Professor Stein

“Ik ben benieuwd wie we tegenkomen die we kennen” zeg ik tegen R. (bij de operette – zie hieronder).
Samen weten we zeker: we gaan *niemand* tegenkomen die we kennen.
Wat klopt.

We weerstaan ook de (mijn) aandrang om aan te sluiten bij een bus die mensen die iets ouder zijn dan wij terug brengt naar waar ze zijn ingeladen.
Wie weet komen we uit in Dordrecht.
Of de Veluwe. Of Schin op Geul.

Dan zegt R. dat professor Stein er rondloopt.
Met mevrouw Stein. En dat-ie in de tachtig moet zijn.

We hebben allebei les gehad van prof.mr. P.A. Stein (voor juristen: die van de ‘klapper Stein’).
R. wat langer en meer dan ik. Omdat ik hoofdrichting strafrecht koos. En prof. Stein is burgerlijk recht.

Wanneer R. het me vertelt denk ik: wat moet die man dan nu ontzettend oud zijn! Ik zie in gedachten een gebogen mannetje voor me. Schuifelend.
Nee maar: die professor Stein! ook in de operette!

Dan bij het weggaan wijst R.: daar staat-ie.
En prof. mr. P.A. Stein is nog helemaal *mijn* prof. Stein die toen ook al witgrijs was.
Hij komt me nog zó bekend voor dat ik denk dat ik hem kan groeten en dat hij dan ook zal weten wie *ik* ben.

Alleen had ik 40(!) jaar geleden Inleiding Burgerlijk Recht van ‘m.
Zodat hij mij voor de geest staat als de dag van gisteren maar ik hém vast ben weggezonken in een moeras van gezichten die ooit voorbij trokken (en dit gezicht haalde ook nog eens met moeite en grote tegenzin destijds een 6 voor zijn vak).