Een buurvrouw belt op.
Ze heeft even geen PC en mag ze bij mij haar email checken.
Dat mag.
Maar liever aan tafel beneden op mijn laptop dan boven aan mijn PC.
Na een kwartier zegt ze dat ik het vooral moet zeggen als ze weg moet.
Ik stel voor dat ze thuis mijn laptop probeert aangezien die mogelijk op die enkele tientallen meters afstand nog mijn router kan bereiken.
Dat lukt niet
En in haar huis zweeft verder geen WiFi.
Een half uur later bedenk ik: ik heb nog een oude Dell met XP waarin je (anders dan in mijn ultrabook) de kabel van internet kunt duwen.
Ik breng ‘m langs en zij zegt: nee, dat kan niet, want haar internet is alleen voor haar PC.
Wat ik grappig vind en ik krijg haar zover dat we het tóch proberen en ja hoor, de Dell doet het.
En iets wil meteen wanneer de buurvrouw haar gmail gaat checken updaten en van alles installeren en ik zeg ‘doe maar’ en denk later: zelf zou ik dat hebben weggeklikt.
Nu logeert Dell bij de buurvrouw.
“Zo lang je ‘m nodig hebt!” zei ik.
Tevreden dat ik -stomtoevallig- laatst nog had bedacht dat ik ‘m up to date moest maken kwa virusscanner en malware.
Op die Dell staat een hoop persoonlijks.
En hij geeft toegang tot al het ándere persoonlijks van mij dat je kunt bereiken online.
Ik vertrouw de buurvrouw.
Ik weet dat ze niet op zoek zal gaan (of denk dat te weten want hoe goed ken je ooit een ander mens).
Maar toch heeft het iets vreemds: je computer uit handen geven.
Hoe veel meer privé kan iets immers zijn.
Ik vind het heel wat dat je je PC hebt uitgeleend. Ik zou het zelf niet kunnen.
Achteraf zit ik me natuurlijk wel af te vragen wat er allemaal óp staat…
Ik ken jouw geheimen niet en ik weet niet hoeveel daarvan in je PC zullen staan. Ik denk dat het vast wel meevalt. Je hebt het vanuit een goede intentie gedaan, dat uitlenen, echt een genereus gebaar. Je gaat ervan uit dat je buurvrouw zich correct gedraagt en niet gaat snuffelen en als zij dat toch doet is de schaamte voor haar.
Ik pas regelmatig op de huizen (en huisdieren) van anderen en vraag altijd gebruik van internet. Tegenwoordig breng ik m’n laptop mee.
Voorheen mocht ik vaak op de pc van het huis en hoopte dan altijd dat ze een gastaccount hadden gemaakt. Zodat ik niet midden in hun persoonlijke zaken terecht kwam.
Vaak zag ik van alles open en bloot staan: financiële zaken, correspondenties ed. Bijna beledigend. Het is niet leuk om vertrouwd te worden, en geacht om wel om alle persoonlijke zaken van de ander heen te zullen gaan.
Of misschien ook maakte het hen niet uit, dat weet ik niet. Onverschilligheid.
Afijn, ik heb helemaal nooit iets geopend of gelezen – waarvoor zou ik de besognes van een ander willen weten.. alsjeblieft…
Maar de ene keer dat men een (keurig) gastaccount voor me hadden voorbereid, was ik erg opgelucht. Is toch wel zo netjes.
Wanneer R. op mijn huis past kan hij ook alles zien.
Ik vertrouw erop dat hij dat niet gaat bekijken – en heb idd een gastaccount voor hem aangemaakt.
@Janna: ik proef uit jouw reactie een verwijt naar mij toe. Mn hierdoor: “Bijna beledigend. Het is niet leuk om vertrouwd te worden, en geacht om wel om alle persoonlijke zaken van de ander heen te zullen gaan.”
Zelf zou ik het juist als beledigend ervaren als iemand nadrukkelijk alles achter slot had gezet.
In dit geval heb ik er gewoon niet bij stil gestaan.
Ik wou graag iemand helpen die online haar mail wou kunnen checken en begon me pas later af te vragen wat er eigenlijk op de Dell staat en vond dat toen toch wel een raar idee dat ik zoveel informatie over mezelf zomaar uit handen had gegeven.
@Jeanne Mijn bedoeling was een persoonlijke ervaring te delen. Een andere kant. Ook een kant, voor sommigen, voor mij. Ik heb dat toen zo gevoeld en beleefd. En dacht dat het een aanvulling kon zijn.
Sorry als het niet aardig overkomt. Dan heb ik het niet goed overgebracht.
Ik begrijp dat je er niet er bij stil hebt gestaan en gewoon iets heel aardigs deed. Buiten kijf.
Mijn reactie had geen intentie tot verwijten.
Hooguit wel een hint.
Ook telt dat R. een bekende van je is. En je buurvrouw wellicht ook, min of meer.
Ik kwam in huizen van geen-bekenden, en vond het licht schokkend om toegang te kunnen hebben tot ieder detail van hun persoonlijke zaken. Dat bescherm je, scherm je af, tot ieders comfort. Dat vond en vind ik zo. Dat bedoel ik met “beledigend”.
Ik weet niet of iemand dit ook wel eens zo heeft gevonden.
Vrienden…?
Nu begrijp ik je beter!
Ik ging er idd vanuit dat je oppaste in huizen van bekenden.
In mijn geval is vooral raar dat ik niet weet wat er op de Dell staat.
Ik had haar eerst mijn Samsung ultrabook voor een-uurtje-lenen aangeboden.
Dat doe ik veel makkelijker omdat ik die goed ken.
Weet precies wat erop staat en dat is niet teveel omdat hij een geringe opslag heeft.
De Dell heeft vorig jaar zomer een paar maanden gediend als vervanging voor mijn échte PC die toen ter reparatie was.
Geen idee wat ik erop heb gezet resp erop gelaten juist omdat die wél een groot geheugen heeft.
En tuurlijk ‘vrienden’!