Bij Knaagdierencentrum Heiloo halen R. en ik vanochtend Samantha op.
Ze moet eerst even geknipt.
Thuis willen we haar voorzichtig laten wennen aan haar nieuwe vriendjes zodat we die afleiden met eten.
Samantha, bij de Opvang ingeboekt als ‘lief’ ontpopt zich als een rasechte bitch.
Ze jaagt op haar nieuwe vriendinnen, probeert ze te bespringen.
De meisjes vinden haar doodeng.
Een paar uur later is ze ‘normaal’.
Ze eet méé. Rukt andere caven eten uit het mondje, maar dat hoort zo.
Weer een uur later breng ik nóg een hapje: geen Samantha.
En waar is de rexcaaf?
Blijken ze samen in het hok helemaal aan de waterkant te zitten en komen hard fluitend (dat is de rex) aanhollen.
Waarna Samantha 1 is met de groep.
Eind goed, al goed (in minder dan 4 uur).
Binnenkort komt er ook een haremhouder.
Ik ben heel benieuwd hoe en hoe snel dát zich ontwikkelt.
Het is trouwens wel een bloedmooie meid, Samantha.
Inger zegt
Ze is. En ze heeft iets Greta-achtigs – dat cappuccinokleurige 🙂
Inger zegt
Pardon: Gerda!!