Pulletjes

Bij de lente hoort dat vogels eieren leggen en broeden.
Broeden gaat veel eenden heel behoorlijk af.
De ultieme test is het moederschap.

Vandaag (of anders gisteren – niet eerder denk ik) hebben deze twee moeders hun eieren zien uitkomen.
Een van de twee bakt er helemaal niets van.
Ze laat haar acht beeldschone pulletjes tientallen meters over de sloot verspreid alle kanten opgaan, happend naar vliegjes.
Een grote meeuw krijgt ze in de gaten en wil duiken.
De kleintjes zetten er de sokken in naar de steiger van mijn buren.
Een redt het bijna niet. Het duikt de laatste meters onder water en dan: hè, hè – gelukt.

Moeder eend zit intussen te vreten in mijn tuin. Mét papa eend.
Het doodsbange gepiep gaat haar het ene niet-waakse oor in en het andere weer uit.
Pas wanneer ik haar wegjaag (met zachte drang) en ze weer in de sloot zit schiet haar te binnen: hé, ik heb kids.

Dit wordt treurig aftellen en het kroost binnen enkele dagen van acht naar zeven naar drie naar niks zien teruglopen.