Vanochtend was ik bij mijn mondhygiëniste in Oosthuizen.
Erna wou ik een begraafplaats bezoeken. Misschien die van Oosthuizen (waar Lizzy Sara May is begraven) of de dierenbegraafplaats in Berkhout.
Ik kies voor de laatste maar programmeer het adres verkeerd in de TomTom.
Zodat ik, verdwaald in Koggenland, de TomTom opdraag ‘naar huis’ te gaan.
Waarbij we een érg imposante kerk passeren in Spierdijk.
Zou er een kerkhof bij horen?
Inderdaad.
Ik heb de smaak te pakken en wil ook het rk-kerkhof in Ursem meenemen.
Ook dat heb ik verkeerd geprogrammeerd (is it me or is it the TomTom).
Ik rijd naar de algemene begraafplaats in Schermerhorn.
Die me dit keer meer beviel dan toen ik er een aantal maanden geleden was.
De laatste dagen loop ik rond met gedachten aan kindergraven.
Ik heb het erover met R.
Teksten op die graven. Wat we ervan vinden.
Vandaag vallen me twee graven vooral op.
‘Veilig in Jezus armen …’ is een formule van in oorsprong Lutherse afkomst. Die fulmineerde tegen allerlei katholieke poespas, onder ander tegen de dodenmis. Hij geloofde niet dat je een overledene ‘naar de hemel kon bidden’ en meende dat deze na de dood, zonder tussenkomst van de kerk of heiligen, direct door Christus werd opgenomen. Die gedachte heeft het glansrijk overleefd en biedt de troost van rechtstreekse ontmoeting met Christus. Ik kan me de aantrekkelijkheid van dat idee voor de gelovige, meestal protestantse nabestaande wel voorstellen.
Mij breekt nu steeds op dat ik geen enkel benul heb van het geloof.
Toch heeft het leuke kanten. Ik ben me er bijv. pas beter in gaan verdiepen vanaf het moment dat ik met regelmaat oude schilderijen ging bekijken. Die zijn niet te snappen als je de (vele) bijbelse verwijzingen niet kent. Er gaan dan wereldjes open met een paar handleidingen erbij.