavia’s, vooral die zwarte, er supermooi glanzend uit. Ik hoop dat het verder geen vechten meer wordt met Pluis en Thomas. Was dat het, vechten, dat witte haar daar?
Jeanne D zegt
Ja, vlokken haar duiden op vechten.
Maar dit was een kleine schermutseling, anders hadden er meer vlokken gelegen.
Vannacht is alles goed gegaan.
Geen vechten meer maar ook (nog) geen Liefde.